*** (ერეკლე)
პრობლემები, პრობლემები, პრობლემები.. ჩვენს ირგვლივ ეს ყველთვის იყო, მაგრამ განსაკუთრებით ახლა იმატა ამ პრობლემამ, როდესაც ჩვენი საყვარელი ადამიანი ერთმა ნაბიჭვარმა ფულის გამო მოკლა, დავდეთ ფიცი რომ რადაც არ უნდა დაგვიჯდეს მასზე შურს ვიძიებთ, აქამდე მთავარი პრობლემა ის იყო რომ ის კაცი ქვეყნიდან წავიდა, მისი ადგილ სამყოფელი საეჭვო იყო და ასევე იყო ერთი მთავარი პრობლემა, ჩვენი ასაკი, ბავშვური სიბრაზის და გამოცდელობის გამო შეიძლება არასწორი ნაბიჯი გადაგვედგა, რასაც მთელი ცხოვრების მანძილზე ვერ გამოვასწორებდით, სწორედ ამისთვის იყო ჩვენთვის გაზრდა, ჩამოყალიბება და გამოცდილების მიღება, ახლა ყველაზე მეტად საჭირო იყო სწორი ნაბიჯების გადადგმა, დაფიქრება და ნელა მოქმედება, აჩქარება არაფერში გვაწყობს. სწორედ ამიტომ დავუკავშირდი ბიჭებს, დემეტრე ახალ ცხოვრებისეულ ბმაში იყო ჩართული და ჩემი მნიშვნელოვანი საქმისთვის ვერ ან არ მოიცალა, ხოლო დამიანე ყოველთვის ხვდება როდისაა საქმე უფრო რთულად, იცის რომ ხუმრობა არ მიყვარს, ამიტომაც სწრაფადვე მოვიდა ჩემთან.
-რა ხდება?
-ნუკრი დაბრუნდა.
-ესეიგი ჩვენი დროც დადგა.
-კი ასეა, უბრალოდ უფრო დიდი დაკვირვება გვჭირდება, სიფრთხილე და რაც მთავარია სამართლიანობა.
-მოკლედ ნუკრის ყველა ნაბიჯი, ყველა მოქმედება უნდა ვიცოდეთ, ეს ყველაფერი რთული ჩანს მაგრამ შევძლებთ.
-რამე იდეა გაქვს?
-პირველ რიგში უნდა გავიგოთ აქ რისთვის დაბრუნდა.
-ახალი კომპანია უნდა დაარსოს.
-ესეიგი მუშაობას ვიწყებ.
-ანუ?
-მგონი ტყუილად არ მისწავლია, არც დამიანე დევდარიანი იცის ვინ არის, რა მიშლის ხელს?
-მართალია, არც არაფერი, ერთ-ერთი ჩვენგანი მასთან ახლოს უნდა იყოს, მისი ნდობა დაიმსახუროს, მაგრამ ერთი მთავარი მოვალეობა გეკისრება.
-რა მოვალეობა?
-უნდა დაივიწყო ყოველგვარი ჩხუბები და როგორმე შენი წარსული საქმეებიც უნდა გავასუფთაფოთ.
-რა პრობლემაა, ცოტნესთან მოვაგვარებთ ამას როგორმე, აი სამომავლო ჩხუბებს კი შევეცდები.
-კი არ შეეცდები უეჭველი გააკეთებ! არ ვიცი აქ მონდომება არ მონდომება, მოკლედ არანაირი ჩხუბი აღარ გავიგო აწი, პირობა, ფიცი გვაქ შესასრულებელი და მგონი ეს ასე მარტივად შესაფასებელი არ არის.
-კარგი მართალი ხარ, მოკლედ არანაირი ჩხუბი, ყველაფერს დეტალურად განვიხილავთ უკვე სრული შემადგენლობით. ისე დემეტრე სადაა?
-ემილისთან ერთად იყო სადღაც, მოვალ ერთ საათშიო და არ ვიცი წესით უკვე აქ უნდა იყოს.
-ემილი?
-ჰო, არც მე ვიცი რა ხდება.
-ანუ გასაუბრება ამასთან დაკავშირებითაც მომიწევს.
-რატომ?
-ანაბელის მეგობარია და..
-ისე ანაბელთან აწი შენს ურთიერთობას აღარაფერი უშლის ხელს.
-არ ვიცი, ზედმეტად ჯიუტი და თავ მოყვარეა, შეიძლება ამანაც გაართულოს ურთიერთობა.
-გეშინია?
-არა რა მეშინია, პროსტა არ მინდა ჩემი დომინანტური ხასიათის გამო დავტანჯო.
-აქ არ ვართ მერე? გავაკონტროლებ შენს დომინანტობას. ხო იცი თუ რამე ზედმეტი მოგივა გაგაჩერებ.
-არ ვიცი, ვნახოთ რაა.. შენ რას აპირებ?
-ერთი გოგო მომწონს, მაგრამ იგივე მიზეზების გამო..
-რას ქვია მიზეზების? ან მაგის მერე მე რატო მაძლევ ვაფშე რჩევას, არანაირი მიზეზი არ არსებობს, თუ მოგწონს ეცადე. გიყვარს?! იბრძოლე!
-ხო ვნახოთ, ისე რა მაცინებს იცი?
-რა?
-სამივემ დაქალები ავირჩიეთ.
-რაა? ტაისია?
-ხო.
-ვახ, მაგარია, არ ველოდი, ნუ ვერასდროს ვიფიქრებდი მთლიანი სამეგობრო ასევე სამეგობროს თუ დავუკავშირებდით ბედს. იმედია სამივეს გაგვიმართლებს და იმედები არ გაგვიცრუვდება.
-ნუ სანამ რამეს სერიოზულად ვიფიქრებდეთ, ხო იცი ნუკრის საქმეა მოსაგვარებელი.
ამ წინადადების დროს ოთახში დემეტრე შემოვიდა, სახელის გაგონებისთანავე სახეზე ბედნიერი ღიმილი ჩაუქრა და ნერვიულად დაარტყა კედელს მუჭი..
-ოხ მაგის დედას *******. (დემეტრე)
-დამშვიდდი, უკვე რაღაცეები მოვიფიქრეთმ მთავარია შევათანხმოთ. (ეკე)
-რა მოიფიქრეთ? (დემეტრე)
-კაროჩე, ნუკრის კომპანიაში უნდა დავიწყო მუშაობა.. (დამიანე)
-შენ შიგ ხო არ გაქ? რა ნუკრის კომპანია, მაქეიფეთ ბარემ ნუკრისთან ერთად. (დემეტრე)
-დამშვიდდი თქოო ბიჭო! ამ საქმეში ხო იცი იმპულსურობა არ გამოგვადგება, ნუკრი ისე უნდა ჩავძიროთ რომ ვერც კი გააცნობიეროს რა და როგორ ხდება.. თან მისი ყველა ნაბიჯი უნდა ვიცოდეთ, ამისთვის ვიღაცაზე ფულის ხდას არ ვაპირებ, თან შესაბამისად ვერც ვერავის ვენდობით. (ერეკლე)
-ამ ვაჟბატონის არც ერთი კვირა, რომ არ აქ ჩაგდებული ვინმეს ცემის და განყოფილებაში ჯდომის გარეშე მაგაზე რას ფიქრობთ? (დემეტრე)
-მოვაგვარებთ, ცოტნე დაგვეხმარება. (ერეკლე)
-ეგ უკვე კარგია. (დემეტრე)
-ასე რამ გაგაბედნიერა? რომ შემოდი სახე გიბრწყინავდა.. (დამიანე)
-ემილის ვაკოცე, მართალია ძალით მაგრამ, ხომ ვაკოცე... თან არც თვითონ ჩანდა უკმაყოფილო, მიუხედავად იმისა რომ თავი დაიფასა და ლამის მცემა. (დემეტრე)
-ბიჭოო! მაგ გოგოსთან ცოტა დასტოინად, თუ არასერიოზულად ფიქრობ შეეშვი გირჩევ, არ მინდა აქ ზედმეტი ლაპარაკი, შენითაც კარგად იცი რას რატო გეუბნები. (დამიანე)
-იასნა ვიცი მარა რომელი ბავშვი მე მნახე შეჩ**ა.. ნაშას და გოგოს რო ვერ ვარჩევდე.. (დემეტრე)
-სერიოზულად თუ მოგწონს ჩვენ შენთან ვართ ძმაო. (ერეკლე)
-ხო მე კი მეყოლება ემილი, მაგრამ თქვენ იკითხეთ მარტოობაში რომ ამოგხდებათ სული, ვაიმეე გოგო არ დავტანჯოს ძახილში. (დემეტრე)
-ჩვენ ასე ვერ ვიტყოდით. (ერეკლე)
-რა გამოვტოვე? (დემეტრე)
-ანაბელი და ტაისია. (დამიანე)
-ოჰ! გაშ.. გავოგნდი, მაგარია ძაან. აბა ჩვენ ვიცით და ჩვენმა მონდომებამ, ხო იცით ჩემს რძლებს არ დაგაჩაგვრინებთ. (დემეტრე)
-იგივეს თქმა მოგვიწევს. (ერეკლე)
ემოციებიც გავანდეთ ერთმანეთს, პრობლემაც მარტივად გადავჭერით, აწი მთავარი მხოლოდ შესრულება იყო და ყველაფრის საკუთარ ნორმაში ჩაყენება, სიყვარული, საქმე და შურისძიება, დარწმუნებული ვარ ჩვენს საძმოს რომელიმე მათგანის შესრულება არ გაუჭირდება.
მაგრამ ახლა ყველაზე ახლოს მაინც ბიჭების დაბადების დღე იყო, დამიანეს და დემეტრეს დაბადების დღე 13 ნოემბერი, მხოლოდ ერთი დღე იყო დარჩენილი, ჩვენც არაფერი გვქონდა დაგეგმილი გარდა იმისა რომ მისიკვდილებამდე გვესვა, მაგრამ ახლა ყველაზე მეტად რაც გვინდოდა იყო როგორმე ანაბელი, ემილი და ტაისია ყოფილიყო ჩვენს გვერდით.

---
იმედია მოგწონთ.