მდაამ....საერთოდ აღარ ვაპირებდი ისტორიის გაგრძელება..დავაპირე გამეუქმებინა საერთოდ ეს აიდი.მაგრამ შემდეგ იმდენმა ადამინმა მომწერა მეილზე გააგრძელეო რომ ხათრი ვეღარ გავუტეხე.მინდა იცოდეთ და შეიგნოთ რომ როგორ ვწერ,როდის ვწერ,რანაირად და ვისი სიტყვებით...ეს ჩემი და ჩემი დაქალის საქმეა...ბოლო თქვენი კომენტარებიი უბრალოდ აუტანელი იყო.მოგწონთ?წაიკითხეთ.არ მოგწონთ?არავინ გეხვეწებათ....კიდევ ერთხელ ვიმეორებ ‘გზა დიდია’.
__________________________________

ვნანობდი?არა.თუ კი?არა რა თქმა უნდა.მე უბრალოდ ის მანადგურებდა რომ მთვრალები რომ არ ვყოფილიყავით რატი საქმეს აქამდე არ მიიყვანდა.და ალბათ მეც გავუწევდი წინააღმდეგობას.მაგრამ მოხდა და არ ვნანობ.იქნებ....ფიქრები სააბაზანოს კარების ‘შემოგლეჯამ’ გამაწყვეტნა.ფუუხ რა დებილი ვარ.კარის დაკეტვა როგორც ყოველთვის ახლაც დამავიწყდა.კარში თვალებ ანთებული რატი იდგა.როცა დამინახა სახე დაუწყნარდა და რამოდენიმე ნაბიჯი გადმოდგა ჩემსკენ.მე კი ვიდექი გახევებული და ხმის ამოღებასაც კი ვერ ვახერხებდი.თან ცრემლები ზღვიდან წამოსული დიდი ტალღებივით მისველებდა სახეს.ჩემამდე 2 ნაბიჯი აშორებდა მაგრამ როდესაც ჩემი ჩალურჯებული ტანი დაინახა ადგილზე გაშრა.რამოდენიმე წამი ასე მიყურადა შემდეგ საკიდზე დაკიდებულ პისახოცს ხელიდაავლო,ნელი მოძრაობით დაკეტა ონკანი და პისახოცი ტანზე მომახვია.ისე რომ გააზრებაც ვერ მოვასწარი ცალი ხელი მუხლებქვეშ ამომდო ხოლო ცალი ხელი წელზე შემომხვია და ჰაერში ამაფრიალა.მეც აღარ დამიწყია ისტერიკები...თავი გულზე მივადე და დაველოდე მის შემდეგ მოძრაობას.ოთახში შემიყავა და ლოგინზე ჩამომსვა,თვითონ კი ჩემს მუხლებთან დაიჩოქა და თმაზე დამიწყო ფერება.რამოდენიმე წუთი სიჩუმეს არ ვარღვევდით...შემდეგ ისევ რატიმ დაიწყო.-ნუღარ ტირი რა!-კადმომილაპარაკა ისე რომ ჩემი თმისთვის ხელი არ გაუშვია- ხომ გაგიგია სიმთვრალეში ადამიანი იმას აკეთებს რისი სურვილიც მართლა აქვსო!- ჩუმად მეჩურჩულებოდა,თითქოს ვინე გაიგებდა მის ლაპარაკს-ეხლა კი მორჩი გლოვას,ფეხზე ადექი და რამე მაჭამე!-მითხრა და შუბლე ცხელი ტუჩები მომაწება.მოულოდნელი იყო?რათქმაუნდა.მე მომავლის შიში ბოლოს მიღებდა და ამ დროს რატი რას მეუბნება?მაჭამეო>>>მოვკლავდი...რომ შემეძლოს-რატ..ი შენ ეს ყველაფერი ნორმალური გგონია?-თავი ნელა ავწიე და მის შავ თვალებს დავაკვირდი რომლებიც რატის ხასიათზე ზუსტად მეტყველებდა.
-და რაზე ნერვიულობ ვერ ვხვდები!-ხმა გაიმკაცრა და თვალებში ჯიქურად ჩამაშტერდა.-უბრალოდ...იცი?...მე..-ვლუღლუღდი და თავი ვერ მოვაბი სათქმელს-ვიცი,ვიცი რომ შენთვის პირველი ვიყავი და არაკაციც არ ვარ რომ ვერ გაგიგო.ორივემ დავუშვით ეს შეცდომა მაგრამ მე სიამოვნებით გავიმეორებდი კიდევ ერთხელ ამ ყველაფერს-ეშმაკურად აათამაშა წარბები-კაი ტოო ვჩუმდები-ხელები სასაცილოდ აწია ჰაერში დანებების ნიშნად როდესაც ჩემი გაბრაზებული სახე დაინახა-კაი ეხლა რაარის აქ გაუგებარი ტოო?მართალია ჯერ არ მიყვარხარ მაგრამ ჩემი ცოლი რომ გახდები ნელნელა შემიყვარდები რა ან არვიცი!ვნახოთ-გამიცინა,ფანჯრის რაფასთან დადგა და უსასრულობაში დაიწყო ყურება.-შენი ვ..ვინ?-ცო-ლი!აბა რა გეგონა?არაკაცივით გაგიშვებდი და გეტყოდი ცხოვრება გააგრძელეთქო-ირონია არ დაილო და ბოლოს გამიღიმა-18 წლის გავხდი და იმის მაგივრად რომ ჭკუა მომმატებოდა,უპატიებელი შეცდომა დავუშვი-ჩავისისინე ჩემთვის და რატის ავხედე-რას შეჭამ?-ოჰოოო ეს უკვე მომწონს1-ეშმაკურად აქაჩა წარბები ზევით და ჩემსკენ 2 ნაბიჯი გადმოდგა-რაც შენ გინდა ის მომიმზადე-ახლოს მოვიდა და ყურში მიჩურჩულა-ცოლო!
_____________________________________
დაფიქრდით სანამ რამეს გააკეთებთ!მადლობა ყველას! <3