თითქმის მთელი იტალია დავათვალიერეთ,ვერონასაც ვესტუმრეთ,რომეოს და ჯულიეტას სამყოფელიც მოვინახულეთ,ჩვენი საქართველოში დაბრუნების დღეც დადგა.ყველანი აეროპორტში დაგვხვდნენ,სალხში წასვლისას დიდი წვალებით დაგვაშორეს მე და ალექსანდრე და მაშინვე ვიგრძენი როგორ გამაკლდა მისი სითბო.მეორე დღიდან კი დაიწყო ჩემი უნივერსიტეტში და ალექსანდრეს ოფისში სიარული.დღითი დღე ძლიერდებოდა სიყვარული.ჩემი დაბადების დღეც მოვიდა,ყველანი შევიკრიბეთ და ავღნიშნეთ.
-გილოცავ ჩემო სიხარულო(მითხრა ალექსანდრემ და მაკოცა)
-მადლობა საყვარელო(მე)
-კარგად ხარ?რაღაც ფერმკრთალი მეჩვენები. (ალექსანდრე)
-კი უბრალოდ ცოტა თავბრუ მეხვევა,ალბათ სიცხის ბრალია.?(მე)
ალექსანდრეს უნდა გავყოლოდი მისი სიურპრიზის სანახავად,როცა საშინელი სისუსტე ვიგრძენი,ფეხები მომეკეცა და ალექსანდრეს მკლავებში ჩავარდი.გონზე მალევე მოვედი,ვეცადე ყველანი დამეწყნარებინა,მაგრამ ალექსანდრე ვერ ისვენებდა.მეორე დღე მისი მკაცრი მოთხოვნით მის კერძო ექიმთან მივედით.
-ალექსანდრე თქვენ გარეთ დაელოდეთ და მე გავშინჯავ პაციენტს(ექიმი)
-არა,არავითარ შემთხვევაში!მინდა რომ მის გვერდით ვიყო.(ალექსანდრე)
-ეს არ შეიძლება(ექიმი)
-ჩემთვის შეიძლება!მარტო არ დავტოვებ! (ალექსანდრე)
-კარგით (ექიმი)
ექიმი გამესაუბრა,შემდეგ გამსინჯა და საჭირო დოკუმენტების შედგენა დაიწყო.ბოლოს ერთად დაგვაყენა მე და ალექსანდრე და გაღიმებულმა გვითხრა.
-ჩემო კარგებო გამომყევით.(ექიმი)
პირველ სართულზე ჩავედით და გინეკოლოგის გაბინეტთან მივედით.
-ვწუხვარ ალექსანდრე თქვენ აქ უნდა დაიცადოთ.
როცა გავიაზრე რომ ალექსანდრესგან შვილს ველოდებოდი სიხარულის ცრემლები წამომივიდა,გარეთ რომ გამოვედი ალექსანდრე იჯდა და თავი ხელებში ქონდა ჩარგული,როცა დამინახა ფეხზე წამოხტა და ჩემთან მოვარდა.
-ნინი კარგად ხარ?! (ალექსანდრე)
-კი ძალიან კარგად.და...
-რა ხდება ნინი!(ალექსანდრე)
-ალექსანდრე ფეხმძიმედ ვარ (მე)
-რა?!(ალექსანდრე)
-მალე მამა გახდები(მე)
ალექსანდრეს ისე გაუბრწყინდა თვალები,მაშინვე ჩამეხუტა.
-ღმერთო ჩემო ნინი....მიყვარხარ....გესმის?!მიყვარხარ...(ალექსანდრე)
შევამჩნიე რომ ჩემი სახლის გზაზე არ მიდიოდა.
-ალექსანდრე სად მივდივართ?სახლში წამიყვანე რა ძალიან დავიღალე და მშია...(მე)
-ჩემი გოჭი.სახლში მიმყავხარ (ალექსანდრე)
-ეს ხომ არ არის ჩემი სახლის გზა...(მე)
-კი დღეიდან ეს არის(მითხრა და გამიღიმა.)
მის სახლში მივედით,მოგვიანებით ჩემებს დაურეკა და უთხრა რომ უკვე მისი ცოლი ვიყავი.ალექსანდრე სულ თავზე დამტრიალებდა.ქორწილი ერთ თვეში დავგეგმეთ.უნივერსიტეტში მივდიოდი,პირველი შემთხვევა იყო როხა ალექსანდრეს არ ეცალა რომ წავეყვანე.უნივერსიტეტთან მისული ვიყავი როცა ძლიერი დამუხრუჭების ხმა გავიგე,აზრზე როცა მოვედი უკვე მანქანაში ვიჯექი და გვერძე ლუკა მეჯდა.
-ლუკა რას აკეთებ!..გაგიჟდი?!(მე)
-ალექსანდეს შენ თავს არ დავუთმობ ნინი!ან ჩემი იქნები ან არავისი!(ლუკა)
სადღაც სახლში მივედით,ლუკამ ვიღაც ბიჭს დაავალა ალექსანდრესთვის თვალყური ედევნებია!შემდეგ კი ბოლო ხმაზე მიღრიალა
-ნინი შეწყვიტე ტირილი.(ლუკა)
-ლუკა ძალიან გთხოვ გამიშვი.
-რა სისულელეს მეუბნები ხვდები მაინც.არათქო არა!(ლუკა)
-ლუკა ძალიან გთხოვ.(ამის თქმაღა მოვახერხე და გული წამივიდა,როცა გონს მოვედი ლუკა
თავზე მედგა)
-რა დაგემართა ნინი!გული გამიხეთქე.(ლუკა)
-არაფერი უბრალოდ გამიშევი გთხოვ.(მე)
-არა!სახეზე ფერი არ გაქვს რა ხდება?!(ლუკა)
-ლუკა გთხოვ გამიშვი.მე...მე ფეღმძიმედ ვარ (მე)
აი ეს კი მისთვის ნამდვილად აღარ უნდა მეთქვა.
-რა?! (ლუკა)
-ხო ფეღმძიმედ ვარ,ლუკა ძალიან გთხოვ გამიშვი. (მე)
-ადექი უნდა წავიდეთ! (მკაცრად მითხრა და მოსაცმელი მომაწოდა.
-სად მივდივართ?!(მე)
-ექიმთან! (ლუკა)
-ლუკა ექიმთან რა გვინდა,ძალიან გთხოვ გამიშვი.(მე)
-არა სიხარულო,აბორტს გაიკეთებ,არ ვაპირებ ალექსანდრეს შვილი გავზარდო! (ლუკა)


--შეფასება თქვენზეაა---