ერთი ღრმა ნაფასი დაარტყა ტუჩის კუთხე ჩატეხა და გზა გააგრძელა...
-იყიდეთ?_როგორც კი ოთახში შევიდა,მაშინვე ეს კითხვა დასვა
-იქნებ ჯერ მოგვიკითხო?(საბა)
-იყიდეთ?_გაბრაზებულმა გაიმეროა კითვა გადრანმა და მდივანზე მძიმედ დაჯდა
-კი კი მოდი(დათუნა)
-იმედია ამჯერად არ მოკვდები(საბა)
-ეეე რა დროზე მიდი ბიჭო_კანკალისგან უკვე თვალებს ვეღარ ახელდა ოსეთი ლომკა ჰქონდა,მაისური აიწია და მთლაინად დალურჯებული ხელი ძმაკაცს გაუწოდა
-ისე მგონი დროა დოზები შევამციროთ(დათუნა)
-და ვაბშეტა შევეშვათ რა,როდემდე უნდა ვიყოთ ასე ცოცხალ მკვდერები(საბა)
-ტვინი ნუ მო****თ,დროზე გააკეთე_უაზროდ გადაიქნია თავი და თვალები დახუჭა...მავნებელი რომ არ იყოს დამეფიცება ამაზე მაგარი არაფერია,ყველაფერი გავიწყდება ამდროს,ყველა რობლემა ეშვები და დინებას მიყვები,რომ არა ჰალუცინაციები უფრო გაასწპრებდა,მაგრამ სამწუხაროდ ყველაფერს აქვს თავის მინუსი...
-დღეს ანგელოზი ვნახე_დებილურო ღიმილით თვქა და თავსი აწევა სცადა
-ასე მალე დაიწყო?(დათუნა)
-ჰალუცინაციები არაფერ შუაშია მართალა ანგელოზი ვნახე,პატარ ანგელოზი
-რას ბოდავ შე**მა?(საბა)
-არ ვბოდავ სიმართელა,იცით რა ლამაზი იყო?...სასწაული,დამეჯახა და დავიჭირე,ისეთი სუსტი და სიფრიფანა იყო შემშეინდა რამე არ მევნო,საშინლად დავიბენი,რომ დამეფარ ჩემი გრძნობები რაღაც მივაძახე და წამოვედი...
-არ გინდა(დათუნა)
-რა?_ვერ მიხვდა და თავი წამოწია
-ნუ იფიქრებ უარესია(საბა)
-ძნელია....ძალიან ძნელი_თავი ისევ დადო და გაითიაშა,მერე იყო ჟიარფეფი,ვეფხვები და ცისარტყელაზე შემომჯდარი mallrbolo(ბოდიშით თუ შეცდომით დავწერე ვეღარ გავიხსნე როგორ იწერება :დ)...


***
-აბა გოგოები გაიგეთ ყველაფერი თუ მეორედ ავხსნათ?(მანანა)
-არა მას გავიგეთ ყველაფერი(ელენე)
-კარგით მაშინ ხვალამდე,ისევ რვაზე(მანანა)
-კარგით მას ნახვმადის(ნია)_მანანამ კარები გააღი და გოგოები გააცილა,გზაში ისევ მოასწრეს ერთი წაკამათეაბ ისევ იმ სასტავზე,ელენეს არ აინეტრსებდა ნია კი ბრაზდებოიდა რომ ელენეს არ აინტერსებდა...
-აუ აი ნერვებს მიშლი ელე რა არაფერი გაინტერსებს
-რატო არაფერი მათემატიკა მიანტერსებს
-სწავლის ჭია ხარ რა
-მირჩევნია სწავლის ჭია ვიყო ვიდრე უცნობ ბიჭებზე ვიოცნებო დღე და ღამე_უაზრო ამოიფრუტუნა და ნიას შეხდა რომელსაც თვალებში წყალი ჰონდა უკვე ჩამდგარი,ეწყინა ზალია წყინა,ელენც მიხვდა და ის სიტყვები ინანა რა ქნა რასაც ფირობს ყოველთვსი ამბობს,მაგრამ ამ ჯერად მიხვდა რომ გაჩუმება აჯობებდა...
-კარგი_ჩამწყდარი ხმით უთხრა ნიამ და წავიდა სახლში
-აუუ რა, რა დებილი ხარ ელენე,არ შეიძლება ერთხელ გაჩუმდე_თავის თავს ტუქსავდა მთელი გზა...
-მოხვედი დე_თბილად გაუღიმა შვილს და თავზე მოეფერა
-მშია დე
-ახლავე ახლავე შვილო,ოღონდ შენ ჭამ და_გახარებული გავდრა სამზარეულოში,ელენეს ჩაეღიმა და უკან გაყვა...
-რას მაჭმევ აბა
-ესეიგი_ღრმად ჩაისუნთქა და დაიწყო_კატლეტი,ბეკონი,შემწვარი ფრთები სოუზში,ოჯახური..._კიდევ აპირებდა გაგრძლებას ელენეს,რომ არ გაეჩერებინა
-კარგი,კარგი ცეზარი
-ოხ ელენე,რას მალაპარკე ამდენი_ამოიბუზღუნა ალმა და გატრიალდა,უკნიდან აეხუტა დედას და თავი ზურგზე დაადო...
-შენ რომ არ მყავდე ჩემო დედიკო რა მეშველებოდა,ვინრა დამიწყებდა ჩხუბს რომ ალიან გამხდარი ვარ,ვინ მომცემდა სენიშვნას ყოველა ფანჯრის რაფაზე ასვლისას,ვინ დამტუქსავდა ფრჩხილების კნუტვაზე,ჩემო ლამაზი დედიკო,იცი რა ძაან მიყვარხარ,ჩემს თავზე მეტად დეე,აი ნახავ დადგება დრე და იამაყებ შენი ელენიკოთი,ყველაფერს გავაკეთებ შენთსვი და მამიკოსთვის...ერთი აკოცა ლოყაზე და სამზარეულო დატოვა...
-მე ახლაც ამაყი ვარ შენით ელენიკო_ცრემლი ხელის ზურგით მოიშორა და გაიმებულამ განაგრძო სალათის ფურცლების ჭრა...
-როდის მოასწრო გაზრდა ჩვენმმა პრინცესამ_ნაღვლიანად ჩაიღიმა უფროსმა ცეცხლაძემ და ცოლს მოეხვია...
-უკვე დიდი ხანია ირაკლი_ქმარს ხელები მოხვია და თავი მკერძე დაადო...

***
-ბოდიში ხო მოგიხადე ნია რას მებუზღუნები_შეწუხებული სახით უყურებდა,მოპირდაპირე სკამზე მჯდომ ნიას
-ბოდიში რომ წამალი იყოს აფთიაქში გაიყიდებოდა(რა ბანალური ვარ ღმერთო)_გამობუსხა ტუჩები და ხელები გდააჯვარედინა
-ოხ ნია რა,მორჩი ბუტიაობას და წამოდი გაკვეტილზე, დაგვაგვიანდება_მიიხუტა მასზე რთი თავით დაბალი დაქალი და გაბდრული სახით წავიდნენ კლასისკენ
-სწავლის ჭია_ერთი ამოიფრუტუნა და წელზე სემოხვია ხელი ელენეს...



____________________
არ ვიცი რატომ მაგრამ ისევ მალე გამიქრა ამ ისტორიის წერის სურვილი როგორც გამიჩნდა,მეგოან არ მოგეწინათ და თავი დავანებე,ამას ისიც დაემატა,რომ არ მეცალა და ნუ მოკლედ სევეშვი,.მაგრამ რომ არ მოეწერათ,რომ კითხულობენ და მოსწონთ რავი ასე დავტოვებდი,ახლა რომც 10 მკითხველი ყავდეს იმ ერთისთვის მაინც დავწერ...<3