#თავი 4
- რამდენი გინდა რომ დაგიმატო? - თქვა და ტუჩი მოიკვნიტა

- რაში? - ინტერესიანნი თვალებით შევხედ
- იმაში რომ ჩემთან დაწვე - თქვა, შემომხედა და ტუჩი გაილოკა
- რააა? - დავიყვირე მოულედნლობისგან
- ხოო , აბა შენ გგონია მთელი 1თვვე მხოოლოდ შენი ცეკვით დავკმაყოფილდები? - გაოცებული თვალებით შემომხედა
- რა არაა! არმჭირდება ! არმინდა ! მივდივარ -დავიყვირე და მანქანის კარებს დავუწყე ჯაჯგური, რომელიც ჩაკეტილი იყო
- იცი შენ ახლა არ შეგიძლია წასვლა , თან გუშინ მთელი ღამე სხვამდი და ცუდ რაღაცას მოაწერე ხელი - თქვა და ადგილზე მივიყინე
- რაას? - წამოვიყვირე
- რას და იცეკვებ მაგრამ სექსიც გვექნება , და თუარ მოინდომებ ამას და ანუ შენზე ძალას ვიხმარ ვერ მიჩივლებ - თვალებიდან უნებლიედ ცრემლები წამომივიდა
- რაა? ანუ ვარ? და რასაც მეტყვი ის უნდა შევასრულო? - ვეღარ გავუძელი და ცრემლების ნაკადი დაეშვა ჩემს სახეზე
- არა არხარ, უბრალოდ ჩემთან დაწვები. და თუ კონტრაქტს დაარღვევ ჯარიმა უნდა გადაიხადო 1მილიონის სახით , და არამგონია ეს შეძლო - თქვა და ჩაიღიმა მე კი სპაზმი გამეჩხირა ყელში
- როგორ შეგიძლია ასე მომექცე? - ვეღარ ვსუნთქავდი
- არვიცი, უბრალოდ ასე მინდა - თქვა და მხრები აიჩეჩა
- რატომ მე? რატომ მექცევი ასე? - ისევ განვაგრძობდი ტირილს
- შენ? შენგგონია განსხვავებული ხარ ან გამორჩეული? - თქვა და ჩაიცინა
- შენთვითონ თვქვი რომ ყველაზე დიდი მეამბოხე ვიყავი - ვთქვიდა მისი ჩაცინება გამოიწვია ამან
- ხომაგრამ არდაგავიწყდეს მას რა მოვაყოლე რომ მე ვიქნებოდი ის ვინც დაგიმორჩილებდა - ისევ ეს სარკასტული სიცილი , ღმერთო!!
- ასეთი დაუნდობელი რატომ ხარ? - თვალებში შევხედე, არანაირი სითბო არანაირი სინანული, ის მხეცი იყო . სხეულს მოშიელი მხეცი რომელიც ხორციელი სიამოვნების დასაკმაყოფილებლად ყველაფერს იზამდა.
- ცხოვრებამ მასწავლა კას ყველაფერი - თქვა და წაარბები შეჭმუხნა
- იცი მეც ბევრი რამ მასწავლა ცხოვრებამ, მაგრამ არა ის რომ სხვა ადამიანს როგორც ცხოველს ისე უნდა მოექცე. ცხოვრება შეცდომებზე სწავლას ნიშნავს , და არა დაუნდობლობას ! - დავუყვირე და ისევ კარებს დავუწყე ჯაჯგურ
- იმდენს ვერხვდები რომ ჩემგან თავს ვერ დააღწევ - მანაც დამიყვირა
- რატომ? ასეთი ინტერესი რით დავიმსახურე ?? - ისევ ვტიროდი , კასანდრა ფრენკი ამდენი წლის მერე ერთი ნაბიჭვრის გამო ტიროდა
- უბრალოდ მიზიდავ! - თქვა და მისი ხელი ჩემს ფეხზე ვიგრძენი
- არგაბედო და აღარ მომეკარო ! - ისევ დავუყვირე და სილა გავაწანი,მანაც იგივე გაიმეორა
- შენ კი მეორედ აღარ გაბედო ხელის დარტყმა - ისევ ყვიროდა
რამოდენიმე წუთი ჩუმად ვიჯექით, ამდენი ყვირილის შემდეგ . ბოლოს კი დანიშნულების ადგილს მივადექით. ხალხი აქეთ იქით ირეოდა, მალევე თვალში ის ხუჭუჭა ბიჭ მომხვდა, ამასწინათ ნაილთან ერთად რომ ვნახე
- ნაილ მზად ხარ? - მანქანაში თავი შემოყო და დაიკრიჭა
- კიი მზად ვარ - მანაც კბილებში გამოსცრა და მისი თავი ფანჯრიდან გატენა
ჩვენც მალევე გადავედით, ხალხი ახლა 4-5ჯერ უფრო მეტი იყო ვიდრე ჩვეულებრივ, ნაილის სიტყვები თავიდან არ ამომდიოდა და მოსვნებეას მიკარგავდა იმის გაფიქრება რომ მას შეეძლო ჩემი გაუპატიურება, მე კი არაფერი უბრალოდ არაფერი. ასეთ სიტუაციაში მაშინაც კი არ ვყოფილვარ როცა მშობლებმა ბავშვთა სახლში დამტოვეს, კარგად მახსოვს ისსცენა რაც 17წლის წინ დაიხატა , 4წლის გოგონა მშობლებს ეხვეწებოდა არ დაეტოვებინათ,მაგრამ არა მათ არც მომისმინეს და ისე წავიდნენ ჩემი ცხოვრებიდან. ცრემლებს უფლებას არვაძლევდი აქ მაინც მეტირა ამიტომ თავი მაღლა ავწიე და ცივი ჰაერი ხარბად შევისუნთქე, მოკლე სახელურიანი მაისური და შორტი სხეულს ვერიცავდა სიცივისგან და ამის გამო ვქოშინებდი. მალევე გაისმა მსაჯის ხმა
- დღეს ვიქნებიით , ყველაზე შთამბეჭდავი რბოლის მომსწრენი, ნამდვილი მეხი ჰარი სტაილსიი და ამერიკის შეერთებბული შტატების გამარჯვებული რბოლაშ ნაილ ჰორაანიი - დაიყვირა და ანიშნა ბიჭებს ადგილებთან მისულიყვნენ , მეც ოდნავ წინ წავედი რათა ახლოდან მეყურებინა მათი რბოლისთვის, როგორ მინდოდა ნაილი დამარცხებულიყო. მაგრამ წამებში საყვირის ხმა გაისმა და მათმა მოტოციკლებმა ჰაერში გაიშხუილეს, ხალხის ტაშის და შეძახილების ხმაზე ნაილს სახეზე უფრო და უფრო დიდი ემოცია ეტყობოდა, ჰარი ნაილს საკმაოდ ჩამორჩა და მალევე ნაილმა ფინიშის ხაზი გადაკვეთა, ვაღიარებ არ გამხარებია პირიქით მინდოდა ჰარის გაემარჯვა. და ბოლოს ისევ გაისმა მსაჯის ხმა
- და გამარჯვებულიაა ნაილ ჰორანი - ამის ყვირილის შემდეგ ხალხი რამოდენიმე წუთი არ გაჩერებულა
- გაბედავს ვინმე მასთან კიდე ერთხელლ შეჯიბრებას ? - დაიყირა მოულოდნელად მსაჯმა, მანამდე კი ნაილმა ჩასსჩურჩულა მას რაღაც, სამარისებული სიჩუმე ჩამოვარდა, ბაიკერები თითქოს გაქრენო
- მე !! - დავიყვირე გაუაზრებლად და და ხალხსი ბრბო გავარღვიე, ნაილის სახეზე გაბრაზება და გაოცება ერთად გამოისახა
- რაა? არა ! - დაიყვირა ჩაფხუტი ძირს დადო
- რაო პატარავ შეგეშინდა? ნუ იქცები ქვეშაფსია ბავშვივით და კაცივით მოიქეცი!- დავუყვირე და ჩაფხუტი ძლიერად მივაჩეჩე, ჩემს სიტყვებზე ბევრს გაეცინა ნაილს კი სახეზე უღრმესი ბრაზი დაეტყო
- მაშ ასე არა? კარგი ვიღებ გამოწვევას - თქვა და ისევ მწარედ ჩაიცინა, საკუთარ თავში ყოველთვის დარწმუნებული ვიყავი , არასდროს ვნერვიულობდი რბოლის წინ რადგან ვიცოდი რომ გავიმარჯვებდი , მაგრამ ახლა ვგრძნობდი რაღაცას რაც ამის იმედს არ მაძლევდა, თუმცა მაინც უდიდეს სიამაყეს ვგრძნობდი
- მაშ ასეე! - დაიყვირა კვლავ მსაჯმა - დღეს საოცარი რბოლები გვქონდა ახლა კი ყველაზე მაგარი რბოლის მომსწრენი ვართ , ნიუ იორკის ყველაზე მაგარი მრბოლელი გოგონა ! ნამდვილი მეხის მტყორცნელი , თავისი შავი რაშით კასანდრააა ფრენკიი - დაიყვირა ყველას ტაში გამოიწვია, ალბათ გაინტერესებთ საიდან გაჩნდა მოტოციკლი ჩემთან , ის სულ აქვე იდგა ავტოფარეხში ამიტომ ახლაც შევძელი მისი გამოყვანა. - ხოლო მოწინააღმდეგე მხარეს კი როგორც ავღნიშნეთ სრულიად ამერიკის ჩემპიონი ნაილ ჰორანი - მისი სახელის გაგონებაზეც იგივე რეაქცია ქონდათ. დავეჯღანე და ჩემი მოტოციკლისგენ წავედი. ჩვენ ჩვენი ადგილები დავიკავეთ , ბოლოს კი ნაილმა გადმომიჩურჩლა
- რაზე ვითამაშოთ? - მკკითხა თვალების პაჭუნით
- რაზეც გინდა - მეც თავდაჯერებულად ვუპასუხე, მაგრამ მალევე ვინანე
- სექსზე - თქვა და გაიცინა
- ეგ როგორ? - ბრაზი ვიგრძენი მაგრამ მალევე დავმალე ჩემი რეაქცია
- თუ მოვიგებ ჩემთან დავწვები ხოლო თუ შენ , მთელი ღამე დაისვენებ და არიცეკვებ (ის)
- კარგი -ამოვიხვნეშე და გასაღები ხმაურიანად მოვარგე მოტოციკლს
- არციოცნებო გამარჯვებაზე - თქვა და გაიცინა
- რბოლის დროს რამე არ დაგიზიანდეს ფრთხილად იყავი - მეც გავუცინე და წამში გაისმა საყვირის ხმა. მე და ნაილი ალბათ საუკეთესო წყვილი ვიქნებოდით, შორიდან რომ შემოგეხედაათ მაგრამ არა ახლა. ჰაერის ცივ და მძიმე მასას ხმაურიანად ვჭრიდით, და ისე მივქროდით როგორც მოშიებული მხეცები საჭმლის დანახვაზე. სანტიმეტრებით ვუსწრებდი, ის კი რაღაცეებს მიყვიროდა არმინდოდა მიხედვა რადგან კონცენტრაციას დავკარგავდი და წავაგებდი, უფრო ჩამომშორდა თითქმის 2მეტრი იყო ჩვენს შორის სხვაობა, ეს რბოლა გადაწყვიტავდა დღეს ბევრ რამეს და ამიტომ არმინდოდა წამეგო. ორი წამით მოვადუნე ყურადღება როცა ჩემს გვერძე , ნაილი გაჩნდა, შევიკურთხე და გაზს უფრო მივაჭირე, მანაც იგივე ქცევა გაიმეორა და ფეხდაფეხ მომყვებოდა . ფინიშამდე ალბათ 10 მეტრი იყო დარჩენილი. ასეთი დაძაბული არასდროს ვყოფილვარ , მთელი ოვაციებით მივიწევდი ფინიშამდე. მალევე გადავკვეთეთ ფინიშის ხაზი , მაგრამ ვერგავიგეთ რომელი იყო პირველი, ორივემ ხმაურიანად მოვასრიალეთ მოტოციკლეტები და ჩაფხუტები მოვიხსენით, როგორ ვგავდით ერთმანეთს ამაში. რამოდენიმე წამში გაისმა მსაჯის ხმა, მე და ნაილმა მას ნერვიულად შევხედეთ
- და გამარჯვებულიაა - დაიყვირა
#თავი 5
და გამარჯვებულიააა - ყველა დაიძაბა, ეს კაცი მგონი არ აპირებდა თქმას მაგრამ ბოლოს დავუყვირე რათა გაეგრძელებინა - ნაილ ჰორანი ! - დაიყვირა ტაში დაუკკრა, ცივმა ოფლმა დამასხა და ადგილზე გავიყინე, მალევე ვიგრძენი თბილი ქურთუკი ჩემს ბეჭებზე, შევტრიალდი და ნაილი დავინახე , მართალი გითხრათ გამიმკვირდა რატომ მომცა თავისი ქურთუკი, ის ხომ არაა ჩვეულებრივი ბიჭი რომელიც გოგონას მითუმეტეს ჩემნაირს ჯენტმელურად ექცევა
- მე მოვიგე კას - თქვა და თვალები აათამაშა
- ვიცი - ცივად ვუპასუხე და გაცლა ვამჯობინე
- არა პატარავ, თქმას შესრულება უყვარს ასე უბრალოდ ვერწახვალ - თქვა და თვალი ჩამიკრა
- შენ შენ ... შენ სულ 1წამით ამცდი - დავიყვირე და კედელს მუშტი მივარტყი
- მთავარიც სწორედ ეგ ერთი წამია, გარდამავალი წამი რომელიც ყველას და ყველაფერს ცვლის - თქვა და სახე დაუსერიოზულდა
- არა კიდევ ერთხელ ვცადოთ! კიდევვ ერთხელ და ნახავ მოგიგებ - გაბრაზების პიკზე ვიყავი და ვცდილობდი ხელი არ გამერტყა ნაილისთვის რომელიც თვალს მიკრავდა და ხელებით საზიზღრობებს მაჩვენებდა
- იცი პატარაც პროფესიონალები ორჯერ არ იმეორებენ , მხოლოდ ერთხელ - თქვა და წარბები მაღლა აზიდა
- დამწყებებს უმართლებთ ალბათ - არვიყავი მიჩვეული აღიარებებს, იმის გაკეთება რაც წავაგე მაინც მომიწევდა ამიტომ არ ვნებდებოდი
- მაგრამ ამჯერად არ გაგიმართლა - თქვა მხრების ჩეჩვით და მერე გაეცინა
- ასე ცუდად ვმართავ? - ვკითხე ისე თითქოს არვიცოდი რომ კარგად ვმართავდი , უბრალოდ მინდოდა მისგანაც გამეგო რაიმე თბილი, თურათქმაუნდა შეეძლო
- You are real Fire Biker (ინგლისურად უფრო კარგად ჟღერს), მაგრამ მეე? I am king of bike (ესეც)- თქვა ისევ იმ ცინიკური ღიმილით
- ვერგიტან! არმინდა ამის გაკეთება - ვთქვი და ისევ მუშტები დავუშინე კედელს
- ჰეი ჰეი დაწყნარდი, კედელს ნუ ჩამოანგრევ - თქვა და გაიცინა - და კიდევ თუ გაკეთების თავი არგაქვს ენა არუნდა ატლიკინო, შენთავსაც ძალიან ნუ დაადანაშაულებ ამის გაკეთება მაინც მოგიწევდა დღეს თუარა ხვალ მაინც - თქვა და ისევ თვალი ჩამიკრა ვერვიტანდი როცა ასე შვებოდა
- არმინდა და აარვიზამ ! მაშინ რას გააკეთებ ? - ახლა წარბაწეულმა ვკითხე
- ხელშეკრულება ისევ ძალაშია პატარავ - თქვა და მაჯაშ ხელი მომკიდა
- რასშვები? - გაოცებულმა ვკითხე , როცა დავინახე როგორ მიმათრევდა მანქანისკენ
- არასასურველი ხალხია, და თან უნდა დავამთავროთ რაღაც - თქვა და მის ცისფერს თვალებს შევეჩეხე რომელიც გამუდმებით უკან იხედებოდა და თან მე მიმათრებდა
- ვინები არიან? - ვკითხე გაოცებით, რადგან ამ უბანში ყველას ვიცნობდი
- არარის შენი საქმე - თქვა და ბოლოს მანქანაშ შემტენა
მალევე მივადექით მის სახლს, ისევ მისი ნაგაზი კინაღამ შემომახტა, მაგრამ ნაილმა როგორც ყოველთვის შეაჩერა და მოეფერა, სახლში შესვლისთანავე ნაილის ქურთუკი სკამზე მივაგდე და მეორე სართულისკენ ავიღე გეზი, ამდროს კი მან შემაჩერა
- ჰეი სად მიდიხარ? - დამიყვირა და ხელით გამაკავა
- ჩემს ოთახში არშეიძლება? - ვკითხე და შიში დავმალე ჩემი სახიდან
- რამე ხომარ გავიწყდება? - მკითხა და ტუჩ გაილოკა
- არა არაფერი - მეგონა დაავიწყდებოდა, არა არმეგონა უბრალოდ ასე მინდოდა
- ნამდვილად დაგავიწყდა - თქვა და გაიცინა, მალევე მისი ხელი ვიგრძენი უკანალზე
- არ გაბედო - დავუყვირე და სილა გავრტყი, მანაც იგივე გაიმეორა. ხელში უსიტყვოდ ამიტაცა და ჩემი ოთახისკენ გაემართა, ხელების რტყმა ამაოდ აღმოჩნდა. კივილმაც და ყვირილმაც არაფერი შედეგი გამოიღო, ბოლოს საწოლზე დამაგდო და გახდას შეუდგა
- მე შენ გითხარი რომ ან ამას შენი ნებით იზამდი ან ჩემი ძალით მოხდებოდა, შენ მეორე აირჩე ... ვწუხვარ - ესღა თქვა და თვალებიდან ცრემლი წამსკდა, თავს ყველას ძლიერად ვაჩვენებდი მაგრამ არშემეძლო ახლა ემოცია დამემალა
- ნაილ არგაბედო - დაუყვირე ისევ და წამოდგომა ვცადე, მაგრამ ის ზემოდან მეწვა და არშემეძლო ადგომა
- მაინც უნდა გავბედო - ჩაიცინა
- გთხოოვ - ბოლოს დაღლილმა ესღა ამოვიჩურჩულე
- ჩემი დაც თხოვდა მამაშენს - ჩუმად ჩაილაპარაკა, ისე რომ არ გაეგო მაგრამ მაინც გავიგე
- რა? - დავიყვირე
- არაფერი - თქვა და საქმე განაგრძო , მისი სიტყვები გულზე მომხვდა მაგრამ ახლა სხვა რამეზე ვიყავი კონცენტრირებული. ის კი თვითონაც იხდიდა და მეც მხდიდა

#რამოდენიმე საათის შემდეგ
Niall’S P.O.V
2საათი გავიდა რაც კასანდრა გავაუპატიურე, თავი უკანასკნელი მხეცი მგონია, არმემორჩილებოდა ბოლომდე იბრძოდა მაგრამ დავაბი. არაადამიანურად მოვექეცი. ტკვილისგან კიოდა მაგრამ არ ვჩერდებოდი, არმეგონა რომ ქალიშვილი იყო. არმინდოდა ასე მოვქცეოდი არმინდოდა , მაგრამ მე ეს ვქენი . რატომ? შურისძიების გამო, მამამისმა და გამიუპატიურა და შემდეგ სასტიკად მოკლა. ეს რამოდენიმე დღის წინ გავიგე თუ რატომ გარდაიცვალა ჩემი 14წლის დაიკო 5 წლის წინ . სწორედ ამიტომ მოვექეცი კასანდრას ასე, მაგრამ რა? მამამისი გაიგებდა ამას? არვიცოდი რატომ გავაკეთე, უბრალოდ ჩემი შინაგანი და ბოროტი მე მკარნახობდა მე კი მას ავყევი. კასანდრას მამას სულ არანაღვლებდა ის , ამიტომ არც ამაზე ინერვიულებდა დიდად. ალბათ არც იცნობს. ღმერთო ჩემო ნეტა 2საათის უკან დაბრუნება მაინც შეიძლებოდეს, ვხედავ როგორ წევს ტანსაცმელ შემოხეული 21წლის მეამბოხე გოგონა საწოლზე, ხელები თოკისაგან დასერილი აქვს , ალაგ-ალაგ კი ღრმა ჩალურჯებები ასეთი ცხოველი როგორ ვარ? ჩემი თავიდან ეს კითხვა უკვე 2საათია არ ამოდის . თითქოს მომწონდა კასანდრა მაგრამ ახლა რამოხდება? მე არვაპირებ ვიყო ლმობიერი, ვიქნები ისეთი როგორიც ვარ მაგრამ შევეცდები მაპატიოს. წუთები გადის და კასანდრა თვალს ახელს , მიყურებს და თვალებს დაბლა ხრის
- მაპატიე - ვეუბნები ჩუმად
- ხალხისგან დამცირ... ებას შევეჩვიე უ..კვე, ამასაც ... ავიტან - თქვა და ნაძალადევად ძვლივს გამიღიმა, მის ამ სიტყვებზე ტუალეტში გავვარდი გაცოფებული. გაცოფებული ჩემს თავზე , ვინც არუნდა ყოფილიყო ასე არუნდა მოვქცეოდი! კედლებს ხელების დაშინება დავიწყე შემდეგ თავის. მძულდა ჩემი თავი . მესმოდა ოთახში მისი ტირილის ხმა, არმინდოდა გავსულიყავი და ის მენახა. არმინდოდა ასეთ მდგომარეობაშ ვინმე მენახა მითუმეტეს ის. არმეგონა ასე თუ გამიძალიანდებოდა მეგონა ამყვებოდა ბოლომდე მეგონა მაგრამ ასე არმოხდა. 10წუთი ალბათ ასე ვიდექი, მესმოდა მისი კვნესის ხმები როცა წამოდგომას ცდილობდა, ისიც გავიგე როგორ დაეცა ერთხელ არგავედი სპეციალურად არგავედი. რამოდენიმე წამში კი ის გავიფიქრე რისიც ყველაზე მეტად მეშინოდა და მაშინვე გავვარდი ოთახში. კასანდრა იქ არიყო, ქვემოთ ჩავირბინე და სახხეწაშლილი კასანდრა დავინახე რომელიც სამზარეულოში , ხელშ დანა ეჭირა და არაამქვეყნიურს გავდა. ნელნელა მიქონდა ხელთან , მივხვდი რასაც აპირებდა და დავუყვირე , ვერ მოვასწრებდი მირბენას
- კასანდრაა!! შეჩერდი - ესღა ვთქვი მაგრამ გვიანი იყო
#თავი 6
კასანდრა ინერციით წავიდა, მაგრამ მასთან ისეთი სისწრაფით მივირბინე მეც კი გამიკვირდა, ხელში დავიჭირე წამებში მოვასწარი. ვენებიდან სისხლი განუწყვეტლივ დიოდა თვალები კი დაეხუჭა, პანიკაში ვიყავი არვიცოდი რამექნა. საავადმყოფოში რომ მიმეყვანა მის ჩალურჯებებსაც ნახავდნენ და ისევ ჯარიმას დამიწერდნენ, ამიტომ ჩემს პირად ექიმს დავურეკე და სასწრაფოდ მასთან წავედი. კასანდრა ხალათი მოვახურე , ცალი ხელით ის მომყავდა ცალით კი ხელს ვუხვევდი რადგან სისხლისგან არ დაცლილიყო,მანქანაში ჩავჯექით ღვედი გადავუკარი და პედალს ბოლომდე მივაჭირე ზუსტად 5წუთში კერძო საავადყოფოში ვიყავით.
- სწრაფად საკაცე - დავყვირე როცა ექრთნებუ დავინახე
- ახლავე - ისინიც იმწამვსე გამოიქცნენ
მალევე ჩემი ექიმიც გამოჩნდა, მამაჩემი მეგობარი თავი უსიტყვოდ გააქნია და კასნდრა შეიყვანა. 1საათის შემდეგ ექიმი უიმედო თვალებით გამოვიდა
- ცოცხალია? -დავიყვირე და მივვარდი
- კი ცოცხალია - მანაც ზიზღით მიპასუხე, შვებით ამოვისუქნთქე.
- აბა რასჭირს? - ბოლოს ესღა ვკითხე
- კომაშია, არავინ იცის გადარჩება თუარა - თქვა და თავი გააქნია
- არა ღმერთო არა - თავი ხელებში ჩავრგე და ყველაფერი ვინანე
- ჩემს ოთახში შემოდი უნდა ვილაპარაკოთ - თქვა მან , თითქმის მან გამზარდა ჩემი მეორე მამა იყო, და ალბათ ყველაფერს მიხვდა
- კარგი ოღონდ ჯერ მას ვნახავ - ვთქვი და კიდევ ერთხელ შემოვიტყი თავში ხელი
- კარგი - ამოიბურტყუნა, თეთრი ხალათიშეისწორა და კაბინეტისკენ დაიძრა
მალევე კასანდრას პალატისკენ ავიღე გეზი, შევედი თუარა მის დანახვაზე თითქოს გულში რაღაც ჩამწყდა. მოკლე სახელურებიანი მაისური ეცვა და მკაფიოდ უჩანდა ჩალურჯებები, გული მომიკვდა როცა ის ასეთ მდგომარეობაშ დავინახე, ხელები ბინტით ქონდა გადახვეული. გაჭრილი უფრო ღრმად მეორე კი ალბათ იმ ჭრილობის შესახორცებლად რაც გუშინ ღამე დაბმით გამოვიწვიე. კასანდრა უგუნოდ იწვა , მის დანახვაზე უფრო მკვდარი გეგონებოდათ . მალევე რაღაც ჩაიბურტყუნა და ცოტა იმედი მომეცა
- კასს ! - დავუყვირე მაგრამ არანაირი რეაქცია
- მამა - ისევ ჩუმად თქვა
- ექიმოო - დაუძახე ჯონს (ექიმი)
- რაიყო? - შემოვარდა შეშფოთებული
- მან მამა თქვა - ესღა ვთქვი და იგივე გაიმმეორა
- ვიცი , მხოლოდ ამას ამბობს მაგრამ არაფერს ცვვლის ეს - თქვა და ისევ გავიდა
შევიკურთხე, რატომ ვუთხარი!? ასეთი დებილი და არაადამიანი როგორ ვარ? ამ კითხვას გამუდმებით ვუსვამდი საკუთარ თავს!. მისი სიტყვები დავაიგნორე და ისევ იმაზე დავიწყე ფიქრი როგორ უნდა მომეგო მისი გული.
1დღის შემდეგ
1დღე საშინლად გაიწელა, მთეი დღე საავადმყოფოში ვიყავი. ვუყურებდი კასანდრას და ვხვდებოდი რომ დიდი შეცდომა დავუშვი. მაგრამ ვერციმას ვხვდებოდი ასეთი მებრძოლი გოგონა ასე მალე როგორ დანებდა და შეეგუა ბედს. მალევე ექიმის ხმა გავიგე და მისკენ გავემართე
- მან გაიღვიძა - თქვა და შვებით ამოისუნთქვა, მეც თითქოს დიდი ლოდი მომეშვა გულიდან .მასთან შევედი . იქით მხარეს იყო გადაბრუნებული , მეც იქითკენ გავემართე
- როგორ ხარ - ვკითხე დარცხვენილმა როცა მისი სახედავინახე
- მ..შვე..ნივრად - ძვივღა თქვა და ეს და გამიღიმა ნაძალადევად
- გეტყობა - ჩავიჩურჩულე
რამოდენიმე საათში ჯონს უფლება მივაცემინე სახლშ წავსლის. სახლშ მისვლისთანავე კასანდრა ოთახში ავიდა ხოლო მე კი ქვემოთ დავრჩი
2დღის შემდეგ
#კასანდრა#
თვალები ახლა უფრო ენერგიულად გავახილე, ოდნავ წამვიწიე და ყველაფერი რაც ამ ორ დღეშ მოხდა კარგად ავწონ-დავწონე. არვაპირებდი ნაილ ჰორანისთვის რამის შერჩენას ! მითუმეტეს ამის! აქამდე გონება დაბინდული მქონდა და არ ვაზროვნებდი კარგად, ახლა კი გონს მოვეგე . ყველაფრის ფასად უნდა მეზღვევინებინა რაც გამიკეთა, ამისთვის სულ რომ ციხეში წავსულიყავი . ისევ დაუფიქრებულობა და სპონტანურობა, ჩანთიდან პატაარა შავი იარაღი ამოვიღე . შარვალი ამოვიცვლი და მასში ჩავდე. თვალებში ალბათ მხოლოდ შურისძიების სურვილი მეწერა , ქვემოთ სეირის საყურებლად ჩავდიოდი, როცა დავინახე ნაილი რომელიც უდარდელად იყო წამოკოტრიალებული დივანზე და პიცას ჭამდა, მე კი აამ 2დღეს ტირილში ვათენებდი და ვაღამებდი . სახე წაშლილი მქონდა , ნელი ნაბიჯებით ვუახოვდებოდი ნაილს და უფრო და უფრო მიჩქარდებოდა გული, უამრავი ადამიანი მყავდა ნაცემი გიინდაც გაქურდული მაგრამ მკვლელობა? ეს უკვე სერიოზულია , მაგრამ შურისძიების წყურვილი ყველა შიშს აქარწ....ბს, და გაფიქრებს მხოლოდ ერთზე დასახულ მიზანზე, ჩემი მიზანი კი ახლა ნაილის მოკვლა იყო. ალბათ გაიგო ნაბიჯები და შემოტრიალდა მის დანახვაზე შევხტი
- კასანდრა აქ რასსაკეთებ? - მკითხა გაოცებულმა და იარაღს დახედა
- არშეიძლება რომ ჩამოვიდე? - შეშლილი სახით გავუღიმე
- კი როგორ, არა მაგრამ იარაღი რათგინდა? - გაოცებულმა მკითხა, და მალევე ამოვიკითხე შიში მის სახეზე
- უბრალოდ - ვთქვი და მხრები ავიჩეჩ
- უბრალოდ? - წარბაწეულმა მკითხა
- ხო უბრალოდ, უბრალოდ რომ მოგკლა - დავიყვირე და ჭერში ვისროლე ნაილი კი შეხტა
- არა კასადრა შენ ამას ვერგააკეთებ , ვერ მომკლავ - გაიცინა
- რატომ? -მეც ტუჩები მოვბრუცე
- იმიტომ რომ მართალია მეამბოხე და უშიშარი ხარ მაგრამ არც იმდენად ძლიერი ხარ ადამიანის მოკვლა რომ შეგეძლოს - გაიცინა
- არაა? - დავუყვირე
- დიახ არა - მანაც დამიყვირა, მე კი ჩახმახს ხელი გამოვკარი , ტყვის ცივმა მასამ ჰაერი გაჭრა, მალევე ნაილის ხელიდან წამოსულმა სისხმა შეღება კედელი და იატაკი. თითქოს ეს ყველაფერი შენელებულ კადრში მოხდა, მაგრამ ყველაფერი მაინც ძალიან სწრაფად განვითარდა. ნაილი ძირს მოწყვეტით დაეცა მე კი ცრემლები წამომივიდა მაგრამ თავი მაინც ამაყად დავიჭირე.
- ამას ინანებ კასანდრა ფრენკ - თქვა და უკნიდან ხელები ვიგრძენი ჩემს ზურგზე
- -1სართულზე ჩაიყვანეთ, მაგას ვასწავლი როგორია ნაილ ჰორანის მოკვლის მცდელობა, ყველა იარაღი ყველა დანა ყველაფერი გალესეთ და მოამზადეთ მე ჭრილობას შევიხვევ და მოვალ - თქვა და ცივმა ოფლმა დამასხა, ნეტავ კიდევ რა მელოდა წინ?
#თავი 7
იარაღის გახსნებაზე ცივმა ოფლმა დამასხა, არვიცოდი რასმიპირებდა. შემეშინდა , ასე ძალიან ალბათ არასდროს შემიშინებია, 2ბიჭმა ქვედა სართულზე კიბეებით „ჩამათრია“, ყველა დანას საგულდაგულოდ ლესავდნენ არმეგონა ნაილს ამდენი იარაღი თუ ექნებოდა, მაგრამ შევცვდი. სკამზე თოკით მიმაბეს და ბოლოს პირიც ამიკრეს. რამოდენიმე წუთი უშედეგოდ ვცდილობდი განთავისუფლებას , ბოლო კი კიბეებზე ნაბიჯების ხმა გავიგე, შევცბი . მივხვდი რომ ნაილი იქნებოდა შემეშინდა როგორც არასდროს. რამოდენიმე წუთში ნაილი ჩემი იარაღით ხელში ჩამოვიდა, მის დანახვაზე თითქოს კანკალი დავიწყე მას კი ეცინებოდა ამ ყველაფერზე, როგორ მინდოდა ახლა მის ადგილას ვყოფილიყავი, და ადგილები გაცვლილი გვქონოდა, მაგრამ არა ! ყველაფერი ამ ცხოვრებაში ხომ ჩემს წინააღმდეგ ხდება , ჩემი ტავი მეზიზღება. ბოლოს ნაილმა ბიჭებს უთხრა წასულიყვენენ , ისინიც დაემორჩილნენ და 2წუთში ოთახში მხოლოდ მე და ნაილი დავრჩით
- იცი აქ უბრალოდ არავინ ჩამოგვყავს - თქვა და სახე ამაწევინა, მე კი სახის უხეში მოძრაობით ვცადე მისი მოშორება
- არც შენ ჩამომიყვანიხარ უბრალოდ - განაგრძო და ხელი მკერდამდე ჩაასრიალა,ამაზე კი შევუღრინე , უძლური ვიყავი ვერაფერს ვაკეთებდი ის კი იცინოდა
- ვერგიტან - ჩემთვის ამოვიდუდღუნე როცა სახვევი მომხსნა პირიდან
- და ვინმემ გითხრა რომ მე მიყვარხარ? - ისევ გაიცინა
- არა! - დავუყვირე
- ნუ ყვირი, არხარ ისეთ სიტუაციაში რამე რომ მიბრძანო ან იყვირო - მანაც დამიყვირა
- იმის მერე რაც გააკეთე, კიდევ გყოფნის თავხედობა და რამით მემუქრები - მეც ყვირილით ვუპპასუხე
- იმის მერე რომ ჩემი მოკვლა სცადე , ხმა ამოსაღები არგაქვს ძძუკნავ - თქვა და სილა გამარტყა, ხელები გახსნილი რომ მქონოდა ალბათ არ შევარჩენდი ალბათ არა არ შევარჩენდი, მაგრამ ახლა უშედეგოდ ვციდილობდი წამოდგომას
- ძუკნა აღარასდროს დამიძახო, - სკამიდან ოდნავ წამოვიწიე მაგრამ ისევ მისმა ხელმა დამაგდო ძირს, ოღონდ ახლა სკამიანად ვიყავი იატაკს ჩახუტებული
- ჰეი ჰეი მგონი გავიწყდება სად ხარ ! - ჩაიცინა
- მგონი შენც გავიწყდება რომ ადამიანი ხარ ! - ჩავისისინე
- 2 თხოვნას შეასრულებ და სანაცვლოდ არ გაწამებ - თქვა და ჩაიცინა ამის გაგონებაზე ისევ შევცბი
- გისმენ - თავდაჯერებუულად წამოვყავი თავი ძირიდან
- პირველი დაიჩოქებ - თქვა და წამოვვარდი , მაგრამ მაინც ისევ უკან დავეცი ამაზე გაეცინა
- არასდროს !! - დავუყვირე
- არასდროს? - მანაც გაიმეორა
- სიიკვდილის ფასადაც რომ დამიჯდეს !! - მეც დავუყვირე
- და მეორე პატიებას დაჩოქილი მთხოვ , შემდეგ კი იმას რომ გაგჟიმო - თქვა და ამაყენა
- არასდროს!!! არასდროს !! არასდროს - ისევ ვყვიროდი
- თუ ამას არგააკეთებ მაშინ ამის გაკეთება ძალით მომიწევს - თქვა და თვალები გადაატრიალა
- როგორ? - მეცც არ ჩამოვრჩი
- ბიჭებო - დაიყვირა და რამოდენიმე წამში 2 ზრო აღნაგობის ბიჭი შემოვიდა და მხრებშ ხელი მომკიდა
- ხედავ იმის თავიც არგაქვს შენთვითონ რო ქნა რამე - ვთქვი და ისევ გავიცინე
- მოხსენით თოკები და დააჩოქეთ - ამის თქმა და ჩემი სკამიდან „ახსნა“ ერთი იიყო, მალევე ნაილის წინ დამაჩოქეს. ასეთი დამცირება არასდროს ყოფილა არასდროს! ამას მერჩივნა მოვმკვდარიყავი , ყველაფერი მერჩვნა თავის ასეთ დამიცირებას თან მითუმეტეს მასთან . ვხვდებოდი როგორ იცინოდა მაგრამ არმინდოდა ზემოთ ამეხედა და მისი ქედდმაღლური და ცინიზმით გაჟღენთილი სიცილ დამენახა
- თავი ააწევინეთ - თქვა და თავი ამაწევინეს, მის თვალებს შევხვდი . თვალებს რომელიც ბოროტებით და შურისძიების მიზნით იყო გაჯერებული, თვალებში სადაც სითბოს ნატამალიც არ ჩანდა, თვალებში სადაც სიცოცხხლე არ არსებოდა ალბათ ესიყო ცხოველის თვალები რომელიც მხოლოდ თავისი სიცოცხლისთვის ცოცხლობდა, ეს იყო თვალები რომლებსაც ბევრი ცრემლი დაუღვრია ეს ეტყობოდა ბევრ ჭირ გადატანილი და ბევრ დარდ ნახული, მაგრამ ის იყო მისტიკური ამოუცნობი, თვალები რომლებიც არაფერს ამბობდა და ბოლომდე გიკეთებდა ჰიპნოზს , წამიერი დუმილი მან დაარღვია
- ახლა ხვდები რომ შენც დაგიმორჩილე? - თქვა და შემომხედა შემდეგ ძალით შემოაღწია ჩემს ბაგეებში
- არასდროს - ვთვი და ძალაგამოცლილმა ქვედა ნაწილში ამოვარტყი , ტკვილისგან დაიკვნესა და შეიგინა
- ძუკნა ხარ - თქვა და სილა გამარტყა, ინერციით იატაკს დავასკდი უკვე მეორედ დღეს
- შენ - არც მე დავაკელი, დაცვამ ისევ გამასწორა
- ბოდიში მომიხადე და მთხოვე რაც გითხარი - თქვა და შემომხედა, ჩემთან ახლოს ჩაიმუხლა და თვალებში კიდევ ერთხელ მომაჩერდა
- არასდროს! - შევაფურთხე და უკვე მესამედ მივიღე სილა
- არასდროს! არასდროს! არასდროს! - დაიყვირა - რატომ გგონია რომ არასდროს იზამ? ცხოვრება არარი ის რაც შენგინდა შენ უნდა დაემორჩილო შენზე დიდს, შენზე გავლენიანს და ამჯერად ეს მე ვარ შენ შენ კი მონა ხარ ! გოგო რომელიც ვიქირავე - თქვა და თვალებში შევხედე
- მოვა დრო და ინანებ ყველაფერს ! - ვთქვი და ტუჩები ზიზღისგან მოვბურცე
- შეიძლება - თქვა მანაც და გაიცინა
- ახლა კი გელოდები - თქვა და თვალი ჩამიკრა
- რომ არა ? ძალით ვერ მათქმევინებ - მეც დავუყვირე და ისევ შევხედე
- კარგი მაშინ გეგმა ბეს ვიხმარ - თქვა და მხრები აიჩეჩა
- მოგიწევს! - დაუყვირე და ხელები წამში გავინთავისუფლე და გავრტყი
- ელექტროშოკის სკამზე გადაიყვანეთ - დაიყვირა და მანაც შემეშინდა ახლა უფრო შემეშინდა
- გთხოვ არა ! - დავიყვირე მაგრამ უკვე სკამზე ვიჯექი
- მთხოვე რომ გაგჟიმო! - დამიყვირა
- არასდროს! მომკალი! - მეც დავუყვირე და მალევე ვიგრძენი დენი ტანში
#მესამე პირი
გოგონას სხეულმა შოკი განიცადა, კანკალებდა რამოდენიმე საათი რათქმაუნდა ისიც უგონოოდ, ნაილმა არიცოდა რასაკეთებდა საკმაოდ ბევრი ვატი მოუვიდა და არეგონა ასე მალევ თუ გაითიშებოდა. საწოლზე დაწოლილი წამებში წამოიკივლებდა და დაიკვნესებდა, ნაილს ხანდახან შეეცოდებოდა . ისიც ადამიანი იყო ქონდა გრძნობები მაგრამ რას გრძნობდა როცა მას ამდენს უშავებდა? არაავინ იცის!
#2კვირის შემდეგ
2დღე გოგონა უგონოდ იწვა, არავის ეგონა კიდევ თუ გაიღვიძებდა მაგრამ გაიღვიძა. ნაილი მასთან იყო მაგრამ ამას არასდროს ეტყოდა მას, გამოფხიზლებიდან 2დღეში ნაილმა ჩვეული ქცევა განაგრძო, არინდობდა ხანდახან სიმთვრალეშ დაუნდობლადაც სცემდა, ჟიმავდა როგორც ქუჩის მეძავს. კასანდრა? კასანდრა ყველაფერს მოთმინებით იტანდა და ელოდა მომენტს როდეესაც მისი ჯერი მოვიდოდა. ნაილის მიზეზებიც არავინ იცოდა რატო ექცეოდა კასს ასე? არავინ იცოდა. მაგრამ ხომ გაგიგიათ დრო ყველაზე კარგი გამომძიებელიაო, ის თავის დროზე ყველაფერს გაარკვევს და აგვიხსნის მიზეზებს

მოკლედ ძალიან დიდი ბოდიში მაგრამ ვერ მოვასწარი დადება დაწერილი კი მქონდა მაგრამ სამწუხარობ ვერ მოვახერხე დაჯდომა კომპთან და ძაან ბოდიში რა <3 ისიამოვნეთ <3