პრივეტ სანდრო.ძლივს წარმოვთქვი ორიოდე სიტყვა და მის მოსალმებას ველოდი.ოღონდ ეხლაც არ დამაიგნოროს ღმერთო გთხოოვ...ვბუტბუტებდი გულში.
-პრივეტ ნატა.ვაიმეე მომესალმა სიხარულით კინაღამ გავფრინდი ჩემს ოცნებებში და კითხვაც არ დავაყოვნე.
-როგორ ხარ?
-კარგად, შენ? დაბნეული მიყურებდა.ალბათ ძალიან გაუკვირდა პირველი რომ მივესალმე და მასთან დიალოგში შევედი.ყოველთვის ჯიუტი და ამაყი ვიყავი და სანამ თვითონ არმოვიდოდა არვურიგდებოდი სისულელეების გამოც კი. და ეხლა? ეხლა მეც მიკვირს ჩემი საქციელის მას კიარა.
-რავიცი არამიშავს...და რაარის ახალი ?არვიცი საიდან ამდენი გამბედაობა.იყო დრო როდესაც მასთან ყოველგვარი მორიდების გარეშე ვსაუბრობდი ყველა თემაზე ,მაგრამ ეხლა თითქოს უცხოები გავხდით ერთმანეთისთვის და ეს ძალიან არმომწონდა.მიუხედავად იმისა რომ კაამთი მე წამოვიწყე,მაინც სანდროს ვდებდი ბრალს ყველაფერში.
-ნატა რაგჭირს?ქვიშაზე მჯდარმა ამომხედა გაკვირვებული სახით.
-არაფერი,რა უნდა მჭირდეს?არანკლებ გაოცებული მზერა მივაპყარი მეც.
-ჰაჰ,და როდიდან არხარ ჩემზე გაბრაზებული? რაღაცნაირი ირონიული მზერა ქონდა რაც ცუდად მომხვდა თვალში, და რომ არა ჩემი გრძნობები მისდამი, სახეზე ირონია აწკეპილს ჯანდაბაში გავისტუმრებდი სამუდამოდ.
-არვიცი,უბრალოდ ძალიან მომენატრე.მხოლოდ ამის თქმა შევძელი გონება დაბინდულმა და წასასვლელად უკან შევბრუნდი.
http://4love.ge/uploads/posts/2015-06/1435419024_a9fa4f38cabb.jpg

თავს ყველაზე დებილ არსებად ვთვლიდი დედამიწაზე.არა!ყველაზე დებილად არა! გავიფიქრე გულში,როცა ჩემი ერთი კლასელი გაამხსენდა.არვიცი რატო მომაგონდა,მაგრამ ის თავის წკლინტებს ჭამდა შუა გაკვეთილზე.ნუუ პირველზე თუარა მეორე ადგილზე მაინც ვარ სიდებილეში.ეს როგორ გავაკეთე?თავი ასე როგორ დავიმცირე? ამ ფიქრებში არეული მივაბიჯებდი ,როცა უკნიდან ჩემთვის საყვარელი ხმა მომესმა.
-ნატა
-ხოო.მაშინვე ვუპასუხე და 180 გრადუსით შევტრიალდი უკან .ნეტა რა უნდა?ვაიმე რამდენმა აზრმა გამიელვა თავში სულ რაგაც სამ წამში.
-მეც ძალიან მომენატრე პატარავ.ღიმილით მითხრა და ფეხზე წამოდგა.მეც მეტი რამინდოდა ბედნიერი გავექანე ჩასახუტებლად.მთელი ძალით მიკრავდა მკლავებში,როგორც მონატრებულ მეგობარს,მაგრამ რაიცოდა რახდებოდა ჩემს გულში.მინდოდა მისთვის მეთქვა რომ მიყვარდა არა როგორც მეგობარი,არამედ ბიჭი,რომელთანაც მსურს გავატარო მთელი ცხოვრება და მხოლოდ მას ვეკუთვნოდე.
-სანდრო რაღაც მინდა გითხრა.ძლივს ამოვილუღლუღე მისი მკლავებიდან.
-მეც მინდა გითხრა რაღაც.ქვიშაზე დაჯდა და მეც მანიშნა მისთვის მიმებაძა.
ვაიმეე ნეტა რაუნდა მითხრაას ?? გული გამალებით მიცემდა.
-რა უნდა მითხრა?დაინტერესებულმა ვკითხე და თვალებში ჩავაშტერდი.
-და შენ რა უნდა გეთქვა? გაღიმებულმა მკითხა.
-ჯერ შენ მითხარი.მეც გავუღიმე და მოსასმენად მოვემზადე.
(ნუთუ სანდროსაც ვუყვარვარ.კი კი უეჭველი.აბა რა უნდა მითხრას მეტი. ეს აზრები მიტრიალებდა თავში)
-რადა ლიკას დავშორდი.ბედნიერი სახე ქონდა ,ალბათ ძალიან ახარებდა ეს პაცტი.
-და ... სიტყვა არ დამამთავრებინა
-მოიცა ჯერ ის არ მითქვამს რატო დავშორდი ლიკას.
-და რატო ? სულგანაბული ველეოდი პასუხს.
-რატო დაა ... სხვა გოგო მომეწონა .
-რააა?ვიიინ? გაოცებიული ვუყურებDი .ნუთუ მე ვარ ის გოგო .ვაიმეე...
-გახსოვს ჩვენი კლასელი თამთა ტომასიანი .
-მერეე?(ფუ შენი მე ხო ბედი არამაქ რაა )
-ის მომწონს.იმდღეს ვნახე და ძალიან მომეწონა .ისეთი გალამაზებულიაა.აი ძალიან მაგარია-ხო გაგიხარდა ჩემი ამბავი?
-აა კიი.ყალბი ღიმილი მივიკარი სახეზე. იმედგაცრუებული,გამოფიტული და დადებილებული ვიჯექი სანდროს წინ და ვუსმენდი როგორ ასხამდა სხვა გოგოს ქება-დიდებას.გონებაში გავისაზრე თუ რა უიღბლო ვარ.კიდევ ბევრ სისულელეზე ფიქრს მოვასწრებდი რო არა სანდრო.
-და შენ რა უნდა გეთქვა?კითხვისნიშანი თვალები მომაპყრო.
-აა მეე ... ისეთი არაფერი. ფეხზე წამოვიჭერი.- უნდა წავიდე მეჩქარება .
-კაი რა დარჩი ცოტახანი და გაგაცილებ.
-არა არა მეგი მელოდება, უნდა წავიდე.
გაღიზიანებული მოვცილდი იქაურობას.მეგი თვალებგანათებული მიყურებდა .ალბათ კარგის მოლოდინში.
-ტყუილად ნუ გიხარია.უხალისოდ ვუთხარი და შეხლონგზე დავენარცხე.ყველაფერი მოვუყევი და შემდეგ ერთად გამოვლანძღეთ თამთა ტომასიანი.