რატი... რა უცნაურად იქცევა ეს ბიჭი.... ნუთუ შევუყვარდი... და ლიზამ ხელი პირზე აიფარა... თუ შევუყვარდი.. ეს ყვალაზე სევდიანი ისტორია იქნება ამ ქვეყნად, რადგან ჩემი ძმა ყვალაფერს გაიგებს და ვერაფერს ვერ მოვახერხებ... მამასთვის არ უნდა მეთქვა, მაგრამ ტყუილებმაც დამღალა... და ისევ სკამზე დაჯდა... ცას ახედა რამდენიმე ვარსკვლავი იყო ცაზე....
რამდენიმე ვარსკვლავი.... მეც რომ რამეს ვგრძნობდე... ყველა პრობლემას რამდენიმე გამოსავალი აქვს და მეც ვიპოვი....
მამა დაბლა ჩამოვიდა და ლიზას ანიშნა წავიდეთო.... ლიზა გაჰყვა...
-მამა ისევ გაბრაზებულია?

-ახლა სძინავს... ელეს რა სჭირს ხომ არ იცი?
-რა რამე სჭირს,, თუ დეიდას გულისხმობ მათ კარგი ურთიერთობა არასოდეს ექნებათ.. და მაგის გამო ალბათ...
-მე რომ არ ვიყავი რამე ცუდათ ხომ არ უთხრა? ??

-არა... არაფერი... მამა ქრემბლი იყიდე.. გთხოვ ძალიან მინდა და ფორთოხალიც წვენს ხომ დალევ? ნინის ვერ ვუთხარი...
-თუ შენ გინდა ასე... ახლავე... მანქანა გააჩერა და გადავიდა...
ლიზას გაეღიმა .. უყვარდა მის სურვილებს , რომ ასრულებდნენ.... სიმღერები ჩართო.... lana del rey-ზე გიჟდებოდა... ... როცა მას ვუსმენ სამყარა იცველება , გაიფიქრა მან და თვალები დახუჭა...
რომ გაახილა .. მამა უკვე მანქანაში იჯდა.... ლიზამ ისევ გაუღიმა და სიმღერებს დაუწია..
-მამიკო ძალიან მიყვარხარ.... და ისევ გაუღიმა..
-რა კარგ ხასიათზე ხარ.... რა თქმა მეც მიყვარხარ.... და მანაც გაიღიმა... მხოლოდ ანდრიაზე ვდარდობ.. მინდა მალე იყოს ჩვენთან....
-მაგაზე მეც ვდარდობ... სანდროს ბრალია ყველაფერი...
-იგორმა მითხრა... ხვალ გვეცოდინება ვინ დაჭრაო... ყველა კამერა უნდა გადაამოწმონ რაც იმ ქუჩაზეა...და იმედია გავიგებთ..

-ცოტნე დღეს არ მინახია სად არის?
-მეგობართან ალბათ.. შენ ძმას გამოცდები აქვს დაგავიწყდა?
-მამა რაღაც, რომ გკითხო ხომ შეიძლება?
-მკითხე..
-მამა ამას ისე გეუბნები.. თუ ვიმე შემიყვარდება... მასთან ყოფნის საშუალებას მომცემ.... ჩემი ძმა წინააღმდეგი რომ იყოს....
-შეყვარებული ხარ? შეეკითხა გიორგი და მას შეხედა...
-არა.. ისე გკითხე..
-რა თქმა უნდა მოგცემ,მაგრამ მაგას თავის დრო აქვს... რაც შეეხება შენი ძმებს მათაც უნდა დაუჯერო....
-ანდრიას დავუჯერო? ცუდათ მექცევა ყოველთვის..
-არ დაიჯერებ და მგონი ნახე რა მოხდა.... შენი ჯიუტობით და რა ვიცი რა დავარქვა ამას...
-კარგი... და ლიზამ მოიწყინა....

-------------------------------------------------
სახლში, რომ მივიდნენ... ემილი ისევ გარეთ იჯდა... საბაც არ წასულიყო....
-საბა ისევ აქ ხარ?
-არ შეიძლება?
-როგორ არა.. უბრალოდ.. და გაიღიმა-რას აკეთებთ?
-ვსაუბრობდით... და ემილიმ საბას გაუღიმა.. საბამ უხერხულად იგრძნო თავი და ფეხზე ადგა.... -კარგი, მაშინ ახლა მე წავალ... ხვალ შემოგივლი ემილი და სადმე წავიდეთ... კარგი?
-კარგი.. და ემილიც ფეხზე წამოდგა- მოდი გაგაცილებ... და საბას უკან გაჰყვა...
უკან რომ დაბრუნდა .. ლიზა სკამზე იჯდა და ფეხები ზედ შემოედო...
-ფეხები.. გასწიე და დამსვი ლი...
-ემი.. არ მითხრა რომ შენ და საბას ერთმანეთი გიყვართ და ფეხები ჩამოსწია...
-კი სიგიჟემდე... და მთელი ძალით გაიღიმა..

-არ მეგონა მასეთი ტიპები თუ მოგწონდა....
-მაინც როგორი?
-მაგალითად ის რომ წვერები....
ამ დროს ცოტნე მოვიდა.. ლიზამ კი წინადადების დასრულება ვერ მოასწრო...
-ემილი როგორ ხარ? და ემილისკენ წავიდა..
-კარგად შენ და ჩაეხუტა...
-მომენატრე ძალიან... ლიზასთვის არც შეუხედავს... ლიზამ გაიფიქრა ალბათ გუშინდელი ჩხუბი ისევ ახსოვსო.. და არც თვითონ არ გასცა...
ხმა
ცოტნე სკამზე დაჯდა-ისე დავიღალე აღარ შემიძლია რა...
-ცოტნე ბოლოზარი უკვე გქონდა...
-არა ჯერ არა... იქითა კვირაში გვაქვს... რავი ჯერ გამოცდები და მერე...

-აჰამ.. გასაგებია... და ცოტნეს გვერდით დაჯდა...
ლიზა ადგომას აპირებდა, რომ ამ დროს ელენე გარეთ გამოვიდა... ხელში ჩანთა ეჭირა და სასწრაფოდ კარებისკენ გაიქცა....
-რა სჭირს ? და ლიზა მისკენ წავიდა... მაგრამ ვერ მოასწრო ... ელენე მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა...
-მამა რა მოხდა... ლიზა ოთახში შევიდა....
-არაფერი.. რა უნდა მოხდეს...
-ელენეს რა დაემართა...
-როგორც ყველას.. გადაუვლის და მალე სახლში დაბრუნდება... ნინი ჩემი ნოუთბუქი ჩამომიტანე რა რაღაც საქმე მაქვს და წამოიწია... ლიზაც დივანზე დაჯდა....-მამა რა ხდება? რამეს მიმალავ?
-არა... ნერვები არ მომიშალო.. თორემ შენც გაგაყოლებ... იმას... და ფეხზე ადგა...
-მეც?
-ხომ შენც...
გიორგი კაბინეტში შევიდა.. ამ დროს კი დეიდა გამოვიდა... ვითომაც არაფერიო ისე იქცეოდა...

-დეიდა რა მოხდა? იჩხუბეთ..
-ვინ შვილო? ემილი სად არის მოდი... ვივაშხმოთ...
-კარგი რა... და ლიზა გარეთ გამოვიდა... სახლის გვერდზე კედელს აუყვა და სახლის უკან გავიდა.... ხეების ქვეშ სკამი იდგა და იქ დაჯდა...
-ელენეღა გვეკლდა... ჩემი ძმები კი ისე ექცევიან არც მე მიკვირს რა?!
სახლში გვიან შევიდა.. მამას არ ეძინა .. ოთახში იჯდა... კარები ოდნავ შეაღო და ყურება დაუწყო.. ის სვამდა... სვამდა? კარებმა დაიჭრაჭუნა და გიორგიმ მოიხედა...ლიზა დაინახა... და თავი ისევ შეაბრუნა...
ლიზა ოთახში შევიდა... და მამასთან მივიდა... უნდოდა რამე ეთქვა მისთვის, მაგრამ ვერაფერს ვერ ახერხებდა... გიორგის მაგიდაზე სურათები გაეშალა...
ლიზამ სურათები დაინახა და მათ მიუახლოვდა...
-ეს ქალი ვინ არის მამა? დედაა? აკი სურათები არ მაქვსო... და ლიზამ თვალებთან მიიტანა...
გიორგის პასუხი არ გაუცია...
-რა ლამაზი დედიკო მყოლია... და ლიზა სკამზე დაჯდა...-მე როგორ მგავსს...!! და მის სახეს შეეხო... სურათი გაყინულიყო და მისი ნაზი თითებიც, ეს მაშინ ხდება როცა 16 წლის შემდეგ ნახულობ დედის სურათებს... და არ იცი დედა-შვილური გრძნობა რა არის...
შემდეგ მამას შეხედა.. მას თავი დაეხარა.. და გვერდზე გადაწეულიყო... ლიზა მიუხლოვდა...

-მამა რა გჭირს? ... მამიკო...
და ჩაეხუტა.... გულში ჩაეკრა...-მამა თუ შენ იტირებ მეც ვიტირებ იცოდე... დედა მეც მენატრება, მაგრამ რას ვიზამთ... ის ისევ გიყვარს... ეს სურათები რა არის.. ყურში ჩაშჩურჩულებდა... და უფრო მეტად ეხუტებოდა...
-ჩემი პრინცესა ხარ ლიზა... ძალიან მიყავრხარ და თმებზე მოეფარა...
-მეც მამიკო... ყველაზე მეტად და ხელები მაგარად შემოჰხვია .. თავი კი მხარზე დაადო...
-რადგან მოგონებების სამყაროში ხარ.. გთხოვ დედაზე რამე მომიყევი... ძალიან მაინტერესებს... მამა გთხოვ და ხელი სახეზე ჩამოუსვა...
გიორგი ფეხზე წამოდგა და უჯრა გამოაღო -კარგი.. ეს ნახე..თუ ასე ძალიან გინდა... შენ გჩუქნი.. შენი იყოს...
და ოთახიდან გავიდა...
ლიზამ გახსნა.. რადენიმე სურათი და ჩანაწერები იდო შიგ... ოთახში ავიდა...სურათების დათვარიელება დაიწყო
მამას და დედას სურათებია.. დიდი ხანი უყურებდა... შემდეგ გაიხადა და დაწვა... სურათი ხელში დაიჭირა და დიდხანს უყურებდა... დიდხანს.. სანამ არ ჩაეძინა.. ალბათ ძალიან ტკბილ სიზმრებს ნახავდა... შეიძლება დედაც ენახა სიზმარში.. როგორც მაშინ წარმოსახვაში... ახლა უფრო ცხადად....
----------------------------------------------------------
-შტერი ბიჭია ... თავი დაანებე რა... რამდენჯერ უნდა გითხრა...

-სალომე იქნებ დაჯდე სკამზე...
-არ შემიძლია... თავი დმანებე რა...
და ფანჯარასთან მივიდა...
-ნახეთ მოვიდა... საბუუ... და ფანჯარას ხელი გაუსვა...
-ახლა დაბლა ჩადი და ჰკითხე როგორ არის...
-მერე რას იფიქრებს.. ვერა ... შემდეგ ისევ ანა დეიდასთან გავალ რამეს მოვიმიზეზებ და მას ვკითხავ..
-მანამდე კი ასე უნდა იარო... ახლავე წადი.. თან საბა სახლში იქნება..
-არა.. მრცხვენია... ასე უნდა დავიტანჯო რა .. და ოთახიდან გავიდა..
-გეფიცები.. შენ ვერ ხარ... და მეგობარი უკან გაჰყვა...
-სალომე ან ახლავე გახვალ და მას შეხვდები ან მე გაგაგდებ სახლიდან.. მთელი დღეა მასზე ლაპარაკობ.. კაი რა? რისი გრცხვენია... ვიღაცამ ხომ უნდა გამოიჩინოს...
-კაი.. გავალ .. ოღონდ თმებს შევიკრავ...

-კაი.. მაგრამ გაშლილი გიხდება...
-კარგი.. მართლა მიხდება? მეგობარს შეეკითხა და ლოყები ოდნავ აუწითლდა...
-კი... ლამაზი ხარ.. წადი ახლა... მე აქ დაგიცდი...
-კაი.. და სალომე კიბეებს ჩაუყვა...
საბას სახლთან იყო მისული , რომ კვარაცხელია თავზე დაადგა...
-აქ ას აკეთებ?
-მე? საბასთან მოვედი...
-მერე გამოდი.. ახლა მე უნდა ვესაუბრო და ... სახლში შევიდა... სალომე შემობრუნდა... გზაზე მანქანა იყო გაჩერებული...
წინ გაიარა...
-ოე სალომე... მოდი აქ? მანქანიდან ვიღაცამ დაიძახა....
სალომე უკან შეტრიალდა... და მანქანასთან მივიდა...

მანქანიდან ბიჭი გადმოვიდა- აქ რას აკეთებ... აქ რა გინდა?
-მეორედ მეკითხებით უკვე ფიფია და მაგრად დავიღალე... რას ჰქვია რა მინდა... მეგობარი არ ვნახო...
-საბა შენი მეგობარი საიდანაა?
-დაახვიე რა... შემიჭამე ტვინი მართლა... შენ ვინ ხარ.. ამას უყურე...
-მოიცა... მოიცა... მე ყველაფერს ვხვდები... ბიჭს არ მოსწონხარ.. და რომ ეტენები ვერ ხვდები? მე უნდა მეთქვა მაინცდამაინც...
სალომეს ნერვები მოეშალა.. ასე რომ უთხრეს ოდნავ შერცხვა...-იცი რა ფიფია შენ გირჩევნია... შენს ბიძაშვილს მიხედო გასაგებია.. რომ გადაკიდე საბას... როგორი გოგონაა მარიამი ყველამ იცის.. და ღმერთმა უწყის სად არის...
-რას მელაპარაკები? როგორი მაინც?
ამ დროს საბა გამოვიდა სახლიდან.. უკან კვარაცხელია მოჰყვებიდა მცველივით... სალომემ რომ დაინახა სულ აირია... თვალს არ აცილებდა.. მას კი ზედაც არ შეუხედია... ფიფიასთან მივიდა ... ყურში რაღაც ჩარჩურჩულა... და მანქანაში ჩაჯდა...
-სალო .. ხასიათი ხომ არ გაგიფუჭდა? მერე გნახავ შენ... ახლა მომერიდე უნდა წავიდეთ.... ფიფიამ გაიღიმა და მანქანაში ჩაჯდა...
-რა საშინელებაა... ეს რა არის და გაბრაზებული უკან გამობრუნდა


-------------------------------------------------------------------------
-ბიჭო.. მომისმინე ძალიან ცუდი გეგმა გვაქვს... მაგას სჯობია.. რამე სხვა.. უკვე აღარ ვიცი...
-მაინც რა.... ?? იქნებ უკეთესი მოტვინო... მე რაც ვთქვი ყველას აჯობებს...
-კარგი რა ფიფო.. ხომ გეუბნები... სანდროს ვიპოვი ისევ..
-მიდი იპოვე ძმაო და ციხეში ამოყოფ თავვს.. ვერც მარიამს ვიპოვით... და ვერც ვერაფერს...
-ეხვაია სად არის? იკითხა საბამ და კვარაცხელიას მიაშტერდა...
-მე რავიცი შე.. ემა... და ტელეფონე მესიჯობა გააგრძელა...
-ტელეფონი მომეცი და საბამ გამოსტაცა...
-ეგეთები არ იყოს გითხარი... მიდი იმ მდოდარ კაცთან და სთხოვე დაგეხმაროს.. მითუმეტეს რომ მისი შვილი დაჭრეს? ვერხედავ ჩვენ ვერაფერს ვერ შვრებით... აზრი ვაფში არ აქვს...
-თუ გავიგეთ... ის ბიჭი ვინ დაჭრა.. მაგასაც გავიგებეთ სანდრო დაახლოებით სად ვეძებოთ!? ან იქნბ იმ გოგონამ იცის ...ვინც სანდროს უყვარს..
-არ არსებობს...
-რა არ არსებობს საბა? კითხე ძმაო...
-კარგი.. ვკითხავ.... მაგრამ სად ვნახო?
-სახლი არ იცი?
-ძმაო შენ ვერ ხარ სახლიდან გარეთ არ უშვებენ.. სად ვნახო მართლა? სახლში შევიპარო თუ?
-ხო .. ისე მაგრეც შეიძლება...
-რას მელაპარაკები? ეგ აზრი თავში გიტრიალებდა არა?
-ჰო... ეხლა მართლა სერიოზულად... და კვარაცხელიამ საბას ტელეონი გამოარტვა .....
-კარგი, ფიფია იმ სახლთან მიმიყვანე სადაც ლიზა ცხოვრობს... იქნებ მართლა დამეხმაროს... რამეს მოვიფიქრებ...
-ჩემი აზრით მაგრად დაევასები.. და შენც თავი მოაწონე...
-შენ ცოტა ფრთხილად... და თავში ხელი წამოარტყა....
-ფრთხილად საბა გეხუმრე.. რა გაღიზიანებული ხარ...
-მოკეტე რა....
-------------------------------------------------------------------------ვხვდები რომ უაზრობებში მივექანები...