შემდეგი დღეები შაბათ-კვირა იყო, მინდოდა მეტი დრო გამეტარებინა სალომესთან და ჩემს მეორე სახლში დავპატიჯე, სადაც სრულიად არავინ ცხოვრობდა..
საღამოს 7 საათზე დიღმის მე-3 კვარტალში მელოდებოდა, მისვლის შემდეგ კი სახლში ავიყვანე..

-რამეს შეჭამ? ან დალევ?
-არა არმშია, და რომ ვსვავ ვბოდავ
-ნაცნობი სიტუაცია.. კარგი როგორც გინდა..ფილმს რომ ვუყუროთ?
-კარგი..

ფილმის ყურება დავიწყეთ, ლიკას ცოტა შიში და დაბნეულობა ეტყობოდა, უინტერესოდ უყურებდა ყველაფერს და ვამჯობინე გამეთიშა..

-ლიკ რა გჭირს?
-ამმ რავი არაფერი
-შეშინებული ჩანხარ..
-მე? ჰო რავი..
-ნუ გეშინია, არვარ ისსეთი როგორიც სხვები, აქ მხოლოდ სალაპარაკოდ ამოგიყვანე, მინდა შენზე მეტი გავიგო..
-ასე რატომ დაინტერესდი ჩემით?
-რავი, საყვარელი გოგო ხარ, თან შენს მიმართ რაღაც გრძნობა მაქვს...
-გასაგებია
-ჰო...
-მგონი ჩემი წასვლის დროა..
-კარგი მიგაცილებ..

სახლში მივიყვანე, მანქანიდან გადმოსვლისას მომიახლოვდა და უეცრად ვაკოცე, მეც ვერ გავაანალიზე რას ვაკეთებდი.. მანქანიდან დაბნეული გადავიდა..
მისი სახლიდან სანდროსთან გავიარე..

-მიშველე ძმაო
-რაგჭირს ალექს?
-ლიკა მჭირს ისევ..
-მოგცლია რა..
-არა არმომცლია, მხოლოდ მისით შემიძლია ქრისტინეს მკვლელის პოვნა, ყველაზე მაგარი გოგოა და ვიცი რომ დამეხმარება, თანაც მიყვარს მიყვარს!
-იმ ვიღაცაზე გაარკვიე?
-ვერა, დაბნეული და შეშინებული იყო..
-იტოკში მისმინე 1 კვირაში წვეულებას აწობს ნანა და შენი ძმაკაცები მოიყვანეო, ლიკაც წამოიყვანე და რამეს მოვიფიქრებთ..
-კარგი მადლობა სანდრუშ..

სახლში ავედი, საჭმელიც არმიჭამია, ოთახში შევედი და პროექტს მივუჯექი, გულს ვერაფერს ვუდებდი, მხოლოდ ლიკაზე და ქრისტინეზე ვფიქრობდი, არშემეძლო კონცეტრირება...
მეორე დღეს სკოლაში არწავსულვარ.. მთელი დღე ჩემი დის საფლავზე ვიყავი.. ვუყურებდი და ვგრძნობდი მის სითბოს.. მისი სურათიდანაც კი ადრინდელ სიხალისეს ვიღებდი... მისი ყურებდა დღითიდღე მაძლიერებდა.. მეტად მინდებოდა მისი მკვლელის პოვნა.. რისთვისას ვიბრძოდი..

ორშაბათს სკოლაში შესვლისას პირველი რაც გავაკეთე ლიკას ნახვა იყო, მაგრამ მისმა მეგობარმა მითხრა რომ ცუდად გახდა და სახლში დარჩაო.. გაკვეთილზე არ შევსულვარ, ეგრევე მის სახლში წავედი.. კარი დედამისმა გამიღო და მის ოთახში შემიყვანა..

-გავიგე ცუდად არისო,რადაგემართა ლიკუ?
-რავი თავი მტკიოდა, სკოლაში რატომ არდარჩი?
-შენიაზრით, როცა შენ ცუდად ხარ ამ დროს შემიძლია რაიმეზე კონცენტრირება?
-მადლობა ყურადღებისათვის..
-ნუ მიხდი სულელო მადლობას, ხომ იცი....
-რა რავიცი?
-არაფერი კაი.. ჰო მართლა ეს შოკოლადი შენ..
-მადლობა ალექს..

მისი ღიმილი მაბედნიერებდა, თვალებიდან ყოველთვის ბედნიერებას და სიხარულს ასხივებდა..ისევე როგორც ქრისტინე, მაგრამ ლიკას მიმართ სხვა გრძნობა მქონდა.....



პ.ს ესეც მე-3 თავი.. მოგწონთ? მეტის დაწერა ვერ მოვახერხე ცუდ ხასიათზე ვარ და ხვალ უფრო დიდ თავს დავდებ..