ლიზა ეზოში იყო, ბიჭები, რომ გამოიშალნენ....
-სად მიდიხართ?

-საიდუმლო ადგილზე. დაიწყო ცოტნემ...
-რატისთან? ახლავე მამას დავურეკავ და ვეტყვი, რომ ანდრია სახლიდან გავიდა... და ტელეფონი ამოიღო...
ანდრიამ გამოსტაცა....
და ჯიბეში ჩაიდო.... ცოტნემ დამცირების ნიშნად ხელი ჰკრა, თან გაუღიმა.... ლიზას ნერვები მოეშალა და ძმას ხელი შეუბრუნა... მთელი ბიძგით, ცოტნეს დააკლდა რომ არ წაქცეულიყო.... ლიზას სიცილი აუტყდა...
-ლიზა მოგკლავ და ცოტნე შებრუნდა...
-შენ დაიწყე ცოტნე... ღირსი ხარ!! და დაეჯღანა... ამ დროში კი ანდრია უკვე გარეთ გავიდა...
-მოვალ სახლში და განახებ.........
ცოტნეც გაჰყვა....
-იდიოტებო!! და ლიზაც გარეთ გავიდა....
ანდრიამ დაძრა მანქანა ... ეტყობოდა როგორ მონატრებოდა მანქანასთან ჯდომა.. და მალევე მოსცილდა ადგილს...
-იდიოტები არიან რა!! არ გამოეწერათ მაინც!! ახალ ხიფათში გაეხვევა....

ემილი გარეთ დაღონებული იჯდა,... ხელში ფოთოლი ეჭირა და ატრიალებდა.. შემდეგ დახევა დაუწყო და სულ გადაყარა... თავი მაგიდაზე დადო და ლიზას სახეს წააწყდა.....
ლიზამ ასეთი რომ დაინახა.... მისკენ წავიდა...
-ემი რა გჭირს და ხელი ზურზე დაადო...
დედაჩემი სულ შეიცვალა... საბას ვეღარ ვნახავ... და ცრემლები ჩამოსცვივდა...
ლიზა მიხვდა, რომ ეს თავის ნათქვმა გამოიწვია...
-აუ კაი რა ემიკო.. მომისმინე მე ყველაფრს მოვაგვარებ.... აღარ იდარდო მაგაზე.. თან თუ საბუუს უყვარხარ არ მიგატოვებს.... მოდი მუსიკებს მოვუსმინოთ...
-არ მინდა.. შენი lana del rey ....
-ლიზამ ჩართო dark paradise და ბოლომდე აუწია... ფეხები სკამზე შამოაწყო.. თავი მუხლებზე დაიდო და ფიქრს მიეცა.....
ელენემ მუშები გააცილა... და გოგონებს გახედა.. ორივე დაღონებული იჯდა სკამებზე....და გარშემოც ასეთი მოწყენილობა სუფევდა....
-რა გჭირთ? თქვენ?
ამ დროს ლიზას მეგობრები შემოვიდნენ სახლში..

მია, ანი და კოშეიჩი...
ელენე ემისკენ წავიდა... მაგრამ მან თავი არ ასწია .. თვალენი დახუჭული ჰქონდა და ხმას არ იღებდა....
ამიტომ თავი ძალიანაც არ შეიწუხა.. სახლში შევიდა...
-მოდით.. როგორ მომენატრეთ.. მიეგება ლიზა მეგობრებს.. მათ ვისაც ყოველთვის ელის თავისთან...
კოშეიჩი რაღაცას ზურგს უკან მალავდა და ლიზას უღიმოდა..
-რა გაქვს კოშე? რას მიმალავ? მაშინვე შენიშნა ლიზამ...
კოშეიჩმა გვირილების ლამაზი თაიგული გაუწოდა ლიზას.... თან წერილიც მიაყოლა...
-რა ლამაზია.. რა მაგარი ბიჭი ხარ! როგორ გამიხარდა.... და გვირილები ჩაიხუტა...
-მერე რატიმ გამოგიგზავნა...
ლიზამ გაკვირვებულმა შეხედა და წერილი სასწრაფოდ გახსნა...
სწრაფი ხელით იყო ნაწერი, თან ჩანდა რომ ცაციის ნაწერი იყო..

" ლიზა მომისმინე, მე იმდენად დაბნეული ვარ.. პირადად არ ვიცი რატი კიდევ არსებობს ტუ არა ჩემში.... ინგლისში ვბრუნდები, მაგრამ იცოდე სულ მალე ისევ გნახავ.. ჩემს გარეშე არ მოიწყინო... ბოოს შენ გიტოვებ... გაუფრთხილდი.. ჩემი ბიძაშვილი მოგიყვანს... მალე დავბრუნდები და ისევ ერთად ვიქნებით.. არ დამივიწყო... და გული არ მატკინო.. ... მე თუ მოგენატრე მას მოეფერე და როგორც მე ისე მესაუბრე.. თავს გაუფრთხილდი კიდევ და ეს ლამაზი ყვავილები შენ. .. ვიცი რომ ედელვაისებზე გიჟდები, მაგრამ ვერ ვიშოვე,, ცოტა დრო მქონდა... ნახვამდის ჩემო პრინცესავ....."
ლიზა წერილი გულში ჩაიკრა...
-სად წავიდა ასე უეცრად? და კოშეიჩს შეხედა...
-რავი... მე ესენი გამომატანა.. ხვალ ძაღლსაც მოგიყვან...
ლიზამ ტირილი დაიწყო...
-ასე რატომ წავიდა.. რამე სჭირს....
-არა.. არვიცი.. არამგონია...
-ლიზამ გვირილები ისევ მიუხუტა... ასე იდგა ერთი ხანი, შემდეგ მია და ანი გაახსენდა და მაგიდისკენ წარუძღვა...
-რა მოხდა ლიზ არ მოგვიყვები....
-კი, მაგრამ და თმებზე ხელი გადაისვა... სახლში უცხო ტიპი შემოვიდა... თმები შეისწორა და გოგონებისკენ წამოვიდა...
-ლიზა ჯაფარიძე რომელია?

სერიოზული ხმით იკითხა... და სამივი გოგონას ახედა .. თითქოს რაღაცის ამოცნობას აპირებდა....
-მე ვარ.. უთხრა ლიზამ...
-ანუ შენ ხარ.... მე გაბრიელი მქვია და ხელი გაუწოდა...
ლიზა დაიბნა...
-აქ რატომ მოხვედი..??
-ხელს არ ჩამომართმევ....
-ხელი უნდა ჩამოგართვა..??
-კიი..
ლიზას გაეღიმა....
გვირილები დადო და ხელი გაუწოდა....
ბიჭი მაჯას დააშტერდა და მთელი ძალით ორივე ხელი შემოჰხვია, თან ხშირად სუნთქავდა....

-ძლივს გიპოვე.... და თავისკენ მისწია და გულში ჩაიკრა...
ლიზა დაბნეული იყო...და გული მასაც აუჩქარდა....
-ვიცი რომ ეს სიმართლეა... რა მხელა გაზრდილხარ... და სახეზე ხელები გადაუსვა..
-ოე რას აკეთებ.. ჩემს სახლში შემოიჭერი და ასე იქცევი? და ხელები მოაშორებინა...
-მე უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა.. ეს არაფერი კიდევ გნახავ....
ამ დროს სახლში მეორე გოგონაც შემოვიდა.... თვალები საოცრად გაბრწყინებული ჰქონდა..და ლიზას უყურებდა...
-ვიპოვეთ. რას იტყვი?/ და გოგონას გახედა....
-არაფერს... ჩვენ უბრალოდ ის ვიპოვეთ....
-ხომ ჩვენ უბრალოდ ის ვიპოვეთ და მალე ჩვენთან ერთად იცხოვრებს... მარტო აღარ ვიქნებით.. და ლიზას ხელზე ისევ წაეტანა..
-ახსენით რა ხდება.. დაიწყო მიამ...
-არაფერი.. თქვენ ნუთუ რამე გაწუხებთ...

მიას გაეცინა.... ანიც აჰყვა...
-აუუუუ... ჩემი კაი გაბრიელ ეს შენ ხარ ძმაო კაი ხანი გიყურებდი და ძლივს გიცანი... და კოშიჩი მისკენ წავიდა... ჩაეხუტა და ხელზე ხელი მოავლო...
-მე შენ გიპოვე... გიპოვე... და გულიანდ გიცინა... გაბრიელიც აჰყვა... და სანამ კარგად არ ჩაბჟირდნენ არ გაჩერდნენ.. ლიზას გარდა ყველა მიხვდა რაც ხდებოდა... ის იდგა მარტო ასე გაოცებული და ხანდახან იღიმებოდა...
-რა მოხდა?
-ეს თამაშია ლიზა...გაბრიელს ვერ ცნობ?? გაბრიელი ჩვენი თბილისის გმირი
-თბილისის გმირი? წამოიყვირა ლიზამ და გაღიმებულმა ხელი პირზე აიფარა....
გაბრიელი ლიზაცა ჩაეხუტა...
-შენ ვინ არ გიცნობს.. მე როგორ ვერ გაგიხსენე... და ლიზამ სიცილი ატეხა....
კარგად დაბნეული იყო, ბოლოს და ბოლოს იმ ბიჭს შეხვდა, ვისი მშობლებიც ყველასთვის ცნობილები იყვნენ თბილისშიც და მთელ საქართველოშიც... ოდესღაც მათაც ბევრი ფანები ჰყავდათ და ძალიან პოპულარელები იყვნენ ახალგაზრდებში... ულამაზესები...
-ლიზას შეიძლება მის მიმართ რამე გრძნობაც გასჩენოდა.. ასეთი შეხვედრის გამომაგრამ.. ახლა როცა რატი გაიცნო... და სხვანაირად უყურებდა ყველას..
-კარგი.. ახლა ყველა დავსხდეთ.. გაბრიელ შენზე მოგვიყევი.... და მაგიდასთან მიიწვია....

-მე უნდა წავიდე... ხვალ ფეხბურთია.... და ყველას სტადიონზე გელოდებით.. ძალიან მჭირდებით.. ნახვამდის ძმები და კოშეიჩი წავიდა....
ლიზამ ხელი დაუქნია და გაუღიმა....
-ნამდვილი ფეხბურთელია... კეთილი ადამიანი...
-ხომ.. და ანიმ გაიღიმა..ლიზა წვენი მოგვიტანე.. გვცხელა...
-ახლავე... მოვალ და ლიზა სახლში შევიდა...
-ნახე!! და გაბრიელმა ჯიბიდან ედელვაისი ამორო.. ცისფერი.. ლიზას მოვუტანე...
-ჰოო.. მას ყველა ბიჭი ყვავილებს ჩუქნის...
-ჰოო.. რა მია .. ჩვენ კი არავის ვახსოვართ და ეშმაკურად გაიღიმა...
გაბრიელი დაიბნა.... გული აუჩქარდა... წეღანდელივით...
-ჯერ გვირილებიო.. ახლა ეს ედელვაისი.. მას 2 ძმა ჰყავს ეს კი არ ახსოვთ და გაბრიელს შეხედა...-მამაშენის გამოცდილებით კი უნდა იცოდე გაბრიელ..... რომ ისე ადვილიც არ არის ასეთი გოგონას ხელში ჩაგდება...
-მამაჩემი რა შუაშია? დედაჩემი თვითონ გაჰყვა... ცნობისთვის...

-ლიზა დაივიწყე მას სხვა უყვარს.. ჩაამწარა ანიმ- რობაქიძე არ გეგონოს თავი გოგოები მახეში გააბა.... ლიზას არც გაეკარო.. ის სხვაა ....
-რობაქიძრ? რაღა შუაშია.. არ ამიხსნით?
ანი ადგა .. წეღანდელი სიცილი სულ დაავიწყდა... და გაბრიელს მიახალა...
-ყველამ ვიცით.. ყველაფერი... რობაქიძე მაგარი ბაბნიკია და მექალთანე... შენ კიდევ უარესი ხარ.....
გაბრიელმა გაიცინა...
-უეჭველი ღადაობ?
-არა... არ ვღადაობ... წადი მამაშენს ჰკითხე გოგონებს მახეში როგორ აბავდა... გასწავლოს მაინც, რამდენ გოგოს გაუტეხა გული და მერე იფიქრე ლიზაზე.. და მის გულუბრყვილობაზე...
-მამაჩემს ძალიან ხშირად ხომ არ ეხები?
-თქვენ ლიზასი გშურთ?
ამაზე ორივეს გაეცინა...
გაბრიელი ადგა... ნატალია წავედით.. მის გვერდით მყოფ გოგონასთან ერთად სახლიდან გავიდა..