დილით ბელა საშინელმა თავის ტკივლიმა გამოიყვანა ძილის სამყაროდან.
-აუუუ რა უბედურებააა,
-რაიყოო?(სალო)
-არაფერი კოღომ მიკბინა.
იქედან გამომფინარე რომ ბელას წუწუნი არ უყვარდა გადაწყვიტა სალოსთვის არაფერი ეთქვა.
-ადგა ჯარიიი!!!
დაიგუგუნა ოთახში დამიანის ხმამ.
-აე ხაშიაა??
აწუწუნდა ნატა.
-გოგო შენ თავი სახლში ხო არ გგონიაა?!!!
იღრიალა დამიანმა.
თან ბელასკენ გაიხედა და ძარღვები დაეჭიმა როცა დაინახა, რომ ბელას უკვე ჩაეცვა სპორტული ფორმა და იცდიდა სხვები როდის ჩაიცმევდნენ.
-ალავიძე ვინმემ გაგაფრთხილაა?
კბილების ღრჭიალით ჰკითხა დამიანმა.
-არა ბოს უბრალოდ ვიცი აქაური სიტუაციები.
ირონიულად უპასუხა ბელამ.
-გოგო ტლიკინს შეეშვი და მოემზადე.
-თუ ბრმა არ ხარ მემგონი უნდა ხედავდე რომ მზად ვარ,
-ერთი ჩემს კაბინეტში შემოდი საქმე მაქვს,
უთხრა დამიანმა და წინ გაუძღვა.
კაბინეტში შესვლის თანავე მაიორმა ყვირილი დაიწყო.
-შენ გოგო ვაფშე თავი სად გგონიაა?
-ხმას დაუწიე.
-მე მეუბნები გოგო?
-არა აი იმ მაგიდას.
და ბელამ თითით მაიორის მაგიდაზე მიანიშნა.
-ცინიკოსი ხარ.
-მადლობთ.
-ვინ ხარ რო ვერ დაგიმორჩილე ეს სამი დღეა?
-უკვე გითხარი ზედმეტებს მე ვერ ავიტანთთქო.
მაიორი ბელასკენ გავარდა კედელზე მთელი ძალით მიანარცხა და ხელებს შორის მოიქცია. ბელა კედელზე აყუდებული უყურებდა თვალებში მაიორს და მზერა ერთხელაც არ გადაუტანია სხვა საგანზე.
ბელამ მაიორის სუნთქვა სახეზე იგრძნო და მისი ოდიკოლონის სუნმა გააბრუა, მაგრამ არ შიმჩნია. მაიორმა გააგრძელა.
-გაფრთხილებ, კიდე ერთხელ გაბედავ ჩემთან ამ ტონით ლაპარაკს და...
-თორე რა???
-მაიორს მზერა ბელას ტუჩებისკენ გაექცა თუმცა მალევე მოეგო გონს.
-თორე რაა???
კითხვა გაუმეორა ბელამ.
-ფუ ამის დედა***ეცი მთელი ძალით დაკრა მუჭი ბელას უკან კედელს და მოშორდა.
-როცა რამის თავი არ გაქვს უნდა გაჩუმდე.
-რა გოგო?
-რაც გაიგე.
-მაიორი გოგოსთან მივარდა მისი თავი ხელებში მოიქცია და ველურივით დააცხრა მის ტუჩებს, ისე ხარბად კოცნიდა თითქოს ეშინია არ წაართვანო.
ბელამ ხელის ჯიკავით მოიშორა და სახეში კარგად უთავაზა,
-რას აკეთებ იდიოტო?
დამიანი არ დანებდა კიდევ ერთხელ მოიქცია მისი თავი ხელებში და ახლა უკვე ნაზად შეახო ტუჩები ბელას ტუჩებს, ამ ჯერად ბელაც აჰყვა და ერთად გადაეშვნენ სხვა სამყაროში რაღაც არარეალურში, ბელას ეს გრძნობა აქამდე არ განეცადა, გრძნობდა რომ ეს ბიჭი მისი მეორე ნახევარი და სულის პატრონი იყო.
-გეყოფა
მკერდძე ხელის მიდებით მოიშორა დამიანი ბელამ.
-არვიცი რა მემართება სამი დღეა გიცნობ და უკვე ჩემ თავს ვეღარ ვაკონტროლებ. რა გინდა?
-მე? რამინდა?
-არ ვიცი ჩემს სხეულში ხარ მარცხენა მხარეს მკერდთან და ვერ გიშორებ, მინდა წახვიდე, თან სასწრაფოდ.
-ვერ ეღირსები მაგას.
-თითის აწევით უთხრა ბელამ.
-ნუ მიწვევ გაფრთხილებ თორე შენი ველურობით ვერ შემაშინებ.
-არც გაშინებ უბრალოდ გაფრთხილებ.
-მაინც მოგარჯულებ.
-სცადე გადე.
გადაიკისკისა ბელამ და ოთახიდან გავიდა.------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ძალიან ძალიან დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის გპირდებით აღარ დავიგვიანეეებ.