3
დილით რომ გავიღვიძე ბექას კიდევ ეძინა. თავი მტკივა ძალიან, აბა გუშინ იმდენი მატრიალა მანქანით მეტკინებოდა აბა რასიზამდა, ტელეფონს რომ დავხედე რუსკასგან 7 გამოტოვებული ზარი. რამ გადარია ეს გოგო, ან მე როგორ ვერ გავიგე ზარის ხმა? თუმცა ბექას ხვრინვაში რას გაიგებ კაცი.. ჩავიფიქრე და ჩემ ნათქვამზე გამეცინა, შემდეგ ზარის ხმა გაისმა რუსკა მირეკავდა.
- ალო
- რა ალო გოგო სად ხარ?
მკითხა ანერვიულებული ხმით
- გუშინ თავი მტკიოდა ძალიან და სახლში წამოვედი
ყოველ ტყუილზე 1 ლარს რომ მაძლევდნენ მილიონერი ვიქნებოდი...
- უიმე, მეკიდე გამისკდა გული
- რა სულელი ხარ
ვუთხარი და ჩავიცინე, შემდეგ ბექას დამთქნარების ხმა გავიგე, გაუღვიძია
- კაი გოგო წავედი ნელი მეძახის
- აბა კარგად გკოცნი
- მეც
სწრაფად გავთიშე, შემდეგ წამოვდექი სკამიდან და თითქმის ყველა კუნთი გადამიტკაცუნდა, აბა რაიქნებოდა მთელი ღამე გაუნძრევლად ვიჯექი
ბექასკენ წავედი მან შემნიშნა მე და გაკვირვებული თვალებით შემომხედა, რაზეც მე გამეცინა
შემდეგ კი რო გაახსენდა გუშინდელი სახე გამისწორა და ხელს დახედა, წამოდგომა სცადა, მე მივიწიე და დახმარება ვცადე
- ვაა რით დავიმსახურე?
თქვა და საყვარლად ჩაიღიმა, რასაყვარელი იყო მაგ მომენტში უნდა გენახათ
- შენ არაფრით! უბრალოდ მე შენგან განსხვავებით ზრდილობიანი ვარ და კეთილი არ შემეძლო ასეთ მდგომარეობაში მარტო დამეტოვებინე
- შენ ხარ ზრდილობიანი?
უცებ სიცილი დაიწყო, მე ვცდილობდი სწერვა სახე დამეჭირა, მაგრამ ცდუნებას ვეღარ გავუძელი და გამეღიმა
- ჰო და ისე თუ ასეთ ფორმაში დამხვდები ხოლმე შემიძლია ყოველდღე დავუდგე ტყვიას წინ!
მე რას გულისხმობ მზერით გავხედე მას კი ჩაეცინა და კარგად ამათვალიერა, რო დავხედე ჩემს სხეულს მხოლოდ მისი მაისურით და საცვლებით ვიდექი მის წინ მე სირცხვილისგან გავწითლდი და დივანზე დაგდებული პლედი შემოვიხვიე, ბექას რო გავხედე სიცილისგან იგუდებოდა მე კი გამწარებული მის დასახრჩობად გავვარდი. ხელებით ვეჭიდავე შემდეგ წონასწორობა ვეღარ შევიკავეთ და დივანზე დავარდით იქიდან კი ძირს დავებერტყეთ, ჯერ მე დავარდდი შემდეგ კი ბექა ჩემს მაღლა მოთავსდა, ის იცინოდა მეც ძლივს ვიკავებდი სიცილს, ძალიან გაბრაზებული ვიყავი. ბექამ უცებ ხელი მხარზე მიიდო და დაიყვირა, მეც წამოვენთე და მასთან მივარდი
- რაგჭირს? ძაან გტკივა?
ძალიან შემეშინდა, შემდეგ მის სახეზე სიცილი რომ შევნიშნე იმწამსვე მივხვდი რაშიც იყო საქმე
საშინლად გავბრაზდი
- ფუუ დამპალო ვერ გიტან!
ის კი კვდებოდა სიცილით, შემდეგ ტელეფონმა დაურეკა და ასე სიცილით დახედა, მაგრამ მერე ღიმილი სახიდან წაეშალა და ასე გამწარებულმა უპასუხა
- რა გინდა შე ა****...... ბაზარი არაა მოვალ... ამის ****** ****
გამწარებულმა გაუთიშა და ტელეფონი დივანზე დაახეთქა, შემდეგ ისიც იქვე ჩამოჯდა
წამით გადამავიწყდა ვისთან ვიყავი სახლში ეს ხომ ბექა ნადირაძეა! ყველასთვის საშიში არსება, მას ხომ კაცი ყავს დაჭრილი და ამის გამო ციხეში იჯდა! აქედან სასწრაფოდ უნდა გავაღწიო
- რამე მოხდა?
მეც რა სულელი ვარ. ხოვიცი რო ვიღაცასთან საჩხუბრად მიდის, რაღას ვეკითხები?
- ისეთი არაფერი რაც საჭიროა შენ რომ იცოდე
ამის შემდეგ არაფერი არ მითქვამს, ან რა უნდა მეთქვა? გადავწყვიტე წავსულიყავი
- აი ძალიან მაინტერესებს ეგეთ ვიდზე სად მიდიხარ?
კარისკენ რომ წავედი მითხრა და მეც გავჩერდი. არა მართლა სად მივდივარ? ჩემზე ორი ზომით დიდი მაიკა და დაბლა პლედი შემოხვეული.
- წამოდი ჩემი დის ტანსაცმელს მოგცემ
მეც გავყევი. პატარა, მაგრამ საყვარელ ოთახში შემიყვანა, და მითხრა რაც გამიხარდებოდა იმის ჩაცმა შემეძლო, ჯერ ოთახიდან გავაგდე და შავი უბრალო მაიკა ავიღე და მოკლე შორტრბი. ალბათ ლამაზი და ყავს ასეთი თამამი ტანსაცმელი რომ აქვს, ისე არ ვიცოდი მაგას დაც თუ ყავდა. საწყალი ბავშვი..
რო გამოვედი ბაღთან აყუდებული ირაკლი და მისი ძმაკაცები დავინახე
ირაკლიმ რო აქ დამინახოს, ჩათვალეთ რომ 2 კვირაში შავების ჩაცმა დაგჭირდებათ. ისევ სადარბაზოში შევარდი და იქ ვიმალებოდი სანამ არ წავიდოდნენ
ისე აქ რაუნდათ? იქნებ ირაკლიმ დაურეკა ბექას? არაა რა სისულელეა მაგას ანგარიშზე არასდროს არაქვს, უცებ კიბეებზე ლაპარაკის ხმა მომესმა, ბექა იყო! ასეთ სიტუაციაში ჯერ არასდროს ვყოფილვარ, მხოლოდ ერთხელ სკოლიდან ვაპირებდი შატალოზე წასვლას და დერეფანში წინ ფიზიკის მასწავლებელი მედგა, უკან კი ქიმიის. აი ახლა კი უარესი იყო! უცებ დაბნეულმა მეზობლის კარს ავეყუდე, გამიკვირდა, მაგრამ ღია იყო! სასწრაფოდ შევვარდი და კარი სწრაფად დავკეტე
უცებ ამოვისუნთქე და გავიფიქრე გადავრჩითქო, რომ უცებ დიდი ძაღლი მომვარდა ყეფით, მეც ატ დავიყოვნე და დავიყვირე
შემდეგ კი დავწყნარდი და მოვეფერე, უცებ ვიღაც პატარა გოგო გამოვარდა, პატარა რა სადღაც 12 წლის იქნებოდა, ჯერ რო დამინახა გაუკვირდა შემდეგ კი გამიღიმა, მეც ღიმილით ვუპასუხე
- გამარჯობა
- გაგიმარჯოს, მე ელენე მქვია შენ?
ხელი გავუწოდე ჩამოსართმელად, მანაც სიცილით ჩამომართვა
- მე ნიაკო
- რა საყვარელი სახელია ნიაკო, მარტო ხარ სახლში?
- კიი, და იმედია მძარცველი არ ხარ!
მითხრა სიცილით, მეც გამეცინა და ვუთხარი
- არა, მძარცველი არვარ უბრალოდ ვიღაცას ვემალები
- მეც მინდა დამალობანა!
მის ნათქვამზე გულიანად გამეცინა, ძალიან საყვარელი და ლამაზი ბავშვი იყო. ღია ყავისფერი თმებით, ჭორფლებით და დიდი წითელი ტუჩებით
- ნია და შენ რამდენი წლის ხარ?
- მეე? 13
- დიდი გოგო ყოფილხარ უკვე! შენი ტოლი რო ვიყავი მეც სულ მარტო მტოვებდნენ სახლში.
- არგეშინოდა? მე ჩემი მაქსი რომარა (ძაღლი) ალბათ 2 საათიც ვერ გავძლებდი
- ხო თავიდან მეც მეშინოდა, ეგ არაფერია მერე შეეჩვევი.
ისე ვლაპარაკობდი თითქოს კაი პენსიონერი ქალი ვიყავი, ამდროს კი ჩვენს შორის სხვაობა 3 წელი იყო მეტი კიარა.. ჩვენ მის ოთახში ავედით, აღმოჩნდა რომ ნიას ერთი ბიჭი მოწონს, მაგრამ ის ყურადღებას არ აქცევს, მე ვუთხარი რამე ისეთი გააკეთე რომ შეგამჩნიოს თქო, მეც მოვუყევი ბექას შესახებ და ასე თქვა თქვენ წყვილს "ვშიფავ"-ო არაა რა, რა თაობა გვეზრდება...
ჩვენ ძალიამ ბევრი ვილაპარაკეთ რაღაცეებზე და ბევრს ვიცინოდით, შემდეგ საათს დავხედე და 4 ხდებოდა, ნიას ვუთხრათ უნდა წავიდეთქო ჩვენ ერთმანეთის ნომრები გავცვალეთ და ასე შევპირდი შაბათს გამოგივლი და ნაყინებს გაჭმევ თქო. მეხვეწა არ წახვიდეო, მაგრამ გვიანი იყო სახლში დამაგვიანდებოდა. წასვლის წინ კი გავაფრთხილე კარი ღია აღარ დატოვო თქო მანაც სიცილით მიპასუხა
- კარგი
და ჩემკენ გამოიქცა და ჩამეხუტა, აი ძალიან საყვარელი ბავშვი იყო.
იქიდან რომ წამოვედი, ჯერ სადარბაზოდან ჩუმად გავიხედე და შევამოწმე ბექა ან ირაკლი ხოარ იყვნენ სადმე ახლოს. ვერავინ რომ ვერ დავინახე გამოვედი და სახლისკენ ავიღე გეზი.
გზაში რუსკას დავურეკე
- ალო
- აუ რუს დღეს გამო რა ჩემთან და დარჩი რამდენიხანია არ ყოფილხარ ღამე დასარჩენად
- კაი ოღონდ ჯერ ლიას ვკითხავ თუ გამომიშვებს
- დედაშენი ჯიგარი ქალია და უეჭველი გამოგიშვებს, თან ჩიფსები ან რამე გამოიყოლე დღეს ფეხბურთია! მიყვარხარ მაგრაად.
სწრაფად გავუთიშე და სიცილი დავიწყე, არა რა ამ შუა ქუჩაში რა მაცინებს, ვიღაც ქალმა ჩამოიარა და ეგონა მას დავცინოდი..
სახლამდე ძლივს ავაღწიე. ჯერ აბაზანაში შევედი და გადავივლე, შემდეგ კი ლეპტოპში შევძვერი. მალე რუსკაც მოვიდა და მაგრად ვერთობოდით, ბევრი ვიჭორავეთ, ვიმღერეთ ვიცეკვეთ და ას.შ
შემდეგ კი კინოს ყურება დავიწყეთ, რუსკა არ მაცდიდა ყურებას ყველაფერზე თავის სულელურ კომენტარებს აკეთებდა მეც კი ვბრაზდებოდი მარა მაინც მეცინებოდა, ასე სიცილით ვიყავით გართული სანამ ირაკლი მოვიდოდა სახლში.
კარების ხმა რო გავიგე, გავიხედე და ირაკლი დავინახე
- ვაა იკუშ მოხვედიი
წამოვდექი და მასთან მივედი, როცა მისი ნაცემი სახე და ჩალურჯებული თვალი დავინახე, ავნერვიულდი
- ეს რა არის? ხო შეპირდი არა დედას რო ასე ძალიან აღარ აცემინებდი არავის თავს! ან რა ხისთავიანები ხართ ეს ბიჭები მუშტების ქნევის გარდა არაფერი როარ იცით
- აუ ელე გამანებე რა თავი ამის დედა შ**** ისედაც ნერვებზე ვარ აშლილი და განანებე თავი ვახ
ხმას ცოტათი აუწია, არმიყვარს რო მიყვირიან თავს ყოველთვის დამნაშავედ ვგრზნობ, მარა მე რაშუაშივარ? მე ხოარ ვცემე ასე? მასთან ასე ლაპარაკს აზრი როარ ჰქონდა მივხვდი და გავჩუმდი, რუსკას ვანიშნე წამო ჩემს ოთახში თქო, ისიც უხმოდ წამომყვა.
ოთახში რო შევედით მე ლოგინზე გადავწექი და ტელეფონი დავიჭირე.
- კარგად ხარ?
მითხრა ჩუმად რუსკამ მე კი გაკვირვებული სახით გავხედე
- ცუდად რატომ უნდა ვიყო?
ვუთხარი სიცილით
- რავი ირაკლიმ რო დაგიყვირა, არ გეწყინა?
- რა მეწყინა არა ის ღადაობ? თან ვიცინოდი, არა მართლა რატომ უნდა გეწყინოს ეს? არა ძმაა და არმსიამოვნებს ეგრე რომ მიყვირა, მაგრამ მასაც ცუდი დღე ჰქონდა და უნდა გავუგოთ! ახლა იმაზე დავეჭვდდი, რომ ბექას ამ ყველაფერთან რაღაც კავშირი აქვს, მოიცა და ის როგორ არის?
მხარში დაჭრილი კიდე თუ სცემეს კარგად ყოფილა ჩვენი საქმე! ანდა ისე რატომ მადარდებს ეგ უგულო როგორაა? ალბათ იმიტომ რომ მაგასთან შედარებით, მე მაქვს გული! ასე მგონია მასშიც არის რაღაც ადამიანური შემორჩენილი, როგორ იცინოდა, მაშინ ძალიან საყვარელი იყო.
რატო ყავს მაგას ამდენი მტერი? როგორ უნდა მძულდეს ადამიანი ისე თოფი ან დანა რომ გამოვიყენო შურის საძიებლად. ან მაგან რა დააშავა ასეთი? დაეტიოს ერთ ადგილას, სულელი ეგ.
რაგჭირს ელე? რატომ ფიქრობ ამდენს იმ ადამიანზე რომე
ლიც არაფერს არ წარმოადგენს შენს ცხოვრებაში? ნუთუ მ..მე ის.....არა....არა..შანსი არაა ეს როგორ გაიფიქრე ელე? მწარედ ჩამეცინა ჩემს ფიქრებზე და ამან ძალიან დამმაფიქრა...........




აი როგორც შეგპირდით დღესვე დავდე! ^^ გთხოვთ თქვენი აზრი დაწეროთ კომენტარებში! მოთხრობა უკვე დაწერილი მაქვს და რამე თუარ მოგწონთ შევცლი აუცილებლად! <3