თვალები ფართოთ გაახილე და სინამდვილეს დაინახავ... დაინახავ იმ ყველაფერს რაც შენს ცხოვრებაში ნამდვილად ხდება.... ყველაფერს სიმართლის თვალით შეხედე.. თუ გინდა, რომ შემდეგ გული უფრო არ გეტკინოს.....
მე გული მტკივა დედა... შენ მჭირდები.. ასე უკვე აღარ შემიძლია.... არ მინდა არც სიყვარულის ისტორია , არც ფული, არც სიმდიდრე... შენ რომ მყავდე ეს ყველაფერი მაინც მექნებოდა, და ალბათ უფრო ნამდვილი, ვიდრე ახლა არის....

ლიზა ჭერს უყურებდა.... ფეხებიდან საბანი მოიცილა.... და გვერდზე გადაბრუნდა... გარშემო სურათები ეყარა.... ხელში აიღო... ფეხზე ადგა და სარკესთან მივიდა.... გაიღიმა... და დედის სურათები სარკესთან დააწყო...
-დედა და მამა....
სურათები ისევ ხელში აიტაცა - დედა? ისევ ჩემთან ხარ ხომ გესმის.... ჩემო ერთადერთო....
და სურათს აკოცა... სარკესთან დატოვა და აივანზე გავიდა... ცას მიაშტერდა,,, თვალი ხეებს ააყოლა შემდეგ დაბლა დაეშვა და დიდი ხანი ყვავილებს უცქერდა..... აივანსაც გახედა.... რატი ახლა, რომ გამოსულიყავი რა კარგი იქნებოდა... ჩემთან , რომ იყო.... ნეტავ კიდევ როდის გნახავ?.... ვინიცის....
და სევდიანად დახარა წამწამები..... სკამზე დაჯდა და ხელი აივნის კიდეს დააყრდნო... აივანს უყურებდა.....
-ასე მალე როდის აქეთ იღვიძებ... მოიცა გავიხსენო... ცოტნე აივანზე გამოვიდა... და დას მიუახლოვდა...
ლიზას ხმა არ გაუცია...
-დამუნჯდი? ოე? და ხელი მკლავეზე დაადო... ლიზამ თავი გვერდზე შეაბრუნა....
-კარგი... ჩემს თავს მე დაველაპარაკები... პრობლემა არ არის დაიკო... მიჩვეული ვარ.... და აივნიდან გავიდა....
ლიზამ თავი წამოსწია, იგრძნო, რომ ცოტნე აივნიდან გავიდა... თვითონაც ადგა... და თავის ოთახში შევიდა....
კარგად, რომ გათენდა ისადილეს...ლიზა მოწყენილი იჯდა.. არც გიორგის ეტყობოდა ბედნიერება... ემილი ხმას არ იღებდა... მარტო დეიდა და ცოტნე საუბრობდნენ...

გიორგი ფეხზე წამოდგა- კომპანიაში მივდივარ... ლიზა შენ გავალებ... თუ იგორი მოვიდე უთხარი რომ იქ ვარ... გასაგებია?
-კარგი მამიკო... ვეტყვი...
-კარგათ.. და ლიზას ლოყაზე აკოცა... ცოტნეს კი ხელი თავზე გადაუსვა....
ლიზამ თვალები მამას გააყოლა.... და გაიღმა.. დეიდა კი გაბრაზებული უყურებდა,,, ანიშნა ასე რატომ მიცქერო?
დეიდამ თავი აარიდა.... და ემილის შეხედა..
ლიზა ფეხზე წამოდგა და სალფეტკი მაგიდაზე უხეშად გადააგდო....
-რა გჭირს?
-არაფერი ცოტნე... ჩემს სახლში მინდა ყველაფერს დავამტვრევ... ვიღაცებს არ შევეკითხები როგორ მოვიქცე,,,,
ცოტნამ თავი გააქნია და ისიც ადგა..-დეიდა, სკოლაში მივდივარ.. თქვა და წავიდა... ლიზა კი ეზოში გამოვიდა და სკამზე დაჯდა... შუბლი შეკრული ჰქონდა..... და ასე იყურებოდა... აუტანელი ატმოსფერო რა... სახლიში ჩემი მტერი შევიდეს ახლა....
კარები გაიღო და საბა შემოვიდა..

ლიზა წამოდგა...
საბა ლიზასთან მივიდა....
-გამარჯობა და ხელი გაუწოდა...
ლიზამ ვითომაც არაფერიო.. დადიანის ასულივით თავი მაღლა ასწია და უთხრა რა გინდა .. აქ რატომ მოხვედიო...
-შენთან სალაპარაკო მაქვს ლიზა.. უნდა დამეხმარო...
-მე მოწყალების და კი არ ვარ .... მოწყალებას არ ვიძლევი....
საბამ უცნაურად შეხედა, -სანდრო სად არის?
-წადი აქედან,,,
-იცი სად არის.. უნდა მითხრა... ძალიან გთხოვ... მან იცის მარიამი სად არის .. უნდა ვათქმევინო... გთხოვ..
და ხელი ხელზე დაადო... ლიზამ თავი ოდნავ დახარა.... და ხელი ხელზე შემოსჭიდა...
-მართლა არ ვიცი.. სად არის? ვინ არის? ეგეც არ ვიცი ბოლომდე... მე ვერ დაგეხმარები, მაგრამ ვიცი ვინც შეიძლება დაგეხმაროს...

-ვინ?
-რატი.. და ლიზამ გაიღმა..
-რატი ვინ არის?
-შერვაშიძე...
-სად ცხოვრობს?
ამ დროს დეიდა გამოვიდა...
-ეს ბიჭი ვინ არის ლიზა? აქ რა უნდა?
საბამ ხელები ლიზას მოაშორა....
-ვინ ხარ? ახლა საბას ჰკითხა....
-საბა ვარ
-აქ რა გინდა? და ლიზას მიუახლოვდა...- აი, თურმე რისი ბრალია... ბიჭებს სახლში იწვევ ხომ? მერე პრეტენზიები გაქვს რაღაცებზე... მამაშენს ყვალაფერს ვეტყვი... და ნახავ რა მოგივა.... ლიზა გაოცებული თვალებით უყურებდა

-დეიდა! და დაუბღვირა...
-მიბრძანდი ვაჟ-ბატონო აქედან და აქ აღარ დაგინახო.. არც ლიზას გვერდით.. თორემ შენ თავს დააბრალე...
საბა გატრიალდა...
-საბა კიდევ გეტყვი! მერე!
ლიზამ დაუძახა..
დეიდამ ეს რომ გაიგონა გაბრაზდა და სილა გაარტყა .. ... ლიზას ესღა უნდოდა სულ გაგიჟდა...
-დეიდა რას შვრები? მითხარი? და ხელი ჰკრა....
მე სახლიდან მივდივარ... მორჩა და კარებისკენ წავიდა...
საბამ უხერხულად იგრძნო თავი...
-ჯაფარიძე უკან მობრუნდი/// შე თავხედო გოგონავ.. ეს ვინ გაზრდილხარ...
-თავი დამანებე! ლიზა საბას გასცდა და გარეთ გავიდა...

-მამაშენს ვურეკავ! იმან მოგხედოს.... და სახლში შებრუნდა...
საბა ლიზას უკან გაჰყვა...
-ეს ვინ არის რა... დროზე წავიდეს აქედან... და ლიზა კედელს მიეყუდა.. მაგას გგონია სადმე წავალ და გულს გავუხარებ... მამა მოვიდე ყველაფერს ვეტყვი.. შენ რას მიყურებ?
-მე? შეეკითხა საბა- რა ფიცხი ხარ!
-ჯაფარიძეები ფიცხები ვართ! და შენც ცოტა ფრთხილად იყავი...
ამ დროს შერვაშიძეების სახლის წინ მანქანა გაჩერდა.... ლიზა წინ წამოიწია.. საბამ ეს დაინახა და თვითონაც უკან მიიხედა...
მანქანიდან რატი გადმოვიდა... და კარებისკენ წავიდა...
-რატი! დაიძახა ლიზამ...
რატიმ უკან მოიხედა...და ლიზასკენ წამოვიდა...
-ლიზა როგორ ხარ? და თბილად ჩაეხუტა.. ლიზაც მოეხვია... და გაუღიმა...
-ლიზაა! რა ხდება?

-მამა?!
-მობრძნდი ? შერვაშიძე და რატის საყელოში დაეჭიდა..- შენ ვინ ყოფილხარ... და ხელი სახეში ჰკრა....
და წააქცია...
ლიზა სულ გადაწითლდა... მამამ დაინახა როგორ ჩაეხუტა.. ახლა რაღა ექნა...
საბას თავი აარიდა... მისი უფრო შერცხვა, ვიდრე მამის.. ის.. უბრალოდ ეშინოდა მისი რეაქციის,....
-მოიცა, მოიცა სად მიდიხარ? რატისთან რა გინდოდა ამიხსენის .. სახლიდან რატომ გამოხვედი... შენ კი რატი შერვაშიძე აქ რომ კიდევ დაგინახო.. შენს თავს დააბრალე რაც მოგივა.. წაეთრიე აქედან და ჩემი შვილების ცხოვრებიდან.. ლიზას ხელი მოჰკიდა და სახლში შეიყვანა.. კარები კი მაგრად მოაჯახუნა...
რატი სიტყვიც თქმაც ვერ მოასწრო ისე...
წამოდგა და თმები გაისწორა...საბა წასვლას აპირებდა, მაგრამ რატიმ გააჩერა..
-ბოდიში იმას, რომ მოესწარი რაც მოხდა.. მაგრამ უნდა ამიხსნა? აქ რა გინდოდა? ლიზას იცნობ?
საბა შეყოვნდა... -მე სანდროს ვეძებ და თუ შეგიძლია დამეხმარე...
უბრალოდ მითხარი სად ცხოვრობს და დანარჩენი მოგვარებული იქნება...

- გასაგებია... გამახსენდი.. მაშინ სანდრო, რომ ცემე ხომ?
-კი...
-კაი, ძმაო .. მომისმინე საღამოზე აი იმ პარკთან მოდი და ხელით ანიშნა და დავილაპარაკოთ.. ახლა კი არ შემიძლია.. ხო ხვდები რა დღეში ვარ და სახე დაანახა...
-.. უნდა ვიცოდე რომ დამეხმარები! ტყუილოად არ მომიყვანო..
-არა, რას ამბობ და ხელი მხარზე დაჰკრა.. თვითონ კი ერთი ფეხის თრევით სახლში შევდა...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-მამა ხელი გამიშვი... ყველაფერი დეიდას ბრალია.. და ხელები მაჯიდან მოიცილა და სწრაფი ნაბიჯით სახლში შევიდა...
მამაც შეჰყვა
-ამიხსენი რა არის დეიდას ბრალი? ის მე რაც დავინახე? რატისთან რა გინდოდა?
-არაფერი მამა.. სახლში დაბრუნდა და ვნახე...
-შეიშალე..!! რა ნახე!! ის ბიჭი ნახე ვინც სანდროს ეხმარებოდა და მას ეხუტები.. და ამის უფლებას როგორ აძლევ... სულელო!

-მამა სულელი არ ვარ.. რატი კარგი ბიჭია... მან შეცდომა დაუშვა, მაგრამ სახლში ხომ მოიყვანა.. მერე რა მოხდა.. ახლა სანდროსთან აღარ იმეგობრებს და ამით მორჩება ყვალაფერი...
-რას მელაპააკები.. რა იცი რომ არ მეგობრობს.. რა იცი? თვითონ გითხრა.. არც გაბედო სახლიდან გასვლა! გიგკრძალავ, თორემ მთელს ზაფხულს სოფელში გაგატარებინებ და დაგსჯი მაგრად! რატის თავი დაანებე, მასთან აღარ დაგინახო.. თორემ ახლა რომ წყნარად გესაუბრები... არ გეგონოს ასე გაგრძელდება
-არა, მამა მე მასთან ისევ ვიმეგობრებ და ვერ ამიკრძალავ.. მაგას არ ვიზამ..
გიორგი სულ შეიშალა და ლიზას მივარდა...
-კოპანიიდან გამოვედი.. შენი სისულელეების გამო! ვერ ხვდები რომ მუშაობაში ხელს მიშლი? არ დამოჯერებ და ჩემი შვილი აღარ იქნები.. სახლიდან გაგდებ და მერე რომელ ბიჭს მოუნდები ნახავ? გასაგებია მე რასაც ვიტყვი იმას გააკეთებ.. თუ არადა წაეთრიე აქედან..
ლიზას ცოტა შეშინდა .. მამას თვალებში უყურება... გუშინ სულ სხვანაირად უყურებდნენ ერთმანეთს მოსიყვარულე თვალებით ახლა კი ეს სულ სხვა გრძნობამ შეცვალა..
-მამა კარგი რა არაფრის ახნას არ მაცდი.. ახლა კი ხელები გამიშვი მეტკინა.. და დეიდას გვერდზე ბოროტული თვალებით ჩაუარა და მაღლა ავიდა...
გიორგიმ წყალი დალია და სახლიდან ისიც წავიდა...
-ხედავ ამ სახლში რა ამბები ხდება ემი.. ღმერთმა დამიფაროს შენც ასეთი თავხედი მყავდე.. შენ ძალიან კარგი გოგონა ხარ ლიზასგან განსვავებით და უფრო მეტს მიაღწევ..
და სახეზე ხელ გადაუსვა,,,
-ნინი... სად ხარ?


ოთხიდან ნინი გამოვიდა...
-მე და ჩემს შვილს გარეთ ნამცხვარი და წვენები გამოგვიტანე.. დროზე გაინძერე!
დაიყვირა დეიდამ.. ლიზა კი მაღლიდან უყურებდა...
დეიდა და ემილი გარეტ, რომ გავიდნენ.. ლიზა დაბლა ჩამოვიდა..
-დეიდაჩემს უყურე ნეტა აქედან როდის წავა.. " ღმერთმა დამიფაროს ასეთი თავხედი მყავდე" მიბაძა და ნინისთან მივიდა..
-ნინი , წადი შენ ნიაკოს მიხედე მე კი წვენს და ნამცხვარს გავუტან..
-მე გავუტან.. ჩემი მოვალეობაა.
-არა.. მე წავიღებ .. წადი შენ...
ნინი დასთანხდა და ისევ ნიაკოსთან წავიდა...
ლიზა ნამცხარს საშინლად ჭრიდა... წვენები რომ დაასხა.. თავში საშინელი იდეა მოუვიდა.. სამაგიეროს გადახდის.. დეიდას წვენში მარილი ჩაუყარა..

-ახლა ნახოს! ნახოს როგორია გამწარება.. და იყვიროს მერე.... და ეშმაკურად ჩაიცინა...
და გარეთ გავიდა.. დეიდა გაკვირვებული უყურებდა.. ნამცხრები დაალაგა და დედას გაუღიმა..
-დეიდა მაპატიე, რომ გიყვირე .. გთხოვ?
-მოვიფიქრებ და წვენი თავისკენ მისწია .. ემილის გაეღიმა..
ლიზაც იქვე დაჯდა..
დეიდამ წვენი რომ დალია არანაირი რეაქცია არ ჰქონდა ვითომაც არაფერიო.. ლიზას სახე შეეცვალა..
ამ დროს საბა მოვიდა.. კარები ფართოთ შემოხსნა და პირდაპირ ემილისკენ წამოვიდა..
-როგორ ხარ ემილი? და ემილის ჩაეხუტა.. როგორ მცხელა თქვენ არ იცით და ემის წვენს დასწდა. .. რომ დალია .. რაც დალია გადმოაფურთხა..
-ემი ეს რა არის? ასეთს სვამ? და სიცილი აუტყდა... ეს რა გემო იყო და სახლში შევიდა...
ემილი სულ გაწითლდა.. ლიზა გაბრაზდა და დეიდას ბოროტული ტვალებით უყურებდა..
-ლიზა თვალით არ დამენახო.. კაგად უნდა გაგეთვალა შვილო.. ასეთი ქცევარა გეკლდა... მამაშენს ყველაფერს ვეტყვი..

-რა დავაშავე დეიდა.. მე რა შუაში ვარ?
-ხარ! უსირცხვილო.. საზიზღარო მართლა! ჩემი დიშვილი როგორ ხარ.. ესეც საკითხავია? მართლა ხარ თუ არა...
და დეიდა ფეხზე ადგა..
-დეიდა რაც თქვი რას ნიშნავს?
დეიდა დაიბნა...- რაც გაიგე იმას! ხელი გამიშვი! ბინძურო.. უსირცხვილო... ფუუ.. და ხელი კრა...
ემილიც რაღაცნაირად უყურებდა.. - ლიზა სხვა რამე მოგეფიქრებინა გაამართლებდა.. საბასთანაც შემარცხვინე რა...
ამ დროს საბა გარეთ გამოვიდა..
-ნეტა ანდრია როდის დაბრუნდება, მაგრად მომენატრა.. და ემილისთან მივიდა..
-ემი წავიდეთ?
- ჯერ არა საბა ... ნამცხვარი მინდა და ემილი დაჯდა.. საბაც გვერდით მიუჯდა...
ლიზამ თვალი აარიდა და გარეთ გავიდა...

-სად მიდის? რამე ეწყინა?
-ბიძამ უთხრა.. გარეთ არ გახვიდეო, მაგრა მაინც მიდის.. ნახე საღამოზე როგორ ეჩხუბება..
-სად მიდის?
-არ ვიცი.. ალბათ გვერდთ სახლში და სახლს გახედა...
ლიზა სახლიდან გავდა და რატის კარებთან მივიდა.. შესულიყო თუ არა ვეღარ გადეწყვიტა... იქნებ სისულეეა , მაგრამ რაღაც ძალა მისკენ უბიძგებდა...
კარები შეაღო.. სახლში რატის მანქანა იდგა..
-რატი! დაიძახა ლიზამ და ფანჯრებისკენ წავიდა...
რატიმ თავი კარებიდან გამოყო.. მაიკა საერთოდ არ ეცვა და თმები აწეწილი ჰქონდა... ლიზამ, რომ დიანახა სულ შერცხვა.. და შებრუნდა..
რატი კი გარეტ გამოვიდა... -ლიზა აქ რა გინდა?
-არაფერი.. რატი მე უბრალოდ.. სახლში არ მინდა ყოფნა...
-მაშ სად გინდა, ჩემთან?

ამაზე სულ დაიბნა...
--დაიბენი? პასუხი დამიბრუნე...
-შენთან მინდა..
-რა გინდა ჩემთან? შეეკითხა რატი
-რა მინდა შენთან?
-ჰო ჩემთან რა გინდა?
-არაფერი.. შენგან რა უნდა მინდოდეს ისეთი...
-მაშ რატომ მოხვედი...
ლიზამ ჩაისუნტქა და დაიწყო - სანამ მამა მოვა შენტან ვიქნები.. ტორემ დეიდა საშინლად მექცევა... იმ სახლში ყოფნა საერთოდ არ მინდა...
-მამაშენი მომკლავს! მაგრა შენ თუ ასე გინდა.. შემო
ლიზა სახლში შევიდა..

-შენს სახლში როგორ გრილა. რატი... და გაუღია..
და იქვე მდგარ სკამზე დაჯდა..
-კარგი მაპატიე.. ტანსაცმელი რომ აქეთ-იქიტ ყრია. ახლა უნდა ამელაგებინა.. არავინ არ მყავს რომ დამილაგოს ხომ გესმის.. !! ხომ და ცოტა ხანი დამიცადე აქ.. ავალაგებ და მოვალ და თავის ტანსაცმელი აიღო და ლიზას გაუღიმა.. ლიზა კი მარტო სახეში უყურებდა.. ყურადრება სხვა რამეზე ვარ გადაჰქონდა..
რატი სხვა ოთახში რომ გავიდა ლიზა ფეხზე ადგა და ფანჯარასტან მივიდა... გარეთ იყურებოდა..
რატი მალევე გამოვიდა..
-ლიზა მოდი ჩემთან! და ხელი დაუქნია...
ლიზა მისკენ წავიდა...
-შეგვიძლია ერტად ვიყოთ.. მაგალითად შენ ხომ გიყვარს ჰამაკი.. წამოდი! და ხელი ჩაჰკიდა...
-არა, რატი აქ დავსხდეთ..
რატი ასეთ პასუხს არ მოელოდა...
-კარგი, თუ ასე გინდა...