-ბურბონი დამისხით
-18 წლის ბრძანდებით?
-დაასხით რა
ჭიქა ტუჩებთან მივიტანე და გადავკარი სახის ყველა ნაკვთი დვჭყანე და კიდევ ერთი ჭიქა მოვითხოვე,სასმელი ვერ აღწევდა ტვინის იმ უჯრედამდე რომელიც დამავიწყდებდა ყველა ჩემ პრობლემას,ცხოვრება ამერია სულ რაღაც 3 წლის წინ,აღარ გამაჩნია სიყვარულით და მხიარულებით მოცული ცხოვრება.
ნაგავი მუსიკა
ნაგავი ხალხი
ნაგავი მეგობრები და ბოლოს...ნაგავი ცხოვრება,წყნეთიდან თბილისში მოვდიოდი როცა გზაში დედამ და მამამ კამათი დაიეწყეს სულ კამათობდნენ მაგრამ მამა 2 წუთში სუბლზე კოცნიდახოლმე ეს თითქოს მათი შერიგება იყო,კამათობდნენ და მამამ დედას შეხედა როცა ზინიდან უზარმაზარი "ტრანვაი"წამოვიდა მამამ ვეღარ დაატორმუზა,ბოლოს ის მახსოვს მამამ შუბლზე რო აკოცა დედას...მახსოვს რეამინაცია და ვიღაც სულ უცხო ხალხია აღარც ჩემი ძმაიყო აღარც დედა და მამა სულ სულ უცხო ხალხი მადგნენ თავზე პირველი რაც მათგან გავიგონე ეს სიტყვები იყო -ანა ჩვენ შენი მშობლები ვართ,ვერ გავერკვიე რახდებოდა მაგრამ ეხლა ყველაფერი ვიცი როგორც კი 20 წლის ვიქნები დავახვევ აქედან,ნინა და ნიკოლოზ ბაგატიონები,ჩემი დროებითი მშობლები რომლებიც მუდამ ყოფენ ცხვირს ჩემს ცხოვრებაში.
ბურბონის კიდევ ერთი ჭიქა მივიტანე ტუჩებთან ვიღაც ბიჭმა რომ შემაჩერა
-არ თვლი რომ უნდა გაჩერდე?
-ყველას საქმეში ესე ერევი?
-ვინც მომეწონება მხოლოდ მათში
ჭიქა ავიღე წინ გავწიე ისეთითქოს გაგიმარჯოსთქო ვამბობდი და ისევ დავლიე
-ერთი ჭიქა ბურბონი ჩემს ხარჯზე
-ამაზე უარს ნამდვილად არგეტყვი
ღამის 1 საათი იყო ნინას ზარები როვნახე -რაგინდა ნინა?
-არ აპიებ ანი სახლში მოსვლას? ვნერვიულობთ მეც და მამაშენიც
-მამაჩემი? მეხუმრები არა ნინა?
-შვილო მოდი სახლში სასწრაფოდ
-არგაქვს იმის უფლება დედიკო რომ შვილი დამიძახო და როცა მომესურვება აუცილებლად მოვალ,გაცეცხლებულმა ტელეფონი კედელს მივანარცხე და ბარიდან გამოსასვლელი კარი მაგრად მივაჯახუნე
-ოუ ვირაც გამბრაძდა ძალიან...
-წადიშენი
ვიღრიალე ბოლო ხმაზე და მივდიოდი,მაგრამ სად არცკი ვიცი საშინელმა წვიმამ დაცხო სად წავსლიყავი არვიცოდი რამინდოდა იმ სახლში სადაც ჩემი ადგილი არიყო მაგგგრამ სხვა გზა არმქონდა შევედი სახლში კარები მივიჯახუნა და ჩემი ოთახისკენ წავედი
-სად იყავი?!
-რატომ დაივიანე?
-დედაშენი ლამის მოკვდა ნერვიულობისგან
-დედაჩემი!დედაჩემი მოკვდა ნამდვილად მოკვდა და ეს ეს არ არის დედაჩემი!
ვიღრიალე და ოთახის კარი ჩავიკეტე 15 წთი კარის ბრახუნი იყო ნიკოლოზი ღრიალებდა დაგსჯი დაგსჯიო გაიძახოდა მაგრამ მე ეს მეკიდა.დილით თახში ნიკოლოზი შემოვარდა ნინასთან ერთად
-დღეს ახალი მეზობლები მოდიან ჩვენთან და შეგიძლია ერთი დღე მაინც იყო ჩვენი შვილი?
ისეთი ხმით თქვა რომ ძალიან დამწყდა გული ისინი მჩუქნიან სითბოს მე კი?...
-კარგით
***
3 სამი საათი იყო რომ კარზე კაკუნი გაისმა დედამ გააღოკარები სახლში შემოვიდა ულამაზესი ქალი რომ შეხედავდი და მოგინდებოდა ესეთი გარეგნობა მას ქმარი შემოყვა ისიც ძალიან სიმპატიური მამაკაცი იყო მათ უკან კიდე ბიჭი იდგა ჯერ ვერ ვამჩნევდი მარა ოდესაც წინ წამოიწია...
მოიცა მოიცა ბიჭი ბარიდან?არარსებობს,მაღლიდან ვიყურებოდი დედას ხმამ რო გამომაფხიძლა
-ანუკი ჩამოდი სტუმრები გვყავს
-ახლავე ნინ...ახლავე დედა
ჩავედი კიბეებთან ვიდექი რო მომიახლოვდა "ბარის ბიჭუნა"
-წადი შენიხო? *გამიღიმა ძაან ნაგლურად
-რატომაც არა *რც მედავაკელი ნაგლობა
-გაიცანით ეს ჩემი შვილია ანუკი
-ძალიან ლამაზი შვილი გყოლიათ,მე თინავარ ეს ჩემი მეუღლეა გიორგი
ძაიან სასიამოვნო ქალი ჩანდა მაგიდასთან ვიჯექით და ვლაპარაკობდით უბრალოდ ძალიან სასიამოვნო იყო ეს საღამო სანამ ყვეაფერს არ გააფუჭებდა
-ანუკი შეგიძლია მდოგვი მმმაწოდო?
-ახლავე...
ხელი ამკრა და ზედ დამაწუწა
-ვაიმე ბოდიში არმინდოდა
-არაუშავს :)) უკაცრავად
სამზარეულოში გავედი და ორ წუთში მისი სიცილი გავიგონე
-მე ბექავარ
-წადი შენი
-ამ ფრაზით მოძრაობ შენ ანუკი?
-ატო გააკეთე ეს?! არმესმის დედაშენის შვილი როგორხარ ესეთი?!!!
-და შენ? დედაძენი ზდილობიანი კკეთილი ქალია
-დედაჩემი?ის არ არის დედაჩემი!!! *ვიღრიალე ბოლო ხმაზე და გავვარდი სახლიდან
-ანა სად მმიდიხარ?
-დავბრუნდები...უკაცრავად
-ანუკა
-რამოხდა ბექა?
-არაფერი დე
გარეთ წვიმდა იქვე პარკში სკამზე ჩამოვჯექი და ვტიროდი
-ანი რაგაწყენინე მითხარი გთხოვ
-არაფერი შემეშვი ბექა!
-ანუკი გთხოვ
-მე არმყავს მშობლები უკვე სამი წელი ისინი არარიან ჩემ მშობლები დედა მამა და ჩემი ძმა ჩემი ძმა იოანე გარდაიცვალნენ ავტოავარიაში და...და ესენი ჩემთვის სულ უცხ ხალხი მზრდის
-არვიცოდი...ბოდიში
-შენ არაფერი იცი ჩემზე
-კარგი დაწყნარდი გთხოვ *ხელი თავზე მომკიდა თავი მკერდთან მიმიტანა და ხელები მომხვია უბრალოდ ტირილი მინდოდამერე სმა და ყველაფრის დავიწყება აიესმინდოდა ესყველაფერი...ჩემი ყოველდღიურობა არმინდდა დარღვეულიყო...
დავლევდი ბოლო წვეთამდე დავევდი დავცლიდი უამრავ ბოთლს და ვაიძულებდი სასმელს დაევიწყებინა ჩემი ყველა წარსულის მოგონება

_______
გამარჯობათ ბავშვებო,ესეც პირველი თავი გთხვთ შეფასების გარეშე ნუ გამიშვებს მაინტერესებს ღირს გაგრძელება თუ არა...თუ მოგეწნათ აუცილებლად გავაგრძელებ