მარისგან ისეთი გახარებული გამოვედი აღარც კი მახსოვს როდის ჩამეძინა.ცოტა ხანში ჩემი ძმები მაღვძებდნენ.
-ადექი.-მითხრა ლაშამ.
-აუ რაგინდათ შემეშვით რაა.-ვთქვი მე და გვერდი შევიცვალე.
-ესეიგი აბუსთან წყნეთში ხოო?-თქვა დათომ.
-რა გინდათ?ვიკითხე მე და ისევ გადმოვტრიალდი.
-რა და ადექი წყნეთში მიდიხარ.-მითხრა დათომ.
-რაა?ყველაზე საუკეთესო ძმები ხართ მთელ მსოფლიოში.-გახარებულმა ვთქვი მე.
-მარის უმადლოდე.-მითხრა ლაშამ.
-აუ მარუს როგორ მივარხარ.-ვიყვირე მე და გავიქეცი ოთახისკენ.
-ჩემი გოგო.-თქვა მარიმ.
-აუ და ხარ რაა.-ვუთხარი მარის და ჩავეხუტე.
-ჩემი ლამაზი,აბა ეხლა შენი იქ არ გაშვება შეიძლებოდა?-მითხრა მარიმ და მაკოცა.
-აუ ყველაზე კარგი ხარ.-ვუთხარი მარის და უფრო მეტად ჩავეხუტე.
-მიდი ჩაიცვი და რამე ტანსაცმელი იქაც წაიღე რაიცი რა ხდება.-მირჩია მარიმ.
-კაიი.-ვთქვი მე და ჩემი ოთახისკენ გავიქეცი.
15 წუთში მზად ვიყავი და გავედი ზალაში.
-ეს ლამაზი გოგო ვისია?-იკითხა ლაშამ.
-ეე ბრატ ჩემთანაა.-თქვა დათომ.
-კაი ბრატ იზვინი.-თქვა ლაშამ და გაიცინა.
-მორჩით მაიმუნობას.-რომელი წამიყვანთ?-ვიკითხე მე.ჩემმა ძმებმა ამ კითხვახე ერთმანეთისკენ გაიშვირე ხელები.დიდ ხნიანი გარჩევის შემდეგ მაინც დათოს მოუწია ჩემი წაყვანა.ლაშამ როგორც უფროსმა ძმამ უმცროსი ძმა დაჩაგრა.წყნეთში რო მივედით ბავშვები გარეთ იჯდნენ და საერთოდ არც კი ფიქრობდნენ ჩემს იქ ასვლას.
-ვინ მოვიდა ბიჭო?-იკითხა ლევანმა.
-ვინმეს ელოდებოდი?-კითხა გიორგიმ აბუს.
-არა შეჩ..ა არავის.-თქვა აბუმ.
-ეე მემგონი ნინის ძმის დათოს მანქანაა.-თქვა ლიზამ.
-რაა?-თქვა სალომემ.
-მე ვარ მე-ვთქვი და გადავხტი მანქანიდან.
-ეე ნინს.-იყვირა ნინიმ(ჩვენი დაქალი).
-აუ რამაგრად გაგვახარეე ეე.-თქვა გიორგიმ(ბიჭების ძმაკაცი).
-აუ ნატა ნინი გიო თქვენ აქ ხართ?ვიკითხე მე.
-ჰოო.-მიპასუხა ყველამ ერთად.
-აბა 15 მდე ვიქნებითო?-ვიკითხე მე.
-რავი არ წამოვიდნენ.-თქვა აბუმ.
-ის ცანცარა სადაა?-ვიკითხე მე.
-გოგო ვინაა ცანცარა არ მომიყვანო მანდ-მითხრა გუგამ და კისერი წამოწია.
-ვაიმე გული გამიხეთქე,შენ ბალახებში ნებივრობ?-დავცინე მე.
-დიახაც.-მითხრა გუგამ.
-ნინ როგორ დაიყოლიე შენი ძმები?-მკითხა გიორგიმ.
-აუ რავი ბიჭო ჩემმა რძალმა დაიყოლია.-კმაყოფილი სახით ვუთხარი მე.
-ვაუ საღოლ მარის.-თქვა ნატამ.
-გშია?-მკითხა აბუმ.
-არა-ვუპასუხე მე.
-ნაყინი?-მკითხა ლევანმა.
-ეგ რა კითხვაა?კანეშნა მინდა.-ვთქვი მე და ჩანთა სახლში შევიტანე.
-ჰა გამომართვი მითხრა.-გიომ.
-აბუუ.-დავიყვირე მე.
-ჰოო.არც აბუს დაუკლია ყვირილი.
-მე სად ვწვები?
-აზრზე არ ვარ.-მითხრა აბუმ და მხრები აიჩეჩა.
-ეე რაპონტია.-სიცილით დავიწუწუნე მე.
-შენ ლიზა და სალომე ერთად დაწექით ორივე ერთმანეთზე გაჩხიკინებულები ხართ.-მითხრა აბუმ.
-ოქეი.-ვთქვი მე და ნაყინი გავხსენი.
საღამოს ბევრი ვილაპარაკეთ და იმდენი ვიცინეთ რო მეზობლები გადმოდიოდნენ და ცოტა ჩუმად იყავითო გვეუბნებოდნენ.იმ საღამოს პივაც დავლიეთ და ისე დაგვათრო რო ვინ რას ვაკეთებდით არ ვიცოდით,მე ჯერ გუგა მიბურღავდა ტვინს მერე აბუ და გიო,ბოლოს კი ლევანი,მაგრამ რას მეუბნებოდნენ მე კიარა არავინ არ იცის.

აბა ბავშვებო როგორია გავაგრძელო?ძალიან გთხოვთ იაქტიურეთ თორე მგონია რომ არ მოგწონთ და აღარ გავაგრძელებ,მადლობა იმათ ვინც ერთგულად კითხულობთ <3