................
ქორწილის დღე სრული ქაოსი იყო.აქეთ იქით დავდიოდი. მალე ყვავილებს მოიტანდნენ და გარეთ გავედი რომ დავხვედროდი,სქანელაზე ჩამოვჯექი,ამ დროს საბამ დამირეკა.
-ლიზა,რა შვები-ცოტა ნერვიულობა მასაც ეტყობოდა.
-რავი,ეხლა ყვავილები უნდა მოიტანონ და ველოდები.შენ?
-რესტორანში ვიყავი ყველაფერი კარგადაა-ახალი ამბავი მამცნო.
-აუ ვნერვიულობ-პატარა ბავშვივით დავიწუწუნე.
-რა განერვულებს?-ტელეფონში ახარხარდა.
-რავი კაი წავედი მოიტანეს-ვუთხარი როცა მანქანა დავინახე.
-კაი მიდი,მიყვარხარ.
-მეეც-ტელეფონი გავუთიშე და სახლში შევედი.ყვავილები მართლაც მომეწონა სულ ვარდები იყო წითელი სისხლის ფერი ვარდები.ყვეაფერი თავის ადგილას მოათავსეს მოსამსახურეებმა. ნატაც მალე მოვიდა ისეთი ლამაზი იყო რომ ვერ ავღწერ.ძალიან უხდებოდა კრემისფერი მუხლს ცოტა აცილებული კაბა ზურგი სულ ჩახსნილი ქონდა გაშლილი სწორი თმები და კრემისფერი ფეხსაცმელები,მაკიაშიც რაღაც ამდაგვარი.
-მეჯვარეე მოვიდაა-თვალებგაბრწყინებულმა ვიყვირე-რა ლამაზი ხარ გოგო-გადავკოცნე ნატალი.ყველას მიესალმა და ოთახში ავედით. მე აბაზანაში შევედი და მალე გამოვედი.ნუ გამოვედი რა გამომაგდეს.

უკვე პირველი ხდებოდა სტილისტები უკვე აქ იყვნენ და ჩვენს გალამაზებაზე ზრუნავდნენ. ჯერ მე გამომაწყვეს თმები ლამაზად ამიწიეს.ლამაზი მაკიაჟი. ზოგი ფრჩხილებს იკეთებდა ზოგი მაკიაჟს,თმას წარბს მოკლედ....

ჩემი ოთახიდან ყველა გაიკრიფა ახლა კაბა უნდა ჩამეცვა. ჩემი ულამაზესი კაბა ჩავიცვი. ძალიან მიხდებოდა ზურგი სულ ამოღებული ქონდა გრძელი თეთრი ქათქათა კაბა.
-ვაიმეე რა ლამაზი ხარრ-ოთახში შემოვარდა ანა.
-მადლობა შენც ლამაზად ხარრ-ჩავეხუტე ანას. ისიც ლამაზად გამოიყურებოდა. ლურჯი წინ დახურული და უკან ჩახსნილი ტანზე მომდგალი კაბა ეცვა,თმა გაშლილი,ლამაზად მაკიაში და ხელში პატარა ლურჯი ჩანთა.
-ლიზი რას შვები-საბამ დამირრეკა.
-ეხლა მოვიდნენ გოგოებიც შენ სად ხარ?-აღტაცებულმა მივაყარე ყველაფერი.
-ვემზადები და მოვალ.
-კარგი მიყვარხარ.
-მეც-გავუთიშე და გოგოებზე გადავიტანე ყურადღება.უკვე ოთხი ხდებოდა. ყველაფერი მზად,იყო.ყველა ნერვიულობდა. მე კი ჩემი თავი სარკეში კარგად შევათვალიერე.მაინც როგრი ბედნიერი ვიყავი?ალბათ არ ვიცოდი რა იყო ბენდირება...რომ ჩამოვდიოდი მეონა აქაურობას დავუბრუნდებოდი..გათხოვებზე არც კი მიფიქრია. ნეტავ,ახლა ელენა მხედავდეს. ნამდვილად,იამაყებდა როგრ უნოდა რომ თეთრ კაბაში გამოწყობილი ვენახე მაგრამ..თითქმის მასთან გატარებული ყოველივე წამი გამახსენდა.. მახსოვს ერთხელ სოფელში ქვაზე წავიქეცი მაშინ მხოლოს თორმეთი წლის ვიყავი მუხლიდან სისხლი მომდიოდა. სახლში შემიყვანა დედიკომ მუხლი დამიმუშავა შუბლზე მაკოცა და მითხრა :-მე ყოველთვის შენთან ვიქნები! არაფრის შეგეშინდეს ლიზა,შენ ძლიერი ხარ. სწორედ ამიტომ ხარ ჩემი ანგელოზი.ეს მითხრა და მე ჩავეხუტე ცრემელი წამომივიდა.ისეთი შეგრძნება დამეუფლა,რომ ელეს ვეღარ ვნახავდი.და ასეც იყო მის მერე აღარ მინახავს. იმ დღეს ქორწილში წავიდნენ მე გიგასთან დამტოვეს და დედა და მამა ავარიაში მოყვნენ. მამას გადარჩენა მოხერხდა დედასი კი სამწუხაროდ ვერა.იმ დღის მერე ვკუთხულობდი დედას არ ვიცოდი რაც შეემთხვა პასუხი კი მხოლოდ ერთი იყო -მალე მოვა. მე რა ვიცოდი ასე რომ მოხდა. ყველაფერი ბედის ბრალია.....
ჩემს ფიქრებზე ამეტირა.
-ლიზა მალე მოვლენ-თავი შემოყო ოთახში მარიამმა,ნამტირალევი რომ დამინახა მოვიდა და მომეხვია-რა გჭირს ჩემო გოგო.
-.....უბრალოდ...დედა..გამახსენდა-ცემლები მოვიწმინდე.
-კარგი დაწყნარდი-შეძლებისდაგვარად გავიღიმე-დღეს შენს ცხოვრებში ყველაზე ბედნიერი დღეა,შეიძლება ახლა ტირილი?
-.............-უბრალოდ თავი მქონდა ჩაღუნული.
-ლიზზ მოდი ახლა მოწესრიდი და გამოდი ელენეს არ მოეწონებოდა ასე რომ ენახე თანაც ამ დღეს. - მარი გავიდა და მეც მოვწესრიგდი ჩემი თავი სარკეში კიდევ ერთხელ ვნახე და გავოცდი ასეთი ლამაზიც არ ვყოფილვარ.
-მოვიდნენ-ოთახში შემოვიდა ანი.
-ვნერვიულობ-ნერვიულად გავიღიმე.
-რა განერვიულებს? ხო არ გფერთხო?-გაგვეცინა.
-ჩამეხუტე რა-ანას გადავეხვიე-ანნ, რა კარგი ხარ.
-კაი ეხლა ამეტირება- გაგვეცინა ანა ოთახიდან გავიდა ეხლა ჩემი ჯერი იყო უნდა გავსულიყავი.
ფრთხილად მივაბიჯებდი კიბეზე. ბოლო საფეხურზე დავდგი ფეხი და ყველას ყურადღება მივიპყარი. ნაზად ვიღიმოდი.
-ეს რა რძალი გვყავს-ყურს მომხვდა მაკას ხმა. საბასთან მივედი და ხელში ყვავიები გამომიწოდა ყველა ჩვენთან მოვიდა მოსალოცად.
-გილოცავთ-მოგვიახლოვდა მარიამი და გიგა.
-მადლობა-გადავეხვიე.
-ძალაინ ლამაზი ხარ-გადამკოცნა ნუცამ.
მოლოცვის და დალოცვის შემდეგ სვეტიცხოველში წავედით,ჯვარი იქ დავიწერეთ. შემდეგ ხელი მოვაწერეთ.ახლა გეზი რესტორნისკენ ავიღეთ.
ყველაფერი კარგად იყო გაკეთებული.ტრადიციულად პირველი ცეკვა ,,დაისი'' შევასრულეთ. ახლა იწყებოდა გართობა. უამრავი სურათი გადავიღეთ.
-ძალიან ლამაზი ხარ-მითხარა საბამ ცეკვის დროს.
-მადლობა-გავუღიმე.
-ჩემს დას მოგტაცებ-მოგვიახლოვდნენ გიგა და მარიამი.
-რათქმაუნდა-ასე "გადამლოცა" გიგას ხელში.
-ჩემი პატარა კიკინებიანი გოგო-გავუცინე. გიოსაც ვეცეკვე მამასაც და მამამთილსაც.
ისევ დისლოგაციის ადგილს დავუბრუნდით. მეჯვარეებმა ერთი სელფი დაგავიღოთო და გადავიღეთ. ცოტა ხანში საბამ ყურში მიჩურჩულა
-გითახრი,რომ ლამაზი ხარ?
-მგონი არა-ჩუმად ვუჩურჩულე.
-ხო და ეუბნები,ძალიან ლამაზი ხარ-გამიღიმა.
-მადლობა-მორცხვად გავუღიმე.
ასე ვცეკვავდით და ვერთობოდით.ტორტიც გავჭერით.თაიგულიც ვისროლე და ანამ დაიჭირა. მერე ანას და ნატას ვთხოვე რომ საჭიროოთახში გამომყოლოდნენ მოსაწესრიგებლად.
-ლიზიიი, ეხლა რო გათხოვდები ხო გვნახავ ხოლმე?-მკითხა ანამ.
-ნუ სულელობ აბა რას ვიზავ-გავუცინე. სამივე მოვწესრიგდით და გავედით. ჩემი უკვე ქმრის გვერდით დავჯექი. საზოგადოება უკვე კარგად იყო მთვრალი.
-მგონი,დროა გავიპაროთ-მიჩურჩულა საბამ.
-ჩვენი ქორწილიდან გავიპაროთ?-გავუცინე-მერე ამათ ვინ მიხედავს?
-გიო, მიდი ელხა შენ ანას უთახრი ვითომ ჰაერზე გინდა გასვლა და გამოდი მეც იქ ვიქენბი-გამიცინა. ანას ჩვენი "გეგმა" გავაცანი და გარეთ გამოვედით.
-ხვალ დღის მეორე ნახევარში დამირეკე და მითახრი რა მოხდა.-მომვეხვიდე მეგობარს.
-აუცილებლად, ბევრი არ იცუღლუტოთ-გამიცინა და მეგობრულად მხარზე კაი დავარტყი-კაი წადი ეხლა თორე აღარ გაგივებ-წამოვედი და მანქანაში ჩავჯექი.
-წავედით?
-წავედით-ღრმად ამოვისუნთქე.
ისე მივედით რომ გზაში ხმა არ ამოგვიღია. გადმოსვლაში დამეხმარა და წელზე ხელი მომხვია ასე შევედით სახლამდე. რომ მივედით თვალები გამიფართოვდა ყველგან ვარდის ფურცლები იყო ხან ვარდი იდო.
-რა ლამაზია-აღტაცება ვერ დავმალე.
-შენსავით-ზურგიდან მომეხვია. ასე მიმატრიალა წინიდან და ცემს ტუჩებს დაეძგერა .
ასე შევედით ოთახში იქაც სულ ვარდები იყო მიმოფანტული. კაბა ერთი ხელი მოსმით გამხადა. მეც ვცდილობდი რომ ავყოდი და მგონი გამომივიდა. ეს ჩემთვის პირველი იყო და ალბათ საბაც ხვდებოდა ამას ნაზად მეპყრობოდა.
დილას თვალი რომ გავადილე საბა ოთახში.ძლივს ავდექი ყველაფერი მტკიოდა. არ იყო აბაზანაში შევედი მალე გამოვედი და მისი პერანგი ჩავიცვი. დაბლა ჩასულს ისეთი სანახაობა დამხვდა რომმ..... წელს ზემოთ შიშველი იდგა, წინსაფარ მოხვეული და რაღაცას აკეთებდა მეც უკნიდან მივეპარე და კისერში ვაკოცე.
-ოჰ გაიღვიძეთ?-შემოტრიალდა და ლოყაზე მომეფერა. მეც მაგიდაზე ავკუპდი.
-ჰოო,რას აკეთებ?-ვკითხე.
-რას და შენ ქათმის სალათა ხო გიყვარს-თავი დავუქნიე.-ხო და მაგას.
-რა მაგარი ქმარი მყავს რა-გამვიცინე ჩემსკენ გამოვწიე და ვაკოცე. დანა გვერძე გადადო და ისიც ამყვა. წელზე ხელები შემიცურა წელიდან ზურგზე ავიდა ერანგის გაძრობა უნდოდა და გამოუვიდა, ხელში ამიყვანა ფეხები მის წელზე დამალაგებინა და ოთახში შემიყვანა. გუშინდელი ღამე გავიმეორეთ.....
1 თვის შემდეგ..
ერთი თვეა რაც დავქორწინდით. და დღეს ახალ ამბავს ავღნიშავდით ჩვენთან. ანას და გიოს მალე ქორწილი ექნებოდათ. მე სამზარეულოში გამოვედი ამ ბოლო დროს თავბრუსხვევები და გული რევა მახასიათებდა ვფიქრობდი რაც უნდა ყოფილიყო მაგრამ არამგონია. თეფში გამქონდა და უცბად ადგილს მოვწყდი და დაბლა დავარდი. ყველა აქით წამოვიდა აღარ მახსოვს მერე რა იყო. ის მახსოვს რომ საავადმყოფოში ვიყავი თვალები გავახილე და ექიმის ხმა ჩამესმა ყურში
-გილოცავთ თქვენი მეუღლე ერთი თვის ორსულია- იყო მოლოცვები დალოცვები. ელხა იწყებოდა საბას წამება ხან ეს მინდოდა ხან ეს.
-ნაყინი მინდაა.
-ეხლავე-უცბად მომიტანა და კიდევ რაღცებიი იყო.
ამ ცხრა თვემაც მალე გაირბინა და გვეყოლა ბიჭი-ალექსანდრე. მეორეს კიდევ ერთი გოგო მოჰყვა საბას დაჟინებული თხოვნოთ ელენე დავარქვით. ანასაც და გიორგისაც ეყოლათ გოგონა-ლიზა. ნატას შეყვარებული ყავდა ძალიან კარგი ბიჭი იყო.
ასე ვიყავით..აქ ვერ ნახავდით ბოროტებას, ტყუილს ან სხვა რაიმეს სულ ერთად ვიყავით. და ელხა უკვე ჩვენი მესამე შვილის დაბადებას ავღნიშნავდით ახლაც ბიჭი გვეყოლა რომელსაც გაბრიელი დავარქვით.... ანას და გიოს გოგო ექოლათ რომელსაც თაკო დაარქვეს. გიგას და მარიამის ცხოვრებაც შეიცვალა მათ ტყუპები ეყოლათ მაშო და მიშო დაარქვეს (ბიჭი და გოგო იყვნენ)
ასე ვცვორობდით და გვიხაროდა ერთმანეთი გვერდში ყოფნა.... უფრო და უფრო ვმრავლდებოდით რაც ძალიან გვახარებდა.. მეგობრომა აი ეს იყო..

დასასრული..
__________________________
გთხოვთ წაიკითხოთ ბოლო სიტყვა.
ესეც დადასრული ძალიან მინდოდა რომ დიდი გამოსულიყო და მგონი გამომივიდა.ბოდიში დაგვიანებისთვის. ველოდები კრიტიკას და შეფასებას მთლიანი ისტორიის და ამ თავის. მალდობა ვინ გვერდში მედექით ისტორიის წერის დროს. მალდობა მალდობაა..
ახლა ახალ ისტორიას რაც შეეხება არ ვიცი როდის ავტვირთავ მაგრამ მინდა რომ დავხვეწო.
ძალიან დიდი მადლობა ყველაფრისთვის. კიდევ მინდა მადლობა გადავუხადო Kira-ს ის რომ არა ვერ დავწერდი ამ სიტორიას მალდობა კიდევ ერთხელ..
მალე დაგიბრუნდებით კიდევ ერთხელ მადლობა <3 მიყვარხართ ყველაა.