მთელი დღე გამოშტერებული ვიყავი სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით არ ვიცოდი ნიკას ეს საქციელი როგორ გამეგო ,ვერც ირაკლის და ლაშას ვერ ვეტყოდი არ მინდოდა ჩხუბი კიდევ ერთხელ ჩემს გამო , ასე რომ ჩუმად ყოფნა ვარჩიე.
ნიკა
მთელი ერთი თვე ვცდილობდი კატოსგან თავის შორს დაჭერას , ნამდვილი ტანჯვა იყო ჩემთვის, მაგარამ ირაკლის და ლაშას ნამდვილად ვერ გავუტეხავდი , გარკვევით ამიხსნეს რომ კატოსთან არაფერი არ უნდა მქონოდა არასდროს , მაგარამ გრძნობების მორევა იმაზე ძნელი აღმოჩნდა ვიდრე ეს მე მეგონა , როცა კლასში შევედი და კატო დავინახე გადავწყვიტე დავლაპარაკებოდი არ მინდოდა ისევ დამალობანას გაგრძელება ... ვიცოდი მომიწევდა ერთხელაც მეპასუხა, გამეცა პასუხი რატომ ვარიდებდი ასე თავს და მოვინდომე ეს მაშინ გამეკეთებინა როცა მარტოები ვიყავით და ხელს არავინ არ შეგვიშლიდა... გვერდით მიუჯექი და ლაპარაკი დავიწყე ისეთი ირონიული მზერა ქონდა ვერ ავიტანე , ლაპარაკის დასერიოზულება მინდოდა როცა კატომ გრძნობებეი ახსენა და აი მანდ როგორც იტყვიან გადამკეკეტა , იმდენად უცნაურად მოვიქეცი მეც ვერ გავაცნობიერეე რა დამემართა... ყველაზე უცნაური გრძნობა იყო რაც გამომიცდაა , მერე დავფიქრდი მთელიდღე ეს მომენტი მიტრიალებდა თავში , კატოს ყველა შეხედვაზე ვაცნობიარებდი რომ ის ჩემთვის რათაც განსაკუთრებული იყო , არც ერთი გოგოს მიმართ ეს არ მიგრძვნია , არასდროს არც ერთი გოგოსთვის ასე არ შემიხედავს მისი განსაცდელი არ გამიცდია და მისი ტკივილით არ დავინტერეებულვარ , ეს ის იყო ვინსთვისაც ზედმეტად არც კი უნდა შმეხედა მაგრამ როგორც იტყვიან გულს ვერ უბრძანებო , ეს დაუცველი არსება მიყვარდა , ამას ვერ წარმოვიდგენდი ვერასდროს მაგარამ კატო ფაცაციაა სიყვარულზე ძაალიანაც კი მიყვარდა ...
კატო
სახლში მივედი მაგარამ ცემი გამოშტერებულობა არ მთავრდებოდა , საგმო იყო უკვე დაახლოვებით შვიდი საათი როცა ნიკამ დამირეკა ...
-კატო , მე ირაკლი და ლაშა გამოგივლით და ვისეირნოდ (ნიკა)
-კარგი გავემზადები და ჩამოვალ მაშინ ...(მე)
ამ ზარში უცნაური არაფერი არ ყოფილა ხშირად დავდიოდი ხოლმე სასეირნოდ ირაკლისთან და ლაშასთან ერთად მაგარამ ნიკას ასეთმა მეგობრულმა ტონმა დილანდელის მერე ცოტა არ იყოს დამაბნია , ვერ ვუგებდი ამ ბიჭს არ მესმოდა რა უნდოდა და არც ის მესმოდა მმე რა მემართებოდა , არ შეიძლებოდა ისცემთვის ძმასავით უნდა ყოფილიყო...მაგარამ არ გამომდიოდა , არ შემძლო და ეს გრძნობა იმაზე მეტად მტანჯავდა ვიდრე ის გრძნობა რომლის ღიარებაც მეშინოდა ...
დაბლა ჩევდი და მხოლოდ ნიკა იყო ირაკლი და ლაშა რომ ვერ დავინახე დავიბენიი
-ბიჭები სად არიან?(მე)
-კაატო, ბიჭებდან ერთად ბევრჯერ გისერნია ეხლა ცემთან ერთად ისეირნე გთხოვ...
თან უკვე დაბლა ჩამოხვედი და უკან ხომ არ ახვაალ...(ნიკა)
-რა გინდა? როდემდე უნდა გააგრძელო ეს უაზრო ურთიერთობა 1ა გიცნობ ხან ჩხუბობ ჩემ გამო მერე ყურადღებასაც არ მაქცევ , დილას რაც გააკეტე ხომ საერთოდ ვერ მივხვდიი რა გემაართეება ? გამაგებინეე ..... ანერვულებეული რას ვამბობდი ვერც კი ვიაზრებდიი .
-ბოდიში დილანდელისთვის (ნიკა) ხმა წაერმეულმა მარტო ეს ამოილაპარაკა ...
-აა ბოდიში ხოო ... მოოდი მოვრჩეთ ახლა სახლსჰი ავალ და დავივიწყოთ ყველაფერი ვიტომ არც ყოფილაა(მე)
-ეგ არ გამოოვა კატო რა დავივიწყოთ აბა მითხარიი როემლიით დავიწყოთ დავიწყება ?(ნიკა) ეს ლაპარაკი დავივიწყოთ დილანდელიი თუ ეს ერთი თვეე , იქნებ სკოლის პირველი დღე დაგვევიწყებინა ... გაბარაზებულმა დაიწყო ლაპარაკი
-მე წვედი აღარ მინდა რა ეს ლაპარააკი ...(მე)
-არა გვინდაა , დავირალე გესმიის ყველას ანგარიში გაუწიო და შენ კატა თაგვობანა გეთამაშო ... დავიღალე ძნელი გასაგებიაა?(ნიკა)
-რით დააიღალე მეც გამარკვიეე იქნებ დაგეხმაარო ...(მე) ირონიულად ვუთახრი
-რიით და შენი შორიდან ყურებით... არ ვიცი რაა დამმართე , ხო ხედავ ადამიანს აღარ ვგავარ ყველა ამჩნევს , კაატო მიყვარხარ ...
ვერ ვიაზრებდი რა მოხდა რა მითხრა ჩუმად ვიდექი და შევყურებდი ბიჭს რომელიც ძმად უნდა მიმეეღო ბიჭს რომლის სიყვარულიც შეიძლებოდა მეგობრების დაკარგვათ დამჯდომოოდა ყველაფერზე ერთად ვფიქრობდიი განსაკუთრებით კი იმაზე მე რას ვგრძნობდი მის მიმაართ , მაგარამ ვერც ერთი ფიქრიდან საჭ აზრი ვერ გამომქონდა ... ფიქრებიი ერთმანეტში ირეოდა და თავში აჯაფსანდალი მქონდა ... ცემი დუმილი და გაშტერება კი ნიკას აცოფებდა
-ამოიღე ხმა რა გჭირს კატო (ნიკა) მითხრა მოთმინება დაკარგულმა...
-რა გითხრა?(მე) ვძლიივს ამოვიბლიყუნე ...
-რა და რას ფიქრობ ამაზე , ჩემზე და საერთოდ რა ხდება ჩვენს თავს იმაზე...(ნიკა)
-მერე ლაშა და იარკლიი ?(მე)
-ავუხსნი გაიგებენ მათტვის მთავარია შენ იყო ბედნიერი ...
-ნიკა წადი , უნდ ადავფიქრდეე გთხოვ ...
ნიკა უსიტყვოდ დამემორჩილა და წავიდა , მისის სიტყვებიით ერთიანად ბედნიერი და და დამწუხრებუყლი ვიყავი არ ვიცოდი ეს ლაშასთვის და იარკლისთვის როგორ ამეხსნა ან რომ ამეხსნა როგორ მიღებდნენ , მამა აგვისთოს ომის დროს დაკარგე სულ , არც მყვას და არც ნატესავებიი ისეტები რომ ჩემზე ეზრუნათ , მხოლოდ დედაჩემი ლაშა და ირაკლი ყველაზე მეტად მათი წყენინების მეშინია... არ ვიუცი რა ექცია ენებათ მაგრამ ვრძნობდი რომ ნიკას მიმართ აშკარად მეც იგივეს ვგრძნობდი უბრალოდ საკუთარ თავსაც არ ვუტყდებოდიი არათუ სხვებს...

ნიკა
კატოზე უცნაური გოგო არ შემხვედრია არსად სიყვარული ავუხსენი ის კი ისევ იარაკლიზე და ლაშაზე ფიქრობდა , მესმის რომ ახლოს არაიან მაგარამ ეს იმას ხომ არ ნიშნავს რომ ყოველთვის ერთმენეთზე უნდ იყვნენ მიჯაჭვულები... მე თვითონ მომიწევს დაველაპარაკო ორივეს და ავუხნა რო კატო ჩემთვის ძალიან ძვირფასია , არ მანტერესებს რას იტყვიან ხელს არ შევაშლევინებარავის კატოსთან ყოფნში ისეთ ახლობლებსაც კი როგორებიც ირაკლი და ლაშა არიან ...


აბა როგორია ? ვცდლობ ყველაფერი გავითვალისწინო რომ ისტორია უფრო საინტერესო გამოვიდეს, კიდევ ერტხელ დიდი მადლობა ვინც კითხულობთ <3 ველოდები თვენს კომენტარებს ... თუ რამე შენიშვნები გენებათ დაწერეთ რომ გამოვასწოროო <3