მოჩვენება.


თავი 2.


მგონი „საშიშ სახლში“ ცხოვრება ცოტათი სულიერ მხნეობას მაკარგვინებს.

ისეთი შეგრძნება მაქვს,თითქოს ამ სახლში კიდევ ცხოვრობს ვიღაც ჩემს გარდა,მაგრამ როგორც უკვე ვთქვი არ მჯერა მოჩვენებების,სანამ არ ვნახავ.

ჩარლიმ წასვლამდე მითხრა რომ რაღაც საქმე ჰქონდა სახლის უკან ეზოში,სადაც სასაფლაო იყო.

მე ჰოლი გადავკვეთე და ფანჯარაში გავიხედე სადაც სასაფლაო მოჩანდა,რკინის გალავნით.სარკმელს მოვცილდი,აღარ მინდოდა ისევ დამენახა სასაფლაო.

ვიბრაცია ვიგრძენი რომელიც ტელეფონიდან მოდიოდა.ბლოკი ავხსენი და ეკრანზე წარწერა „დედა“ ამოვიკითხე. თვალები გადავატრიალე უკმაყოფილომ და ვუპასუხე:

„გამარჯობა,დედა“

„ჰარი, კარგად ხარ?რატომ არ დამირეკე?მე გითხარი,რომ უნდა დაგერეკა როდესაც ჩახვიდოდი.“

მშვენიერია დედაჩემმა უკვე მოახერხა ჩემი დღის გაფუჭება.

„დედა, მე მხოლოდ ახლა ჩამოვედი, სახლს ვათვარიელებდი, და ვაპირებდი რომ შენთვის დამერეკა“ პატარა ტყუილი არ აწყენს.

„მიხარია,რომ კარგად ხარ! როგორ მოგწონს სახლი?“

„კარგია“ ვუპასუხე ოხვრით და გარშემო მიმოვიხედე.

„უბრალოდ კარგი? შენ მთელი ღამის განმავლობაში მგზავრობდი Kentucky-დან ამხელა გზაზე, რომ სახლი „უბრალოდ კარგი“ ყოფილიყო?“ მისაღებ ოთახში გავედი სანამ მას ვუპასუხებდი.

„კი დედა, ძალიან ლამაზია,უბრალოდ ძალიან დავიღალე“ეს სიმართლე იყო მე ძალიან დაღლილი ვიყავი.

„კარგი,დაისვენე,სანამ დაიძინებ დამირეკე კარგი?ძალიან მიყვარხარ პატარავ“
თვალები გადავატრიალე და კედელს შევხედე უემოციოდ.

„მეც მიყვარხარ“,ამით დავასრულე და ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე.

ყუთები სახლში შევიტანე,რომელიც ჩემი ნივთებით იყო დატვირთული.შემდეგ მაღაზიაში გავედი საკვების საყიდლად,.იქ იყო ახალგაზრდა გოგო ქერა თმით,ალბად 16 წლის იქნებოდა,ის ძალიან ლამაზი იყო,თუმცა ძალიან პატარა ჩემთვის.სამკერდე ნიშანი ჰქონდა,რომელზეც ეწერა სახელი „ბრიტნი.“

„გამარჯობა“თქვა მან

„ჰეი“ვუთხარი სანამ მისი თვალები ჩემსას შეხვდებოდა.

მან პროდუქტების სკანირება დაიწყო.

„შენ ახალი უნდა იყო“თქვა მან.

„დიახ“

„ეს პატარა ქალაქია,ასე რომ ადვილია გამოიცნო ვინაა ახალი“ თქვა და გამიღიმა.

„ასევე სახლი არ იყიდება ხშირად,გაკვირვებული ვარ რომ აქ ახალი მაცხოვრებელია“ის საუბრის დაწყებას ცდილობდა,მაგრამ გულახდილად,რომ ვთქვა ეს დიდად არ მანაღვლებდა.

„მე სექსთონების სახლში გადმოვედი“ ის გაჩერდა გაიღიმა და თქვა „კარგი“ და გააგრძელა მუშაობა.

„რამე მოხდა?“ვკითხე მე

„მხოლოდ სულელი თუ იცხოვრებდა იქ“– თქვა მან. რატომ ეშინოდა ყველას იმ სახლში ცხოვრების?

„იქ გოგონა მოკვდა,მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ იქ სულები არიან, კარგი მგონი, დებილი ვარ“ვთქვი სიცილით

„ნამდვილად ხარ, განსაკუთრებით ამ ღამეში“მან შეხედა ფანჯარას , ცა მოიღრუბლა და ქარმა ძლიერად დაქროლა,და ხეები გადახარა.
„
ეს უბრალოდ ქარია..“ მე გამიკვირდა თუ რატომ იყო ის ასე შეშინებული

„მაგარამ ანას არ უყვარდა შტორმი“ თქვა მან ჩურჩულით,თითქმის ხმა გაჩუმდა და მზერა ამარიდა.

---
რას იტყვით აბა? აიაიაიი ძალიან მინდა რომ შეაფასოთ და დაააკომენტაროთ.
გთხოოოოვვვვთ.