ამწამს ვიგრძენი რაიყო ნამდვილი ბედნიერება,ჩემთავს შეკითხვა დავუსვი "აქამდე როგორ ვცოხოვრობდი?" "ამ ადამიანის გარეშე როგორ ვსუნთქავდი?".."როგორ ვარსებობდი?",ყველა დღეს რომელსაც ყველაზებედნიერ დღეებად მივიჩნევდი გაფერმკთალდა, ახლა ყველა ბედნიერი წუთი ჩემთვის თორნიკესთან ყოფნით განისაზღვრებოდა,ადამიანი რომელიც ჩემ სამყაროდ იქცა...უყოყმანოდ შემოვუშვი ჩემს გულში არვიცი ასე მალე როგორ,როდის ან რატომ მაგრამ, ის უკვე დავიჩემე...თბილი მკლავები რომელიც ისე მათბობდა რომ, გონის დაკარგვამდე მსიამოვნებდა ..თვალები რომელშიც,მხოლოდ ჩემ თავს ვხედავ ,ჩემ სამყაროდ იქცა.
მისი სურნელი ხარბად შევისუნთქე და უფრო ავეკარი ძლიერ სხეულს.
-მთავარია ახლა ჩემთან ხარ და გადაგარჩინე._ამოვიჩურჩულე და თავი გულ-მკერდზე მივადე..მესმოდა გულის ცემა და ვოცნებობდი ეს გულის ცემა არასდროს შეწყვეტილიყო და თუ ეს მოხდებოდა ჩემიც უყოყმანოდ
გაყვებოდა მის გზას.
-ანგელოზი ხარ!ჩემი მწვანეთვალება ანგელოზი!_ჩუმად მითხრა და თვალებში ჩამხედა თითქოს იქ უნდოდა ჩემი ფიქრების წაკითხვა...არვიცი რა ამოიკითხა,მაგრამ კმაყოფილმა გამიღიმა და ორი თითი ნიკაპქვეშ მომიჭირა,თავი ზემოთ ამაწავინა და ტუჩებზე დამაცხრა...გაუაზრებლად თვალები დავხუჭე ,გონის დაკარგვამდე მსიამოვნებდა მისი ყველანაერი შეხება,მონაცვლეობით მიკოცნიდა ხან ზედა ბაგეს და ხან ქვედას..არანაერი სინაზით რაც უფრო მხიბლავდა....ტუჩებს ძლივს მოწყდა და ისევ ჩამეხუტა.
-ჩემი ტკბილი ანგელოზი ხარ!_ტკბილად დამჩურჩულა.
ფეხით ისევ სახლისგზას გავუყევით,უცბათ ტელეფონის წკრიალის ხმა გავიგონე.
-რას შვები ანდრეა?_ტკბილი ხმით მომიკითხა ანამ.
-შენთან მინდა._პატარა ბავშვივით გამომივიდა,თორნიკემ წარბაწეული შემომხედა.
-მოდი აკოსთან ვართ ყველა!_როგორც, ჩანს სპიკერზე ჰქონდა ჩართული და ყველას ხმა კარგად მესმოდა,მესმოდა რა ამბავშიც იყვნენ.
-მოვალ._გახარებულმა ჩავყვირე და გავთიშე.
-ვინ იყო?_თითქოსდა იეჭვიანა და ეგოისტურად გამიხარდა.
-ჩემი მეგობარი._ვატყობდი როგორ, არ მოეწოა შემოვლითი პასუხი.
-გასაგებია._კბილების ღჭიალით ჩაილაპარაკა.
-თორნიკე.
-გისმენ.
-ჩემთან ერთად წამოხვალ? ჩემ მეგობრებს გაგაცნობ._გამომცდელად შევხედე.
-ანდრეა...ბოდიში მეც გასასვლელი ვარ,არ გეწყინოს._თბილად დამისვა ხელი სახეზე და საფეთქელზე დამიტოვა კოცნა.
-კარგი,მაშინ მე წავალ._მანქანაში ჩავჯექი და გზას გავუყევი.
ყველა ჩემთან მოვარდა პირველი ანას ჩავეხუტე ჩემს დად წოდებულს...ფეფოც და ჩემი ლილეც ვნახე...
ლილე აკოს ცოლია,ფეფო ლეოს შეყვარებული,ანას კი ერთი კარგი ბიჭი უნდა ვუშოვო (ვიცინი).
ბევრი ვიმხიარულეთ ყველა მონატრებული მყავდა...მაგრამ, უცბათ თორნიკე გამახსენდა და უნებურად მოვიღუშე მომენატრა,ანას არ გამოპარვია და იქითა ოთახში გამიყვანა ყველაფერი მოვუყევი ის კი გაოგნებული მისმენდა,ხმის ამოღებაც კი არ უცდია.
-მართლაც ანგელოზი ხარ!_გადაიხარხარა და ასრუტუნებულს ჩამეხუტა._რა გატირებს ანდრეა?არ გამაგიჟო.
-არვიცი...ბედნიერება ალბათ,ანა ეს გრძნობა ჩემთვის ძაან უცხოა და სასიამოვნო ამის გარეშე როგორ ვცოხვრობდი?_ამოვიხვნეშე და თავი მხარზე დავადე..დღეს მეორე დღე იყო ხვალ კი თორნიკე მის სახლში წავა ,ამის გახსენებაზე უფრო წამიხდა ხასიათი.
-ანა წავალ..._მანქანის გასაღები ავიღე ,ანას გადავეხვიე და დავემშვიდობე...სადარბაზოდან როდესაც ,გამოვდიოდი ლუკა დავინახე...ახლა ამის დანახვას ყველაფერი მერჩივნა,გამიღიმა და ჩემსკენ წამოვიდა მე კი ჩემს მანქანას ვეძებდი მაგრამ თვალი ვერსად ვერ მოვკარი გაშლილი ხელის გული შუბლზე მოვისვი, მივხვდი Citypark-მა წაიყვანა იმიტომ, არასწორად დავაყენე..ჩემი გაფანტულობის ბრალია...ესღა მაკლდა.
-ანდრეა გაგიყვან._თავისი ღიმილით დამაჯილდოვა.
-არა იყოს მომაკითხავენ..._ნიჭიერად ვიცრუე...და ნომრების ქექვა დავიწყე და ჰოი საოცრება გულში დავლოცე თორნიკე რომ, მისი ნომერი ჩამიწერა დავაწექი ღილაკს და ესეც ასე ზარი გადის.
-თორნიკე._წამში გამომიკეთდა გუნება და ყურებამდე გავეკრიჭე სივრცეს.
-გისმენ ანდრეა_ეტყობოდა ანერვიულებული იყო.
-ძალიან გთხოვ მომაკითხე._მავედრებელი ტონით ვუთხარი და ძარღვებ დაბერილ ლუკას შევხედე.
-სად ხარ პატარა?მითხარი._ვიგრძენი რომ, გაეღიმა.
მისამართი ვუთხარი და დავემშვიდობე.
-ვინ არის შენი?_ლუკამ გაბრაზებული ტონით და კბილების ღჭიალით მითხრა.
-რაში გაინტერესებს?_ცინიკურად ვუთხარი და არაფრად არ ჩავთვალე დაბერილი ძარღვები.
-და მაინც ვინ არის?_თავისას აგრძელებდა.
-ის ვისთანაც ერთად მთელი ცხოვრება უნდა გავატარო!ადამიანი რომელიც,ყველაზე მეტად,ჩემს თავზე მეტად მიყვარს! დაკმაყოფილდი?_ცივად ვუთხარი და მის ნათქვამს უფროსწორად "ნაბოდვარს" ყურადღებას არ ვაქცევდი....ჩემი ყურადღება ეზოში ახლახანს შემოსულმა შავ "Mercedes 'c'"-მა მიიქცია ყურადღება...ჩემს ფეხებთან გაჩერდა იქიდან კი მოწესრიგებული თორნიკე გადმოვიდა და მტრული მზერა ესროლა ლუკას...კარები გამომიღო,შიგნით მოვკალათდი...თოკომ ერთი აათვალიერა ლუკა და თვითონაც მანქანაში ჩაჯდა და გაზის პედალს ძლიერად დააჭირა ფეხი.
-მომენატრე._ტკბილად წარმოთქვა და მარცხენა ხელის გული დამიკოცნა.
-მეც ძალიან._გაბადრულმა ვუთხარი და გზას გავხედე ისევ ჩვენ მდინარესთან მივიდა და მანქანა იქ გააჩერა...ხელით მიმანიშნა გადმოდიო.
ხელი წელზე მომხვია და მანქანას მიეყრდნო და ბაგეებს დაეწაფა მიკოცნიდა მთელი ვნებით თითქოს ბოლო იყო...არვიცი რატომ მაგრამ მე ასეთი შთაბეჭდილება დამრჩა.
-რაც არუნდა იყოს იცოდე რომ, მიყვარვარ._ვერ აღვწერ რა ვიგრძენი...პირველად მითხრა სიტყვა "მიყვარხარ"...გულის ჯიბიდან პატარა კულონი ამოიღო...მე მეგონა ჩვენი ინიციალები ეწერა მაგრამ არა...კულონზე გამოკვეთილად ეწერა "მიყვარხარ ანგელოზო"...უნებურად ცრემლები წამსკდა და თორნიკეს მთელი ძალით მოვხვიე მკლავები...
მანქანით ვისეირნეთ მის მეგობრებზე მიყვებოდა "დემეზე და ლეოზე"...ისე ლაპარაკობდა მათზე როგორც, ძმებზე.
უკვე მოსაღამოვდა...სახლში ავედით,მთელი დღის უჭმელს პიცა მომინდა თორნიკესთან ერთად პიცა გამოვაცხვე ..მერე კი არეული სამზარეულო ერთად დავალაგეთ,მივირთვით...
ჯილდოდ კი ვნებიანი კოცნა დავიმსახურე..აბაზანიდან გამოსული კი თორნიკე ჩემს საძინებელში დამხვდა,ყელი ნეტარედ დამიკოცნა და ლოგინზე გადამაწვინა..ბაგეებს მოწყურებული დაეწაფა უხეშად და მომთხოვნად მიკოცნიდა არანაერი სინაზე რაც მაგიჟებდა გულზე მიმიხუტა და მიჩურჩულა.
-დღეისთვის გვეყო პატარა..._ჩაიცინა..უცბათ კი ისევ დამჩურჩულა..._მიყვარხარ..
ჩამეძინა,ასე კარგად არასდროს არ მძინებია...დილას ლოგინი ცარიელი დამხვდა საწოლთან კი წერილი "წავედი და მოვალ აუცილებლად მიყვარხარ ანგელოზო"_თორნიკე.
იმ დღის მერე კი ერთი კვირა გავიდა მე კი ადამიანს აღარ ვგავარ ანა ჩემთან არის მაგრამ არავინ არმინდა...მენტრება ჩემი "ბიჭი მდინარიდან"....

_______
ესეც ასე მეოთხე თავი შემდეგი ბოლოა არ მიყვარს გაწელილი ისტორიები.
გამოხატეთ თქვენი აზრი იმედია იმედებს არ გიცრუებთ
მიყვარხართ ყველა...
თქვენი ჰართბითი.