ასჯერ გათელილ ბილიკს ისევ ცრემლებით მივყვები,გონება ცხოვრებას გაურბის და სიყვარულის ტყვეობაში მყოფი მძიმე ბორკილებით მიბობღავს საწყლად...და ამ გზაზე რთულია წინ სვალა როცა მარწუხები მძიმედ გიჭერენ და ერთ ადგილზე მიყინვას ლამობენ,მე კი ჯიუტად მივიწევ წინ გული გახეთქვას ლამობს და ცრემლებივიც ფეთქდება როგორც ვულკანი და მძვინვარებს და წვავს მიდამოს... სიყვარული?-ჰაჰ მწარედ გამეცინა!სიყვარული ცარიელი სიტყვებია ხალხისგან გაცვეთილი და არასანდო..მაგრამ რა არის სიყვარული?არამქვეყნიურობა,უჰაერობა და ტანჯვაც..მესამე მსოფლიო ომიც კი...და რა არის ცალმხრივი საუკუნო სიყვარული?ეს უკვე ტანჯვაა,ჯოჯოხეთისაკენ გადადგმული
პირველი ნაბიჯი...ცალმხრივი სიყვარული უკვე ბრძოლაა შენს თავთან...ან გაიმარჯვებ ან დაარცხდები.სიტყვებიც კი უძლურია სიყვარულის ასახსნელად,ეს ზებუნებრივი ენით უთქმელი მწარეტკბილი აბრეშუმივით ნაზი და სათუთი გრძნობაა,რომელიც სიხალასეს და სინატიფეს გმატებს...ვერცერთი სიტყვა ვერ ახსნის წლების განმავლობაში ნაგროვებ ტანჯვა-წამებას რომელიც ასე თუ ისე შეძლებისდაგვარად გადავიტანე და ახლაც ასე გრძელდება..როდემდე?-ალბად უსასრულოდ...

***
—ემა სანამ გააგრძელებ ესე?
.........
—გოგო რას წამოსკუპებულხარ ფანჯარაზე?დროზე ჩამოდი დაემსგავსე ადამინს!რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?მიხედე შენს თავს დაივიწყე ის ხეპრე ნაძი***! სანამ ვუყურო შენს ტანჯვას! გაცხარებულმა ლიზამ ფანჯრიდან ჩამოსვა უმცროსი და და სააბაზანოში შეიყვანა შხაპის ქვეშ დააყენა.—ემა თქვი რამე!ხმა გაებზარა დას.—ემააა!ექოსავითდასჭექა ლიზას ხმამ და შენჯღრია ემა.
სულ გალუმპული იდგნენ.შავი გრძელი თმებიდან წვეთწვეთად ეცემოდა წყლის წვეთები,ლურჯ თვალებს სევდა და ტკივილი შეპარვოდათ.
—ემა ძვირფასო მითხარი რამე!
—მიყვარს ლიზა ტკივილამდე იყვარს.ჩიბურდღუნდა ემამ და ძალაგამოცლილი დაესვენა იატაკზე.

***
დილით ემა მისი დის ყვირლილმა გამოაღვიძა,ფეხშიშველი გატანტალდა სამზარულოში სადაც ლიზა და მისი ბანდის წევრი გოგონები ისხდნენ.
—მოვიტაცოთ და ეგაა რა!(ლიზა)
მხოლოდ ამას მოჰკრა ყური მერე კი როცა კარებთან მდგარი ემა დალანდეს ყველა გაჩუმდა.
—ვააა მზეთუნახავსაც გაუღვიძია.როგორ ხარ ემა?(მეგი)
—ვსუნთქავ.მოუჭრა მოკლედ და ოთახში შევიდა.ყურსასმნები გაიკეთა გიტარა მოიმარჯვა და სიმღერა დაიწყო.მერე კონსერვატორიაში წავიდა ახალ მუსიკას წერდა.მუსიკა იყო მისი შევება და თავისუფლება.იქედან გამოსულს სიო მოელამუნა სახეზე შავი თმა გაუწეწა..ქროდა მსუბუქად ქარი...ხის კენწეროებს გაჰქონდათ ტკაცუნი...ცრიდა კიდეც,შხაპუნა წვიმა ეხებოდა მიწას შმაშუნით...გულში კი ძლიერი ქარი ბობოქრობდა...დაღლილი ბალახს მესვენა,წვიმა არ წყდებოდა და სახეზე ეცემოდა ემას რომელის გონებაც ამქვეყნიურობას მიწყვეტილი სხვა გალაწტიკაში ქროდა...გავიდა წამწბი,წუთწბი,საათები..ემა კი კვალვ ახლად ამწვანებულ ბალახზე გაწოლილიყო,სახეზე კი წვიმის წვეთებსა და ცრემლებს საოცარი კომბინაცია შეექმნათ...ულამაზესი იყო ემა.ნამდვილი ღვთაება.ნუთუ რამხელა სულელი უნდა იყო რომ ასეთმა სილამაზემ არ მოგხიბლოთ?ამსთან მას სუბთა, უმანკო და გულჩვილი გული ჰქონდა...
ნელნელა სიბნელე იწყებდა გაბატონებას,წვიმა არადაარ წყდებოდა..ემამ სახლისაკენ აიღო გეზი...მიდიოდა...უსულოდ...შნაგანად ცარიელი...3წელია უყვარს...უყვარს უანგაროდ,ნამდვილი წრფელი სიყვარულით.უყვარს მალულად მისთვის გულში და კლავს უყურადღებობა.კლავს როცა სხვასთან ხედავს.

***
—ემააა!სად ხარ?რადღეში ხარ?სულ კანკალებ!
.....
—გოგო დამუნჯდი?ემა ხმა გამეცი!ჯანდაბა ასე როგორ გადაგრია იმ ბიჭმა?მე ვიცი რაცუნდა ვქნა!ერთი და აცადეთ ყველას მივუჩენ თავის ადგილს!ეს თქვა ლიზამ და სახლიდან გავარდა.ემა ოთახში შევიდა შხაპი მიიღო და საწოლზე მიესვენა.ყველა ფიქრი ამოძირკვა გოგებიდან ძილის წამალი დალია და მოიპოვა ძილი რომელიც არასდიდებით არ ეკარება ხოლმე.ტელეფონის ზარმა გოაფხიზლა საათს დახედა დღის 5საათი იყო.
— გისმენთ
—ემა ლიზა ვარ დროზე მოდი სოფელში ვარ საშინელება შემემთხვა გელოდები.სიტვა არ ათქმევინა ემას ისე გათიშა.გული გაგლეჯაზე ქონდა ახლა რაღა მოიწია ამ გადარულმა ფიქრობდა და თან იცვამდა.ტაქსით ჩავიდა სოფლეში.ეზოში სიმშვიდე იყო,კარი გააღო და სახლში შევიდა ოთახში არხეინად ისხდნენ ლიზა და მისი დაქალები.
—გოგო გული გამიხეთქე რადაგემართა რას გამომაქცუნე სასწრაფოდ?(ემა)
—არაფერი არ მომხდარა ძვირფასო თუ იმას არჩავთვლით რომ შენი სატრფო გავიტაცეთ და ახლა სასტუმრო ოთახშია ბიჭი ჩაკეტილი და მიბმული.ღიმილით თქვა ლიზამ.
—რააა რას ბოდავთ?სულ გაგიჟდით როგორ მოიტაცეთ ამხელა ბიჭი?რაზე ფიქრობდით?ან რა დატვირთვით გყავთ გამოკეტილი?ღრიალებდა ემა და ცრემლებს მუჭით იშორებდა.
—ვეღარ ვუყურებ შენს ტანჯვას ემა!არ შემიძლია გიყურო როგორ იფერფლები და ნადგურდები!აქ შეიძლება დაახლოვდეთ და....
—და რა??ჰა გაგებინეთ ვის გაუგია კაცის მოტაცება?თქვენ საღ ჭკუაზე ხართ?ადამიანს ოჯახი აქვს და მისი ცხოვრება თქვენ კი გაიტაცეთ მხოლოდ იმის გამო რომ ვიღაც სულელ გოგოს უყვარს?არ მადარდებს ახლავე დააბრუნეთ.
—არსადაც არ დავაბრუნებთ!
—ჰეი სად მიდიხართ??აქ მარტო მტოვებთ?ლიზააა მოგკლავ._კართან ჩაიმუხლა ემა და ატირდა.ისიც ჩაკეტეს სახლში.თან ვისთან??ადამიანთან რომელიც სიგიჟემდე უყვარს.დიახ ირაკლი გასვინთან ერთად გამოკეტა აქ მისმა უტვინო დამ,მაგრამ ნუთუ ვერ მიხვდა რომ ეს უფრო ატკენს და დატანჯავს?ლასლასით წამოდგა ფეხზე და მის ოთახს მიაშურა.კიბეზე ასვლისას რაღაც ხმა გაიგონა და ოთახში შევიდა,მისი ირაკლი სკამზე მიეკრათ და პირზე სკოჩი აეკრათ.ბიჭი გაგიჭებული იყო თვალებს აბრიელებდა.ემა ნელა მიუახლოვდა ხელები გაუნთავისუფა და სწრაფად დატოვა ოთახი.თავის ოთახში შეიკეტა და ისევ მწარედ ატირდა,ასეთი საქციელით ბიჭს თავს შეაძულებდა ნუთუ ვერ იფიქრეს ამაზე მისმა დამ და დაქალებმა ამ გმირობას როცა ჩადიოდნენ?
დილით ადრე ადგა და ქვევით ჩავიდა,სამზარეულოში შევიდა და ტოსტი გაიკეთა წვენი დაისხა.სამზარულოში გაცოფებულო ირაკლი შემოვიდა.
—იქნებ ამიხსნას ვინმემ აქ რატომ ვარ?
—მოგიტაცეს
—ჰაჰ არ გამაცინო.რამიზეზით?უკვე ღრიალებდაა ბიჭი.ემას შეეშინდა და ატირდა არ იცოდა რაეთქვა.
—გოგო თქვი!ხელი უხეშად მოუჭირა ხელზე ბიჭმა.
—მეტკინა ამოიკვნესა გოგომ.-
—დროზე მომიყევი ღრიალს არ წყვეტდა ბიჭი.ემამაც ყველაფერი დეტალებში მოუყვა ბიჭი გაკვირვებული აცეცებდა თვალებს.ემამ დრო იხელთა და მის ოთახში შეიკეტა.ტიროდა ოთახიდან არ გადიოდა.ორი კვირა იცხოვრეს ერთჭერქვეშ,ხანდახან ხუმრობდნენ იცინოდნენ.ემა მართა ფიქრობდა ამით რამე დეიცვლებოდა სასიკეთოდ...მაგრამ ერთხელაც მობეზრდა ირაკლის ტყვეობაში ყოფნა.
—ემა თუ გგონია აქ ჩაკეტვით თავს შემაყვარებ შემცდარხარ!შენ იცი რომ მე მყავს საცოლე რომელიც მიყვარს სერომ დროზე გამიშვი აქედან.
ემას ცრემლები წასკდა მასხომ არ სნდომებია მისი მოტაცება?ტკიოდა ტანჯავდა ეს სიყვარული,შიგნიდან ფატრავდა და ანაკუწებდა მის გულს.მთელი სახლი დააყენა იმის იმედით რომ სათადარიგო გასაღებს იპოვიდა.იპოვა კარი ფართოდ გააღო ირაკლის კარისკენ უბიძგა ბოლოჯერ მოვლო მის საყვარელ სილუეტს თვალი და მერე კარები გაიხურა და იქვე ჩაიკეცა.წავიდა..წა.ვი..დაა.დლუკუნებდა ბოლოს წამოდგა სასმელებს დაავლო ხელი და გვარიანად გამოთვრა.დილით თავი უსკდებოდა,გადაწყვეტილება მიიღო,თბილისში ჩავიდოდა ისეთდროს შეარჩევდა მისი და შინ რომ არ ყოფილიყო ბარგს ჩაალაგებდა და წავიდოდა უკანმოუხედავად.მართლაც უკვე თვითფრინავში მჯდომი გრძნობს სინდისის გრძნობას და გული ეწურება რომ არ გააფრთხილა ლიზა.
დუბაიში ახალი ცხოვრება დაიწყო,თან უნივერსიტეტში სწავლობდა თან კონსერვატორიაშიც დადიოდა,ერთერთი გაკოტრებას მყოფი კომპანია იყიდა და.ყოვლედღიური ცხოვრების მკაცრი რეჟიმით ცდილობდა გულიდან ამოეგლიჯა ირაკლი გასვიანი რომელიც მაინც სიცოცხლეზე მეტად უყვარდა.დრო საუკეთესო წამალიაო ამბობენ ტკივილის მოსაშუშებლადო არა?მაგრამ ასე არარის არანაირი დრო,საზღვრები და კილომეტრები აშუშებს მის იარებს და არ ანელებს მონატრებას.არცეთი წამი გაივლიდა რომ არ გახსენებოდა მისი ჭაობისფერი თვალები,მორევივით რომ იხვევიან და მასში ჩაძირვას ლამობენ.ყოველდღე ესაუბრებოდა ლიზასა და მის დაქალს ლოლას.უკვე 2წელი გავიდა და ისე მიეჩვია აწაურ ყოფას საქართველოში წასვლა არ სურს არუნდა ისევ აეშალოს მოგონებები გულს რომ უსერავენ.განიცდის ნოსტალგიას,მონატრებას მაგრამ არ არის მზად ასე სპონტანურად ადგეს და დაბრუნდეს.ეშინია რომ ირაკლის ოჯახი შეიძლება ყავდეს მაშინ როცა თვითონ ახლოს არავის იკარებდა.ეშინია რეალობის,როცა მას ნახავს ისევ აეშლება მოგონებები და ის სიმტკიცე და ქალურობა რაც მატოობის ორმა წელმა შესძინა გაქრება და ისევ ბავშვურად აქვითინდება.მაგრამ არა ემა!შენ ძლიერი ხარ შენ უნდა უჩვენო ყველას რომ საუკეთესო ხარ!ამხნევებდა საჭესთან მჯდარი ქალი საკუთარ თავს და ძალებს იკრებდა რომ ამაყად შეებიჯებინა დარბაზში სადაც ბავშვობის დაქალი იჯდა თეთრ კაბაში გამოწყობილი რომელიც აზრზე არ იყო რა სიურპრიზს უმზადებდა დაქალი.
მოლხენა დიდი ხნის დაწყებული იყო,ხალხსაც გამოკვლეული ჰქონდა სტუმრები და ახლა მოდუნებულნი მისვენებოდნენ სკამებს და თვლებს აცეცებდნენ.ყურადღება ყველამ კარებისაკენ გადაიტანა საიდანაც გრძელ წითელ კაბიანი დახვეწილი ქალი მოანიჯებდა მტკიცე ნაბიჯებით,დახვეწილი მიხვრამოხვრით და სანდომიანი ღიმილით ესალმებოდა პირდაღებულ სტუმრებს.ტანის ნარნარი რხევით დარბაზის შუაგულს როგორც მიაღწია მაშინვე შეახტა პატარძალი.
—გილოცავ ლოლიტა!ბედნიერებას გისურვებ!
—ვაიმეეე მადლობა ჩემი გოგო როგორ გახარე არ იცი შენ!კიოდა აჟიტირებული ლოლა.წამო ჩემს ქმარს გაგაცნობ.
—გოგა ეს ემა დვალია ჩემი დაქალი
—ემა ეს ჩემი ქმარუკა გოგა ბარბაქაძეა.
—სასიამოვნოა განაცხადეს ერთხმად.მერე ემა ლიზას ძებნას შეუდგა რომელიც აივანზე იდგა.
—ლიზაზუუუ
—ემაააა???როგორ მომენატრე პატარა პარაზიტო!ორივე ბედნიერებისაგან ტიროდნენ.
—ემი აღარ წახვიდე!არ გაგიშვებ!გესმის უშენოდ არაფერი ვარ!
—მაგას ვერ დაფპირდები,ვშიშობ ისევ მომიწევს წასვლა კომპანიასთან დაკავშრებით არ მინდა პრობლემები გამიჩნდეს.თუმცა ამაზე შემდეგში ვისაუბროდ ახლა კი შევიდეთ ლოლასთან.
—აღარ გაგიშვებ და მორჩა! ისე დაქალებულხარ ელეგანტური გამხდარხარ მეამაყები სიხარულო!
საღამო ბრწყინვალედ მიდოდა,მერე ლოლიტამ მთხოვა მომენატრა შენი ხმაო და ჩემი საყვარელი ორი სიმღერა იმღერეო მეც დავთანხმდი.მიკროფონი მოვიმარჯვე გიტარა დავიჭირე და გავაჟღერე "take Me To church " მერე უფრო სახალისო და პოზიტიური Domino-თი დავასრულე და პირგამომშრალი მივუახლოვდი ბარის მაგიდას.
ფორთოხლის წვენის დაგემოვნებთ დაკავებულს არ შემიმჩნევია ჩემგან მოშორებით მდგომი ირაკლი,რომელიც თავიდან ბოლომდე ჩემი კვლევით იყო დაკავებული.თითქოს არ მინახავსო ისეთი სახე მივიღე საპირფარეშოში შევედი მაკეჟი გავისწორე ყველას დავემშვიდობე ჩემს მანქანაში შევხტი და ადგილს მოვწყდი.ვგიჟდები სიჩქარეზე ადრენალინზე ახლაც აღვირახსნილად მივაქროლებდი მანწანას ტრასაზე და ერი-მეორის მიყოლებით უკან ვიტოვებდი სახლებს.მაგრამ მე ხომ ბედი არამაქ რაა პატრულმა გამაჩერა და განყოფილებაში წამიყვანა.არ ვიცოდი სიჩქარის გადაჭარბებისას განყოფილებაში თუ მიკრავდნენ თავს.შეამოწმეს და მიხვდნენ არც ნარკომანი და ნასვამი ვიყავი მაგრამ მაინც არ მიშვებდნენ.
—ადვოკატს დაუკავშირდით და ის მოაგვარებს ყველაფერს.
—ადვოკატი არ მყავს და არც არაფერში მჭირდება ჩემს თავს ჩემზე უკეთ ვერავინ დაიცავს.ასე რომ გამარკვიეთ რახდება და რატომ გადაწყვიტეთ ჩემი აქ მოყვანა როცა მსგავს სიტუავიაში ჯარიმის გამოწერაა შესაძლებელი.ახლა კი დრო არ მაქვს უნდა წავიდე და გამათავისუფლეთ.
—ამაღამ აქ უნდა დარჩეთ გოგონა!
—რასნიშნავს ეს ყველაფერი თავი ვინ გგონიათ ახლავე მსურს გავესაუბრო თქვენს უფროს!
—არ სცალია თწვენნაირი ასი ითხოვს მის ნახვას ყველა ქარაფშუტას ხომ არ შეხვდება.
—სიტყვები გაფილტრეთ რიგითო მოხელევ სანამ კიდევ თვშეკავებული გესაუბრებით!სასწრაფოდ ვითხოვ კიარა მოვითხოვ უფროდის ნახვას და ვალდებული ბრძანდებით მანახოთ!
—აქ რახდება?რაგაყვირებთ?ლუკა რატომ გეჩხუბება ეს გოგონა?
—ისა...არაფერი მნიშვნელოვანი.
—ბიჭო შენ თავი რამსე ხომ არ მიარტყი!დროზე მანახე შენი უფროსი და გამიშვით აქედან!
—მე ვარ მისი უფროსი სანდრო ბირდული რამე პრობლემაა?
—დიახ!თქვენმა გენიოსმა თანამშრომელმა აქ გამომკეტა სისწრაფის გადამეტების მიზნით და მთელიღამე აქ აპირებს დამტოვოს!იმედია თქვენ მაინც გამოიჩენთ კეთილგონიერებას და გამიშვებთ.
გამომძიებელს ყველაფერი მოვუყევი და გამათავისუფლა.სახლში დაქანცული მივედი.როცა გავიღვიზე საღამოს რვა საათი იყო,რატომღაც კლუბში წასვლა მომინდა თიკოს ჩემს მეგობარს დავურეკე.
—თიკო რასშვრები გცალია კლუბში წავიდეთ.
—კარგი წავიდეთ გამომიარე
—30წუთში მანდ ვარ.
შავი სადა მოკლე კაბა ჩავიცვი კრემისფერი მაღლები და ამავე ფერის კლატჩი.თმა ჩავიწვენი და თიკოსთნ წავედი.
ბარში სიარული არადოდეს მიზიდავდა,ახლაც არ ყოფილა გამონაკლისი საელებისა და სიგარის სუნმა შესვლისთანავე შემაწუხა.აქ რატომ მოხვედი ემა?ვკითხე ჩემს თავს და როცა პასუხი მივღე...აი მაშინ მინდოდა გავწცეოდი ჩემს თავს...ვერ დავივიწყე!ამდენი ხნის შემდეგ ეს გული ჯიუტად განაგრძობს სიყვარულს და არ ნელდება!ბართან მივედი და კოკტეილი შევუკვეთე მისი სმით დაკავებულმა ვერ შევჩნიე ირაკლი მოპირდაპირე მხარეს ვიღაც გოგონასთან იდგა,ერთხანს ერთმანეთს შეეფეთა ჩვენი თვალები,მე მზერა ავარიდე და კოკტეილს მივუბრუნდი.
—ემა?
—ჰო
—როგორ ხარ?
—კარგად,თავად?
—მეც კარგად.ძალიან შეცვლილახარ კარგად გამოიყურები.
—მადლობა.ახლა დაგემშვიდობები.
—კარგი დროებით.
მომდევნო ერთი კვირა სწრაფად გავიდა ჩემს გაკვირვებას საზღვარი არ ჰქონდა დილაობით სულ ვვარჯიდობ და კარებთან სულ მხვდებოდა ერთი წითელი ვარდი.კაფეში წასვლისას,სეირნობისას სულ ირაკლის ვხედავდი რამდენჯერმე დავფიწრებულვარ რატომ არის იქ სადაც მე ვარ?მერე დავფიქრდებოდი და ყველაფერს ფორტუნას ვაბრალებდი.
დღეს თიკას დაბადებისდღეა და მეც მივდივარ.სადად გამოვეწყვე არაფერი განსაკუთრებული.კარგად ვერთბოდით ბოლოს ყველა დაიშალა და მხოლოდ ახლო მეგობრები დავრჩით.
—ემა როდის ბრუნდები უკან?(ნინია)
—ხვალ მივფრინავ.
—რაა რსადაც არ წახვალ!ფეხზე წამოიჭრა ლიზა.სახლში ჩაგკეტავ დაარსად გაგიშვებ მითუმეტეს ახლა როცა რაღაცეები კარგისკენ შეიცვალა!
—მესმის ლიზა მაგრამ მე აწ დარჩენა არ შემიძლია გამიგე!იქ შევეჩვიე კომპანია მაწ და ასე უპასუხისმგებლოდ ვერ დავტოვებ.მე მაინც დავბრუნდები და ამას ვერავინ გადაფიქრებინებს.ბავშვებს დავემშვიდობე და სახლში დავბრუნდი.აბაზანა მივიღე და დავწექი ვინაიდან ადრე მქონდა ხვალ ასადგომი.გვიანი იყო სადღაც დილის 7საათი ჩემმა ტელეფონმა რომ დარეკა ნომერი ვერ ვიცანი მაგრამ მაინც ავიღე.
—გისმენთ.
—ემა ახლავე ქვემოთ ჩამოდი გელოდები უნდა ვილაპარაკოთ.
—რომე..._გამითიშა იდიოტი სწრაფად მოვიცვი ხალათი და ძირს ჩავედი.მანქანაზე აყუდებულიყო ირაკლი და ხელში სიგარა ეჭირა მნახა თუ არა გადააგდო და მომიახლოვდა და ჩამეხუტა._ნეტა იცოდეთ რამდენჯერ მიოცნებია მის ერთ ჩახუტებაზე ალერსზე მის მკლავებში გავიტრყნე და მის სურნელში განაბულს ყველაფერი დავიწყდა.მერე გონს მოვეგე და ცივად მოვიშორე.—ირაკლი აქ ამ დროს რას აკეთებ?
—ცივა მანქანაში ჩავსხდეთ და მოგიყვები.მეც მის ნებას დავყევი და მანწანაში ჩავჯექით მან მანქანა დაქოქა და გზატკეცილს მიაშურა.
—ირაკლი სად მიგყავარ გამაგებინე!მოაბრუნე მანქანა თვითმფრინავზე დამაგვიანდება.
—........
—ირაკლი მითხარი რამე აწ.რატომ ვარ??!
—მოგიტაცე!
—რასნიშნავს მომიტაცე?
—როგორც შენ მომიტაცე შენი დის თაოსნობით აი ისე მოგიტაცე.
—რაუფლებით მომიტაცე?ან რასნიშნავს შენი ეს საქციელები???
—მოიცადე და ნუ წიკვინებ დაისვენე როცა მივალთ გაგაღვიძებ.მგზავრობა არადარ დათავრდა.როცა გავიღვიზე ჩემს თვალწინ ულამაზესი ბუნება გადაიშალა,მიმდვრებზე არათანაბრად მიფენილიყო კოშკები.მალე რომელიღაც სახლში შეიყვანა ირაკლიმ მანქანა და იქედან ორი მოხუცი ქალი და კაცი გამოვიდა.ირაკლი მანქანიდან გადმოვიდა მოხუცებს მიესალმა და მოუალერსა.
—ბები ვინ არის ის გოგონა?თქვა მოხუცმა ქალმა.ირაკლიმ მანქანიდან გადმომიყვანა და მოხუცებთან მიმიყვანა.როგორ მინდოდა მიწა გამსკდომოდა და ქვესკნელში ჩავეტანე,ჩემი მოკლე საღამურიამარა ვიდექი.
—ბებო ბაბუ გაიცანით ემა ჩემი მეუღლე._რაოოო?გულმა ძგერა შეწყვიტა ეს რამეღირსა?ვაიმე გულში გრიგალი მძვინვარებდა.ირაკლიმ ჩემი დაბნეულება შეატყო გულზე მიმიხუტა და ყელში მაკოცა.მოხუცები თავს დამტრიალებდნენ.საღამოს ოთახში როცა შევედით ირაკლის ვკითხე.—რასნიშნავს ირაკლი ეს ყველაფერი???!
—რას გულისხმობ?
—მშვენივრად იცი რასაც!
—გრეხია საყვარელი ქალი მოვიყვანო ცოლად?
—საყვარელი?
—ჰო საყვარელი 2წელია მიყვარხარ.ალბად გაინტერესებს სად ვიყავი აქამდე.ვფიქრობ ცხოვრების ეს ეტაპი უნდა გაგვევლო რომ პიროვნულად ჩამოვყალიბებულიყავით დავრკვეულიყავით.გარდა ამისა მე სულ შენს ახლოს ვტრიალებდი მაგრამ ახლოს არ მოვდიოდი,ამხნის მანძილეზე გაკვირდებოდი და უფრო და უფრო მიყვარდებოდი.რომანტიკოსი არასოდეს ვყოფილვარ მაგრამ მინდა იცოდე მიყვარხარ ძალიანდა გთხოვ წარსული დავივიწყოთ და ახალი ცხოვრება დავიწყოთ ჩვენ ორმა. მიყვარხარ,მიყვარხარ ემა.
—მეც მიყვარხარ იკა!
მერე იყო ქორწილი,ბავშვები დემეტრე,მარიამი და სანდრო.ახდა ჩემი ოცნება,მყავდა ირაკლი, შვილები რომლებიც აბედნიერებენ.

***
—მამიკო?
—ხო ჩემო პრინცესა.
—დედიკო სად გაიცანი?
—დედიკომ და დეიდამ მომიტაცეს მა,რომ გაიზრდები მერე მოგიყვები.
—კარგი რა ირაკლი გადარევ ბავშვს
—მოდი ჩემთან ჩემო გაბერილო.
—დედიკოოო.ოთახში ისევ მარიამმა შემოირბინა.
—დეიდას დაულეკე ლააა უნდა ველაპალაკო.
—კარგი აჰაა ელაპარაკე.
—ალოო ლიზაა დეიდა უნდა დამეხმალო ბაგში ერთი ბიჭი მომწონს და მოვიტაცოთ ლაა.