ცოტნემ ნიაკო ლიზასთან წაიყვანა... მან დაკვრა შეწყვიტა და ნიაკოს ჩაეხუტა... ალბათ იტყოდა როგორ მომენატრეო მაგრამ ვერ ახერხებდა....
-ლიი.. წამოდი ახლა ვჭამოთ ! არ გშია?
ლიზამ ნიაკოს ხელი გაუშვა, მაგიდასთან მივიდა და ფურცელი აიღო და რაღაც დაწერა.... შემდეგ ნიაკოს ხელი ჩაჰკიდა და კარებისკენ წაიყვანა ... ძმას კი ფურცლისკენ მიანიშნა , თან იღიმოდა...
ცოტნე მივიდა და წაიკითხა: ' ცოტნე, მომისმინე .. მამას არაფერი არ უთხრა იმის შესახებ.. არ მინდა ინერვიულოს... თან მე სულ არ მეშინიე... იმ ფსიქოპატის მახეში აღარ გავეხვევი.... სიზმარში დედა ვნახე ... იცით რა ლამაზი იყო? შენ არ იცი..
-ეს კონტრასტული გადასვლა რა ღა იყო თქვა ცოტნემ და ... ფურცელი ჯიბეში ჩაიდო....
გარეთ გამოვიდა.. ლიზა უკვე მაგიდასთან იჯდა და ჭამდა... ცოტნეც გვერდზე მიუჯდა.. ნიკო იქვე იყო და რაღაცას მაიმუნობდა.... ცოტნემ დაიწყო:- მამასთან სანდრო არ მიხსენებია... არ გვინდა რომ ეს გაიგოს... გასაგებია?
ლიზამ თავი დააქნია... და ჭამა გააგრძელა...
ამ დროს ანდრია შემოვიდა... ხელში ფურცლები ეჭირა... ჯერ ლიზასთან მივიდა... -როგორ ხარ? დაიწყო მან! და გადაკოცნა ......
-ძმაო.. ლიზა ვეღარ ლაპარაკობს ცოტა ხანი...
-რას ნიშნავს ვეღარ ლაპარაკობს...? ღადაობთ....
-არა... სტრესის გამო... ამის თქმა უნდოდა ექიმს

-გასაგებია... სტრესის გამო.. ეგ არაფერი... მამა მაღლაა?
-ხო მაღლაა .. არ გირჩევ ასვლას ელენეც იქ არის და ღმერთმა უწყის რაზე ელაპარეკება .. იქნებ შენზეც უთხრას და ჩხუბი არ აგცდება... მე კი უკვე მივიღე და ძმას ლოყა ანახა....
-რომ უთხრას?
-უთხრას მერე მე რა... თქვა ანდრიამ ...
გიორგი ჩამოვიდა- ანდრია საავადმყოფოდან სად გაუჩინარდი? სად იყავი
-ალექსისთან მამა... იქ ვიყავი..
-მეც წავალ ხვალე...
-აი შენი საბუთები... გამომატანეს! დაიწყო ანდრიამ და მამას მისცა...
-ელენა! ჩამოდი შნც და ნიას აჭამე...
ანდრია გასვლას აპირებდა არ უნდოდა ისევ უსიამოვნება , მაგრამ მამამ არ დააცადა-სად მიდიხარ აშვილო არ გშია? მოდი ჭამე...
-არა, მამა შმოვალ... ეხლავე და გარეთ გავიდა...

-რა უცნაურია.. თქვა მან და ლიზას გვერდით მიუჯდა...
ანდრია ჯერ ეზოში იდგა... მანქანის საშინელი ხმა გაიგო.. იფიქრა ალბათ რატიაო და გარეთ გაიხედა... და რას ხედავს... მანქანიდან გოგონა ჩამოვიდა ... და რაღაც ნივთები გადმოაწყო... ანდრია დაინახა და მისკენ წავიდა..
-უკაცრავად.. მეტყვით თუ არა აქ ვინმე სანდრო ცხოვრობს?
-არა.. აქ შერვაშიძეები ცხოვრებენ ...
-აჰა.. გასაგებია ყველაფერი...
ამ დროს რატი გამოვიდა..
-რა ხდება? იკითხა მან .. ანდრიას იქ ყოფნას არ მოელოდა და ცოტა დაიბნა...
გოგონა რატის მიუახლოვდა და სილა გააწნა- აი თურმე ვინ ყოფილხარ.. აღარც გაბოდო.. ჩემთან სახლში მოსვლა.. შენ და იმ შენმა გადარეულმა ძმაკაცმა თორემ რაც მოგივათ თქვანს თავს დააბრალეთ....
თავისი სათქმელი თქვა და წავიდა.... რატიმ ხელი მოისვა ლოყაზე .. ყუთს ფეხი ჰკრა და სახლში შევიდა....
ანდრიას რა უნდა ექნა სახლში შემობრუნდა, თუ რატის არ უნდოდა რამის თქმა რა მისი საქმე იყო... მარტო ცოტნე და ლიზა იიყვნენ ოთახში .. ლიზას ძმისთვის თავ მიეყდრნო და თვალები უკვე ეხუჭებოდა... ანდრიამ წვენი დალია... ცოტა ხანი ლიზას უყურებდა შემდეგ მაღლა ასვლა დააპირა...
-მოიცა ძმაო სად მიდიხარ?

-უნდა დავწვე რა დავიღალე... ხვალ დილით კომპანიაში მივდივარ.. მერე ლექციბი მაქვს და...
-მეც დავწვები ჩაილაპარაკა ცოტნემ და ლიზას შეხედა- შემთხვევით ლიზ მარტო ოთახში დაძინების ხომ არ გეშინია.. პრობლემა არ არის თუ გინდა ჩემთან დაიძინე...? რას იტყვი,,,?
ლიზამ თავი დააქნია და ძმას გაუღიმა..
ის ღამე ერთად ეძინათ...
-------------------------------------------------------------------------
- სანდრო ჩემი სახლიდან წადი! საბოლოოდ გეუბნენბი.. პრობლემბი მექმნება... ანდრია კინაღამ არ მიხვდა ყველაფერს...
-მიხვდეს მერე რა... ძალიან მაარდებს ზუსტან ეგ მინდა...
-შენი დამოკიდებულება მაკვირვებს? ლიზას სხვაგანაც შეხვდებით... სანამ მიხვედრილან წადი... თორემ დაიღუპებიი..
-კარგი მივდივარ... ხვალ დილით წავალ... ხომ არ გაწყენინებ...?? ჩაიღიმე და ოთახიდან გავიდა...
რატიმ სახეზე ხელებ ჩამოისვა .. ცოტა ხანი ასე იყო შემდეგ დალევა დაიწყო და აღარც ახსოვს როდის ჩაეძინა... დილით საშინლად სტკიოდა თავი... ფეხზე რომ წამოდგა 5 წუთი ვერაფერს ვერ ამჩნევდა... შემდეგ აბაზანაშ შევიდაა... როგორც ჩანდრა სანდრო წასული იყო-- ძლივს არა სახლში მარტო ვარ! ეს ვინ გადავიკი ... სხვა მაინც ყოფილიყო...
-------------------------------------------------------------------------

ცოტნეს და ლიზას ერთად ეძინათ... ისე ეძინათ კარგი ხანი არ გაიღვიძებდნენ რომ არა ანდრია....
-ჩემი ინგლისურის წიგნი სადაა ცოტნე შენ გქონდა! ახლავე მომიტანე...
ლიზას მთელი საბანი თავზე ეფარა და ასე ეძინა... ანდრია გაჩერდა იფიქრა როგორ გავაღვიძოოო და მაშინვე ლიზას საბანი თავიდან გადახადა.... -ლიზა გაიღციძე! გიბრძანებ! დაიწყო ანდრიმ და შენც ცოტნე! უფრო დაიყვირა... ცოტნე წამოხტა-გაგიჟდი ანდრია რას აკეთებ....?
-ცემი წიგნი სადაა .... ახლავე მომიტანე... კომპანიაში მაგვიანდება.. დროზე... ადექი მიდი..
-ჩუმად! თითები პირთან მიიტანა ცოტნემ -ლიზას სძინავს.. გარდა ამისა შენი წიგნი ნიაკომ დახია იმ დღეს და ახალი იყიდე საბანი დაიფარა და გადაბრუნდა... ანდრიას რეაქციას უცდიდა...
-ცოტნე... წიგნი მომიტანა.... ლიზა გაიღვიძე.... და თმებზე დაექაჩა დას...
-ლიზა გაიღვიძე.. დას ცააცივდა...-არ იღვიძებს ძმაო ანდრიამ ყვირილი დაიწყო... ცოტნე გადმობრუნდა
-რას ნიშნავს არ იღცვიძებს! ლიზაა? აჰყვა ცოტნემ... პულსი არ ესინჯებოდა...
-ლიზა!...
დაიწყო მან და დას ჩაეხუტა... -ლიზ გონზე მოდი გთხოვ...
-მამა მოდი აქ ლიზა ცუდათაა! დაიყვირა ანდრიამ. გიორგი შემოვიდა-რა ხდება შვილო? და ლიზასთან მივიდა....

-მამა გონზე არ მოდის ... რა ხდება? ცოცხალია
ლიზამ ღრმად ამოისუნთქა და თვალები გაახილა.... -რა ხდება ? ჩუმი ხმით ტქვა...
-არაფერი... ცოტნემ ჩაილაპარაკა და ოტახიდან გავარდა რასაც ჰქვია....
-ცოტნე.... მგონი მეც გავგიჟდები ტქვა ანდრიამ.. ცვენს გარშემო რა ხდება ვერ ვხდები.. წეღა პულსი არ ესინჯებოდა.. და ეხლა გაცოცხლდა.... და თავთან ხელები მიიტანა ძმას უკან გაეკიდა
-ესენი მართლა ვერ არიან? როგორ ხარ ძვირფასო?
-კარგად მამა შენ და მამას მიეხუტა
ლოყები ოდნავ აწითლებული ჰქონდა ლიზას.... -ჩემი ძმები სად წავიდნენ? ხედავ უკვე ვლაპარაკობ მამიკო! ტყუილად გვეშინოდა... სულ ტყუილად და მხრები აიჩეჩა... ახლა შემძილია სკოლაშიც წავიდე ჩემი მეგობრები იცი როგორ მომენატრნენ ყველა აფსულიტურად...მია, ქეთი, ანა . ანი. თამარი... გიორგიც ანზორიც... დათოც ყველა აფსოლიტურად და წამოდგა..
-ახლა ვერ წახვალ.. ამ კვირას სახლში იყავი მასწავლებელს მე დაველაპარაკები ძვირფასო კარგი?
-არა ვერა მამა სკოლაში მინდა სახლში ვერ ჩავიკეტები სანდროს გამო.... და ხელი პირზე აიფარა...
-სანდრო ვიღაა?
-არავინ მამა.. ლოყები უფრო გაუწითლდა...

-ვინა არის შენ გეკითხები რატო მალავ?
-არავინ ვინ უნდა იყოს... სანდრო ვტქვი? ალბათ ამერია და აბაზანაში გავიდა...
გიორგი უკვე დაეჭვდა რომ რარაცას უმალავდნენ..
დაბლა ჩავიდა...ანდრია სიგარეტს ეწეოდა .... ცოტნე კი კუთხეში რაღაცას ცურჩულებდა...
-რა ხდება დაიძახა გიორგიმ-ყველანი ერთდროულად გადაირიეთ? მგონი გითხრეს ანდრია სახლში ნუ ეწევი
-კაი რა მამა.. რამისაა გავგიჟდე ...
აბა ცოტნეს შეხედე სულ კანკალებს... ცოტნე კუთხეში იდგა და გაკვირვებულმა შემოიხედა....
-რა ხდება ცოტნე?
-მამა მონასტერში მივდივარ
-რა გჭირთ?
-არაფერი.. ჩურცულით თქვა ცოტნემ-რას იტყვი მამასაც რომ ვანახოთ? წიგნი როგორ იწვება?

-რა წიგნი?
-მადამ მენდილიპის სატანური თოჯინები...
-ბოდიალობთ და არა სერიუზულებივით იქცევით.. თქვა გიორგიმ და წვენი დალია-მორცი ეხლა ანდრია და კომპანიაში წავიდეთ...
ელენემ ნიაკო დაბლა ჩამოიყვანა.. ბავშვი რაღაცას მოათრევდა....
-გიორგი ნახე მე და ნიაკომ რა საყვარელი ტოჯინა ვიპოვით...
ანდრია და ცოტნე ერთმანეთს უყურებდნენ...
-ნიკომ თოჯინა ცაიხუტა და ძირს დააგდო...
-მოაშორე აქედან ეს საშინელება დაიწყო ცოტნემ-ელენე შენ რა გინდა ჩემი დაა საბოლოვოდ გააგიჯო? ან ჩვენ?
თოჯინის სახეს თმები ეფარებედნონ... უეცრად მან ტავი მოაბრუნა ... საშინელი სახე მიიღო და გაშეშდა ასე დარჩა.... ლიზამ საშინლად დაიწივლა... მაღლა ავარდა და ოთახი ჩაკეტა...ცოტნეს გული წაუვიდა... ელენე კი ისე დაიბნა ... აქეთ-იქით გიჟივით აცეცებდა ტვალებს...
გუშინ

--
ანდრია თოჯინას მიუახლოვდა... ხელში აიღო მართლაც საშინელი სახე ჰქონდა.. თვალებს თუ არ ჩავთვლით... მაშინვე ხელიდან გააგდო და სახლიდან გავიდა...

გიორგიმ ცოტნე მოასულიერა.......
შემდეგ კი ლიზასსთან ავიდა... აღარ იცოდა რა ექნა... ელენე სულ დაბნეული იყო და რომ გეკითხათ
სახელსაც ვერ გეტყოდათ.....
-ლიზა კარები გამიღე! ახლავე.... თორემ შემოვამტვერევ...
ლიზა კუთხეში იდგა და კანკალებდა... მამის სიტყვები სულ არ ესმოდაა...
გიორგიმ კარები შეამტვრია... -ახლა დაწყნარდი.. გთხოვ.. შენ რაც დაინახე ის ყველამ დავინახეთ ძვირფასო.... ...... ლიზა კედელს მიეყრდნო და დაიხარა
-მას ჩემი მოკვლა უნდა მამა...
-ვის თოჯინას... ის მექანიკური თოჯინა იყო შვილო.. შენ ამის შეგეშინდა...
-არა მამა ... მომკლავს ის....
-ვინ ის?
ლიზამ ტირილს უმატა... და სახეზე ხელები აიფარა....

-დაწყნარდი! და ადექი ახლავე დაიწყო გიორგიმ...
ლიზა უფრო მიეყუდა კედელს... -ახლა რა ვქნა! ასე უფრო ცუდათ გახდება ა ნუთუ შენ ეს გინდა?
ლიზას არავის სიტყვები არ ესმოდა....
თავში მხოლოდ ერთი ნაწყეტი უტრიალებდა.. თოჯინების წიგნიდან;"
ჩემი სურვილია აღარასოდეს ვნახო მადამ მენდილიპი. ფეხსაც არ ვიტკენდი. თუმცა ამაშიც არ არის საქმე. არ შემიძლია, სიტყვებიტ გამოვხატო ეს გრძნობა. მე აღარ მინდა ვხვდებოდე მას .
დილით ადრე წავუღე ცემი სამოსი .. მან უცებ შეუკერა თოჯინას კაბა..მხიარული იყო.. რამდენიმე ძალიან რიგინალური სიმღერა იმღერა .. ჩეემს
კითხვაზე თუ რა ენეზე მრეროდაიგი, გაიცინა და მითხრა:'ეს იმ ხალხის ენაა ,რომელიც შენ გიცქერდა ჩემი წიგნიდან...ძვირფასო.." ძალიან უცნაურია... საიდან იცის თუ რას ვფიქრობდი ხების უკან მიმალულ ადამიანებზე.. არ მინდა ვიცნობდე მადამ მენდილიპს და არც ამ ადგილის შესახებ არ მინდა არაფრის ცოდნა..
მან ცაიდანი დადგა ასადუღებლად.. შემდეგ 2 ჭიკაში ჩაასხა ჩაი.. როდესაც ჭიქა გამომიწოდა იდაყვით ცაიდანს გამოედო.. და მდურარე წყალი მარჯვენა ფეხზე ადამექცა
საშინელი ტკივილი ვიგრძენი, მან წინდა და ფეხსაცმელი გამხადა ,დამწვარ ადგილზე რარაც მალამო წამისვა..
თან მამშვიდებდა ტკივილიც მალე გაივლისო...
ტკივილმა იმ დღესვე გამიარა... მაგრამ ვერ ვხვდებოდი ასეთი რა მალამო იყო რომელმაც დამწვრობაც კი გააქრო და მხოლოდ ერთი პატარა წითელი ხაზი დარჩა..."

-მამა სანდრო მომკლავს... თოჯინებს ის მიგზავნის....
-სანდრო ვინ არის შვილო?
-მე ვუყვარვარ და უკან დამდევს... თოჯინებასაც ის მიგზავნის.. ჩემი მოკვლა უნდა...
-სად ცხოვრობს ? ვინ არის? შენნმა ძმებმა იციან?
-ლიზამ ტავი დააქნია და ცრემლები მოიწმინდა...
-რატომ არ მითხარით/// გავარკვევ ვინ არის ... რამე ხომ არ დაგიშავა///
არ.. მამა თიჯინებს გზავნის.. ეს საშნელებააა
-დაწყნარდი ძვირფასო... ელენე ოთახში შემოვიდა და ლიზასთან მოვიდა
-ელე მიმიხედე მე უნდა წავიდე... ნიაკო ოთახში შემოცუნცულდა... ლიზა ცრემლიანი რომ დაინახა.. ისიც ატირდა...
-შენ რა გატირებს დაიწყო ლიზამ .. ნიაკომიუახლოვდა და ჩაეხუტა...-ჩემი პრინცესა ხარ თქვა ლიზამ და გაიღიმა...----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------როგორია? გაგრძელება ღირს?