ჩემი ახალი კლასელი (6)
-კატო, საავადმყოფოში ვარ გთხოვ მოდიი... -თეონა დეიდა რა ხდება? -ნიკა , ლაშა და ირაკლიი.... შეწყვიტა საუბარი და ამან პირდაპირ ნერვებზე დამარტყა -რა? რა მოუვიდააათ? -შუა გზაზე იდგნენ რაღაცაზე კამათობნენ და უცებ სატვირთომ გამოუხვია სამივეს ერთად დაეჯახა , მძიმედ არიაან .... ვძლივს მოაბა წინადადებას წავი, ამ დროს რა დამემართა ძნელი ასახსნელია , ყველაფერი ერთად მომაწვა , ვიცოდი მათი კამათის მიზეზი მე ვიყავი მე, რომ არა ეხლა ისინი კარგად იქნებოდნენ ... საკუთარ თავს ვერ ვპატიობდიი ... თან ნიკაზეც ვბრაზდებოდი რომარ დამიჯერა და საკუთარი თავიც წამართვა და ბიჭებიც, ამ ფიქრებში გავშტერებულვარ მხოლოდ ლიგას განწირულმა კივილმა და ჯანჯღარმა გამომაფხიზლა... -კატო რა ხდება ? -ნიკა ლაშა და ირაკლი ლიკა კვდებიან სატვირთო დაეჯახათ გესმიის ჩემ გამო ... -შენ რა შუაში ხარ და წყნარდიი.... წამოდი სავადმყოფოში წავიდეთ ... კატო აზრზე მოდი პანიკა არაფერს გისშველის! მკაცრად გამომიცხადა დედაჩემმა ის ჩემზე ძლიერია ყველაზე ძლიარი ადამიანია ვინც კი ოდესმე მინახავს... ცოტა გამოვფხიზლდი ვიცოდი ჩემი ასეთ მდგომარეობაში ნახვით ბიჭების დედებს კიდევ უფრო შევაშინებდი და მოვიკრიბე რაც ძალი და ღონე მქონდა ...სავადმყოფოში მისულს სრული საშინელება დამხვდა უამრავი ადამიანი იყო შეკრებილი , კლასელები, მასწავლებელები, მეგობრები , ნათესავები და ყველა საერთოდ .ამდენ სახეში იმის გარჩევაც კი მიჭირდა ვინ ვინ იყო არც მათი ხმა მესმოდა მხოლოდ ის მაინტერესებდა ბიჭები როგორ იყვნენ... ხმა განაბული კედელს მივეყრდენი და ველოდებეოდი ვინმეს გამოჩენას ვინც გამაგებინებდა რა ხდებოდა საერთოდ , კითხვას ვერავისთვის ვერ ვბედავდი თითქოს ყველა მე დამადანაშაულებდა , ვიცოდი ეს ასე არ იქნებოდა არავინ არაფერი იცოდა მაგარამ მაინც სინდისი მოსვენებას არ მაძლევდა ... უცებ ექიმი გამოვიდა და და სწრაფად დაიწყო ლაპარაკი... - ლაშა ჯიქიაას ახლობელები მომიახლოვდით... ლაშას მრავლობითი მოტეხილობა აგენიშნება სევე თავის არეში მიიღი მძიმე დარტყმა მაგარამ წესით უნდა გადაიტანოს , მისი მდგომარეობა სტაბილურად მიძმეა ... ირაკლი გოგობერიძე... მასაც თავის ტრამვა აქს რომელმაც შეიძლება მეხსიერებაზე იქონიოს გავლენა ჯერ დაზუსტებით ვერაფერს გეტყვით... ნიკა ნუცუბიძე კი არ ვიცი გაუძლებს თუ არა ყველაზე მძიმედ ისაა კომაშია არ ვიცით როდის გამოვა ან საერთდ გამოვა თუ არაა. ხმაური ატყდა ყ~ამდენი ხალხი ერთად ალაპარაკდა მე კი არ ვიცოდი რა მექნა ამ სიტყვების გაგონებას მერჩივნა საერთოდ მოვკმდარიყავი მე ვყოფილიყავი მათ ადგილას ვიდრე ჩემს გამო ეს საშნელება დატრიალებულიყო ... შიგნით სუნთქვა მეკვროდა და სიტბილით გარეთ გავვარდი უკან არავინ დამდევნებია ალბათ ვერც ვერავინ შემამაჩნია ... სავადმყოფოს ეზოში სკამზე დავჯქი და ტირილი დავიწყე ასე უსუსურად არ მირგძვნია თავია არსდროს თიტქოს გულის ნაწილი ამომგლიჯეს ... ამ დროს გვერძე ვიღაცა მომიჯდა გავიხედე და ახალი კლასელი გიორგი სანიკიძე იყო ახლა მისის იაზვა როჯას თავი ნაგდად არ მქონდა არც ხმის გაცემა მინდოდა , მაგარამ ლაპარაკი დაიწყო... -ნეტა რა მოხდა საწ....ბი... მის ხმაში იმდენი ირონია იყო კინაგამ გული ამერია ასეთ ამაზრზენ არსებაზე... -..... მას არ ვირებდი რა საჭირო იყო საერთოდ მისთვის პასუხის გაცემა..მაგრამნ ის ლაპარაკს მაინც აგარძელებდა ... -ალაბათ ყველაზე ძაან შენ გიჭირს ვიცი ტქვენი მეგობრობის ამაბავი , ნიკაა კი... ამზე მაგარად ამეშალა უკვე ნერვები -რა ნიკაა? იმდენად გავმწარდი ალბათ არანორმალურის სხით ვუთხარი... -კატო ყველაფერტი ვიცი ... თავს ნუ იკატუნებ ნურც ამ ხალხს ატყუებ ყველამ ყველაფერი კარგად ვიცით.... -რა იციი ? საერთოდ შენნაირმა რა უნდა იცოდეს... -იქ ვიყავი როცა ეს ამაბავი მოხდა ისისნი შენზე კამათობნენ ... ხოდა კიდევ გირჩევნია გაჩერდე თორემ ახლა შენი სამივე დაცვა სიკვდილის ებრძვის , სხვათაშორის შენს გამო ... მე რომ შენს ადგილას ვიყო შიშით ხმას ვერც კი ამოვირებდი არათუ ასე მეყვირაა... წინა თავი ეტყობა არ მოგეწონათ საერთოდ არ გიაქტიურიათ... იმედია ეს მოგეწონეათ   კი პატარა მარა ძაან მეჩქარება ფიზიკურად ვერ ვაწსრებ სულ არააობას კი ჯობია ალბათ...
|
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
