ეს ყველაფერი 2 თვის განმავლობაში გრძელდებოდა სანამ მამამ არ ჩამომაკითხა და სასწრაფოდ თბილისში არ დამაბრუნა..
წასვლამდე აცრემლებული თვალებით ლაშა გამოვიდა და ჩამეხუტა.. ბოლოს ხელი ჩამკიდა და მანქანამდე მიმიყვანა.. ყველაზე მძიმე წუთები იყო ეს.. მასთან განშორება..
არ მჯეროდა რომ მის მწვანე თვალებს ვერად დავინახავდი, მისი ღიმილი ასე უცებ გაქრებოდა..

თბილისში ჩასვლის თანავე ოთახში ჩავიკეტე და არ გამოვდიოდი, მისი სურნელი ჯერ კიდევ მახსენდებოდა, ახლა ვხვდებოდი რომ მიყვარდა..

-კატო მოდი ჭამე (დედა)
-არმინდა დე ოთახში შევჭამ მერე
-რაგჭირს?
-შეიძლება მამას ველაპარაკო?
-რამოხდა? (მამა)
-რაც ბანაკიდან დავბრუნდი ერთი ბიჭი მენატრება..
-ვინ?
-აი ბოლოს ხელი რომ ჩამკიდა..
-მივხვდი.. კარგი ვიზამთ რამეს..

და ოთახიდან გავიდა, მე კი ბალიში დავიფარე და ტირილი დავიწყე..

1თვეში სკოლა დაიწყო.. როგორც ყოველთვის სკოლაში არანორმალური დღე იყო, კლასსში სრული დასწრებით ვისხედით როდესაც მასწავლებელმა განაცხადა რომ ჩვენს სკოლაში ახალი ბიჭი გადმოვიდა..
ამ დროს ის დირექტორმა შემოიყვანა,,

-ესეც თქვენი ახალი კლასელი, ლაშა კამკამიძე..

ყველა ბედნიერი სახით უყურებდა, მხოლოდ მე გადამდიოდა წითელ-ყვითელი ფერები, თვალებს ვერ ვუჯერებდი..

-ახლა კი თუ ნებას დამრთავთ მინდა ერთი განცხადება გავაკეთო (ლაშა)
მე ლაშა კამკამიძე 15 წლის ვარ, საზაფხულო ბანაკში ყოფნისას გავიცანი გოგონა, ეკატერინე იგივე კატო, მას ძალიან შევეჩვიე, როდესაც ის მამამისმა წამოიყვანა, მან წაიღო ჩემი გული და ეს გოგონა ამ კლასსში ზის.. მე აქ მის გამო გადმოვედი, რადგან არმინდოდა კატო დამეკარგა..

ყველას თვალები აუცრემლდა მე კი მივედი და ჩავეხუტე.. მასწავლებელიც კი ტიროდა, ეს შეხვედრა იმდენად ემოციური იყო რომ მე თვითონაც ვერ შევიკავე ცრემლები და ლაშას მხარზე ავტირდი..
გაკვეთილების დასრულების შემდეგ სახლში მივედი..

-აბა როგორი იყო ამ წლის პირველი დღე სკოლაში?
-მშვენიერი მამა..
-ნეტავ რატომ..
-რა?
-ლაშა ხომ არ იყო?
-დაიცა შენ საიდან იცი?
-მე მოვძებნე ის და ვთხოვე შენს სკოლაში გადმოსულიყო რადგან ჩემი პრინცესა სულ მოწყენილი არ ყოფილიყო..
-მადლობა მამა..

წიგნები მაგიდაზე დავაწყვე და ლაშას დავურეკე.. 10 წუთში უნდა შევხვედროდი. რაც შემეძლო სწრაფადვემზადებოდი, ზუსტად 10 წუთში ეზოში ვიყავი..
-აბა სად წავიდეთ დღეს?
-სადაც ჩემს ბიჭს უნდა
-დაიცა შენს ბიჭს?
-ხო რა არა?
-არა..
-მაპატიე მგონი ზედმეტი მომივიდა..
-კაი ვხუმრობ, ხომ იცი რომ შენი ბიჭივარ, შენ კი ჩემი გოგო.
-სულელო..
-მოკლედ დღეს მიმყავხარ დედაჩემთან, დედამთილი უნდა გაგაცნო..
-აჰაჰაჰ კარგი.

დედამისი გავიცანი, მართლაც ულამაზესი და უსაყვარლესი ადამიანი იყო, ყველანაირად დადებითი ქალი..
გაცნობის შემდეგ კი სახლში დამაბრუნა.. როდესაც შევედი დედამ იკითხა ეს ბიჭი ვინააო , ლაშამ კი შემდეგი სიტყვებით უპასუხა.. " ქალბატონო ჩათვალეთ თქვენი სიძე გელაპარაკებათ, როდესაც ეკატერინე ჩემს გვერდითაა ნურაფრის შეგეშინდებათ" ამაზე მამას ჩაეცინა და გულში ჩამიკრა..

მეორე დღე სკოლაში მასთან ერთად, ჩემს გვერდზე იჯდა, რაც ბანაკში ლანჩს მახსენებდა, სულ მიღიმოდა და გვერდიდან არ მშორდებოდა, რაზეც ჩემი კლასის გოგონები საშინლად ბრაზდებოდნენ უბრალოდ ყველას ისეთი სახე ქონდა ვითომდა ძალიან უხაროდათ ჩემი ბედნიერება.

-ძაან მაგარია ასეთი ბიჭი რომ გყავს გვერდით..
-მადლობა ვიცი..
-და სახიფათოა.
-რატო?
-მწვანეთვალება...

ყველაზე მეტად ჩემი მწვანეთვალება მიყვარდა, მას კი ვუყვარდი მე..

-პ,ს ბოდიშით მეტს აღარ დავაგვიანებ.. მოგწონთ?