ელენეს წვეულება იდეალურად დაიგეგმა. ძალიან დიდი და გრანდიოზული წვეულება გამოდიოდა. ელენე ციბრუტივით ტრიალებდა ეს ხომ მისი დაგეგმილი წვეულება იყო ბოლოსდაბოლოს. ელეს გასაკვირად მთეეელი დღე ბერდია ჯიუტად არ ჩანდა ამის გამო ბრაზობდა და თან ნერვიულობდა. სად შეიძლება წასულიყო ან არ უნდა მოეკითხა მაინც? მაგრამ იმდენი საქმე ჰქონდა ელეს რომ ნერვიულობა გადადო. წვეულება ექვსზე იწყებოდა ახლა კი ხუტის ნახევარი იყო ზუსტად ამიტომ საბოლოო მითითებები გასცა და ფეთიანივით შევარდა აბაზანაში
სულ რაგაც 20 წუთში გამოვიდა და იქვე მიფენილი კაბა ფრთხილად ჩაიცვა. შესაბამისი მაკიაჟი გაიკეთა, მსუბუქი მაგრამ ისეთი რომ მის უნაკლო სახეს ეშხს მატებდა. თმები დაიხვია და მაღლა აიწია (როგორ მოახერხა ეს ყველაფერი ამხელა თმების პატრონმა ვერ გეტყვით ) საყურეები ყელსაბამს შეუხამა. მაღალქუსლიანები, სუნამო და მზადაა... სარკიდან სლ სხვა იყურებოდა... თითქოს გაზრდილი, სექსუალური, ლამაზი ქალი... მაჭავარიანის ქალი... აქ კი ელეს ჩაეღიმა.
,,იმედია ბერდია ახლა მაინცაა მოსული" გაიფიქრა და ზუსტად ამ დროს შემოვიდა ლომისა.

-ჩემი დაიკო რას შვრე.... - და სიტყვა პირზე შეახმა როდელას ელენე დაინახა. ნამდვილი ქალღმერთი. ლომისა ჯერ გაშტერდა და დებილი სახით უყურება გონს ელენეს მუჯლუგუნმა მოიყვანა, რამის რომ მოტეხა ხელი.

-ელეე ვაიმე ჩემი დაიკოროგორ უცებ გაიზარდე რომ იცოდე ჩემო პატარა თითქოს გუშინ მიხვედი სკოლაში- შემდეგ სევდიანად გაეღიმა-ჩვენი მშობლები შენით ამაყობენ ჩემო პატარა ფერია-მაგრამ როცა ელეს აკანკალებულ ნიკაბს ჰკიდა თვალი ეგრევე შეუღინა-აბა ახლა მაგ მაკიაჟის გაფუჭებას აპირებ? წამოდი ჩქარა თორემ მოვიდნენ სტუმრები.

ელენე კარში გაატარა თვითონ კი ჩუმად ჩაილაპარაკა
-საწყალი ბერდო სულ გაგიჟდება ამას რომ ნახავს

-მე მითხარი რამე?- შემოტრიალდა ელენე
-არა არა მიდი ჩავიდეთ დროზე - ეშმაკურად გაეღიმა ლომისას

წვეულება კი დაიწყო...

უზარმაზარი სახლის მორთულობა ჭიშკრიდანვე იწყებოდა. პროჟექტორები ეყენა ეზოში. აუზში ნათურები ეყენა რომლებიც ძალიან ლამაზად ანათებდნენ და წყალში კარგი დასანახი იყო. ელენემ თითოეული დეტალი კარგად გათვალა. და-ძმა ეზოში იდგა და სტუმრებს მასპინძლობდნენ.

,,ჯანდაბა, ჯანდაბა... ბერდია სად ხარ?" რამდენჯერმე დაურეკა მაგრამ არ პასუხობდა.
თვითონ წვეულება კარგად მიდიოდა. გემოვნებიანი მუსიკა და სასმელი ყველას იწვევდა გართობისკენ.

ყველა თავისებურად ერთობოდა ელენე კი ადგილს ვერ პუოლობდა ბერდიას ადგილსამყოფელი რომ არ იცოდა... რაზეც ლომისა გულში კვდებოდა სიცილისგან. მან რა თქმა უნდა იცოდა ბერდიას გაუჩინარების და ელენეს მოუსვენრობის მიზეზი.

უკვე თორმეტის ნახევარი იყო... სახლის თავზე ვერტმფრენი რომ გაჩერდა. და უცებ ბევრი ყვავილები, ბუშტები, ლენტები გადმოიყარა. შემდეგ ელენეს და ბერდიას საყვარელი სიმღერა გაჟღერდა და სიმღერის ფონზე ბერდია ვერტმფრენიდან დაეშვა...

როგორც კი საყვარელი მმაკაცის სხული დაინახა ელენემ თვალები შუბლზე აუვიდა.

ბერდია მალევე დაეშვა მიწაზე და როგორც კი ელენეს უზადო გარეგნობას შეხედა თითქოს გაიყინა... დაახლოებით 5 წუთი იდგა გახევებული და თვალებდაკარკლული ბერდია

ლომისას რამის მიწაზე ეფორთხიალა სიცილისგან როცა ორივეს სახეს შეხედა.

როგორც იქნა ბერდიაც მოვიდა გონს. საკუთარი სახელიც კი დაავიწყდა ელენეს შემყურე
,,კიდევ კარგ დღეში ვარ" გაეღიმა ბერდოს.

ელენეს ნელი და ფრთხილი და ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა. ამ დროს ელენეს სახე უნდა გენახათ ;დდდ ცისარტყელას ფერები მონაგონია ფერებს აუზის ნათურასავით იცვლიდა. ;დდ

ბერდია მას საბოლოოდ მიუახლოვდა შუბლზე აკოცა, მოელვარე თვალები მიანათა (რაზეც ელენე საბოლოოდ გამოლენჩდა ) და დაიჩოქა....

-ელე... ჩემო ფერია!!! დღის უმეტეს ნაწილს შენთან ვატარებ მართალია, მაგრამ ჩემი გული მსუნაგია (აქ გაეცინა )
მინდა ყოველწამს შენი სურნელი მივაწოდო ფილტვებს, მინდა შენი ხმა, სიცილი ყოველწამს მესმოდეს. მინდა ყოველ დილით შენ გიყურო თუ როგორ მშვიდად გძინავს ჩემს მკერდზე. მინდა ჩემი შვილების დედა გერქვას, ჩემი სახლი მინდა რომ შენი სურნელით გაიჟღინთოს...მინდა წლების შემდეგ შენს შევერცხლილი თმებს კვლავ ჩამოვუსვა ცელი და კითხრა რომ უწინდელხე მეტად მიყვარხარ მინდა ჩემი ცოლი გერქვას!!! ჩემი ლამაზი პატარა ცოლი!
ელე, ჩემო ელე... გამომყვები ცოლად?

ამ დროს კოლოფი გახსნა და ულამაზესი ბეჭედი გაუწოდა ელენეს...

ელენე გაოგნებული შეჰყურებდა ბერდიას და ბედნიერების მარგალიტებით ასველებდა ლამაზ სახეს. უცებ ელენემაც დაიჩოქა, ბერდიას გაუსწორდა და მისი სუსტი ხელები ბერდიას განიერ ბეჭებს შემოაჭდო მერე მოცილდა და მთელი ხმით დაიყვირა

-მიყვარხარ მაჭავარიანო!!! რა თქმა უნდა გამოგყვები ცოლად ქმარო!!!

**********

50 წლის შემდეგ....

ულამაზესი რაჭის აგარაკიდან ბავშვების ჟრიამული ისმოდა... ზოგი წუწაობდა ზოგიც ჰამაკში იწვა ზოგიც წიგნს კით ხულობდა... შედარებით უფროსები ხის ქვეშ ისხდნენ და რაჭის ბუნებას გადაჰყურებდნენ...

აივანზე სავარძლებზე კი ორი ( მათი ასაკისდა მიუხედავად ) არაჩველებრივი ვიზუალი მოხუცები ისხდნენ. ორივეს თმა შევერცხვლოდა...

დიახ... ისინი ელენე და ბერდია იყვნენ...

50 წელი გესმით ხალხო? თანაცხოვრების 50 წელი!!! თითოოეული დღე ბედნიერების!

მამაკაცი მიუბრუნდა ცოლს და შევერცხლილ თმაზე ხელი ჩამოუსვა და მისი სურნელი ხარბად შეისრუტა. ქალი უწინდელივით გაინაბა და მამაკაცის მკერდს მიაყრდნო თავი!

-ჩემი ფერია ხარ ელე- უფრო დაბოხებული, მამაკაცური ხმით ჩაჩურჩულა საყვარელ ქალს ყურში და ყელში აკოცა რაზეც უწინდელივით დაეხორკლა ქალს ცოტათი შემჭხნარი კანი. მამაკაცს ჩაეღიმა

-უწინდელზე მეტად მიყვარხარ მაჭავარიანო!

დასასრული...........


გამარჯობა ხალხნო! <3 არ დავიწყებ ახლა თავის მართლებას თუ რატომ ვეღარ ვაგრძელებდი ისტორიას... ძალიან მრცხვენია თქვენი. არაფერი მამართლებს! ღირსი ვარ საერთოდ არავინ წაიკითხოს :((( ცუდი გოგო ვარ ძალიანნ...
უბრალოდ ვერც კი წარმოიდგენთ როგორ მომენატრეთ ჩემო ტკბილებო და უუუუსაყვარლესებო!
გგონიათ ამხნის განმავლობაში არ ვწერდი? ჰმმ... ვწერდი მაგრამ აქ დადებას ვერ ვახერხებდი... ასე რომ ახალი ისტორია მკითხველებს ელის!
უზომოდ მიყვარხართ და თქვენი სითბო და სიყვარული მომენატრა <3333
იმედია მოგეწონათ ამ ისტორიის დასასრული, მგონი იმსახურებდნენ ასეთი ტანჯვის შემდეგ ამგვარ ბედნიერებას! <3
მიყვარხართ ბავშვებო! :და ჰო...
მე დავბრუნდი