ლიზამ დილით გვიან გაიღვიძა... თვალები რომ გაახილა და წამოიწია იგრძნო რა ძლიერ სტკიოდა თავი... ხელი შუბლზე დაიდო და ფეხები გადმოყო საწოლიდან..ადგა და სარკესტან მივიდა...თვალები ოდნავ დაწითლებული ჰქონდა... თმები კი სულ ერთმანეთში არეოდა.. სავარცხელი რომ აიღო... ზუსტად მაშინ შეოვიდა ოტახში ნინი....
-ნახე რა მოგიტანე ჩემო ძვირფასო? და ყავა და კრუასანები მაგიდაზე დადო... ლიზამ თვალი გადაავლო?
-მითხარი... მურაბიანიაა თუ კრემით არის?
-ორივე.. ზუსტად არ ვიცი რომელი რომელია...
-შეგიძლია წახვიდე... უნდა გამოვიცვალო და თმები მაღლა აიწია და ანიშნა გასულიყო...
ნინი გავიდა.. და კარები ღია დატოვა...

-მართლა ნინი დამავიწყდა მეკითხა? მითხარი სახლში ვინმეა...
-კი ... თანაც ბევრები... დეიდა ჩამოგივიდა... დილით დდა შენი დეიდაშვილებიც დაბლა არიან .. შეგიძლია ჩაიცვა და ჩამოხვიდე....
კაი.. წადი... თვალი ნინის გააყოლა... და ისევ სარკესტან მივიდა... თმები ისევ მაღლა აიწია .. ასე რატომღაც მიხდება... და გაიღიმა... შემდეგ ხელს დახედა... გუშინდელი გაჭრილი ხელი... გაახსენდა გუშინდელი ღამე.... შემდეგ რატიც გაახსენდა.. ფანჯრის ფარდა გასწია და აივანს გახედა.. აივანზე რა თქმა უნდა არავინ იქნებოდა..
-ნეტა კიდევ გნახავ რატი? თქვა და ხელი პირზე აიფარა...მაგიდასთან მივიდა.. მის თავის ტკივილს ყავა მოუხდებოდა... ცოტა დალია... შემდეგ ჩაიცვა და ისიც დაბლა ჩავიდა....
ეზოში გავიდა... ეზოში ელენე იჯდა ... ნიაკოს თოჯინა ეჭირა და სტუმრებს დიდი თვალებით უყურებდა.... დედიდამ რომ დაინახა მისკენ წამოვიდა...
-როგორ ხარ ჩემო ძვირფასო? რამდენი ხანია არ მინიხიხარ?
-კარგად... მე ძალიან მომენატრე... ჩემი დეიდაშვილების და ემილისკენ წავიდა... ემილი ფეხზე ადგა და ლიზას ჩაეხუტა...
-ემი როგორ ხარ? შენი ნახვა ძალიან მჭირდებოდა .. ჩემო საყვარელო გოგონავ და კიდევ ჩაეკრა...
ემილისაც არ დაუკლია და როგორც დას ისე მიეხუტა მთელი გულით...
რა გულის ამაჩუყებელი შეხვედრააა... სახლში საბა შემოვიდა (ანდრიას მეგობარი)
-საბუუ.. როგორ ხარ?

-მე კარგად შენ ემილი? და გადაკოცნა..
ლიზასაც მოეხვია...
-ჩემი ძმა როგორ არის? იკითხა ლიზამ...
-ყველაფერი კარგადაა.. მალე გამოწერენ....
-უნდა ვნახო საბა... ახლა არაო ანიშნა საბამ და სკამზე დაჯდა.. ემილი გვერდზე მიუჯდა...
სახლში მეორე ბიჭიც შემოვიდა... ხელში ყუთი ეჭირა... მაგიდაზე დადო და ამოისუნთქა...
-გამარჯობათ! და ლიზას გაუღიმა...
-შენ ვინ ხარ? შეეკითხა ლიზა....
-ეს პიკასოაა... ანდრიას ძმაკაცი... შენ არ იცნობ ალბათ? საბა ფეხზე ადგა და ხელი შემოჰხვია...
-პიკასო... რა ხატავ?
-მაგეთი რაღაც ხომ....

-ხატვა მეც მიყვარს....და გაუღიმა....
-ახლა დავსხდეთ. და ვისადილოთ თორემ ძალიან მომშივდა.. თქვა ემილიმ და მაგიდას მიუჯდა...
საბამ ყუთიდან ლუდი ამოიღო- არ გეგონოს დამავიწყდით... შენთვის ნახე რა მოვიტანეთხომ გიყვარს და ყუთი გაუწოდა...
-საბაა... ყოველთვის გახსოვარ.... ჩემი საყვარელი თევზის სუშია... მიყვარხარ ძალიან...
დეიდა მაგიდასთან მივიდა... ელენეს საშინელი თვალებით უყურებდა... ელენეც არ იყო გულთბილი მის მიმართ... ამიტომ ნიაკოსთან ერთად სახლში შევიდნენ...
-ვინმეს ჩემი მისვლა არ ესიამოვნა? იკითხა პიკასომ..
-არა ძმაო რა შენი მოსვლა არ ესიამოვნათ...
-საბა გაჩერდიი შვილო... ყველამ თავის ადგილი უნდა იცოდეს ამ სახლში.. ხოდა ახლა ჩვენ ვისადილებთ ....
დეიდა მაგიდასთან დაჯდა და სალათა გადაიღო...
ლიზა მიხვდა რაც ხდებოდა... დეიდაც ვერ იტანდა ელენეს... ამიტომ ვერაფერს ვერ იზამდა...ისიც დაჯდა და სუშის ყუთი გახსნა..
-საერთოდ არ მესმის... ეს სახლში რატომ მოიყვანა... სულ თქვენს გვერდით ვარ შვილო მაგრამ ამის გამო არ მოვდივარ.... ამის გამო....

-კარგი რა დეიდა.. ელემ რა დაგიშავა.. ის ძალიან კარგი ადამიანია... ლიზამ გაიღიმა და ნინის სთხოვა ფორთოხლის წვენი მომიტანეო...
-დედაშენის ადგილს ვერავინ ვერ დაიკავებს,,,
საბამ სიტუაციის გასანეიტრალებლად... სხვა თემაზე დაიწყო საუბარი.. მაგრამ დეიდა ისევ გაბუტული იჯდა... არ მოელოდა ლიზას ასეტ რეაქციას... იფიქრა კიდეც შეიცვალა ძალიანო....
ეზოში გიორგი შემოვიდა...
-ხატია ჩამოხვედი? გვიკადრე... უთხრა დეიდას და გაუღიმა...
-კი გიკადრეთ.. და მანაც გაუღიმა- ანდრიას ამბავი გავიგე და მაგიტომ ჩამოვედი თორემ ხომ იცით არ შეგაწუხებდით.. როგორ არის ანდრია?
-კარგადაა... ოპერაციამ კარგად ჩაიარა...ახლაც იქ ვიყავი.. ცოტა ხანი ვისაუბრეთ და ისევ ჩაეძინა..ელე სად არის ნინი? უთხარი ჩამოვიდეს? ვისადილოთო...
ეს, რომ ახსენა დეიდას სახე სულ შეეცვალა... ფეხზე ადგა და სახლში შევიდა....
გიორგი დაჯდა სკამზე... ვითომაც არაფერი არ დაენახოს და არ გაეგის და ჭამა გააგრძელა...
--------------------------------------------------------------------------------გოგონა კიბებეზე იჯდა და ქვებს ძირს ყრიდა... ერთიც არ აუცდენია გუბისთვის შემდეგ კი გახარებული ფეხზე ადგა და სახლში ასვlა დააპირა, რომ მის გვერდზე სანდრო დაჯდა...
-ნუც? რითი ერთობი პატარა ბავშვი ხარ? და ქვა მანაც ისროლა ...-შენც რომ ისვრი სანდრო? შენც პატარა ხარ....

-არა.. არც მე ვარ პატარა და არც შენ... კიბეზე კიდევ ნუ ჯდები... შეგცივდება და გაცივდები ... პატარას უნდა გაუფრტხილდე ამდენი მე უნდა აგიხსნა...
-სად მივდივართ სანდრო?
-ქუთაისში რა... შენი ძმა სად არის? უთხარი ფრთხილად იყოს თორემ კაცი რომ დაჭრა არ აპატიებენ....
-ლიზა... თუ ვიღაც სად არის...
-ადი ჩაიცვი! მტელი სერიოზულობით უთხრა სანდრომ და სიგარეტი ამოიღო...
რატის დაურეკა...
რატი არ პასუხობდა ამან უფრო შეაფიქრიანა..-არ მპასუხობ ხომ... ნაბი..ვარი ბიჭი მართლა... ტუ არ ვანანებ ვნახოთ....
-როგორ ხარ ძმაო? ეზოში ბიჭი შემოვიდა...
-ეგრე სწრაფად სად გაქრი შე-ემა... ლევანიც დაგვეკარგა... ვეღარ ვპოულობ...
-რას ნიშნავს დაგეკარგა? ლიზა სად არის...
-არვიცი... გუშინ ღამით ისიც გაქრა და ლიზაც... მე რომ გამოვფხიზლდი სახლში არავინ იყო.... რატიმ მიღალატა.. ხოდა მაგას ყველაგან ვეძებ.... ჭკვა უნდა ვასწავლო...

-ეჰ...კაი თავი დაანებე... მე მოგიგვარებ თან იცი როგორ... იმ საბას ზედ მივაყოლებ.....
-მართლა საბა გამახსენდა? ეგ ვინ ყოფილა ძმაო....
-ისევ მარიამს ეძებს...არ რცხვენია მაინც... ნაბო--ვარი გოგო... ვიღაცამ კი უნდა უთხრას რა....
სანდროს რაღაც უნდა ეთქვა , მაგრამ ნუცა ჩამოვიდა...
-სად მიდიხართ?
-ქუთაისში მივდივართ... რა იცი რა ხდება და ბავშვს პრობლემებს ვერ შევუქმნი... დავბრუნდები და ლიზას მაინც დავიბრუნებ... გასაგებია? მაინც დავიბრუნებ... შენ კი ნუცა ფეხი გამოადგი რას მოზოზინიბ.. ჩანთა კი მე მომეცი.... და ჩანთა გამოართვა- მართლა კიდევ ძმაო... აქ თუ ვინმე მოვა შემატყობინე კარგი?
-რაზეა ლაპარაკი...
სანდრომ მანქანაში ჩანთა ჩადო.. ნუცაც ცაჯდა და წავიდნენ...
-------------------------------------------------------------------------
-უკვე ვთქვი რაც სათქმელი იყო... აქ მე კი არა სანდრო უნდა იჯდეს.... როდის გამიშვებენ?-ჩხუბის დროს შენც იყავი საბაა და ალბათ სანამ ჯაფარიძე გონზე არ მოვა მანამდე კიდევ მოგიწევს აქ ყოფნა....ამ დროს ოთახში ქალი შემოვიდა და საბასთან მივიდა...-შვილო.. ეს პრბლემები როდის დამთავრდბა.... ხომ გითხარი დედა იმ გოგოს თავი დაანებეო... ხედავ რა მიიღე....-დედა ნუ დამიწყე რა.... რაც უნდა მექნა ვქენი.... გარდა ამისა იდ გოგონა კი არა ჩემი სიცოცხლეა...ქალმა თავი გაიქნია და შვილს გვერდზე დაუჯდა...-რომ მოეკალი შვილო მერე მე რა მექნა... ვითომ არ იცოდე რომ შენ ერთადერთი მყავხარ ამ ქვეყნათ... იმ მდიდარი ბიჭის ადგილზე რომ ყოფილიყავი რა მექნა....-დედა მაპატიე რომ განერვიული. მაგრამ სანამ მარიამს არ ვიპოვი... არავის არ მოვასვენებ..... თუ არადა იმ სანდროს მე თვითონ მოვკლავ და დანარჩენებსაც მივაყოლებ.....ამ დროს პოლიციელი შემოვიდა და ქალს სთხოვა გასულიყო.... საბაც ფეხზე დგებოდა, მაგრამ მან უთხრა რომ დარჩენილიყო.. საბა დედას მოეხვია და დაამშვიდა... ქალი წავიდა.. ოთახში კი გიორგი შემოვიდა... კარები მიხურა და საბას მიუახლოვდა....-შენთვის გასაგები რომ იყოს გეტყვი, რომ ლიზას მამ ვარ და იქვე მდგარ სკამზე დაჯდა,,,,
- კარგით... მე თქვენი შვილი არ დამიჭრია.. უთხარიტ აქედან გამიშვან....
-მომისმინე.. სანდროს იცნობ...
-არა.. არ ვიცნობდ... იცრუა საბამ...
-მაშ რატომ იჩხუბეთ?
-ეგეთი ხოში მქონდა და იმიტომ... გამიშვან აქედან,, და ნამდვილი დამნაშავე დაიჭირონ..
-ლიზას საიდან იცნობ?
-არ ვიცნობ თქვენს შვილს.... ეგ უბრალოდ ისე მოხდა ერთად ვიყავით... გზაზე შევხვდი და...
-გასაგებია... მეც მინდა სანდრო ვიპოვო დაამიტომ შეგეკიხე..
-თქვენი შვილი როგორ არის? ჰკიტხა საბამ...
-მადლობა .. ახლა შეგიძლია წახვიდე... ჩემ გამო გაყოვნებდნენ....
და გიორგი გარეთ გავიდა... საბაც გაჰყვა... ქუჩაში რომ გავიდნენ უკვე საღამო იყო... გიორგი მანქანისთვის წავიდა... მანქანაში ლიზა იჯდა საბამ დაინახა.. თვალი არ მოუშორებია ისე უყურებდა... ლიზამაც შეხედა... საბამ გაუღიმა....ეს კი გიორგიმ დაინახა.... და საბას შეხედა..
-უკაცრავად.. ნახვამდის! უთხრა საბამ და ქუჩას აუყვა...
-იცნობ მას? შეეკითხა ლიზას და მანქანაში ჩაჯდა..
-არა მამა... უბრალოდ გამიღიმა არ შეიძლება...
-გააჩნია ვინ იქნება....
საავადმყოფოში მივიდნენ.. ლიზა გიორგის უკან მიჰყვებოდა...
-ორივეს არ შეგვიშვებენ ხომ გითხარი და რადგან ანდრია გიკითხა ... შეგიძლია შეხვიდე შვილო... ცოტა ხანი ისაუბრეთ და მალევე გამოდი....
-კარგი მამა .. რაც მთავარია მას ვნახავ და გაიღიმა...
ჩაიცვა და ექთანს შეჰყვა...
რომ შევიდა ანდრიამ ზუსტად მაშინ გაახილა თვალები...
-მოხვედი.... კარგად რომ გავხდები შენ ნახე მერე რაც დაგემართება .. ჯერ დამაცადე და ხელი საბანს მოუჭირა...
ლიზა ადგილზე გაჩერდა... ნაბიჯებს ვეღარ დგამდა..
-ანდრია მაპატიე! გთხოვ?
-გაჩერდი ეხლა... წადი აქედან...ნუ მენახები...
ლიზა მიუახლოვდა...
-კარგი რა ასეთ შეცდომას აღარ დავუშვებ...
-კარგი ხომ? და ანდრია ცოტა წამოიწია.... და ლიზას ყელში წვდა..- კარგი.. ყველაფერი მორჩა ხომ? რატომ არ დამიჯერე?
ანდრია ხელი გამიშვა...
-არა... და სილა გააწნა... და თავი ბალიშზე დადო...- მოშორდი აქედან ახლავე! შენი დანახვაც არ მონდა!
ამ დროს ექტან შემოვიდა... ლიზა ხელი სახეზე მიიდო და ოტახიდან გავიდა...
-რა მოხდა ლიზა?
ლიზა უსიტყვოდ გასცდა....
-სად მიდიხარ.. დამიცადე...
და უკან გაჰყვა.. ლიზა დაბლა ჩავიდა და სკმზე, ხის ქვეშ, დაჯდა და ტირილი დაიწყო...
-რა მოხდა შვილო? რა გატირებს?
-მამა ანდრია ჩემზე საშინლადაა ბაგრაზებული.. ახლა რა ვქნა... და მამას მკერდზე მიეყრდნო...
-ყველაფერი მოგვარდება.. ჩემო პრინცესავ.. შეცდომებს ყველა ვუშვებთა და სახეზე ხელები შემოჰხვია...და ლოყაზე აკოცა- ყველაფერი კარგად იქნება ძვირფასო... ანდრიასაც გაუვლის.. ხომ იცი როგორი ფიცხია.. მასზე მეტად არავის უყვარხარ...? კაი?
ლიზამ თანხმობის ნიშნად თავი დააქნია... კიდევ ერთხანს ედო თავი მამას მხარზე .. შემდეგ გიორგი ადგა..
-ავალ.. მეც ვნახავ.. შენც წამომყევი... რა იცი რა ხდება..
-მამა რა უნდა მოხდეს... პოლიცია დგას... აქ ვიქნები და მალე ჩამოდი...
-კაი მაშინ...
და გიორგი კიბეებისკენ წავიდა.. ლიზა ისევ მოიბუზა...
ოდნავ გრილოდა.. ფეხზე ადგა და ხეებისკენ წავიდა...
დაინახა მისკენ ვიღაც მოდიოდა...
-ლიზა როგორ ხარ? შენი ძმა როგორ არის?
-რატიი? აქ რა გინდა...
-მომენატრე თან ძალიან და ხლები წელზე შემოჰხვიე..-მე არ ვარ განსაკუთრებული.. და შესაბამისად ხვანაირად არ შემიძლია.. ვერ დავიმელები.. შეცმომები დავუშვი და გამოვასწორებ... შენს გარეშე კი ვერ ვიცხოვრებ... ამას მივხვდი...
ლიზა გაოცებული იდგა და არ იცოდა რა ექნა... ვერაფერს ვერ ამბობდა...
-რატი გთხოვ ხელები გამიშვი.... და ხელები მის ხელებს შეახო.. ისე ახლოს იყო მასთან.. უფრო მეტიც რომ არ შეიძლებოდა... თბილი ჰაერის სიახლოვე იგრძნო.. მაგრამ ეს გრძნობაც წამიერი იყო... მალევე გაქრა და ცივმა ნიავმა დაუბერა.. რატიმ ხელები გაუშვა...
-რატი წადი.. საცაა მამაჩემი მოვა... და ანიშნა წასულიყო,,,
-კარგი წავალ ამჯერად, მაგრამ იცოდე სულ მალე გნახავ და ლოყაზე აკოცა... ლიზამ ხელი გაისვა ლოყაზე და ტავი შეაბრუნა... რატი მოსცილდა და გაქრა...'
-ვიცოდი! რომ კიდევ მნახავდი! --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------