ორშაბათს კი როგორც ყოველთვის სკოლასთან დავინახეთ ბიჭები.რატომღაც ძალიან გამიხარდა მათი დანახვა ჯერ მათ ნახვაზე ასე არ ავმჩატებულვარ და მოვშვებულვარ.რა მომივიდა მე თქვითონაც ვერ გავიგე.
-პრივეტ.-ვთქვი მე და ბიჭები გადავკოცნე.
-პრივეტ.-მითხრა აბუმ.
-როგორ ხარ?-მკითხა ლევანმა.
-კარგად თქვენ ვუპასუხე მე და მასწავლებელს მივესალმე.ბიჭებმა კი მასწავლებლის დანახვისას სიგარეტები ზურგს უკან დამალეს.
-ოჰ თქვენ სკოლაში არ გყოფნით ჭორაობა?-გვკითხა მანანა მასწმა და გაიცინა.
-აუ ცხოვრებაში ერთხელ მაინც ხო შეიძლება,რაღაც წესიერი შუტკა მაინც გააძრონ რაა.-თქვა გუგამ და ტელეფონს დახედა.
-იმენა შუტკა.ჯი ები არიან.-თქვა ლიზამ.
-ზარის დროა ხალხო.-გაგვახარა გუგამ.
-შევედით მაშინ.-თქვა აბუმ და სიგარეტი გადააგდო.
კლასში რო შევედით მე სალომეს და ლიზას ყველა რაღაცნაირად გვიყურებდა.სამივეს გვიკვირდა და გვაინტერესებდა რა ხდებოდა.ყველა ისე გვიყურებდა ვითომ ახლები ვიყოთ,ან რამე ძალიან საშინელი რამ ჩაგვედინოს.
-რა ხდება არ გვეტყვით?-იკითხა ლიზამ.
-მეტი რაღა უნდა მოხდეს -უხეშად უპასუხა ანანომ.
-მაინც?-იკითხა სალომემ.
-რა და ჩვენი სკოლის ბიჭებთან ერთად მთელი საღამო იყავით აგარაკზე და შეიძლება რამე კარგზე იფიქროს ამ დროს ადამიანმა?-გვკითხა ანანომ და ცინიკური სახე მიიღო.
-კაროჩე რაა.-ვთქვი მე და გამწარებულმა ლიზა ოთახიდან გავათრიე.
-აუ რა ბავშვები ხართ!-უთხრა კლასელებს სალომემ და ჩვენ გამოგვყვა.
-ამათ რა უნდათ?-გაბრაზებულმა ვიკითხე მე.
-აუ რავი ჩვენი დაქალები მაინც იყვნენ.-თქვა ლიზამ.
-შურიანები ბაბუ შურიანები.-ვთქვი მე და ამოვიხვნეშე.
-და მაგათ რა ტ..კი ეწვით ვერ გავიგე?-გამოვიდა სიტყვაში სალომე.
-დაიკიდე რაა.-უპასუხა ლიზამ.
-აუ მაგათმა ცივი წყალი დალიონ კაი ვეშია.-ვთქვი მე და გავიცინე.
-მე ამას ეგრე ვერ დავტოვებ,თქვა სალომემ.
-გოგო ლევანისთან რა ხდება?-მკითხა ლიზამ.
-არაფერი ვმეგობრობთ ჯერ.-ვუპასუხე მე.
-ჯერ?-მკითხა სალომემ და გაიცინა.
-არ გინდა მიხვიდე და უთხრა რო გიყვარს?-მითხრა ლიზამ და შედეგს ელოდებოდა.
-როგორ ვუთხრა.-ვთქვი მე და გოგო შენ დებილი ხო არ ხარ სახით გავხედე.
-ლევან მე შენ მიყვარხარ.-აი ესე თქვა ლიზამ და გაიცინა.
-აუ რა ადვილია.-ვთქვი მე და მეც გავიცინე.
ამ დროს თურმე ჩემდა საუბედუროდ გამოიარა აბუმ და გუგამ რომლებიც ჩვენ ვერ შევამჩნიეთ ისე ვიყავით ლაპარაკში გართული,ხო წარმოგიდგენიათ ჩვენს უკან მოსიარულე აბუ და გუგა რო დავინახე რა მომივიდა?კინაღამ ცუდათ გავხდი დავიბენი და რაღაც სისულელეების ლაპარაკი დავიწყე.ბიჭებმა არ შეიმჩნიეს ეს ყველაფერი მე მოგონა რომ ვერც კი გაიგეს მაგრამ...
იმ დღეს მომივიდა ლევანის მესიჯი.
-ნინი ვიცი რომ გიყვარვარ და ალბათ ისიც იცი საიდან ვიცი ეს ყველაფერი.მოკლედ ბევრი რო არ გავაგრძელო მე შენ როგორც მეგობარს ისე გიყურებ და ძალიან გთხოვ თუ რამე სერიოზული ურთიერთობა გინდა ჩემთან მაშინ ჯერ კარგად გამიცანი და მეც დრო მომეცი რომ გაგიცნო,ალბათ ეხლა გიკვირს ამ ტექსტს ბიჭი რატო მწერსო,მაგრამ რას ვიზავთ ასეთი ვარ.შენ ეხლა ალბათ პასუხს არ მომწერ მარა ხვალ დავილაპარაკოთ.
ამ მესიჯის ნახვისას სრული შოკი მივიღე,ვერ ვაცნობიერებდი ეს რა იყო და საერთოდ რა ხდებოდა ჩემს თავს.იმასაც ვფიქრობდი ლევანი რატო იქცეოდა ასე ნებისმიერი ბიჭი ასეთ დროს გოგოს გრძნოიბებზე ითამაშებდა და ძალით "მეც მიყვარხარს" ეტყოდა,მაგრამ ლევანი ასეთი არ აღმოჩნდა.ბევრს ვფიქრობდი ძალიან ბევრს,დაქალების რჩევებს და ჩემთვის უმნიშვნელოვანის მარის რჩევასაც ვითვალისწინებდი და გადავწყვიტე მეც მიმეწერა მესიჯი ლევანისთვის.
-ლევან ძალიან დიდ ბოდიშს გიხდი ყველაფრისთვის,იცი არ დავიწყებ თავის მართლებას და მართლა მიყვარხარ,მარტო შენ კი არა შენთან დაკავშირებული ყოველი წამი მიყვარს,ნუ მოკლედ მადლობა შენ რომ ასეთი ხარ!! კაი ვილაპარაკოთ
იმ ღამეს საერთოდ არ დამიძინებია ძალიან ბევრს ვფიქრობდი,აი ძალიან,ყველაფერზე ვფიქრობდი და ყველაფერს მოველოდი მაგრამ მე მხოლოდ ის მაძლებინებდა რომ ლევან ხაჩიშვილი მიყვარდა...!!!

აბა როგორია?ძალიან გთხოვთ იაქტიურეთ ტქვენი აზრი ძალიან მაინტერესებს <3 თუ არ მოგწონთ შემიძლია არ გავაგრძელო <3 უღრმესი მადლობა იმათ ვინც კითხულობთ ჩემს მოთხრობას <3