ლუ - ჩემი ოთახის მოჩვენება

ჩემს ოთახში ცხოვრობს ერთი მოჩვენება, მე მას ლუ დავარქვი და იმედია მაპატიებს, რადგან მისი სახელი არასდროს უთქვამს. ლუ, რადგან ლუი რიდივით უცნაურად მღერის კი არადა ლაპარაკობს: ჩუმად,გაურკვევლად, დავიწყების უშანსოდ. მხოლოდ ძილის წინ - ზღვარზე და

ჯეიმსონების მოჩვენება ( I )

მათ სახეებზე ზუსტად ამ წამს ზუსტად ამდროს შეგეძლო , ყველფერი მკვდარში შენც გარდაცვალება . შუაღამის დადგომამდე ცოცხლად მოსიარულე მკვდრების ბოლო ნაპერწკლები ქრებოდნენ , ქრებოდნენ იმ

წარსულის მოჩვენება [თავი1]

მე გადავარჩინე ის ჩემი მისია შევასრულე და ერთ ადამიანს მაინც დავეხმარე ამ გულისამრევ სამყაროში იმაზე დიდი ხანი ეცხოვრა ვიდრე ეს ბედისწერამ არგუნა. აქ კი უკვე აღარაფერი მესაქმება სახლი დავტოვე და წვიმის წვეთებს შევუშვირე ჩემი ცასავით

სახლი მოჩვენება და კაცი კომბინიზონში

გამარჯობა,მე ზურა ვარ და მოგიყვებით ერთ საშინელ და ისეთ ამბავს რაც არ მოგასვენებთ.მე ვცხოვრობ საქართველოში.მე და ჩემი 3 მეგობარი 2011 წელს, 2თებერვალს,ჩემს დაბადების დღეზე,

მდუმარე სასტუმრო - "თეთრი ქალიშვილი" მოჩვენება (თავი 9)

ალესტერი ერთ-ერთ კართან შეჩერდა და ჯიბიდან პლასტიკური ბარათი ამოიღო. ძალიან პატარა, ბნელ ოთახში შევიდნენ. ოთახი ცარიელი იყო. მხოლოდ ერთ კედელზე ეკიდა დიდი სარკე, რომლიდანაც სააბაზანო ოთახი ჩანდა. - რა უცნაურია! ეს სარკეა თუ მინა? ანა სარკეს

მონტესის მოჩვენება (5)დასასრული

-ნელი ცოცხალი ხარ,-თავი უკვე მკვდარი მეგონა რადგან შეუძლებლად მეჩვენებოდა აქ დამიანეს ყოფნა -დამინე,-მას ხელში ვეჭირე და ცდილობდა არ გასცინებოდა რადგან ამჯერად მართლა ყველაფერი მტკიოდა -რას აკეთებ შენი აზრით?-მკითხა

მონტესის მოჩვენება (4)

დამიანე მონტესს ბოლოს რომ შევხვდი მის მიმართ ინტერესი კიდევ უფრო გამიღრმავდა მაგრამ შიში არ შემსუსტებია. მისი არ ნახვის პერიოდში არ მინახავს არც ჯონი და ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მშვიდი 15 დღე გავატარე, ამგვარად მიიწურა ივლისი და ჩვენი შინ დაბრუნება

მონტესის მოჩვენება (3)

გაბრაზებულმა ავიარე კიბეები და ჩემს ოთხში ჩავიკეტე. არ ვიცი შიშსაგან იყო თუ ბრაზისაგან მაგრამ ფეხები არ მეორჩილებოდა. კიდევ ვნახე ოთახში ვარდი და წერილი რომელიც შავი ლენტით იყო შეკრული

მონტესის მოჩვენება (2)

ვგრძნობდი როგორ მეღვერბოდა თვალებშ დღის გაცრეცილი შუქი და სველ ნაჭერსაც ვგრძნობდი შუბლზე რომ მეფარა კიდევ ლუსის ნაზ ხელებს და ნელა გავახილე თვალები 90% ით ვიყავი დარწმენებული რომ ის უკანასკნელი რაც მახსოვდა დამესიზმრა. -ლუსი რამოხდა?-ვიკითხე როცა

მონტესის მოჩვენება (1)

იმ წელს განსაკუთრებით ცხელი ზაფხული დადგა. შემოდგომაზე ვფიქრობდი და ვარსკვლავებიან ცას ვუყურებდი. ღუბლებს ჯერ ლომის ფორმა ჰქონდა შემდეგ მოხუცი კაცის ფორმა მიიღო ბოლოს კი მთვარს გადაეფარა და ისეთი ლამაზი გახდა რომ სკამზე გავშეშდი და მონუსხული