-ლიზა ადექი და დაბლა ჩავიდეთ.. ჩაის გაგიკეთებ რომ დაწყნარდე... კარგი? თქვა ელენემ და ლიზას იმედიანი თვალებით შეხედა...


-კარგი ელე... უპასუხა ლიზამ და ფეხზე წამოდგა....ნიაკოც თავისით მიცუნცულებდა... დედას გაჰყვა... ლიზამ ანის დაურეკა
-ლიზ როგორ ხარ?
-ძალიან მცირდები ენ.. სკოლის შემდეგ შეგიძლია ჩემთან მოხვიდე..
-რატომ? რა ხდება? თუ მოვარხერხებ მოვალ...
-დღეს სკოლაში ვერ წამოვალ.. რაღაც პრობლემები მაქვს და შენთან საუბარი მინდა..
-ოკ.. მოვალ და გათიშა...
ლიზა დაბლა ჩავიდა... ოთახში მარტო ნიაკო და ელენე იყვნენ...

-ცოტნე სად არის?
-გიორგის გაჰყვა... თქვა ელენემ და ჩაი გაუწოდა ლიზას... და გაუღიმა..
-მადლობა ელენე...
თვითონაც დაისხა... და მაგიდას მიუჯდა.. ლიზას საუბარი არ უნდოდა.. მარტო ჭიქის ზედაპირს უცქერდა... თითქოს აქ რაღაცას ხედავდა..
-ლიზა არ მეტყვი.. რა ხდება? მეც ხომ უნდა ვიცოდე... დაიწყო ელენემ..
-კი გეტყვი... ვიღაც ბიჭი გადამეკიდა... წინა წელს... დაიწყო ეს ყველაფერი.. მაშინ თქვენ აქ არ იყავით.. ანდრიამ მომაშორა, მაგრამ ისევ გამოჩნდა...
-გიორგი ყველაფერს მოაგვარებს.. თქვა ელენემ და თავი ამაყად მაღლა ასწია... გინდა ნინის ვეტყვი და ჩვენთან მოვა ისევ.. სახლში მარტო აღარ იქნები...
-ეგ ისედაც უნდა მოვიდეს .. სახლის საქმეებში დაგეხმარება.. თან ყვავილებს მოვლა უნდა და ფანჯარაზე ანიშნა.. ეზოში ფერად-ფერადი ზამბახები იდგა და ძალიან ლამაზად ყვავოდნენ...
-ჰო.. მართლა დაეთანხმა ელენე... მაგეებს მეც მივხედავდი მაგრამ წვიმა იყო და მიწა სველია....
-ჰო... რომ გაშრება... მეც დაგეხმარები და გაიცინა..
-აი ეს მომწონს... რა ცვალებადი ხასიათი გაქვს ლიზა? იმ რაღაც სისულელებზეა აღარ იფიქრო.. კარგი?

-კარგი.. მე უბრალოდ ძალიან მეშინია...
ჰო... მართლა დღეს ჩემი მეგობარი უნდა მოვიდეს...
-კარგია.. თქვა ელენემ და მაგიდის ალაგება დაიწყო-ისე ეს ახალია მეზობლები არისნ თუ აქ ცხოვრობდნენ?
-ვინ შერვაშიძეები? არა, აქ ცხოვრობდნენ.. უბრალოდ მერე ინგლისში გადავიდნენ რატი კი ისევ დაბრუნდა...
-ცოლი ჰყავს? აბა სახლში მარტო რას აკეთებს? მთელი დრე აივანზეა .. და აივანს გახედა ....
-რა უცნაურია არა ელე.. მე რავიცი რას აკეთებს.... ახლა აივანზეა და სიგარეტს ეწევა... და ლიზამ გაიღიმა...
ყველაფერი გაახსენდა.. გარეთ გავიდა და ეზოში დადგა.. იმ ფანჯარას გაუსწორდა.. საიდანაც ადრე საშინელი ნათება შენიშნა" ნუთუ რატიმ ქნა ეს" გაიფიქრა მან და ეს სულელური აზრი თავიდან მოიშორა...რატის უყურებდა... ის კი სადრაც ცას მიშტერებოდა.. და რაღაცას ფიქრობდა...
-რატი! დაიტვირა ლიზამ... ის ისევ იქ იდგა და ცას უყურებდა...
ლიზამ ქვა იაიღი და აივანზე ისროლა.. რაატ! -ისევ დაიძახა..
რატი შემობრუნდა და ლიზას ხელი დაიქნია..
-მანდ რას აკეთებ.. წამოდი ჩემთან ... უთხრა ლიზამ.. ამას პირველად აკეტებდა...

-მადლობა ლიზა.. არ მცალია.. უნდა წავიდე საღამოთი შემოგივლი..
-გთხოვ რატი... უნდა გითხრა რაღაც...
- ლიზაპატარა დაიკოსავით იდგა რომელიც გთხოვს ტკბილეული გაუყო.. თან ძალიან გულწრფელია და გიღიმის....რატიმ უარი ვერ უთხრა და თავი დააქნია გამოვალო...
ლიზა ეზოში მდგარ სკამზე დაჯდა.. და რატის უცდიდა... რატი შემოვიდა ხელში რაღაც ეჭირა:
-ნახე ლიზ.. შენ რომ გიყვარს ის მოგიტანე და ქოთანი გაუწოდა.. ჩემთან მაინც დაჭკნებოდა და შენ მოუვლი... დედაჩემის საყვარელი ყვავილია..
-მართლა? ორქიდეები მეც მიყვარს.. რა ლამაზი წითელია... მადლობა ძალიან დიდი და რატის ლოყაზე აკოცა... ისედაც უკვე სხვანაირად ფიქრობდა ლიზაზე და ახლა მთელ ტანში ჟრუანტელმა დაურა.. ამას არ მოელოდა....
-რისი თქმა გინდოდა .. ახლა მითხარი? რატი სკამზე დაჯდა და ლიზას გაუღიმა... ტვალებში უყურებდა...
-რატი რალამაზი თვალები გაქვს იცი?
-შენც ლიზ? ამის თქმა გინდოდა/
-არა.. რა თქმა უნდა.. ვინმესთან ლაპარაკი მინდა.. ეს დღააბი სად გაუჩინარდი რომ არ ჩანდი... წიგნი წაიკითხე.. ? და ლიზამ ისევ გაიღიმა
-რომელი წიგნი?

-ის მაშინ რომ წაიღე...?
-კი... მაგარი სულელობა იყო....
-მეც გეტანხმები .. იცი რა იმ სულელ სანდროს თუ ვიღაცას უნდა შემაშინოს მაგრამ ამას ვერ მოახეხებს.. იცი?
-რა თქმა უნდა თქვა რატიმ და სერიოზული სახე მიიღო
ლიზას კიდევ რარაცის ტქმა უნდოდა მაგრამ შეჩერდა... და რატის შეხედა...
-ჩემმა ძმამ იცის სანდრო სად არის... ისიც იცის რომ რომელიღაცა მისი ძველი ძმაკაცი მალავს მას და ხელს უწყობს იმაში რომ მე შემაშინოს.. ოღონდ ამას არ მეუბნება... შენ რამე ხომ არ გიტხრა?
რატიმ დაბნეულმა შეხედა... სახეზე სიწიტლემ გაურბინა და მხრები აიჩეჩა არ ვიციო...
-ის ძმაკაცი შენ ხარ არა? და ლიზა წამოდგა.. სახე სულ გაუწითლდა...
-რას ამბობ? ადგა რატიც...
-იცი რას გიზავ.. შენ საზიზღარო მატყუარავ.. შენი მეგობარია ხომ ... მეჯავრებიტ ყველა... და რატის სილა გააწნა ეს გადაეცი ჩემგან შენს ძმაკაცს.. ახლა კი წაეთრიე აქედან.. მოშორდი და ანერვიულებულმა ხელი ჰკრა..
-სიტყვები დააწმინდავეთ.. პრინცესავ... იცი რას გიზავ? მთელი ცხოვრებ არ დაგავიწყდება.. ბოდიში მოიხადე ამ სიტავხედისთვის... და ტმებზე დაექაჩა,,,

-ხელი გამიშვი რატი.. და ხელი ჰკრა მას ...-არ შემეხო.. წაეთრიე აქედან! გიბრძანებ! ჩემი სახლიდან წადი ! დროზე!
რატი ლიზას მიუახლოვდა.. და ხელი ყელზე შემოსჭდა... და ჩუმად უთხრა..-ჩემი დროც მოვა... ამ სიტყვებს სათითაოდ გაზღვევინებ... მადლობა მოიხადე რომკიდევ პატივს გცემ.. ნამდვილი შეშლილი ხარ... წადი გიმკურნალონ და ხელი ჰკარა.. ლიზა მიწაზე დაეცა და ტირილი დაიწყო...
-იტირე ეხლა.. და რატი სახლიდან გავიდა...
- რა მოხდა ლიზა? ელენე ესოში გამოვიდა ..
-არაფერი ელენე... რატის მინდა რომ ვირაცამ მაგრად სცემოს დ ამას ვერ ვახერხებ... საზიზღარი ბიჭი...
-წამოდექი... ახლავე მამაშენს დავურეკავ
-არა, ელენე არავის არ უტხრა გთხოვ.. მეტვითონ მოვაგვარბ და ცრემლები მოიწმინდა... და ხელი ტმებზე ჩამოისვა..
-კარგი.. დაწყნარდი... სახლში შევიდეთ..
-არმინდა აქ ვიქნები ტქვა ლიზამ ...
ელენე უკან შებრუნდა.. ლიზა სკამზე დაჯდა სიბრაზისაგან შუბლი შეიკრა... ფანჯარას გაუსწორდა... დიდი ქვა აიღო და ფანჯარას ესროლა... შუშა გატყდა და საშინელი ხმა გამოსცა...
ელენე ისევ გამოვიდა გერეთ- ლიზა რას აკეტებ გაგიჟდი...

ლიზამ ელენეს შეხედა და ქვები კიდევ ესროლა შუშებს...მათ კი ლაწა-ლუწი გაუდიოდათ... რატი ავანზე გამოვარდა და ყვირილი დაიწყო-ლიზა რას აკეთებ გაგიჟდი.... ლიზა!
ლიზამ ქვა იაღო და რატისაც ესროლა.. რატი დაიხარა.. და ტვალს მიეფარა..
-ელენე .. ღირსია.. ფანჯრების ჩამტვრევის...
-დაწყნარდი ლიზა.. გთხოვ ქვები დაყარა ძირს... რა გჭირს? პატარა ბავშვი ხარ.. ამ დროს ნიაკო გამოვარდა ეზოში და კერებისკენ გაიქცა...
-ნია სად მიდიხარ? დაიწყო ელენემ... კარებში ანას შეხვდა რომელიც ლიზასთან მიდიოდა...
-ჩემო სიცოცხლევ როგორ ხარ? დაიწყო ანიმ და ნიას აკოცა.. სად მიდიოდი! გამარჯობა ელენე! ელენეს მიესალმა.. ლიზამ ქვები დაყარა და ანისკენ წავიდა...
-ენ! როგორ ხარ და ჩაეხუტა... როგორ მომენატრე,,,
-მეც ლიზა.. ვიფიქრე ცუდათაოო .. შენ კი მშვენიერ ხასიატზე ხარ....
-კი.. ნამდვილად და სიცილი დაიწყო.. ელენეს ცოტა შეეშინდა.. გადაწყვიტა გიორგისტვიდ დაერეკა.. გოგოები სახლში რომ შევიდნენ დაურეკა.:
-გიორგი სახლში უნდა მოხვიდე,,,!
-რა ხდება ელენე?

-ლიზა მგონი კარგად ვერ არის ... შერვაშიძეების ფანჯრები ჩაამტვრია.. ახლა რა ვქნა პოლიციაში რომ დარეკონ...
-რას ნიშნავ ჩაამტვრია...! ახლავე წამოვალ და გათიშა....
-რა ხდება მამა? ანდრიამ თავი ასწია და წერა შეწყვიტა..
-სახლში მივდივარ.. ლიზას ფანჯრები ცაუმტვრევია...
-ცვენი სახლის ... ამაღამ უნდა გავიყინო ყველას გეფიცები რა.. რა სიგიჟეა..
-ჩვენი სახლის არა რატის სახლის...
ანდრია წამოიწია.. და სერიოზილი სახე მიიღო//-მეც წამოვალ მამა! მაშინ
-არა.შენ აქ დარცი.. მე მივხედავ ... ცოტნეს არაფერი არ უტხრა გაფრტხილებ!
-კარგი.. არ ვეტვყვი...
გიორგი ოტახიდან გავიდა
ანი და ლიზა კრუასანებს ჭამდნენ... გიორგი რომ მოვიდა...

-ამიხსენი ფანჯრები რად ჩაამტვრია.. ხალხი რას იფიქრებს გაგიჟდი ლიზა? საგიჟეთში წაგიყვანო? ახლავე ამიხსენი ყველაფერი.. ასეთი სულელური ქცევისტვის რა საბაბი გქონდა.... სენ კი ანი წადი .. ლიზას უნდა ველაპარაკო.. შემდეგ შეგიძლია შეხვდეთ ერტმანეთს.. ვუცდი შენს პასუხს ლიზა.. რაღაც სისულეელები არ დაიწყო.. თოჯინებზე და ასე შენდეგ...
ანი წამოდგა .. ლიზას დაემშვიდობა და სახლიდან გავიდა.. ლიზა წამოდგა-მამა იცი?..:-$ მე...
-ილაპარაკე რა ლიზას ხელი ჩაჰკიდა მხარში...
-მამა რატი ცუდი ბიჭია.. თოჯინები მან დაკიდა ეზოში და სამაგიეროს გადახდა მინდოდა,,,,,
-თოჯინები.. აღარ მიხსენო გასაგებია... ნუ მაგიჟებ.. ნამდვილი მიზეზი მათხარი....
-სანდროს იცნობს ისიც...
-აჰა..გასაგებია... ჩემი მეგობრის შვილია.. სერიოზული ბიჭია.. რა ტოჯინები რის სანდრო? მაგას არ იკადრებს.. შენ კი შეშინებული ხარ და სისულეებს აკეთებ საბოლოვო იყოს ეს .. წახვალ და რატის ბოდიშს მოუხდი...
-რას მელაპარაკები.. ხომ არ დავუჩოქო კიდეც.. არა მამა! და ოთახში ავიდა...
-ლიზა! დაიყვირა გიორგიმ და გარეთ გავიდა..
-რატი.. უნდა გვაპატიო.. ფანჯრებს პირედად გამოგიცვლი.. ლიზა შეშინებულია..ამის გამო ქნა ეს ხომ გესმის შვილო?
-ვიცი.. ვიცი რომ თიჯინებით აშინებ ვირაცა მაგრამ ამასაც მე მაბრალებს... ყველაფერს ვაპატიებ.. რაზეალაპარაკი.. გიორგი ბიძია.. ფანჯრებს მე თვიტონ გამოვცვლი.. ეგ არ იყოს კინაღან მეც არ მომარტყა ქვა.. სამკურნალოა სიმართლე რომ ვთქვა....

ასე დამთავრდა ეს ამბავი.. ლიზა თავის ოთახში იჯდა მთელი დღე და დაბლა არც ჩამოსულა..
ცოტნე ოთახში შევიდა და ლიზას გვერდიტ მიუჯდა...
-ეს რა სისულელე გაგიკეთებია? რა გჭირს ლიზ? ბოდიში მაინც მოგეხადა..
-შენი ლექციებიღა მეკლდა ცოტნე.. ჩემი არავის არ გესმით და ყველა უკვე გიჟად მთვლით არა?
-რა თქმამ უნდა არა.. ჩემი საქციელი დილას ლოგიკური იყო.. თოჯინასტან დაკავშირებით.. მეც დავიბენი და გული წამივიდა. მაგრამ რატი აქ რა შუაშია? მან რა დაგიშავა?
-რატი ცუდი ბიჭია....
-საიდან ასკვნი? იცნობ?
-კი ვიცი. რომ სანდროს იცნობს.. მისი ფანჯრებიდან დავინახე ის ნათება, ხომ გახსოვს...ამასტან ერტად მე ეს მას ვუტხარი,, ვუტხარი რომ ვიცოდი ვინ იყო.. მან კი მითხრა რომ შანსი როცა მიეცემა ყველაფერს მანანებს... ამაზე რას იტყვი?
ცოტნემ თავი გააქნია- კარგი, რატი დაივიწყე... წამო დაბლა ჩავიდეთ...
-არა... მამა მეჩხუბება და არ მინდა.. უნდა დავწვე და ლიზამ ბალიში აიღო და თავი მიახუტა....
-წამო ვჭამოთ.. მამა სახლში არ არის სხვაგან წავიდა.. არც ელენეა... მარტო ნიაკო და ანდრია არიან....
ლიზა წამოდგა... ანდრია დივანზე იჯდა.. ნიაკო ტელევიზორს მიშტერებოდა..... ანდრიამ გადართო ნიაკომ კი წიოკი დაიწყო ..
-ძმაო გადაურთე... ფიფქიას უყურებდა.. ის ბოლო მეშვიდე ჯუჯა მევასება მაგრად საპონს რომ გადაყლაპავს... და ცოტნე ნიაკოს მიუჯდა გვერდზე..
-შენ და ნია ერთი ჭკუისები ხარტ ცოტნე... ფიფქიას ყურებაღა გვაკლია...
ამ დროს ლიზა ჩამოვიდა.. ანდრია რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ ლიზამ შეაჩერა..-ანდრია.. არ გინდა.. ეხლა შენ არ დამიწყო დარიგება... არ დამიწყო ის რომ შენ დას ასეთი საქციელი არ შეეფერება.. და სულ შევიშალა.. თქვენც მიხვდებიტ რომ ეს სიმართლეა რასაც მე ვამბობ და ის საზიზღარი ბიჭია.. მაგრამ მეშინია როცა ამას გაიაზრებთ გვიანი არ იყოს...
ანდრია შეცერდა და არაფერი აღარ უთქვამს..
-მამა და ელენე სად წავიდნენ ცოტნე დაიწყო ლიზამ....
-ვიტომ არ იცოდე დღავანდელ დღეს სად წავიდოდნენ... ჯერ სამძიმარზე იყვნენ და ეხლა მე რა ვიცი სადმე იქნებიან ან მოდიან....ხვალ ელისაბედის დაკრძალვაა.
-მე კი არც მივსულვარ.. ტქვა ლიზამ...
-ეი შენ მოიხედე... ხვალ მაინც ვერ წახვალ.. იქაც შეშლილივით რომ არ მოიქცე და ჯაფარიძეები არ შეარცხვინო.. გაიგე რაც ვტქვი.. დაა შეგიძლია ქვების სროლა მეც დამიწყო....
-მოკეტე ენდრია! შენს ტავს მიხედე...
-მიხედილი მაქვს დაიკო....
-გეტყობა! და ამ დროს ლიზამ შუბლი შეკრა...
თვალები ორქიდეას გაუსწორა რატიმ რომ მოუტანა და მიუახლოვდა.... ელენემ შემოეტანა ალბათ.. ხელი გადაუსვა .. ფანჯარას თვალე გაუსწორა... და ორქედეა გადატეხა და ყვავილები გადააგდო ფანჯარასთან.... ტან თვალი გააყოლა იმ ადგილს სადაც ეს ყვავილი დაეცა,,, თითქოს წითელი სითხე მოდიოდა ღეროებიდან და მტელს იატაკს ედებოდნენ .. თვალები დახუჭა და ქოთანთან ერთად ყვავილები გარეთ გაიტანა....
-ეს გაგიჟდა მართლა ყვავილმა რაღა დაუშავა!
-ძმაო თავი დაანებე! დაიწყო ცოტნემ და თავი დახარა...
ლიზამ ყვავილები და ქოტანი გარეთ გაიტანა და რატის კარების წინ დააგდო.. -აი ასე.. თქვა მან და ამოისუნთქა... ამ დროს ვიღაცა მოდიოდა გზაზე.... შემობრუნდა და თვალები გაუსწორა
-გამარჯობა.. თქვა ბიჭმა და ლიზას გაუღიმა...
-გამარჯობა.. გაიმეორა ლიზამ და მას მიაშტერდა...
-ყვავილები არ გიყვართ.. ეს რა არის? თქვა უცნობმა.. და ალბათ პასუხს არც მოელოდა...
-ძალიან მიყვარს... მაგრამ გააჩნია ვინ მაჩუქებს...
-გასაგებია... თქვენი სახელი?
-ლიზა შენი?
-მე საბა მქვია და ხელი გაუწოდა..
-სასიამოვნოა შენი გაცნობა საბა....
-ჩემთვისაც ლიზი...
-უნდა წავიდე.. აბა კარგად...
-ნახვამდის..გოგონას თვალი გააყოლა და სახლს შეხედა.. ნაწილობრივ იცოდა ალბათ ეს გოგონა ვინ იყო.. ღრმად ამოისუნთქვა და გაიმეორა: ლიზა ჯაფარიძე...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------როგორია? ღირს გაგრძელება? თქვენი აზრი გამოხატეთ.. ეს სტიმულს მაძლევს რომ გავაგრძელო... გმადლობტ ვინც კითხულობთ..