ემილი დედას ჩაეხუტა და გახარებული დაბლა ჩავიდა....
-გამარჯობა ლიზა ... როგორ ხართ? ლიზას უღიმოდა და ტვალებიტ ეუბნებოდა ძალიან ბედნიერი ვარო...
-მომისმინე ზოდიაქოთი რა ხარ?
-მე? ცოტნე ეს რა კითხვაა თევზები...
-მე მორიელი.. ლიზაც ვერძია... ანდრია ლომი... ეს პატარა კი აბა თუ იცი რა არის?
და ნიაკოს შეხედა...
-არა არ ვიცი რა არის.... ზაფხულში არაა დაბადებული?
-კი ესეც ლომია... და ემილის თვალი ჩაუკრა და გაუღიმა...
-ასე რამ გაგაბედნიერა ემი? შეეკოთხა ლიზა როცა ნინი ეზოდან ნამტვევებით გავიდა...
-მე იმან რომ თქვენთან ვრჩები ამ წელს...

ლიზას სახე შეეცვალა და ისე შეხედა
-რას ნიშნავს რჩები?
-იმას რომ ძალიან კეთილი ბიძა მყავს.... და ისევ გაიღიმა...
-მამას ეს საერთოდ არ უთქვია , პირიქით დეიდას უთხრა საღამომდე აქ აღარ გნახოვო... ცოტნემ თქვა... ხოდა პირიქით შვრება ეგ ქალი? მამაჩემს საბოლოოდ გააგიჟებს... მე არ მინდა. რომ აქ დარჩე... ამ სახლში მარტო მე, ცოტნე, ანდრია, მამა, ელენე, ნიაკო და ნინი ვცხოვრობთ... ჩვენს მყუდროებას დეიდას შენიშვნები და საზიზღარი მოქმედებები ვერ დაარღვეს.. რა ვალდებულია მამაჩემი ამის .. ამიტომ წადით...
პირში მიახალი ლიზამ და ხელებშემოკრულმა ცინიკურად გაუღიმა....
ემილი გაჩერდა ამას არ მოელოდა...
-რაებს იგონებ ლიზა? დედამ ასე თქვა .... და უკან გაბრუნდა...
-ყველაფერი პირში კი არ უნდა მიახალო... ეს რა იყო ახლა?
-კარგი რა ცოტნე... ზოგიერთები გულში იგუბებენ მე კი ეს არ შემიძლია... აფერისტობენ.. ხოდა წავიდნენ.. დეიდა მოგწონს... ? მაგის საქციელები.. "ემილი კარგი გოგოა" "ემილი ყველას გჯობიათ".. "ეს რა გაზრდილხარ.// საზიზღარო".... მოგწონს?
ცოტნემ თავი გააქნია და ფეხზე ადგა -უკვე დიდი გოგონა ხარ.. და უნდა იცოდე ვის რა უთხრა.. ასე პირდაპირ რომ მიახალი.. ეგ იმას ნიშნავს რომ შენ აგდებ სახლიდან.. აბა დაფიქრდი.. ემილიმ რაღა დააშავა?
-ეგეც დედას ჰგავს... ყველაფერს ვხვდები.. არაფერს არ დავუთმობ.. ჩემს სახლში..

-კარგი.. შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს.. აბა მე წავედი.. კარგად იყავი..
-კარგად ცოტნე... მალე მოდი რა სახლში .. გთხოვ! და ნიაკოსთან ერთად კარებამდე მიაცილა...
-----------------------------------------------
-თქვი ანდრია სად არის.. ეს შენ დაგეხმარება... მიდი!
-არ ვიცი-მეთქი.. კიდევ დიდხანს აპირებთ ასე გაგრძელებას... არვიცი სად არის...
იგორმა თავი ასწია და გიორგის შეხედა... რომელიც ეტყობოდა სულ სხვა რაღაცაზე ფიქრობდა.....
-მომბეზრდა.... შენს მეგობარს მაინც დავიჭერთ... შენთან ერთად...ნუცა ვინ არის? იცნობ?
-მერე..
-მერე ის. რომ ის გოგონა ქუთაისში ცხოვრობს ხომ.. მასთან ჩავალთ.. ისიც იცნობს სანდროს...
ბიჭმა გაიცინა- სადაც გინდა იქ ჩადით... სულ ....
-წესიერად...!! დაიყვირა გვერდზე მდგომმა ადვოკატმა და იგორს შეხედა...

-რა უდარდელედ ხარ... ვიცით რომ შენი დაა.. და ის უფრო მეტს იტყვის სანდროზე ვიდრე შენ აჭიკჭიკდები...
-ნუცას ხელი არ დაედოს.. თორემ იმ დებილ ანდრიას ყელს გამოვჭრი და ძაღლებს მივუგდებ.... და გიორგის შეხედა...
გიორგი ბიჭს მიუახლოვდა და ყელში მაგრად მოუჭირა...
-რას იზამ გაიმეორე? რას იზამ!
ბიჭი მკვლელი თვალებით უყურებდა....
-ხელი გაუშვი გიორგი არ გინდა! თავი დაანებე... იგორი მიეშველა...
გიორგიმ ხელი ასწია... ბიჭმა რამდენჯერმე ჩაახველა... და ყელზე ხელი მოისვა...
-შენს მეორე გოგონას გაუფრთხილდი! არ დაგეკარგოს...
-მორჩა! წავიდეთ და იგორმა გიორგი გარეთ გაიყვანა...
-ეგ მაგრად სცემეთ! არავის გააგებინოთ...იქვე უნდა მოგვეკლა.....
-დაწყნარდით! და გიორგის უკან გაჰყვა....

-იგორ ძალიან ცუდათ ვარ დილიდანვე... დღეს ანდრია პალატაში გადმოჰყავათ და არ ვიცი იქ წასვლას შევძლებ თუ არა....
-----------------------------------------------------------------------
ლიზა სანამ სახლში შევიდოდა.. დეიდა გამოვიდა გარეთ .. უკან ემი მოჰყვებო...
-ეი შენ მოდი აქ! ლიზას დაუყვირა...
-ეი შენ არ ვარ მე.. მგონი სახელი მქვია....
-მოდი აქ !!
ლიზა მივიდა... უკან ნიაკო ედგა და დეიდას უბღვერდა.. თავის დაიკოს კი ფეხებზე ეხუტებოდა....
-ემილის ახლავე ბოდიში მოუხადე.. დროზე!
-მე? რაზე უნდა მოვუხადო ბოდიში...
-იმაზე რაც უთხარი და გული ატკინე... შენს გამო რამდენი იტირა იცი?
-მე რაღა ვქნა.. აქეად წადი დეიდა... რატომ არ გესმის...

-არსად არ წავალ... შენ საწყალო ვინ გეკითხება ამ სახლში რამეს ისიც არ იცი დედაშენი და მამაშენი ვინ არიან... მშობლები საერთოდ გყავს აბა მკითხე.. სამოწყალოდ გაგზარდეს და ახლა ყველას ჯაფარიძე ჰგონიხარ! მაწანწალავ... პირველი შენ უნდა წაეთრიო აქედან... არავინ რომ არ გყავს...
-რა ხდება ლიზას როგორ ელაპარაკებით...??
რატი ლიზას მიუახლოვდა....
-შენ ვინ ხარ? სახლში ასე თავისუფლად რატომ შემოდიხარ...? წადი აქედან და ლიზაც გაიყოლე....
რატიმ გაიცინა და ლიზას ხელი შემოჰხვია..
-მაპატიე ლიზიკო მაგრად ეს ქალი მართლა ვერ არის.. სახლიდან ყველას აგდებს.. წამო გამომყევი შენთან მოვედი... და ხელი ჩაჰკიდა... ლიზა უკან გაჰყვა და დეიდას თვალს აყოლებდა... ნია მარტო დარჩა .. ჯერ დეიდას გახედა, რომელიც საშინელი თავლებით იყურებოდა.. შემდეგ კი ლიზასკენ გაიხედა და უკან გაეკიდა სირბილით... მაგრამ დამ გაასწრო და კარები მიხურა.. ამან კი ტირილი დაიწყო.... და კარებს ხელებს უსმევდა....
-ერთი წუთით რატი... ნიას წამოვიყვან.. სახლში შებრუნდა ნიაკოს ხელი ჩაჰკიდა და ისიც უკან წაიყვანა
-ლიზა აქედან გადავდივარ და ამის თქმა მინდოდა.. შენთან დამშვიდობება...
-რას ნიშნავს გადადიხარ.. ისევ ინგლისში მიდიხარ.. ?
-რა ინგლისში? არა ჩემს ბიძაშვილთან.. ჩემი მშობლები აპირებენ ჩამოსვლას მანამდე კი იქ ვიცხოვრებ...
-ვიცი მამაჩემმა დაურეკა ხომ?
-ეგ არ ვიცი...

-რატი რა ცუდია ვეღარ გნახავ..
-როგორ ვერ მნახავ.. და გაუღიმა
ლიზამაც გაუღიმა.. ნიაკომ, რომ დაინახა ერთმანეთს უყურებდნენ გაღიმებულები სიცილი დაიწყო და ფეხების ბაკუნი..
რატის დაურეკეს.. ნომერს დახედა და გათიშა.. ცოტა ანერვიულება დაეტყო...
ლიზა კი უყურებდა და ადგილიდან არ იძროდა..
-გირეკავენ რატი.. უპასუხე.. თუ ჩემი გრცხვენია მე წავალ და ნიაკოს ხელი ჩაჰკიდა...
-კარგი.. მაშინ მერე გნახავ და გადაეხვია და ლოყაზე აკოცა... სახლში ნელი ნაბიჯით შევიდა.. ლიზა ხელი ლოყაზე მიიდო და სახე სულ გაუბრწყინდა.. ყველაფერი დაავიწყდა რაც დეიდამ უთხრა.. -ახლა წავიდეთ ნიაკო!!!

და სახლიდან ისიც გავდა..
-------------------------------------------------------------------------
-აქ დარეკვას როგორ ბედავ.. შემეშვიო გითხარი.. შენთან ურთიერთობა აღარ მინდა!! რით ვერ გაიგე...
-დაწყნარდი.. გავიგე შენები ჩამოდიან ასეა?
-მერე.. რა გინდა .. აღარ დამირეკო სანდრო.. მე თავი დამანებე..

-არ გათიშო!! ჩემი პირობა ძალაში რჩება.. ისიც ვიცი რომ მანდედან გადადიხარ... მიფრთხილდი.. აუცილებლად გნახავ და განანებ რაც ჩაიდინე... ძალიან განანებ.. ლიზას კი რაც შეეხება.. შენტან არასოდეს იქნება ეს იცოდე....
რატიმ გაუთიშა და ტელეფონი მაგიდაზე დააგდო.. თვითონ სკამზე დაჯდა და თავი უკან გადახარა.. ხელები კი სახეზე ჩამოისვა...
-------------------------------------------------------------------
ნუცა ხის უკან იდგა და სანდროს უყურებდა.. შემდეგ როცა მან საუბარი დაასრული.. ხეს მოშორდა და მასტან მივიდა...
-ვის ელაპარაკებოდი სანდრო? ჩემი ძმა ხო არ იყო შემთხვევიტ და ტელეფონს დახედა..
-თვალები მაღლა ასწიე.. შენ ძმა სულ ფეხებზე .. მახსოვს აბა მიტხარი... სახლში შემოდი საცაა იწვიმებს...
-არსად არ შემოვალ...
-ჯიუტობ კიდეც შენღა მაკლდი ახლა.. ცუდატ რომ გახები და ბავშვს დაკარგავ... მერე ვნახოტ.. მე რა დამაკლდება. ადი მაღლა დროზე.
ნუცამ თავი დახარა და მაღლა ავიდა.. სანდრო მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა...
ნუცა ფანჯრიდან უყურებდა, თვალს რომ მიეფარა.. გარეტ გავიდა ისევ... ცას უყურებდა.. ქვაზე დაჯდა და თავი არც აუღია სანამ კაგრად წვიმა არ დაიწყო.. ქვაზე იჯდა და სველდებოდა... თუ ვინმეს ვადარდებ ახლა გამოჩნდება, ყელში ამომივიდა ასე ყოფნა..

და თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა.. ხელით შეიმშრალა და თავი კედელს მიაყუდა.. თვალებით ცას უყურებდა. იქვე მდგარ ხეს და წვიმის წვეტებს.. რომლებიც შეუბრალებლად ეცემოდნენ ხის ფოთლებს და შემდეგ უწვრილეს ნაკადულებად შეკრულები მდინარეებივიტ ერტად იკრიბებოდნენ და სუცხისგან გაომშრალი მიწის ნაპრალებში ეწვეთებოდნენ..
სანდრო გვიან მივიდა სახლში, რომ შევიდა ნუცა არ დახვდა...ა....
-ნუცა! სად ხარ? საძინებელ ოთახში შევიდა...
ხმა არავინ გასცა...-ახლა სად დაიკარგა.. და კარები მიაჯახუნა.. გარეთ გავიდა და სიგარეტი ამოიღო.. წაუკდიდა და გააბოლა....აივნიდან დაბლა დაიხედა.. ვიღაც იჯდა.. მიხვდა ვინც იქნებოდა და ნერვები მაგრად მოეშალა...
-ნიცა!! დაიძახა და ნუცას შეხედა...
მან თავ ამოისწია და მაღლა აიხედა..
-მე შენ რა გიტხარი.. ვერ გაიგე.. დაბლა რა გინდა..
უკვე აცივდა .. მაღლა ამოდი....
ნუცა ადგა და კიბებს ამოუყვა.... ნელა მოდიოდა.. როცა კარებში უნდა შესულიყო.. სანდრომ გააჩ..ერა
-შენ რა სველი ხარ? და მკლავზე ხელი დაადო..-რატომ დასველდი ახლა ამიხსენი როგორც გინდა? გაგიჟდი თუ ჩემი გაგიჟება გინდა...
ნუცას ცრემლები წამოსცვივდა... -მე? შენტვის არაფერს ვნიშნავ.,. ხოდა ეს ბავშვიც აღარ მინდა.. მინდა რომ მომცილდეს საერთოდ არ იარსებოს და არც შენ არსებობდე.. ახლა ხელი გამიშვი...

სანდრომ ხელი მოაცილა და სიგარეტი გადააგდო.. ნუცას სახლში შევიდა.. სანდროც შეჰყვა...
-მოიცადე... აქ გაჩერდი ერთი წუთით...ამიხსენი ჩემი ბრალია რომ დაორსულდი.. ჩემი ბრალია?
-ხელი გამიშვი.. საზიზღარო ადამიანო.. აქედან მივდივარ... თბილისში ხვალე წავალ.. შენთან ყოფნა არ მინდა ამას მივხვდი უკვე...
სანდრომ ტაში დაუკრა..- ყოჩაღ რომ მიხვდი.. მე კი უკვე დიდი ხანია ვიცი.. ახლა აინც რომ მოტვიმე ესეც კარგია.. მაგრამ ვერსად ვერ წახვლა პოლიცია გეძებს . და დაგიჭერენ.. შენი ძმა უკვე ციხეშია..
-ჩემი ძმა დაიჭირეს... და ტირილს უმატა.....
-იტირე.. იტირე.. მეტი მაინც რა გეხერხება... წადი გამოიცვალე.. თორემ სიცხეს მოგცეს და ხელებ გაატყლაშუნა..... და ნუცას გაუღიმა....
ნუცა ოთახში რომ შევიდა.. ლევანი შემოვიდა.. თან გოგონა მოჰყვებოდა....
-სანდრო აი ჩვენი ქილერიც და გოგონა წინ დააყენა....
-მშვნიერია.. მარიამი ხომ?
გოგონას ხმა არ გაუცია - რაშია საქმე მითხარით და სკამზე დაჯდა...
-როგორ თუ რაშია საქმე .. შენი საბა როდის გაჩერდება..

-საბა? ისევ მეძებს და ლევანის გახედა...
-აბა რა .. თავი ისე როგორ შეაყვარე...
მარიამმა გაიცინა...- საერთოდ ყველას ვუყვარდები და სანდროს შეხედა..
-კარგი.. რატი უნდა მოძებნო და უთვალთვალო ეს სამი დღე მაინც .. მერე მე მივხედავ..... ყველაფერი ჩაგვიშალა...
-პრობლემა არ არის...
და ოთახიდან გავიდა...
-ბიჭო... ის სახლი უნდა გავყიდოთ.. არ არსებობს.. რაც ვნახე მას ვერ ვივიწყებ...
- მგონი მოგეჩვენა ძმაო...

-არა.. იმ სახლში ცოცხალი თოჯინები ცხოვრობენ.. დედას ვფიცავარ.. საკუთარი თვალით დავინახე .. ეს ლიზას შესაშინებელი ოინები ხომ არ ყოფილა. ის თოჯინა ლაპარაკობს და დადის...
-გაჩერდი რა ლევინი! მე მაგეების არ მჯერა.. იმ სახლს კი რაც შეეხება გავყიდი აუცილებლად.

--------------------
გაგრძელება ღირს?