ამ სრულ ჰარმონიაში ორივეს ჩაგვძინებია.გვეძინა ტკბილად და საყვარლად სანამ ბავშვებმა არ გაგვაღვიძეს.
-მოვედით.-თქვა გიომ და შემოაღო სახლის კარი.
-სად ხართ ბიჭო ამდენი ხანი თბილისში ჩახვედი მაღაზიაში?-იკითხა გუგამ და პარკს გახედა რომელიც გიოს ხელში ეჭირა.
-ვაიმე როგორ ცხელა ხალხოო.-გიჟივით შემოვარდდა ნატა.
-გეტყობა რო ცხელა.-თქვა გუგამ და ხმაში სიცილი გააპარა.
-და მაინც რა შემატყვე?-იკითხა მამის მკვლელი სახით ნატამ.
-კაი ავადმყოფია შეეშვი რაა.-ჩაიბურტყუნა ნინიმ და ტელეფონი ამოიღო ჯიბიდან.
-შენ გიჯურ გამომეტყველებას თუ შევხედავთ რთული არ უნდა იყოს.- თქვა გუგამ და პარკიდან კოკა-კოლა ამოიღო.
-აუ ამათ ისევ ძინავთ?-იკითხა აბუმ.
-არაა.-საყვარლად თქვა ლიზამ.
-ვაიმეე დავიწვიი.-წუწუნით შემოვარდდა სალომე ოთახში.
-აუუ გააღვიძეთ რაა.-თქვა აბუმ.
-უიმეე არ ცხელათ მაინც ჩახუტებულებს რო ძინავთ ამ სიცხეში?-გამოვიდა სიტყვაში ლიზა.
-აუ შეეშვით რაა,ნახეთ რა საყვარლები არიან.-თქვა სალომემ.
-ისე ლევანი და ნინი ხოარ დავაჯახოთ?-იკითხა გუგამ.
-არავის არავინ არ დავაჯახოთ,ვისაც ერთმანეთი უყვართ ისინი მაინც ერთად იქნებიან.-თქვა სალომემ.
-ჩემი ჭკვიანი გოგო.-თქვა აბუმ.
-აუ შენი არა ნიკიტასი.-თქვა სალომემ.
-ვაიმეე რაგაყვირებთ თქვე ჩემ..სებო?-წამოწია კისერი ლევანმა.
-აუუუ.-ამოვიხვნეშე მე და გავიჟგიმე.
-გვაპატიე,-თქვა გუგამ და თავი დახარა დამნაშავე ბავშვივით.
-ხალხო 2ის ნახევარია და სანამ უფრო დაცხა შუსტრად ჩავლაგდეთ და წავიდეთ.
-თქვა აბუმ.
-ჰოჰო მართალიხარ.-დავეთანხმე მე და წამოვხტი.
ყველა დავრბოდით ზოგი რას ვეძებდით ზოგი რას.ნახევარ საათიანი ჩალაგება დალაგებიშ შემდეგ სახლიდან გავედით.
-აუ სადარი ეხლა ტაქსები რა მაგრად ცხელაა.-ვთქვი მე.
-ტაქსები კიარა გოგო რას ამბობდი შენ ნიკიტაო თუ ვიღაცაო?-მიუტრიალდა აბუ სალომეს.
-აუ არაფერი.-თქვა სალომემ და სახე დაჭყანა.
-ჰაა თქვი ეხლა.-უთხრა გიომ სალომეს.
-სიმპატიურია?-იკითხა გუგამ.
-ოჩენ.-თქვა სალომემ და რაღაცნაირი კმაყოფიილი სახე მიიღო.
-მოყევი რაა ნუ აწვალებ. -თქვა ლიზამ.
-მოკლედ ერთი ბიჭია ნიკიტა ძაან სიმპატიური და საყვარელი მეტი არაფერი.-თქვა სალომემ.
-დარწმუნებული ხარ რო მეტი არაფერი?-იკითხა გუგამ.
-კი!- თქვა სალომემ.
-კაი შეეშვით რაა.-თქვა ლევანმა და ამოიხვნეშა.
-ჰალილუიაა მოვიდნენ.-ვთქვი მე და გავექანე ტაქსებისკენ.
-მე სად ვჯდები?-იკითხა ლიზამ.
-სადაც შენ გაგიხარდება.-უთხრა ლევანმა.
-ლიზას ჩემთან ერთად უხარია მხოლოდ.-თქვა გუგამ და გაიცინა.
-კაი გადავნაწილდეთ ტოო.-თქვა ლევანმა და ტაქსის კარი გამოაღო.
ყველა ერთმანეთში ავირიეთ.ყველა გავყვიროდით: მე აქ მინდა,აუ აქ მე ვზივარ,აუ არა,შენ სხვაგან დაჯექი და აშ. ბოლოს კი მე სალომე ლიზა გუგა და ლევანი ერთ მანქანაში ავღმოჩნდით,ნატა ნინი აბუ და გიო ერთ მანქანაში.
-აუ კონდიციონერი ჩართეთ რა.-ითხოვა სალომემ.
-ოჰ მომინდომა.-თქვა გუგამ.
-აუ მართლა ჩართეთ რა.-თქვა ლევანმა.
-კი ბატონო როგორც თქვენ იტყვით.-თქვა ტაქსის მძღოლმა და კნოპკას დააჭირა.
-რა კაია ის გიჟი აქ რო არ ზის.-თქვა ნატამ.
-აუ სამაგიეროდ იქეთ გააჯაზებენ და ამ მოწყენილობას აჯობებდა.-თქვა ნინიმ.
-ხო და ჩამჯდარიყავი იქ.-გაიბუსხა ნატა.
-კაი გოგოებო მორჩით,აქ რა უნდა გავაჯაზოთ ჩავალთ თბილისში და იქ შევუბეროთ თქვა აბუმ.
-ჰოკაი.-თქვა ნინიმ.
-გაგახსენებ ამ სიტყვებს თქვა ნატამ და ფანჯარა ჩამოწია.
თბილისში რომ ჩავედით დიდი არაფერი მომხდარა მალევე დავიშალეთ ბიჭები იჯინებდნენ უნდა გაგაცილოთო მაგრამ,გოგონებმა მაინც ჩვენი გავიტანეთ,რადგანაც ნატას ძმა ძალიან ეჭვიანია,ნინის კიდე ერთი ბიჭი მოსწონს და არ უნდოდა რომ მას დაენახა ბიჭებთან ერთად.სახში როგორც კი მივედი ეგრევა შევედი მარისთან ოთახში.
-მაარ.-ვთქვი მე და კარი გავაღე.
-ეე ჩემი გოგო მოვიდა.-მითხრა მარიმ და ბავშვი საწოლში ჩააწვინა.
-აუ იცი რო მაგარი იყო.-ვუთხარი მარის და ჩავეხუტე.
-ძაან კაი,რა ხდებოდა.-მკითხა მარიმ და გამიცინა.
-აუ რავი რა არა.ისე შენი დამსახურებაა.-ვთქვი მე და კიდევ უფრო ჩავეხუტე მარის.
-ჩემი ლამაზი გოგო.-მითხრა მარიმ.
-კაი ეხლა გამოვიცვლი და მერე შემოვალ,უიი მამიდაა.-ვთქვი და გიოს მივვარდიი დიდ ხნიანი კოცნის მერე შევედი ჩემს ოთახში გამოვიცვალე დავისვენე და მარის მოვუყევი ყველაფერი რაც მოხდა წყნეთში.

როგორია?გავაგრძელო?ძალიან გთხოვთ იაქტიურეთ <3