მიგაცილებ სახლამდე 3
ისე მოულოდნელად არმოჩნდა აკო ჩემს ფეხებს შუაში და ჩემს ზემოდან მოკალათებული რომ ვერც კი გავიაზრე. ყელზე მისი ცხელი ტუჩების ვნებიანად მოკვრამ შემაჟრჟოლა და უცებ გამოვერკვიე -რას აკეთებ აკო?(მე) ამოვიჩურჩულე შეშინებულმა და ხმაწართმეულმა -გეფერები კატო(ისე მიპასუხა რომ არც შემოუხედავს -გაჩერდი გთხოვ,ესე არ შეიძლება, მეშინია აკო, გთხოვ(მე) -რა?(უცებ თავი წამოწია და თვალებში ჩამაშტერდა)-იცოდე ეგ მეორედ აღარ თქვა კატო გესმის? ჩემი არ უნადა გეშინოდეს, მე შენ ვერ გავნებ(აი ისევ მისი თბილი ღიმილი) უცებ ავფართხალდი აკო გვერდით გადავაგდე პირსახოცს დავავლე ხელი უცებ შემოვიარე და ფარდა გადავწიე -არ მეგონა ესეთი არაკაცი თუ იყავი! (მე) ზიზღის თვალებით გავხედე უცებ აკო წამოდგა საწოლიდან და ჩემსკენ დაიწყო სვლა, მე უკან უკან მივიწევდი ბოლოს კი კედელს ავეკარი -შენ მართლა გაიფიქრე ის რომ რამეს დაგიშავებდი? უბრალოდ გეფერებოდი სხეულზე იმისდამიუხედავად რომ ეხლავე შემიძლია დაგიმორჩილო, ამიტომ ზედმეტს ნურაფერს მეტყვი, ხომ გაიგე? (აკო) წინადადების წარმოთქმა დაასრულა და გამიღიმა -მართალია შენ მომერევი რო რამე მაგრამ ეხლა მე შენ რომ არ შემეჩერებინე...(მე) თავი დავხარე და ცრემლები წამსკდა -ამის დედა! (აკო) დაიყვირა და მუშტი კედელს ისე მაგრად დაარტყა მეგონა შეანგრევდა, მაგრამ მერე თვალებში ჩამხედა და წყნარად დაიწყო -კატო მომისმინე და კარგად დაიმახსოვრე ეხლა რასაც გეტყვი! (აკო) მკაცრად და სერიოზულად მელაპარაკებოდა, თან ერთი ხელი ჩემი თავის გვერდით ქონდა კედელზე მიყრდნობილი, ერთი ხელით კი საჩვენებელ თითს მიქნევდა ცხვირ წინ. - შენ მაინც ჩემი გახდები! ადრე თუ გვიან და რა მნიშვნელობა აქვს ეს როდის მოხდება?! მაგრამ მინდა რომ მაინც იცოდე მე ეხლა არაფერს არ ვაპირებდი! კატო ბედმა მე შენთან მომიყვანა და შენ ჩემთან, ამიტომ მორჩა! ვიცი გიჟურად ჟღერს მაგრამ პირველივე დანახვით გულში თითქოს ქარიშხალმა გადაიქროლა (აკო) ცოტა ხანი ესე იდგა ჩემზე მოშტერებული, მეც ხმას ვერ ვიღებდი და მალევე დაარღვია სიჩუმე -რას მეტყვი კატო?(აკო) -რამე უნდა გითხრა? მე შენ გუშინ გაგიცანი აკო, რომც ვგრძნობდნე შენს მიმართ სიმპათიებს ამას ესე ნაადრევად და დაუფიქრებლად ვერ გეტყვი და თან სრულებითაც ვერ გიტან!(მე) ამ სიტყვებზე შევატყვე როგორ აენტო თვალები სიბრაზისგან მაგრამ მალევე ღიმილით ჩაანაცვლა და სახეზე მომკიდა ხელები -არაუშავს, დროთა განმავლობაში ამიტან! (აკო) და თვალი ჩამიკრა, მე კი ხმა აღარ ამომიღია.- ეხლა კი ჩაიცვი აჰა ჩემი სპორტულები არ გამიცივდე(აკო) -ჩავიცმევ მაგრამ თუ გავცივდები შენ არ გაგიცივდები!(მე) ირონიულად გავუღიმე სპორტულები ხელიდან გამოვგლიჯე და კარისკენ დავიწყე სვლა მაგრამ უცებ ისე მეტაკა რომ გული კინაღამ გამისკდა და მისკენ მიმაბრუნა -სად მიდიხარ ქალბატონო?(აკო) უნდა ჩავიცვა და ხელი გამიშვი!(მე) -აქ ჩაიცვი! იქეთ ცივა, მე გავალ იმ ოთახში, როცა მორჩები დამიძახე.(აკო) შუბლზე მაკოცა და ოთახიდან გავიდა,მეკი ჩემს სველ კაბას დავავლე ხელი გადავიცვი და მისაღებისკენ ფეხაკრეფით გავედი, კარი გავაღე ჩემად და სახლიდან გამოვედი, გარეთ ძალიან წვიმდა მაგრამ აკოს დანახვა აღარ მინდოდა, ფეხშიშველი მივრბოდი ბათუმის ქუჩებში, როცა სირბილისგან გადავიღალე ცოტა შევუნელე და სწორედ ამ დროს შევკრთი როცა მხარზე ხელის დადება ვიგრძენი -ანუ ესე ხო?(აკო) შევტრიალდი და გულამოვარდნილი აკო, ისეთი თვალებით მიყურებდა რომ შემრცხვა ჩემი ესეთი საქციელის. -მაპატიე მაგრამ ვეღარ გიძლებ(მე) -ვეღარ მიძლებ?(აკო) -ხო, და თავი დამანებე!(მე) -თავი დაგანებო?(აკო) -ხო, შემეშვი!(მე) -შეგეშვა?(აკო) -ვაიმე როგორ მაღიზიანეეებ!!!(მე) -გაღიზიანებ?(აკო) -ოოო კარგად იყავი რა!!(მე) ხელიდან დავუსხლტი და გაქცევა დავაპირე როცა მკლავში მაგრად მწვდა და ზედ ამიკრო მთელი სხეულით -გამიშვი!(მე) -მოდი მეცეკვე (აკო) -რაა?? შენ ხომარ გამოშტერდი რა გეცეკვო გიჟი ხარ?(მე) აკოს ამ საქციელმა გულში იმდენიმაციმა და ბოლოს ვეღარ შევიკავე თავი და ბოლო ხმახე სიცილი დავიწყე. აკომ რაღაც მელოდიის ღიღინი დაიწყო და თან ნელ-ნელი მოძრაობებით ვცეკვავდით შუა ქუჩაში, თან ისე წვიმდა რომ მეგონა ცა ჩამოდიოდა დაბლა, გაგვიმართლა რომ ქუჩაში არავინ არ იყო, ანდა რომელი გიჟი გამოვიდოდა ამ წვიმაში გარეთ,მხოლოდ ერთმა მანქანამ ჩაიარა და სიგნალებით და ლამაზი ფრაზით შეგვამკო --იბედნიერეთ ლამაზო წყვილო-- აკომ კი ხელი აუწია , ძალიან მსიამოვნებდა ეს სიტუაცია, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, აღარაფერზე აღარ ვფიქრობდი უბრალოდ მე და აკო ვცეკვავდით წვიმაში, საკმაოდ რომანტიულ გამემოში. გამარჯობა, პატარა თავისთვის დიდი ბოდიში შემდეგს გპირდებით დიდს დავდებ და ძალიან მიხარია რომ კითხულობთ და მოგწონთ, გთხოვთ დააკომენტარეთ და გამიზიარეთ თქვენი აზრები |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.