უნივესიტეტში როგორც კი შევედით , ბარნოვი თვალებით ეძებდა ჯორჯს, მაგრამ რომ ვერ დაინახა ცოტა მოიუწყინა, სადნრო შოკირებული უყურებდა ეს გოგო სულ გაგიჟდაო, ლექციაზე ავედით მე და ნინი, სანდრო და ანდოროც ლექციაზე ავიდნენ, ლექციაზე ნინის არ გაუღიმია, ეს კიდევ ისე ცუდად მოქმედებდა ნერვებიი მეშლებოდა ,ნინის გამხაირულებას ვცდილობდი მაგრამ ამაოდ.. ლექციიდან გამოვედი,ნინის კი ეს არც კი შეუმჩნევია, არდაა სხვა დროს როდესაც გარეთ გამოვიდოდი სულ უკან მომყვებოდა, ანდრო და სანდრო ლერქციიდან გამოვიყვანე და ვთხოვე გაეგო ჯორჯი მოყავდა გიორგის თუ არა, ოღონდ ისე რომ უბრალოდ ეკითხა და გიროგი არ მიმხვდარიყო, არ გვინდოდა მაინც ჯერ არაფრის თქმა. ანდრომ დაურეკა გიოს და მალე მოვალთ ეხლა გამოვედით უნივერსიტეტიდანო, ძლივს ამოვისუნთქე ბიჭებს მოველაპარაკე რაღაცეებზე და ლექციაზე დავბრუნდი. 1 საათში ლექცია დამთავრდა, კიდევ გვქონდა 2 ლექცია მაგრამ მე ანდრომ დამირეკა, ნინი გაუნძრევლად იჯდა სკამზე და ფანჯარაში იყურებოდა, არც კი შეუმჩნევია რომ ლექციიდან გამოვედი. უნივესიტეტის ეზოში ჩავედით და გიო და ჯორჯი ვანხე, ცოტა ხანში ლექციაზე კარები იღება:
_ ბოდიშით, შეიძლება ნინი ბარნოვი 2 წუთით?( ბოხი და მკაცრი ხმით კითხა ლექტორს)
ნინიმ ხმა როდესაც გაიგო, სწრაფად მოტრიალდა და კარებში მდგარი ჯორჯი რომ დაინახა თვალებს არ დაუჯერა, თუმცა უცებ ცაადა დაემალა აღფრთოვანება და ის სიხარული რაც იმ მომენტში ასე აბედნიერებდა, სახე უღიმოდა, ჯორჯი კარებთან იდგა და ნინის ელოდა, ნინიმ ბოდიში მოიხადა და ლექციიდან გამოვიდა, ჯორჯს მიესალმა და ვითომ არ იცოდა რომ მოდიოდა
_ ჯორჯ, აქ რა გინდა? (თან ეცინება)
_რავი მე და გიო აქეთ მოვხვდით და გამოგიარეთ.(ცოტა მკაცრი მაგრამ მის ხმაში იგრძნობოდა ბედნიერება.)
მალევე ჩამოვიდნენ ჯორჯი და ნინი ეზოში,ვხედავდიი როგორ მოდიოდა ჩემი დაქალი ჩემკენ ოღონდ ეს ნინი არ გავდა 1 საათის წინ ლექციაზე ჩემს გვერდით მჯდომ ნინის. მოვიდა ჩამეხუტა და ცანცარი დაიწყო, როგორც სჩვევია ხოლმე, მზე ყველაფერს აფერადებდა, ისეთი ლამაზი დღე იყო, ირგვლივ მზის სხივები ბრჭყვიალა გარემოს ქმნიდა, ჩვენი სიცილი ცას წვდებოდა და ვგრძნობდი როგოორ იღვრებოდა ჩემში საოცარი სითბო. სანდრო უცებ იდეიით ჩაერთო საუბარში, წამოდი წყნეთში ავიდეთ ჩემთან, არავინ არ არის, გავერთობით და ხვალ ვისვენებთ და დავრჩეთო,ყველამ ერთმანეთს გადავხედეთ და აბა რა წავედით, ყველანი დავიშალეთ , კეტები ჯინსები ჯაკეტები და მომზადებულებიი წაედით, ანდრომ გამოგვიარა მე და ნინის, სანდორო ჯორჯი და გიო ერთად წამოვიდნენ, გზად რაღაცეები ვიყიდეთ და ავედით. სანდროს ძალიან მაგარი სახლი ქონდა, 2 სართულიანი, გარეთ ძალიან მაგარი ეზო აქვს მაგიდა სკამები პუფები, ჰამაკები და საქანელები, ეს ყველაფერი ისეთ სიმწავანეშია ჩაფლული გული გაგინათდება, მე და ნინი სამზაეულოში შეგვაგდეს და ამდენი მშიერი გველოდებოდა ჩვენ , ცოტა ხანში ანდრო მოვიდა და გვეხმარებოდა, მერე ჯორჯი მერე გიორგი , სანდრო ვერ ავაგდეთ ზემოთ, ბარნოვი ცანცარებდა სანამ ერთი რაღაც გაამზადა მე და ანდრომ 4 გავაკეთეთ. ცოტა ხანში სუფრა გავშალეთ და შემოვუსხედით, ყველაფერი ისეთი კარგი იყო ირგვლივ, ზუსტად რომ დროული იყო თბილისიდან გამოქცევა და ასეთ სიმშვიდეში ერთი ლამაზი დღის გატარება.იმ საღამოს ძალიან მაგრად გავერთეთ, ჯორჯმა გიტარა წამოიღო, ამიტომ მთელი საღამო ვმღეროდით, უკვე ღამის 4 საათი ხდებოდა, ჯორჯი და ნინი საქანელაში ლაპარაკობდნენ, სანდრო მე ანდრო და გიორგი ვლაპარაკობდით, უკვე გვიანი იყო, ამიტომ ყველამ გადავწყვიტეთ დაგვეძინა, ბიჭები გადავანაწილეთ ოთახებში , მე და ნინიმ მივალაგეთ ყველაფერი და დაძინებას ვაპირებდით უკვე ხმაური გავიგეთ ზემოდან, მაგრამ ყურადღება არ მივაქციეთ ალაბთ რომელიმე ადგათქო, ანდრო და სანდროს რომელ ოთახშიც ეძინათ იმ ოთახს ჩავუარეთ, გვერდით იყო ჩემი და ნინის ოთახი, უკვე დაწოლას ვაპირებდოთ ნინიმ გთხოვ წყალი ამომიტანეო, წყლით ხელში კიბები ავიარე, და უცებ მესმის ხმა, უფრო მეტად ეს ხმა შველას რომ ადამიანი ითხოვს ისეთს, აშკარად ანდროს ოთახიდან გამიდოდა ეს ხმა, კარები დაუფიქრებლად გავაღე და ანდრომ იმ მომენტში შემოხედა და უცებ შეწყვიტა სუნთქვა, ანდრო უგონოდ იწვა ძირს და სუნთქვა შემეკრა და განწირული ხმით ვიყვირე, უცებ ყველა თავს დამეხვია, სასწრაფოს გამოძახებას აზრი არ ქონდა რადგან დააგვიანებდა და ჩვენ უფრო მალე ჩავიდოდით თბილისში, სანდრომ და გიორგიმ ანდრო ხელში აიყვანეს, მანქანაში დააწვინეს მე საჭესთან დავჯექი სანდორო გამოყვა მე , ნინი, ჯორჯი და გიორგი თავისით წამოვიდნენ, არ მახსოვს თბილისამდე როგორ ჩამევედით, გზაში ვტიროდი, ანდრო არ სუნთქავდა, სანდრო ისე ნერვიულობდა წამიერად დავინახე რომ ცრემლი წამოუვიდა , თითქოს ეს პატარა გზა ისე გაიწელა მეგონა საუკუნე მოვდიოდით, როგორც იქნა მოვაღწიეთ საავადმყოფოში, ანდრო რეანიმაციაში გადაიწყვანეს, მალე ნინი და ბიჭებიც მოვიდნენ, სავადმყოფო იმდენად ცივი და უსახური იყო, გული უფრო მეტად დამიმძიმდა, ექიმიც არ ჩანდა რომ რაიმე ეთქვა, გავიდა 2 საათი და არავინ ჩანდა, მერე მორიგე ექთანთან მივვარდი და ყვირილით ველაპარეკებოდი, მითხარით ანდრო როგორ არის, სად არის, ექთანი დუმდა, ხმას არ იღებდა, სანდორო მომვარდა და გარეთ გამოყვანა, ვტიროდი, მტკიოდა, მეშინოდა, სანდრო მამშივდებდა მაგრამ მის სიტყვებს ძალა არ ქონდა, ჩემი მეორე ნახევარი სიკვდილს ებრძოდა, ძირს დავჯექი და ცრემლები თავისით მომდიოდა, უკვე გათენდა, მზე ამოსვლას იწყებდა, მე კიდევ ისევ განადგუებული ვიყავი და არავინ არაფერს ამბობდა, დილით სანდორომ ანდროს მშობლებს დაურეკა, ცოტა ხანში ისინიც მოვიდნენ, ანდროს დედა ქალბატონი ირინა მოვიდა ჩემთან და ჩამეხუტა, ერთადერთი რაც მან მითხრა
_თურმე როგორ გყვარებია ჩემი შვილი.....
ამაზე გული უფრო მეტად მეტკინა მაგრამ არ ველოდი ასეთ სიტყვებს, ყველაფერმა თვალწინ გამიარა, რაჭა, ზღვა, ჩემი სოფელი, წყნეთი ყველაფერი, როგორ მტკიოდა, მისი სიცლის ხმა გამუდმებით მესმოდა, და აი ძლივს თეთრი უსახური დერფნის ბოლოს გამოჩნდა ექიმი ფეხზე წამოვხტი და ემიქისკენ წავედი, ექიმი ცოტა ხნით დუმდა, ამ დუმილმა უფრო გამანადგურაა, ყველა იმედი მეწურებოდა
_ანდრო ეხლაც სიცოცხლეს ებრძვის, ძალიან მძიმე მდგომარეობაა, ბრმა ნაწლავის შეტევა იყო ორგანიზმი მოიწამლა, კიდევ რამდენიმე წუთით გვაინ რომ მოგეყვანათ ალბათ ვერ გადავრჩენდით.. ყველაფერს ვაკეთებთ რომ გამოჯანმრთელდეს.
ამ სიმტყვებმა გამანდგურა, ყველაფერმა აზრი დაკარგა, მის გარეშე წამიც კი ვრ წარმომიდგენია, ცხოვრება წამში დამენგრა თავზე, ჩემს ირგვლივ ყველა ტიროდა, ჩემი და ანდორს მშობლები, ბავშვები, ვინ აღარ იყო, მაგრამ იმ მომენტში მხოლოდ მარტოდ მარტო ვიყავი,ყველაფერი გაუფერულდა, უცებ ექიმს ვუთხარი
_გთხოვთ 5 წუთით მაინც მანახეთ, თან ვტიროდი და როდესაც ექიმმა ესეთ მდგომარეობაში დამინახა ხელი მომკიდა და რეანიმაციაში შემიყვანა.
როდესაც შევედი, ანდრო აპარტზე შეერთებული, მარტო ცივ ოთახში იწვა და მე არაფერი შემეძლო, მოსიარულე ლეში ვიყავი, რომელიც უბრლად სუნთქავდა, საწოლთან მივედი , ხელზე მოვკიდე ხელი , ანდრო ჩემი მეორე ნახევარ გაქვავებული იწვა და ჩემი შეხებაც კი არ მოქმედებდა, კარგა ხანს ვიდექი მის საწოლთან,ვტიროდი, მაგრამ მასთან ახლოს ვიყავი... ცოტა ხანში ექიმმა იქედან გამომიყვანა და მხოლოდ ფანჯრიდან შემეძლო ყურება, მთელი დღე გაქვავებული ვიდექი ფანჯარასთან, თვალწინ მომღიმარი ანდრო მედგა, მისი სიცილი მესმოდა, გული ისე მტკიოდა, მეშინოდა , ნინი მოდიოდა მეხუტებოდა მაგრამ... უკვე ღამე იყო, ნინიმ ყავა მომიტანა , უცებ მოვტრიალდი ყავა რომ გამომერთმია და.... გონს რომ მოვედი პალატაში ვიწექი და დედაჩემი თავზე მადგა , ნინიც იქვე იყო, ბიჭებიც, ლოგინიდან ადგომა ვცადე მაგგრამ არავინ გამიშვა, დამამშვიდებელი გამიკეთეს ისევ და დილამდე დამაძინეს, დილით ადრე გამეღვიძა , ოთახში ნინის და დედაჩემს ეძინა, ოთახიდან გავიაპრე და ანდროს ფანჯარასთან მივედი, ისევ ისე უგონოდ იწყვა, მე მე ესე მეიძინა, საკუთარ თავს ვადანაშაულებდი მე არ უნდა დამეძინა მას ჩემი ყოფნა უნდა ეგრძნო, ექიმმთან მივედი, ვთხოვე შიგნით შევეყვანე, ძლივს დავითანხმე, მოვეფერე, ხელები გავუთბე და ასე ანდროს ხელზე ჩახუტებულმა ძალიან დიდი ხანი გავატარე რეანიმაციაში, უკვე საღამო იყო , უცებ ანდროს აპარატი აწრიპინდა, ვერ მივხვდი რა ხდებოდა, უცებ შემოვარდნენ ექიმები და მე ოთახიდან გამომიშვეს, ფანჯარაზე ფარდა გადაწიეს და ვერაფერს ვუყრუებდი, ვტიროდი და უფალს ანდროს გადარჩენას ვთხოვდი, ამასობაში ყველანი მოვიდნენ ჩვენები, ვერავინ მაწყნარებდა, მალე ექიმი გამოვიდა და
_ანდროს მთავარი კრიზისი დაძლეული აქვს და ეს ყოველივე ამ გოგომ შეძლო.გილოცავთ
ამ სიტყვებმა იმდენად გაამხარა რომ უკვე ბედნირების ცრემლები მომდიოდა და ფანჯრიდან ვუყურებდი ანდროს, რომელიც ისევ უგონოდ იყო მაგრამ სულ მალე უკეთ იქნებოდა, ანდრო 2 დღეში პალატაში გადმოიყვანეს , 1 კვირა კი საავადმყოფოში გაატარა, არცერთი წამი არ გამიტარებია მის გარეშე, ჩემი ცხოვრების ის 3 დღე იყო კოშმარი, მთავარი კი ის არის რომ კარაგად არის. მე კიდევ ბედნიერებისგან დავფრინავდი. ექიმმა ჩემზე მოუყვა ანდროს ყველაფერი, და უთხრა რომ მარიამი და თქვენი სიყვარული რომ არა დღეს ცოცხალი არ იქნებოდი. მალევე გამოწერეს და 1 თვეში სრულად დაუბრუნდა ჩვეულ ცხოვრებას.ჩემი მეორე ნახევარი ჩემთან ერთად სუნთქავდა.

ბავშვებო როგორ მოგწონთ ? გავაგრძელო?