გასაგებია, რომ შეგიყვარდა ქეთი, მაგრამ, მას? იქნებ მხოლოდ გიყენებს? არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გამოუტყდე!-ვუბრძანე ჩემ თავს, შემდეგ კი გამეღიმა. კაცს ნორმლურად არც კი იცნობ მხოლოდ მისი სახელი და გვარი იცი და სიყვარულზე ლაპარაკობ. ჰაჰ... ცხოვრება, მართლა მოულოდნელობებით არის სავსე. შემდეგ ავდექი და სააბაზანოში შევედი. მიყვარდა ეს ადგილი, თავისუფლად ვგრძნობდი თავს. შემეძლო 1 საათზე მეტხანსაც გავჩერებულიყავი, მაგრა ახლა არა. გამოვედი და გარდერობი გამოვაღე. მოკლე თეთრი, ტანზე მოყვანილი კაბა ჩავიცვი, ზევით შავი მაიკა წარწერით: " you never seen me, I am cring" ფეხზე თეთრი კეტი ჩავიცვი და მისაღებ ოთახში გავედი. იქ ლიკა იყო.
-აბა დავიძინო უნდაო?-გაოცებული შემომხედა.
-არ გამომივიდა...-მოვიტყუე, არადა არც მიცდია.
-სადმე წავიდეთ? გავერთობით და დაგავწყდება ყველაფერი-გამიღიმა. არადა მე არც მინდოდა ამ ყველაფრის დავიწყება, მსურდა მისი თვალები, ჩხუბი, ბრძანებლური ტონი ჩემს გონებაში ჩაბეჩტილიყო.
-კი, რატომაც არა... გავერთობით.-ამოვიდუდუნე.
-რაღაც გჭირს და არ მეუბნები ხომ? როდის მერე იყო მე ქეთათოს მოწყენილს ვხედავდი?-ცალი წარბი აწია და ვითომც გაბრაზებულმა შემომხედა, რაზეც ორივეს სიცილი აგვივარდა.
-არა...-ტყუილის თქმა დავაპირე, მაგრამ აზრი შევიცვქლე და ყველაფერი მოვუყევი.
-და შენ აპირებდი ეს ყველაფერი ჩემთვი დაგემალა არა?
-ვაპირებდი წარსულში, მაგრამ ვთქვი აწმყოში-სწერვა სმაილი ავიკარი.
-გამომივიდა გოგო ტვინიკოსი, მიდი ახლა მაკიაჟი გაიკეთე და წავიდეთ, მანამდდ მეც მოვემზადები-გამიღიმა და თავის ოთახში შევიდა. მეც არ დავაყოვნე და 10 წუთში გამოვედი. უცებ ტელეფონი აწკრიალდა. დავხედე უცხო ნომერი იყო, აღება არ მსურდა და მაგიდაზე დავდევი. ბოლოს, რომ აღარ გაჩერდა ვუპასუხე.
-გისმენთ-გულში ვლანძღავდი.
-უცხო ნომრებს არ პასუხობ?-მივხვდი ვინც იყო, მაგრამ არ შევიმჩნიე.
-უკაცრავად, მაგრამ უსაქმუნრებისთვის არ მცალია-გავუთიშე, შემდეგ კი ვინანე, მაგრამ წარსულის დაბრუნება არ შემეძლო... 5 წუთში სენდვიჩი მოვიმზადე და შევჭამე ბოლოს ლიკას მივაძახე:
-მოკვდი ხო?
-კაი რა იყო?
-არაფერი კაცო!-ირონიულად ვთქვი-დიტოს დავურეკავ მე.
-არ არის თბილისში, სანდროს დაურეკე-შემდეგ ფანჯარასთან მივიდა-ანდა არც არის საჭირო ქვევით გველოდება.
-კაი წამოდი.
*************************
სანდროს მონაყოლით:
მე სანდრო ვარ, 23 წლის. დედა 13 წლის ასაკში გარდამეცვალა, ახლა მამა მყავს, შეიძლება ითქვას არც ის, რადგან ისე არის გაწაფებული თავის სამუშაოთი, რომ სულ ამერიკაშია. ახლა 3 თვით არის წასული. მე სპორცმენი ვარ. კერძოდ-ავტორბოლერი. მე-3 კურსზე ვიყავი, ეს ყველაფერი, რომ გადავწყვიტე. 2 წელში კი ჩემი ცხოვრებ 90°-ით შეიცვალა. გავიცანი 3 ძალიან მაგარი ბიჭები:ლექსო, ალეკო და საბა. ახლა მათ გარეშე ცხოვრება არ წარმომიდგენია. ჩემთვის ძმებივით არიან, მაგრამ ხშირად ნერვებს მიშლიან-გამეცინა-ყველა მეუბნება მექალთანე ხარო. ასეცაა, ვაღიარებ. 1 კვირაში ახალი ქალი მყავს.რომელ გოგოსაც ხელს დავადებ ის აუცილებლად ჩემი უნდა გახდეს! სიყვარულის არ მჯერა. არც არასოდეს განმიცდია. ჩემი მეგობრები ამ მხრივ "ცივსისხლიანს" მეძახიან. სულ ეს არის ჩემი ავტობიოგრაფია.-ვუთხარი ჟურნალისტს და დავემშვიდობე.მანქანაში ჩავჯექი და ალეკოს სახლისკენ წავედი, ბიჭები იქ მელოდებოდნენ. ერთ-ერთ მოსახვევში შევუხვიე და რას ვხედავ ვიღაც გოგო ყურსასმენებს ხსნის და თან შუა გზაზე. გულში შევაგინე, მანამ ახლოს არ მივედი ვერ შემამჩნია. აი როცა შემამჩნია გაბრაზებული წამოვიდა. მანქნიდან არ გადმოვსულვარ, უკვე მისი ისტერიკები ისმოდა. ნერვებზე მოვიშალე და გზა გავაგრძელე. როგორც ჩანს ნერვები დახეული ქონდა მას და კიდევ მლანძღავდა, რასაც ჩემი აგრესია მოყვა და მანქანაში "ჩავტენე." იქ ძალიან ბევრი იბუზღუნა რასაც თავისი ტელეფონის დამსხვრევა მოყვა. ბოლოს გადავიდა და სახლში წავიდა. მე ალეკოსთან წავედი და ყველაფერო მოვუყევი ბიჭებს. სიცილით იგუდებოდნენ.
-კაით გეყოთ ახლა!-ხარხარი შევაწყვეტინე-თქვენ გამიგეთ რა ქვია სად ცხოვრობს და ა.შ.
-კაი ბრატ.-მითხრა საბამ და ტელეფონი ამოიღო.15 წუთში ყველაფერი გამაგებინეს. მისი ტელეფონი ვიყიდე და გავუგზავნეთ. 10 წუთში მის სადარბაზოსთან ვიყავი. დიდი ასოებით დავაწერინე მხატვარს "სანდროს ქეთათო" და დაველოდე, როდის ჩამოვიდოდა. 15 წუთში აქ იყო. პირდაპირ ჩხუბი დამიწყო, მაგრამ არ დავაყოვნე და დაბისკენ წავიყვანე. ქალაქგარეთ. დამევასა, კარგი ლამაზმანი ჩანდა. ლეილას ყველაფერი მოუმზადებია. ქეთი თავის ოთახში წაიყვანა და ყველაფერი დაათვალიერებინა. მე მანამ ბიჭებს ყველაფერი მივწერე. როცა შემოვტრიალდი რას ვხედავ!... ვთხოვე მოკლე კაბა არ ჩაეცვა და როგორ?
-მადლობა დედაჩემს 1 წელი სადიზანიერო კურსებზე, რომ მატარა-შემდეგ ტირილი, დაიწყო რატომ არ ვიცი. ფანჯრისკენ გავიხედე და რას ვხედავ ქეთის ძმაკაცები აქ არ დგანან გავცოფდი, როცა კარი შემოამტვრიეს. ქეთიც წაიყვანეს. ჩემი ძმაკაცები აქ დავიბარე. სანამ ისინი მოვიდნენ 2 ბოთლი ვისკი გამოვწრუპე. ასევე ქეთისაც გავუგზავნე შეტყონინება. როცა ძამაკაცები მოვიდნენ კლუბში შემომთავაზეს წაყვანა.მეც არ დავაყოვნე და წავედი.
***********************
ქეთის მონაყოლით:
კარგად ვერთობოდით, მანამ სანამ სანდრო არ მოვიდა. მკვდარივით დაბოდიალობდა. ბოლოს როცა ჩემსკენ წამოვიდა გავაფრინე. ლიკას და სანდროს თვალით დავუწყე ძებნა, მაგრამ ჩემთან ახლოს არც ერთი იყო. შევტრიალდი და წასვლა დავაპირე, როცა ხელზე ძალიან მაგრად ჩამავლეს ხელი...