ადამიანები იცვლებიან..უბრალოდ დრო გადის და ყველა და ყველაფერი იცვლება.ხდება ადამიანის ცხოვრებაში ისეთი რამ რაც მის ცხოვრების აზრს დაღს ასვამს.ამის გამსწორება კი შეუძლებელია.ყველაფერს აქვს საზღვარი,მაგრამ ყველაფერი ცდება საზღვრებს.ყველაფერს აქვს ბედი,მაგრამ ზოგჯერ უბრალოდ ბედს იქითაა.ყველაფერს აქვს დასასრული და დასაწყისიც,არსებობს ტანჯვაც უსასრულოც და დაუსრულებელიც.უბრალოდ ყოველივე ამის მიზეზი<<ადამიანია>>ისე ვტკენთ ერთმანეთს შედეგებზეც კი არ ვფიქრობთ.იმ დონემდე ვეშვებით,რომ სხვისი ცხოვრებითაც კი ვიწყებთ თამაშს არ გვადარდებს რა და როგორ მოხდება მთავარი ისა,რომ გვაქვს მიაზანი და მხოლოდ მიზანი გავძლევს საშუალებას იმისას,რომ ვიცოცხლოთ..ვიღაცისთვის ან უბრალოდ,რაღაცისთვის.ხანდახან უბრალოდ ჯობია<<წახვიდე_ო>>და მართალიცა ეს გადაწყვეტილება ძალიან ბევრ პრობლემას გადაჭრის,თუმცა ამისათვის საკმარისად ძლიერი უნდა იყო,რომ ყვეალანაირ შიშდ და დაბრკოლებას,რომ აჯობო.ასეთი ადამიანი კი მხოლოდ ათაში ერთია.ყველას არ შესწევს იყოს ის რაც არის.ყველას არ შეუძლია იყოს წმინდა სულის პატრონი ამას მხოლოდ ერთეულები თუ იმსახურებენ,როგორც იტყვიან ასეთი ადამიანები<<სანთლით საძებნერები>>გვყავს.

არ ახსოვს როდის ჩაეძინა,თუმცა დილით მზის სხივებმა მოჭრეს თვალი ფრთხილად შეირხა ლოგინზე და გვერდის,შეცვლა დააპირა,რომ განძრევა ვერ შეძლო.კანდელაკი მთლიანად იყო,აკრული პირველის სხეულზე და მშვიდად სუნთქავდა.მეგიმ მაინც მოახერხა იმდენი,რომ მისკენ გაადბრუნდა და პირდაპირ სახეზე დააშტერდა.ფრთხილად შეისწავლა მისი თითოეული ნაკვთი თითოეული მოხაზულობა თუ კონტური ფრთხილად დაუსვა თმაზე ხელი და რიტმულად ათამაშა თითები...აკანკალებული ხელი სახისკენ წაიღო თუმცა უკანვე დაბრუნა.მისი ღიმილიანი სახე მალევე შეცვალა ბრაზმა,ბოღმამ..წამსვე გაიღვიძა მეგის სხეულში, გონებაში,სულში გაღიზიანებამ.გულაღმა გადაწვა ლოგინზე და მწერა ჭერს მიაბყრო.თითოეულლი სიტყვის გადახარშვას და გახსენებას შეუდგა.რაც უფრო ძაბავდა გონებას მით უფრო იღვიძებდა მასში სიბრაზე,ფრთხილად დაისვა სახეზე გაყინული თითები და ღრმად ამოისუნთქა.ხვდება,რომ ყველაფერი ისე აღარა,როგორც უნდა ყოფილიყო.ყველაფერი აირია..აღარაფერია უკვე თავის ადგილას..<<თორნიკეს>>უეცარი ცვლილებები,ეს ყვირილი ჩხუბი გადაკარგვები მისთვის დამაბნეველია.თუმცა არ აპირებს ვინმეს ჭკუაზე სიარულს.ხვდება იმდენსაც ხვდება,რომ მათი ურთიერთობა უკვე საზღვრებს სცდება..აარსდროს ფიქრობს არასდროს..ფიქრი საკუთარი თავისთვის აკრძალული აქვს.ეს კი ასეთი ადამიანისათვის,როგორიც პირველია ძალიან მტკივნეული სასჯელია.თუმცა პირველისთვის ტკივილი არ არსებობს მას შემდეგ არ გრძნობს ის აარაფერს,რაც მშობლები დაკარგა ავიაკატასტროფიის დროს.რისი ეშინია პირველს?<<სიმაღლის და სიყვარულის>>.

-ასე ხმამაღლაც ნუ ფიქრობ მეგი თორემ გაიყიდები._ძილისგან დაბოხებული ხმით ამოილაპარაკა თორნიკემ და მომღიმარი სახით გახედა პირველს.

–ნელა შეატრიალა თავი მეგიმ და ბრაზისგან ანთებული თვალები გახედა კანდელაკს._ჰოო?ირონით ამოილაპარაკა და ოდნავ ჩატეხა ტუჩის კუთხე._ტყულის მირჩევნია გავიყიდო.

–რატომ გინდა,რომ მდგომარეობიდან გამოვიდე და შენთან მიმართებაში ვიუხეშო?_კითხვის ნიშნიანი თვალები მიაბყრო მამაკაცმა ქალს და ხელები თავქვეშ ამოიდო.

–და ვინმემ გთხოვა ჩემი რთული ხასიათის ატანა?_კითხვაზე კითხვით გადავიდა პირველი და თითები ერთმანეთში ახლართა.

–კითხვაზე კითხვით ნუ მპასუხობ მეგი,მემგონი დაგავიწყდა ჩვენი გუშინდელი საუბარი._ნელა წამოიწია თორნიკე ლოგინზე და კიდეს მიეყუდა.

–ლაპარაკი?იქნებ ყვირილი და ჩხუბი დამამახსოვრდა?_ნიშნის მოგებით გახედა თორნიკეს და ლოგინზე წამოიწია.

–ნერვილუად გადაისვა თავზე ხელი თორნიკემ და ტუჩის კუთხე ჩატეხა..მერე კი ღიმილით გახედა პირველს._კაროჩე რა!

–დადიანმა მომწონხარო და მგონი მეც მომწონს._მოულოდნელად ამოილაპარაკა მეგიმ და გაშტერებული თვალებით გაიხედა თორნიკესაკენ.

–ამ დილაუთენია შენ რამე ხო არ მოწიე შემთხვევით?_ტონს საკმაუდ აუწია კანდელაკმა და მეგის მკლავში ჩააფრინდა და მის ზემოდან მოექცა.

–თვალებ ამღვრეულმა ახედა ქვემოდან ზემოთ თორნიკეს და ხმა გაპარულმა კრუსუნით ამოილაპარაკა._თორნიკე მტკივა.

–ფრთხილად შეუშვა ხელი მეგის და გავარვარებული ტუჩები შუბლზე მიაწება,მერე კი თვალებში ჩააშტერდა._ერთხელ მაინც,რომ გნახო მის გვერდით იცოდე მოგკლავ!_მეგი არ გეხუმრები იცოდე კოჭებს დაგიხვირატვ.

–თორნიკე ჩემგან რა გინდა მიპასუხე?რას მოითხოვ ჩემგან ადამიანო ასეთს,რომ ვერ მიიღე?_ხმადაბლა ამოიჩურჩულა პირველმა და გაიტრუნა.

–ნელი მოძრაობით გადავრდა საწოლზე თორნიკე და მეგი მის ზემოდან მოიქცია მის მკალევბში მოიმწყვდია და გულზე მთელი ძალით მიიკრა._ბევრ კითხვას სვავ და მაგ პატარა,საყვარელ ენას დაგიმოკლებ!

– – –
უკვე საათზე მეტია სავარჯიშოთ გამოვიდა გარეთ და მხოლოდ აქ ჰპოვა სულიერი სიმშვიდე და ცოტახნით მაიონც დაისვენა ყველასგან და ყველაფრისგან.წარმოუდგენელია ყველაფერი ის რასაც თორნიკე აკეთებს ვერაფერს უძებნის ახსნას და თავს იდებილებს უბრალოდ არ უნდა გამოუტყდეს თავს იმაში,რაც არის ან უბრალოდ არ არის და მისი წარმოსახვის ნაწილია.ხანდახან უბრალოდ როცა ამაზე ფიქრს დაიწყებს ან გონებაშიც კი გაივლებს ჰგონია,რომ გიჟდება ან უბრალოდ უკვე გაგიჟებულია და ეს ყველაფერი ეჩვენება ან უბრალოდ ელანდება.თვალებს იბრმავებს თავსა და გონებას თავისთავად ატყუებს,მაგრამ ამ გულს,რომ ვერაფერს უხერხებს რა ქნას?როცა მის სიახლოვს კანდელაკია ყველაფრის უნარი ეკარგება აზროვნების,მოქმედების მისი დანახვისას სიამაყეც კი უბრალოდ ჯანდაბაში მიდის და სადღაც იკარგება.არ უნდა ასე ხდებოდეს ასე ხომ ეცემა და უძლური ხდება აი რისი ეშინოდა ყველაზე მეტად ეშინოდა,რომ გამოჩნდებოდა მის ცხოვრებაში ვინმე ისეთი ვინც მის სიმაყესაც სძლევდა..ახლა კი სანამ დროა და სანამ ღრმად არ შესულა ამ თამაშში ჯობია <<კანდელაკისგან>>თავი შორს დაიჭიროს და მის სიახლოვესაც კი არ გაიჭაჭანოს.ასე აჯობებს მისთვისაც და თორნიკესთვისაც..ასე მოიქცევა რადგან თვითონვე ასე გადაწყვიტა.
არ უნდა თორნიკეს ეგონოს,რომ გაურბის ან უბრალოდ მისი ეშინია ყველაზე მეტად პირველს კანდელაკი იცნობს იცის,მისი სუსტი და ძლიერი მხარეები თუმცა კანდელაკმა ისიც კარგად იცის,რომ სუსტი მხარები ნაკლებად აქვს პირველს..ისიც იცის თორნიკემ,რომ მეგი ყველაფერზეა წამსვლელი მაშინ,მითუმეტს,როცა პირველი ჩუმადაა და ხმას არ იღებს.
ფიქრებში ისე იყო გართული ვერც კი შეამჩნია,როდის მიადგა მისივე ვილას,რომლის დანახვისას მხოლოდ თავში სიტყვა<<იპერია>>უტრიალებს ამაზე ძალიან ბერს ხალისობს,ხოლმე ოღონდ გულში თორემ ისე სულ სერიოზულია ლიზა ყოველთვის იმაზე ეჩხუბება გაიცინეო..თუმცა ათაში ერთხელ თუ აყვება ამათ სიცილში ისიც ძალით იცინის ხოლმე.ნელა შეაღო სახლის კარები და მაშინვე ყურში მოხვდა მისაღები ოთახიდან ყვირილის ხმა,რომლის ავტორიც თვითონ<<სანდრექსა>>იყო.

-რამდენჯერ გაგაფრთხილე გოგო ათის მერე გარეთ გასული არ დაგინახო მეთქი?მითუმეტეს მარტო?_შენთვის აზრი არაქვს ხომ ჩემ ალაპარაკს?გინდა მე მილაპარაკია გინდა სხვას არა?მოგივლი მე შენ როგორც საჭიროა._ბოლო ხმაზე ყვიროდა სანდრექსა და ნერვების დამშვიდებას ძლივსღა ცდილობდა.

-ნელი ნაბიჯებით შემოვიდა მისაღებ ოთახში პირველი და თვალი ყველას სათითაოდ მოავლო ჯერაც კი არ შემჩნიათ იქ მყოფს პირველის მოსვლა..როცა დაინხა,როგორ უყვიროდა სანდრექსა ლიზას ჯობდა უბრალოდ ეს სანახაობა არ დაენახა და ატირებული ლიპარტელიანის ნახვას ჯობდა სხვა ყველაფერი ენახა._წამში მეგის თვალები აენთო და მასში მხეცმა გაიღვიძა რომელიც რამოდენიმეხანია მასში მიმალული იყო._აქ რა ჯანდაბა ხდება?!_ბოლო ხმაზე დაიყვირა<<პირველმა>>და ყურადღება მაშინვე მიიქცია._სირბილით გაიქცა ლიზა მეგისკენ და მასზე მაღალ სხეულს ხელები შემოაჭდო.

-შენს მეგობარს კითხე რახდება იქნებ ასწავლო ქცევები ირონით ამოილაპარაკა სანდრექსამ და ნელი მოძრაობით მდივანზე ჩამოჯდა.

-როცა უნდა და სადაც უნდა იქ წავა.სადც გაუსწორდება იქ ისე მოიქცევა და არვის საქმე არ არის ეს გასაგებია?!_ძალიან მშვიდად საუბრობდა <<მეგი>>თავადაც კი უკვირდა ასეთი მშვიდად,როგორ იყო..ამ სანახაობის მომსწრეს შეუძლია ახლა ყველაფერზე წავიდეს მხოლოდ<<ლიზას>>გამო.

-თქვენ სულყველა გამოშტერდით ხო?_ეს მთლად ვერ არის დალაგებული ასლუკუნებულ ლიზაზე მიუთითა ბექამ.._მაგრამ შენ როგორღა გამოგაშტერა ამ დადიანმა?!_აქამდე ჩუმად მდგომმა ბექამაც ამოიღო ხმა და ჭიქიდან სასმელი მოსვა.

-ტონი აკონტროლე ბექა!_ჩემს სახლში აარვის აქვს უფლება იყვიროს ჩემს გარდა!_ყელში ამოვიდა ტქვენი კაპრიზები ერთმანეთზე მიყოლებით ტვინს ჭამთ თქვენი უაზრო საქციელებით._ყელში ნუ ამომიყვანეთ ყევლაფერი როგორც მინდა და სადაც მინდა ისე მოვიქცევი!_სხვა დანარჩენი კი არ ექვემდებარება კვლავ განხილვას!_დღეიდან მე და ლიზა ისე ვიცხოვრებთ,როგორც გვინდა და არა ტქვენ,როგორც მოგესურვებათ._ცალითვალით გახედა <<კანდელაკს>>და ცალი წარბი მაღლა ასწია._მიმდებარე ტერიტორია კი ლიზასთან ერთად დატოვა.

- - -

ყველაფერი ყელში აქვს უკვე ამოსული ყელში ამოუვიდა ბიჭების უაზრო გამოხტომები და კინკალობა.ყველაფერს აქვს საზღვარი ყველაფერს აქვს დასასრული და დასაწყისი.როდის იყო პირველი ვინმეს ტავს აჩაგვრინებდა და ზემოდან აყურებინდებდა?ამათი არ იყოს გაუვიდათ ტავს ზოგიერთებს მოენატრათ ალბათ,ძველი<<პირველი>>ხოდა ახლა შეგუონ იმას რაც იქნება რაც მოხდება და საერთოდ რაც არის.რა უფლებით?რა უფლებით უკრძალავენ დადიანტან შეხვედრას?ესეც რომ არ იყოს რა უფლებით უკრძალავენ ლიზას გარეთ აგსვლას მითუმეეტს მარტო?აუცილებელია მეზობლები გაიყოლოს ტან და ამალით იაროს?თუ დაცვით იაროს შუა რუსთაველზე?პატიმარია?!ამასაც არ იკმარებენ ეხლა და<<პირველსაც>>გადმოწვდებიან.ეგღა აკლია მეგის ვინმემ რამე აუკრძალოს ან ვინმემ თავის ჭკუაზე ატაროს.საკუტარი თავის ბატონ პატრონი თავადვეა.მანიცის რა არის მისთვის უმჯობესი და რა არა.ეს თემა დახურულია თავს აღარ გადაიტვირთავ უაზრო ფიქრებბით.
დღეს სამსახურშიც ვერ წავიდა და მიატოვა ყველაფერი არადა ასე უპასუხის მგებლოდ აარსდროს არ მოქცეულა..თუმცა რანაირად წავიდოდა სამსახურში ან,როგორ მოიცლიდა?საქმეების გარჩევით იყო დაკავებული.უკვე საათზე მეტია ლოგინზე წევს გულ აღმა და ჭერს მიშტერებია თვალები გაშტერებული აქვს და მხოლოდ გონებით დაფრინავს სადღაც შორს უფსკრულში.

-ყველაფერი კარგად იქნება ლიზა დამიჯერე!_ჰომ იცი ვინც <<პირველ_ს>>წინ გადაუდგება კაი დღე,რომ არ დაადგება?_მოულოდნელად ამოილაპარაკა მეგიმ და ტუჩის კუთხე ჩატეხა.

-შენი იმედი მაქვს მხოლოდ მეგი!_ამოისლუკუნა ხმა ჩამწყდარმა და ფერ გადასურმა ლიპარტელიანმა._აქამდე ვისკის ჭიქას ჩაბღაუჭებული ხელი ცოტა შეუშვა და ერთი ყლუპი მოსვა.

-სწრააფდ წამოხტა ფეხზე მეგი და თმები მაღლაა იწია ბოლოები კი მხრებზე გადაიყარა.თვალებ მოჭუტულმა გახედა ლიპარტელიანს და ამოილაპარაკა._სწრაფად თავი მოიწესრიგე და სამზარეულოში ჩამოდი.

თავ დახრილი მიუყვებოდა გრძელ დერეფანს და ნაბიჯებს ითვლიდა,როგორც კი დიდ დახვეულ კიბეს მიუახლოვდა სიზარმაცემ სძლია და სახელურზე დაჯდა..ერთი ორი და სამი თავქუდ მოგლეჯილი დაეშვა დაბლა და ხმამაღლა გადაიკისკისა..უბრალოდ კარგ ხასიათზე რატომრაც არიცის რატომ,მაგრამ მაინც არაპირებს ხასიათის გაფუჭებას.აჩეჩილი ტანსაცმელი შეისწორა და ფეხების ფრატუნით შევიდა სამზარეულოში თუმცა აქაც ბედი არ გინდა?ყოველთვის უჩივოდა ბედს,რომ აარფერში უმართლებდა და ასეცა ბედი არ გინდა ეხლა,რომ ამხელა სახლში<<კანდელაკს_ს>>გადაეყარო მაინც დამაინც?აი წაუხდა ხასიათიც და ეგა თვალები ისევ სიცივით,იმედგაცრუებით და ბარზით აენთო.ხმაურით ჩამოასხა ჭიქაში ფორთოხლის წვენი და სკამზე მოკალათდა ფეხები დიდ დაგრძელ ბარზე შემოაწყო და ხმაურით ამოიხვნეშა,როგორც კი ერთი ყლუპი ტკბილი და ამავე დროს მჯავე გემოს მქონე სითხე მოსვა სახე ოდნავ დამანჭა ყელი კი ოდნავი დახველებით ჩაიწმინდა..თვალები მაგრად მოხუჭა და გულში ერთ-ერთი სიმრერის ღიღინი დაიწყო.თუმცა აქაც ბედი არგინდა?აი აქ უკვე საერთოდ დაწყევლა ტავისბედი,როცა მის ყურთასმენას თორნიკეს ხმა შემდეგ კი კიტხვა მოჰყვა.

-არაფრის თქმა გინდა?_წარბაწეულმა გახედა მის წინ მჯდომ ქალს და ხარბად ათვალიერა._მერე კი თვალებში ჩააშტერდა.

-ხმამაღკა ამოიხვნეშა მეგიმ და ბოლომდე გაიკრიჭა ოღონდ დიდი მინის კარის მიმართულებით და გაიღიმა._კი მინდა!_მონდა,რომ გაქრე!_ჩამქარალი თვალებით გახედა თორნიკეს და წარბაი მაღლა აზიდა.

-მისი ჩამქარალითვალების და ცივი გამოხედვის დანახავს ერჩივნა,მიწა გასკდომოდა და ის არ ეთქვა მეგის რაცა ხლა მოისმინა._მისმინე მაპატიე თუ რამე გაწყენინე,მაგრამ შენ გამოგყავარ მდგომარეობიდან._სახე მოღრიცა კანდელაკმა და მისგან ზურგ შექცევით დადგა.

-გაპატიო?_მე ყველასგან ვიღებ ბოდიშს და ვინც ჩემს წინაშე ბოდიშს იხდის ის ადამიანი ჩემთვის აარფერს წარმოადგენს.._ისეთ ადამაინს,რომელიც ბოდიშს თვით მე მიხდის უბედურად და საცოდავად ვთვლი,ასე,რომ შეგიძლია ამ სტატუსით ისარგბელო რაც ამ წამს ჩემს თვალში მოგენიჭა._ფეხზე წამოდგა ბურდული და გასასვლელისაკენ წავიდა თუმცა მალევე იგრძნო ზურგზე გაამყრუებელი თუმცა ყრუ ტკივილი.

-ხელებში მოიქცია კანდელაკმა პირველი და ხელი ყელთან მიაბჯინა._ანთებული თვალებით შეხედა მის ზიზღით სავსე თვალებს და ამოილაპარაკა._შენთვის აარფერს წარმოვაფგენ ხომ?!!

-უხეშად მოიშორა თორნიკეს ხელი პირველმა და ხელი მკერდზე მიადო მოულოდნელი მწარე მოძრაობით კი უკან გაგდო და საჩვენებელი თითი მკერდზე მიაბჯინდა._არასდროს გაბედო და შემეხო!_აარსდროს მომიახლოვდე ახლოს და თითის დაკარებაც კი არ გაბედო.

გამწარებული გამოვრდა სამზარეულოდან პირველი და მანქანის გასაღებს დასწვდა ყურადღებნა არ მიუქცევია ბიჭების ლაპარაკისთვის.მასზე დაბალ სხეულს შუბლზე აკოცა და თვალით ანიშნა,რომ ოტახში ასულიყო და დაეძინა.კარები ხმაურით გაიხურა და სამში ყურს მხოლოდ მანქანის გამაყრუებელი საბურავების ხმა მოსწვდა.