ვფიქრობდი რა მეთქვა ამ ახმახისთვის ,რომ გაიღვიძებდა იქნებ სულაც გაბრაზდეს და მითხრას "რატომ გადამარჩინეო?!" და საერთოდ რა მინდოდა რას მომყავდა თავი ხელებში ჩავრგე და მაინც მეორე მემ მსძლია.."როცა,დაინახავდნენ თავს იკლავდა შენ ადგილაას ყველა გადაარჩენდა!"
მაგრამ,მე მაინც მეშინოდა ბიჭის რეაქციის,ერთი საათი ვიჯექი და არაფერს არ ვაკეთებდი ვფიქრობდი მომხდარზე და ბოლოს ყველაფრით დაღლილს ჩამეძინა ,როდესაც გავიღვიძე უკვე 7-ი იყო დაწყებული ,გადავწყვიტე რაიმე საჭმელი მომემზადებინა ბიჭისთვის და ჩემთვისაც "ოჯახური"-ს გაკეთება ვარჩიე სალათას და ნახევარსაათში ყველაფერი მზად მქონდა უცბათ რაღაც ხმა გავიგე.... ჭიქა რომელსაც,მაგიდაზე ვდგამდი შიშისგან ხელიდან გამივარდა ხელის გული გულზე მივიდე და იქითკენ წავედი საიდანაც ხმაური შემომესმა,ოთახის კარი შევაღე და რას ვხედავ ბიჭს გაუღვიძია და ცუდად იყო გულზე იდებდა ხელს და მძიმედ სუნთქავდა ერთი ამათვალიერა და გამიღიმა მგონი იქვე "დავდნი",მაგრამ სახე უცბათ მოეღუშა სააბაზანოსკენ მივუთითე პირსახოცი და ჩემი ძმის სპორტიულები მივეცი ოთახი დავტოვე და იქვე ტახტზე წამოვწექი უცბათ მისი ღიმილი გამახსენდა და სივრცეს გავუღიმე მაგრამ, ღიმილი სახეზე შემაშრა როდესაც, კარების გაღების ხმა მისწვდა ჩემს ყურთა სმენას უცბათ ავფორიაქდი და ფეხზე ავდექი ის კი კედელს მიეყრდნო და ტუჩის მარჯვენა კუთხე ჩატეხა ჩემსკენ წამოვიდა და დივანზე მოკალათდა.

-გამარჯობა პატარა ქალბატონო აქ როგორ , აღმოვჩნდი._ინტერესით და
ცინიკური მზერით მკითხა.
ღრმად ამოვისუნთქე და
სალაპარაკოდ მოვემზადე უცბად ტანზე დავიხედე და ბიჭის მზერა დავიჭირე ჩემს ფეხებზე ჩემი ისედაც მოკლე შორტი დაჯდომით უფრო მოკლე გახდა ჩემი მადიანი ფეხებიც კეკლუცურად უმზერდნენ ცოტა შევიშმუშნე და ნორმალურად დავჯექი ჩაიცინა და ისევ ცინიკური მზერა მომაპყრო.
-რა გქვია?_ინტერესით მკითხა...
გამიკვირდა.
-ანდრეა.
-თორნიკე_ნასიამოვნებმა ჩაიღიმა და ხელი გამომიწოდა არვიცი რატომ მაგრამ, დავიბენი როდესაც,მის შავ თვალებს გადავაწყდი...ხელი ხელს შევაგებე და უხერხულად შევიშმუშნე როდესაც მივხვდი რომ, მოცილებას არ აპირებდა თვალებში ჩამაშტერდა ახლა მე დავრჩი ფრიად აღფრთოვანებული როცა მივხვდი ,რომ ჩემი მწვანე თვალების ტყვედ იქცა ნასიამოვნებმა ჩავიღიმე და გამოსაფხიზლებლად ხელი წინ ავუფრიალე მაინც ცინიკური მზერა ჰქონდა და თან უტეხი.
-სასიამოვნოა_მითხრა და გამიღიმა.
-ცუდია იგივეს თქმა მე რომ, არ შემიძლია._ცინიკურობა არც მე დავაკელი,სახეზე გაოცება გამოესახა მაგრამ ცინიკა მაინც "ამშვენებდა"ისე სიმართლე გითხრათ უხდებოდა კიდეც.
-რატომ?_მკითხა თითქოს ძაან აინტერესებდა.
-რავიცი,არაასახარბიელო ადამიანს ასეთ მდგომარეობაში რომ,ნახავ._მეც ცინიკურად ვუპასუხე...და ხელები მუხლზე დავიწყვე.
-რა მდგომარეობაში?_აშკარად არაფერი არ ახსოვდა.
-თავს იკლავდი!_პირდაპირ ვაჯახე..
-რაააა?!მე მეგონა ჩვენ..ღამე.
ახლა მე გავიოცე...და მთლიანად ავხურდი იმის გაანალიზებისას თუ რას ფიქრობდა ის.
-არვიცი რა იფიქრე მაგრამ, ალბათ მე რომ, არა ეხლა მკვდარი იქნებოდი.
სახე მოეფუფქვრა და დაუსევდიანდა თითქოს აუცრემლიანდა კიდეც თავი ხელებში ჩარგო და უხმოდ იჯდა რამდენიმე წუთი.
-ბოდიში....ყველაფერი გამახსენდა...._სევდიანად გამიღიმა და წამოდგა.
-არაფერი არ გიჭამია არ გინდა?_მაინც ვკითხე.
-არა იყოს მადაზე არვარ.
ოთახში შევიდა და ალბათ 15 წუთიც არიყო გასული რომ, გამოვიდა.
-მივდივარ.
-სად?_ენამ წინ გამისწრო...
-სასტუმროში.
-რატომ? სახლი არ გაქვს?_ზედმეტი ცნობის მოყვარეობის გამო თავი დავიწყევლე მაგრამ, გვიანი იყო.
-ახალი ჩამოსული ვარ ლონდონიდან და ჩემი ბინა 3დღეში იქნება მზად ჩემი მშობლების სახლში კი გუშინდელის მერე არ დავბრუნდები!_ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა და ღრმად ამოისუნთქა.
-შეხედე გარეთ როგორი ამინდია ეხლა სასტუმროს თუ ნახავ..._ნაღვლიანად ვუთხარი.
-აბა რა ვქნა?_ნაღვლიანად გამიღიმა.
-აქ დარჩი მე არ შემაწუხებ..
-კარგი ანდრეა...თუ არ შეგაწუხებ დღეს აქ დავრჩები ხვალ კი სასტუმროს მოვძებნი._გამიღიმა და ჩემს წინ დაჯდა.
-რამეს არ შეჭამ?_ვკითხე და მისი მზერით შეწუხებული შევიშმუშნე.
-კი ..ოღონდ შენთანერთად.
-კარგი ეხლავე გამოვაწყობ._უცბათ წამოვდექი და სამზარეულოს მივაშურე.
_____
სუფრა გავშალე და მისაღებში გავედი ისისიყო ოთახში უნდა შევსულიყავი რომ, გავიგონე ტელეფონზე ვიღაცას ელაპარაკებოდა.
-უნდა ვიპოვოთ! არ მაინტერესებს! დასჭექა და ჩემი დანახვისას უცბათ გათიშა.

-ყველაფერი მზადაა შეგიძლია მოხვიდე.

ჭამის დროს
სიტყვა არ დაუძრავს ვატყობდი რომ, გაღიზიანებული იყო და ხმას არ ვიღებდი.
ჩემთვის ფილმი ჩავრთე და ბატიბუტიც გავამზადე,თორნიკეც გვერდით მომიჯდა კომედია იყო და ბევრიც ვიხალისეთ გამიხარდა ,რომ ისიც გავახალისე ფილმის დროს უცბათ შევხედე..რაღაცის თქმა მომინდა.
-თუ გინდა მომდევნო სამი დღე აქ დარჩი არ შემაწუხებ..თან ჩემი ძმაც ახალი წასულია და მარტოობას არ ვარ მიჩვეული._ისე შემრცხვა ჩემი ნათქვამის რკმ ,სად წავსულიყავი არვიცოდი...უცბათ დისტანციონი აიღო და ფილმი გამორთო.
-არ შეგაწუხებ?_ცინიკურად მკითხა და ჩემსკენ წამოვიდა თვალებში ჩამაშტერდა და მზერა ტუჩებზე დამასო უცბათ მოწყურებული დამეტაკა და მთელი ვნებით დამიკოცნა...ეს იყო ენით აუღწერელი რაღაც ჩემთვის..ქვედა ბაგეზე ვუკბინე და უცბათ წამოვარდი ოთახში შევვარდი და კარები გადავკეტე ხელის გული გულზე მივიბჯინე და გავაანალიზე რომ, იმ შართან შედარებით რაშიც დილას გავერიე ეს შარი რა მოსატანი იყო..ახლა მივხვდი რომ, არაფერი ისე ვეღარ იქნებოდა როგორც ადრე...ბიჭი მდინარიდან ჩემთვის საბედისწერო ადამიანად იქცა.
______
ესეც მეორე თავი..
მიყვარხართ.
თქვენი ჰართბითი.<3