დადეშქელიანი და დევდარიანი (3)
ტასო ისეთი ლამაზია რომ მიჭირს არვუყურო. როგორ მინდა შევეხო და დავუკოცნო ის პატარა ლამაზი ტუჩები. რაპატარაა. ჩემი ძველი ძმაკაცის და ყოფილა ცოტა ადრე რომ გამეცნო აქედან ფეხსაც არგავადგამდი. ახლა ზუსტად მის ძმას უნდა დაველაპარაკო და ვხედავ როგორი გაფართოებული თვალებით მიყურებს ჩემი პატარა დიახ ჩემიპატარა არმოგესმათ მე ის ყველას მირჩევნია. -ტასო. ჩავედით რაშვებით მანდ? ხომ ხართ კარგად? ვინმე ხოარ გაწუხებთ?-(დემე) -კაი დემე ესეც არშეიძლება დაიკოს კონტროლი.-(სიცილით ვუთხარი) -ვინ ხარ?ტასოს ტელეფონთან რაგინდა? ისე მეცნობი.-(დემე) -დანიელი ვარ დადეშქელიანი. ასე უნდა დაივიწყო ძველი მეგობრები?-(მე) -ეე ჩემი ძმა? ბიჭო რაგინდა მანდ? ჩამოხვედი საფრანგეთიდან?-(დემე) -ხოხო. ახლა შენი დები ჩემთან არიან.-(მე) -რამე მოხდა?-(დემე) -არა უბრალოდ გზა აებნათ და სახლში შევიყვანეთ ხვალ წავიყვანთ სახლში და სანამ არჩამოხვალთ ყურადღებას მივაქცევთ.-(მე) -უიმეე, ჩემი ბატები. აუ გაიხარე ძმა შენზე კარგს ვის ვანდობ ჩემს დებს. ვინები ხართ მანდ?-(დემე) -მე, დუდუ, და დაჩიბა.-(მე) -ვავაა შეიკრიბა სასტავი რომ ჩამოვალთ ჩვენებურად შევუბეროთ.-(დემე) -აბა რაა... ბიჭო რომ ჩამოხვალ შენს დაზე უნდა დაგელაპარაკო სერიოზულად.-(მეორე ოთახში გავედი) -რამოხდა? რამე დააშავა?-(დემე) -არა არა. პირიქით ძაან კარგი რომ არის მაგ პონტში-(მე) -ჩემი ძმა ხარ მაგრამ ტასოს გასართობად ვერ განდობ.-(დემე დასერიოზულდა) -გაგიჟდი ? მაგას არცვაკადრებ. უბრალოდ სერიოზულად მომეწონა თან ჩემთან მინდა დავაწყებინო მუშაობა.-(მე) -კაი ღადაობ? აუ ბიჭო რომ ჩამოვალ მერე ვილაპარაკოთ თორე ლიკამ ამიკლო დროზე ჩემთან დაწექიო.-(სიცილით უთხრა დემემ) -კაი მიდი კარგ ღამეს გისურვებთ.-(ჩაბრჟირდა დემე) -წ*** შენი ნ*****ო.-(იმანაც სიცილით უთხრა) -გ****ი.-(მე) -კაიკაი ვსო წავედი.-(დემე) დემეს გავუთიშე და ოთახში დავბრუნდი. სადაც ჩემი პატარა მელოდებოდა. -რაო?-(ბარბი) -არაფერი... ძველი დრო დრო გავიხსენეთ.-(მე) -რა? იცნობდით ერთმანეთს?-(ტასო) -ხო. ვიცნობდით კიარა ვიცნობთ-(მე) ტასოს ნაწილი: -აბა მე რატო არგიცნობდი?-(გამიკვირდა) -არვიცი...-(დანიელი) -რაო კიდე დემემ?-(დაჩი) -მოგიკითხათ და რომ ჩამოვალთ სადმე წავიდეთო.-(დანიელმა ტელეფონი გადმომიგდო და პუფში ჩაჯდა) -ეი ამ ტელეფონში 1500 ლარი მივეცი.-(დავუყვირე და ტელეფონი ხელში ავათამაშე) -ნუ ყვირი! ეგეთს ათს გიყიდი თუგინდა.-(დანიელი) -კაი ნუ ვარდები.-(მე) -შენ ძაან გათამამდი.-(დანიელმა თითი დამიქნია) -ვნახავ ელე რაშვება.-(მე) -ოქეი-(დაჩი) ელესთან ავედით მე და ბარბი. ჩემს პატარა გოგოს თავი ხელებში ჰქონდა ჩარგული და ტიროდა. -ელენიკო რაგჭირს?-(მე და ბარბი საწოლზე ჩამოვჯექით) -მიყვარს... მიყვარს და ძალიან მტკივა გული ამას ასე რომ უყურებს.-(ამოისლუკუნა) -როგორ უყურებს?-(ბარბი) -კიდია რას ვგრძნობ მე... შენ გგონია რომ მე მართლა მომწონს აქ ყოფნა? მასთან ერთად პირველად ვარ და უკვე ძალიან მინდა რომ ჩამეხუტოს და მითხრას რომ ვუყვარვარ.-(ელე) -როგორ გითხრას რომ უყვარხარ როდესაც დღეს გაგიცნო?-(გაკვირვებულმა ვკითხე) -ხო მაგრამ მე მინდა რომ მითხრას...-(ისევ ტირილი დაიწყო) ბარბიმ ‘რავუყოთ?’ თვალებიმ გამომხედა. მე მხრები ავიჩეჩე. -შენ გგონია ეგრე შეუყვარდები? მასზე შეყვარებულ გოგოს რომ დაინახავს პირიქით ვაფშე ყურადღებასაც არმოგაქცევს.-(ბარბი) -არააა მე მინდა რომ ახლა ჩემთან იყოს.-(ტიროდა გულის ამოვარდნამდე) -გოგო შენ სულ გაგიჟდი ასე ნერვებს გაიფუჭებ! მისმინე ახლა და არშემაწყვეტინო! იმ ბიჭს შეეცოდე და შემოგიყვანა სახლში! მიჭირს შენთვის ამის თქმა მაგრამ მას არუყვარხარ დღეს პირველად გნახა! შეიძლება მოეწონე და დაინტერესდა შენით! მაგრამ შენ მის დანახვაზე გული არუნდა მიგდიოდეს! მის ცუდ ხუმრობაზე უნდა იღადავო და არა დებილი ბატივით მოიწყინო! არუნდა დაანახო რომ მასთან გინდა!-(მე) -არა არმინდა მინდა რომ ჩემთან იყოს -(ელე) -ღმერთო ახლა ამას დავახრჩობ რაგინდა გოგო რავქნათ? –(ბარბი) -დიტოს ჩახუტება მინდა, მარტო მასთან მინდა.-(ელე) -მოიცა რავქნა ახლა ჩავიდე და ვუთხრა წადი ელეს ჩაეხუტეთქო?-(მე) -არაა... თავი დამანებეთ..-(ელეს სიტყვა გაუწყდა რადგან კარზე ვიღაცამ დააკაკუნა) -ცრემლები მოიშორე.-(მე) ელე უცებ შევარდა სააბაზანოში წყალი შეისხა და ისევ დაწვა. -შეიძლება?-(დიტომ თავი შემოყო) -კი შემოდი.-(მე) -როგორ გრძნობ თავს ელე?-(თბილად უთხრა) -მადლობა კარგად...-(ელეს თავი ჩახრილი ქონდა და თვალებში ვერ უყურებდა) -მარტო დაგვტოვებთ?-(დიტო) -ამმ...კი რაპრობლემაა.-(ბარბი) -თუ რამე ელე...-(დიტომ შემაწყვეტინა) -თქვენ დაიძინეთ ელე ჩემთან იქნება მშვიდად იყავით.-(დიტო) -კარგი-(გამოვედით ოთახიდან და ქვევით ჩავედით) ელეს ნაწილი: ღმერთო ახლა მიშველე... ვიცი სულელი გოგო გეგონებით მაგრამ ძალიან მიყვარს სიგიჟემდე. -ასე ძაან გიყვარვარ?-(უცებ მკითხა დიტომ. უცებ დავიბენი არვიცოდი რა მეთქვა) -ამმ...რა?... ჰორავი.-(ელე) -მომცემ უფლებას რომ დღეს შენს გვერდით დავიძინო?-(დიტო) -რატო?-(ელე) -რავი მინდა რომ ჩაგეხუტო.-(დიტო) ღმერთო გაძლება მომეცი. ახლა ცუდად გავხდები -რატო გინდა რომ... ჩამეხუტო?-(ელე) -რავი... უბრალოდ მინდა.-(დიტო) დიტომ უცებ მაიკა გადაიძრო. ღმერთო მიშველე, დამცხა ახლა გავაფრენ. ზედის გახდა რომ დაამთავრა შემდეგ შარვლის გახდა დაიწყო. -რ-რას აკეთებ?-(ელე) -შარვლით ძილი ვის გაუგია ფისო? –(დიტო) -ჩაიწიე-(მითხრა სიცილით რადგან საპირისპირო მხარეს გავიხედე როდესაც შარვალს იხდიდა) მეც ჩავიწიე და გვერდით მომიწვა. უკნიდან წელზე ხელების მომხვევა ვიგრძენი დიტომ ახლოს მიმწია მასთან და კისერში თავი ჩამიყო. ვერ ხვდება რომ ასე უფრო ცუდად მხდის? წრიალი დავიწყე იქნებ მომშორდესთქო. -ნუ წრიალებ!-(დიტო) -გთხოვ...გ-გამიშვი.-(ამოვისლუკუნე) -რაგჭირს? ტირი?-(უცებ წამოყო თავი და ზევიდან დამხედა) -არა...უბრალოდ მომშორდი ვერღავ ვსუნთქავ.-(ვუთხარი და სახე ბალისში ჩავრგე) -მოდი აქ... რაგემართება მითხარი?-(დიტომ გადმომატრიალა და ჩემს ზემოდან მოქცა) -ვერ ხვდები? რატომ ისულელებ თავს ან მე რატომ მაწვალებ?-(ელე) -მინდა რომ შენი პირით მითხრა რაც გჭირს.-(დიტო) -არა!-(მტკიცედ ვუთხარი) -რავიცი წეღან კი იგიჟებდი თავს დიტოს ჩახუტება მინდაო.-(დიტომ გამიღიმა) -შ-შენ რა გვი-ისმენდი?-(ელე) -ხო.-(კიდევ უფრო დიდზე გაიღიმა) მე კიდე ისევ ტირილი დავიწყე. -არა. პატარავ გთხოვ რა არიტირო.-(დიტომ ცრემლები მომწმინა) -არცკი მოგწონვარ?-(სრულიად უადგილო შეკითხვა დავუსვი) -მომწონხარ!-(დიტო თვალებში მიყურებდა) ჩემი სახისკენ იწევდა და ჩემს ტუჩებს აკვირდებოდა. ახლა მაკოცებს? ღმერთო... დიტომ კოცნა დამიწყო ხელი თმებში შევუცურე და გავაღრმავე კოცნა. ხელი მაიკის ქვეშ შემიცურა და ლიფის შესაკრავს დაეჯაჯგურა. უცებ გადამაძრო ზედა და ლიფიც მალევე მიაყოლა. დამიწყო მთელს სხეულზე კოცნა. თან ჩურჩულებდა რომ ძალიან მოვწონდი და რომ ძალიან ტკბილი ვიყავი... ესეც ასე ჩავაბარე ჩემი ქალიშვილობა ჩემთვის საყვარელ ადამიანს. ბარბის ნაწილი: ქვევით ჩავედით თუარა გარეთ გავედი. ჩემი ქმარი უნდა მენახა-რეინჯ როვერი. გავედი და დავინახე შიგნით დაჩი იჯდა. რომ დამინახა დამიძახა მოდიო. მეც მეტი რამინდოდა პირდაპირ წინ ჩავსკუპდი. -აუუ რამაგარიაა.-(აღფრთოვანება ვერ დავმალე) -მოგეწონა? ამაზე ამბობდი ჩემი ქმარიაო?-(დაჩი სიცილით) -ხოო. რა არმოგწონს ჩემი საქმრო? ვისია?-(ბარბი) -დანიელმა ჩამომიყვანა საფრანგეთიდან.-(დაჩი) -ხოო მაგარია მეც მინდა ეგეთი ძმა.-(ბარბი) -შენს გიყიდიან მალე.-(თვალი ჩამიკრა) -ჯერ პრავა არმაქვს და მამა არმიყიდის ისე.-(მოვიწყინე) -უფ...ვინ გაბედავს ჩემი გოგოს დაჯარიმებას.-(დაჩი) -ჰაა?რა?-(ბარბი) -კაი ბარბი ნუ იდებილებ თავს კარგად ხვდები რომ როგორცკი დაგინახე მომეწონე.-(დაჩი) -მე არ...-(სიტყვა დაჩის ტუჩებმა გამაწყვეტინეს რომლებიც გემრიელად აგემოვნებდნენ ჩემს ტუჩებს) ტასოსთან და დანიელთანაც შევიხედოთ რახდება: თინა ბებო გავიცანი ძალიან თბილი ქალია. თურმე ბავშობიდან ზრდის ბიჭებს და როდესაც აქ ჩამოდიან ის უვლის. ახლაც ვზივართ მე და თინა ბებო სამზარეულოში და ყავას მივირთმევთ. დანიელი ისე შემოვიდა ოთახში ვერც შევამჩნიე. -დანიელ გვისმენდი?-(სიცილით ჰკითხა თინიკომ) -არაა... ახლა შემოვედი.-(ღიმილით თქვა და ჩემს გვერდით ადგილი დაიკავა) -ნეტა იცოდეთ როგორ უხდებით ერთმანეთს.-(ყავა გადამცდა როდესაც თინიკომ ესთქვა) -კარგი შვილო დაიხრჩვი თქო კიარ მითქვამს... რადაგემართა?-(თინიკო მოვიდა და ზურგზე ხელი დამიტყაპუნა) -მადლობა კარგად ვარ.-(თბილად გავუღიმე. დანიელს გავხედე რომელიც იდიოტივით იღიმოდა) -თინიკო ბებო უკვე გვიანია წადით დაიძინეთ.-(დანიელმა უთხრა) -ყავის ჭიქებს მე დავრეცხავ თქვენ წადით დაისვენეთ...-(მე) -მერიდება შვილო...-(თინიკო) -კარგით რა ჩემი თხოვნა იქნება რომ ახლა წახვიდეთ და დაისვენოთ.-(თბილად გავუღიმე) -კარგი შვილო მადლობა.-(თინიკო ბებო წავიდა) დავრჩით მხოლოდ მე, დანიელი და სამზარეულო. ავდექი და ჭიქების რეცხვა დავიწყე. უკნიდან ვგრძობდი დანიელის მზერას მაგრამ არვიმჩნევდი. როდესაც დავამთავრე უკან უნდა შევტრიალებულიყავი როდესაც კისერზე ცხელი სუნთქვა ვიგრძენი. -გიხდება სამზარეულო.-(ჩამჩურჩულა დანიელმა და ყურის ბიბილოზე მიკბინა) -ვიცი... რას აკეთებ დანიელ სულ გაგიჟდი?-(მოშორება მინდოდა მაგრამ წელზე ხელები მომხვია და უფრო ამიკრო სხეულზე) -კარგი დამშვიდდი წამოდი დავიძინოთ-(ლოყაზე ხმაურით მაკოცა) -დავიძინოთ?-(მე) -ხო ერთად დავწვებით.-(დანიელი) -რამდენს ბედავ?-(მე) -უბრალოდ გაჩუმდი.-(დანიელმა ყელში დამიწყო კოცნა ახლა გულზე წამივა) -გაჩერდი.-(გონება არეულმა ამოვიკრუსუნე) -ჰაჰაჰ ჩემი პატარა ბარტყი.-(კიდევ მაკოცა და ხელში ამაფრიალა) -რას აკეთებ?-(მე) -ოთახში მიმყავხარ.-(დანიელი) ხმა აღარ ამომიღია დანიელმა ოთახში შემიყვანა და დამაწვინა. თვითონ გაიხადა და გვრდით მომიწვა. სპორტულებში თავს არაკომფორტულად ვგრძნობდი. დანიელი მიხვდა და ჩემი ხედის გახდა დაიწყო. -დანიელ!.-(მე) -გაჩერდი არაფერს არ ვაპირებ ცუდს.-(დანიელი) ზედა გამხადა და ჩემს მკერდს დააშტერდა. მე სირცხვილსგან სად წავსულიყავი არვიცოდი. მივხვდი რომ ქვევითაც აღარაფერი მეცვა და უცებ გადავიფარე საბანი. დანიელს გაეცინა და ჩამეხუტა. მომატრიალა ისე რომ ჩემი ზურგი მის მკერდს ეხებოდა და მის ხელზე მედო თავი. პრივეტ  მოკლედ მინდა რომ დაწერეთ კომენატრები და რაც არმოგწონთ გამისწოროთ ეს ჩემთვის ბევრს ნიშნავსპ.ს მითხრეს რომ მოთხრობაში სმაილების მეტი არაფერია ხოდა აჰაა სმაილების გარეშე  მიყვარხართ
|
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
