-მე თქვენ აქ მოსავლელად გამოგგზავნეთ რამდენადაც მახსოვს... ჩაილაპარაკა "დესპოტმა" და კითხის ნიშნით სავსე თვაკებით გადახედა ძმებს.,
-ბატონო ექიმო.. სრული "სერიოზულობით" ჩაილაპარაკა გიგამ.. ეს ბიჭი როდის დაჭკვიანდება ნეტა ..
-მე და ჩემი ფსიქოლოგიურად არცისე დალაგებული ძმა ვზრუნავთ პაციენტის ხასიათსა და გუნება-განწყობილებაზე , იმის გამო რო ეს შხვართალა "ძევოჩკა" მოწყენილობისაგან არ გადავიდეს ჭკუიდან და სული არ განუტევოს თვითმკვლელობით მიგვყავს კლუბსა შიდა,მაგრამ თქვენ დრაკულასავით გვიღრჭიალებთ კბილებს და არ გვაძლევთ საშუალებას მოვუაროთ პაცინეტს...
ერთი ამოსუნთქით ჩამოარაკრაკა "ფსიქოლოგმა" და ღრმად ამოისუნთქა...
-ახლა ღრმად ისუნთქე რო ამდენი ლაპარაკისაგან არ გაიგუდო ..თუ დაასრულე რათქმაუნდა..
სარკასტულად მიუგო ვაჩემ და ყურადღება ჩემი აწ უკვე "მორჩენილი" ფეხისაკენ გააპარა...
-თქვენ შეგიძლიათ წახვიდეთ... ფართოდ გამოაღო კარი და ძმებს ხელით კარისაკენ ანიშნა
-იზვინი.. ხელისუფლებასთან უძლური ვარ.. სიცილით ჩაილაპარაკა გიგამ და საპასუხოდ ვაჩეს "ვაი რა გეშველება" მზერაც მიიღო...
ღია ,ხისფერი კარი ფრთხილად მიხურა და კედელთან აყუდებულ ალექსანდრას შუბლშეკრულმა გადახედა.. გოგონამ უხერხულად ჩაახველა და მისაღებში შევიდა.. ვაჩეც უკან მიჰყვა... აულაგებელი შაჭმლით სავსე მაგიდის წინ ჩამოჯდა..
-ისე შენ ვინ ან როდიდან გეკითხება სად და როდის წავალ? ახლა მოეგო გონს ჩერჩეტი
-კარგად მოგილხენიათ.. კითხვა გაუტარა და ბოთლის ძირში ჩარჩენილი მარტინი გამჭირვალე ჭიქაში ჩამოისხა
-მე კითხვა დავსვი.. ოჰო ალექსანდრა გაგვიბრაზდა
-ჰომ.. კითხვები კარგია ზოგადად.,თქვა და ამჯერად ზეთისხილი გადაუშვა პირში.. ამბიჭს მგონი მოსწონს მის ნერვებზე თამაში..
-სულ ასეთი ცინიკოსი ხარ? მისი ქცევებით მობეზრებულნა დაუსვა კითხვა
- არა... შენი დაბღვერილი სახის ყურება მსიამოვნებს.. ღიმილით ჩაილაპარაკა ბოლო სი
ტყვები და გემრიელი ხარხარიც მიაყოლა..
- ჰო არა ? თქვა და "ბოროტულად" ჩაიღიმა ალექსანდრამ.. აშკარად რაღაცა მზაკვრული გეგმა დასახა
- აპ ისე იღიმი მგონი რაღაცა.... ცუდს მიპირებო უნდოდა ეთქვა,რომ სახეზე ცივი ალუბლის წვენი შეესხა მთელი ძალით... პირდაღებული აზრზე ვერ მოდიოდა .. წვეთები წკაპა წკუპით ჩანოსდუოდა სახეზე.. ალექსანდრას კი სიცილისაგან უკვრ ცრემლები მოსდიოდა..
-ეგ არ უნდა გექნა.,, გამაფრთხილებლად გადააქნია თავი და ფეხზე წამოდგა.თან სალფეთკით მოწუწულ სახეს იწმენდდა..
ალექსანდრა მაშინვე ფეხზე წამოხტა.. ოთახისაკენ აიღო გეზი ...მაგრამ ვაი რომ ნატკენმა ფეხმა არ გაუშვა... ერთი კი წაისაცოდავა და რაღაც გაქცევის მაგვარი იმოქმედა ,მაგრამ დიდი ვერაფერი.. "აუხ შენიო"ერთი თქვა და ინერციით მოადინა ზღართანი ხის იატაკზე...ლოყა ისე დაუბჟუვდა ეგონა რომ ავდგები იატაკზე დამრჩებაო.. ხელი არცისე სახარბიელოდ მოყვა და ფეხს,ხომ საერთოდ ვეღარ გრძნობდა...ასეთ მომენტებს ვერიტანს... ურჩევნია მიწამ ჩაიტანოს ვიდრე ასეთ დაბდურულ მდგომარეობაში აღმოჩნდეს.. ალბათ ასე გაშეშებული იწვებოდა ძლიერ მკლავებს რომ არ აეტაცებინათ ჰაერში და დივანზე არ დაეწვინათ.. აი კნუტი რომ არდგება ცოცხალი თავით ადგილიდან და ხელით რომ აიყვანენ და ერთ ადგილზე "დადებენ" იმ სცენას მოგაგონებდათ..
ერთხანს ღიმილით უყურა ვაჩემ,მაგრამ ბოლო
ს თავი ვეღარ შეიკავა და ხმამაღლა გადაიხარხარა.... ალექსანდრასაც სიცილი აუტყდა რომ გაახსენდა წეღანდელი თავისი საოცარი პოზა იატაკზე და საბოლოოდ ორივე მხიარულად იცინოდნენ..
-სიცილი ძალიან გიხდება..ამოილაპარაკა ვაჩემ და თბილად გაუღიმა ..
დაძაბული სიჩუმე ჩამოწვა ...
-ნაყინი გინდა ? სიტუაციის განმუხტვა სცადა ალექსანდრამ და დივანზე წამოჯდა
-არა მადლობ.. ახლა ჩემი წასვლის დროა... უთხრა ღიმილით და ფეხზე წამოდგა... მნა მნა როგორი მანერები აქვს და ზოგადად რა სექსუალური ბიჭია ეს ჩვენი ვაჩე.. ეს მოკლე ბრიჯი და ნაცრისფერი მაიკაც როგორ უხდება.. ოდნავ წვერი.. ჰმმ დაცხა..(გათახსირებული ავტორი)
-თავს გაუფრთხილდი... უთხრა და კარი გაიხურა..
ღიმილი ჰქონდა ალექსანდრას აკრული სახეზე და რატომ რომ გეკითხატ ვერ გიპასუხებდა...უბრალოდ იღიმოდა.. ვაჩეს მზრუნველი ტონი სასიამოვნოდ უგუგუნებდა ჯერკიდევ გონებაში.. "ზარა-მენ" ის სურნელი კი ცხვირში კვლავ უღიტინებდა და რაღაცა სიამოვმების და,კომფორტის შეგრძნებას უქმნიდა...
-ლექსო.. ლექსო.. მოესმა ჩუმი ძახილი აივნიდან.. ლექსო?! ვინ დაუძახებდა ასე თუ არა ტუტუცი ტყუპები,... სიცილით გაემართა აივნისკენ და დაბლა მდგომ ბიჭებს გადახედა,რომლებიც ჩურჩულით ეძახდნენ და რაღაცას ანიშნებდნენ. ალექსანდრა მათი ხელების მიმიკებს ვერ მიხვდა და გაკვურვებული სახით შეხედა
-ე გოგო ჩამოდი მალე და წავიდეთ.. სანამ დესპოტი დაბრუნდა.. სიცილით უჩურჩულა დაბლიდა
იდან ერთერთმა ტყუპმა და თან ტერიტორია მზერით "დაზვერა"..
-აქეთან გადმოვიდე? აივანს მოავლო თვაკი გოგონამ და გაკვირვებულმა გადახედა ბიჭებს
-ჰო რა.. არაა მაღალი გადმოსასვლელი..
ბამბუკისაგან შეკრულ მოაჯირს ხელებით ჩაეჭიდა და გმირული ნახტომით გადავიდა აივნიდან,მაგრამ ვაი რომ არცისე სასიამოვნოდ დადგა ფეხი.მმგონი ჭრილობა გაიხსნა ... ბინტი სისხლისფრად შეიღება.
-ტრუპები ვართ..ვაჩე მოგვკლავს.. შეწუხებულმა ჩაილაპარაკა გიგამ და გამწირული მზერა მიანათა ჯერ გოგონას ,მერე კი ძმას..,