და აი დადგა სანატრელი მეჯლისის დღეც.დილიდან გრიფინდორის ოთახი პანიკამ მოიცვა,გიჟებივით დარბიდნენ აქეთ-იქით.კაბებს მაკიაჟს და ვარცხნილობას აკეთებდნენ.მე კი ჩემს თავს არ ვღალატობდი და დიდად აღფრთოვანებული არ ვიყავი,სამზადისში გართული სტუდენტების ცქერით.მე საერთოდ არ მადარდებდა.კაბას და ფეხსაცმელს ჩავიცვავ და მზად ვარ.დანარჩენები დილიდან იკეთებდნენ უცნაურ ვარცხნილონებს.ნეტავ ეს მართლა მოსწონთ? უმეტესი მათგანი ცუდი სტილისტის მსხვერპლს უფრო ჰგავდა,ვიდრე მეჯლისისთვის მორთულს.დილიდან თავს ცუდად ვგრძნობდი, რატომღაც ცუდი წინათგრძნობა მქონდა,ეს დღე ალბათ კარგს არაფერს მიქადდა, მაგრამ დიდი ალბათობით ეს ჩემი მორიგი აკვიტება იყო და ამას ჩემი დამოკიდებულება განსაზგვრავდა ამ დღისა და ზოგადად მსგავსი ღონისძიებებისადმი.
საღამო ხანს მეც დავიწყე მომზადება.შავი კაბა და ფეხსაცმელი ჩავიცვი,თმა ავიწიე.ჩემი მაკიაჟი კი მხოლოდ შინდისფერ პომადას შეადგენდა.გოგონები რომლებიც მთელი დღის მანძილზე თავის გალამაზებისთვის ირჯრბოდნენ ჯერ კიდევ არ იყვნენ მზად.ალბათ მათი მეწყვილეები უკვე ყურებიდან ბოლს უშვებდნენ.ჩემი ჯინერვა კი ულამაზესი იყო.ჰარის დაშოკავს.საწყავი ბიჭი.
როგრც იქნა ჩემს თავზეც გადავერთე და გამახსენდა რომ ჩემი ყველაზე სიმპატიური მეწყვილე გარეთ მელოდებოდა.
მალფოი უკვე კართან მელოდებიდა.შავი პიჯაკი და თეთრი პერანგი ეცვა.თმა წინ ქონდა ჩამოყრილი.ხელში სამი ლურჯი ვარდი ეჭირა(ნეტავ სად იშოვა).ჩემს დანახვაზე ცისფერი თვალები ეშმაკურად აუელვარდა და ტუჩის კუთხეში ღიმილი გაუკრთა.
-ვაუუ ვისთან ხართ გოგონა? ეშმაკურად მკითხა მალფოიმ.
-ნუ მაიმუნობ.
მინდა გამოგიტყდე რომ ძალიან ლამაზი ხარ.თბილად გამიღიმა მალფოიმ და ნაზად მაკოცა შუბლზე.
ბიჭმა ხელი ჩამკიდა და დარბაზისკენ გავეშურეთ,წარმომიდგენია რა მოხდება მე და მალფოი რომ ერთად შევალთ,ზურგს უკან ისედაც ყველა ჩვენზე ჭორაობდა.წვეულება უკვე დაწყებული იყო.მუსიკა ხმამაღლა ურავდა,გამოპრანჭული გოგო-ბიჭები ხარობდნენ და მხიარულობდნენ,ყოველი მათგანს თითოეული წამი ბედნიერებას ანიჭებდა,ყველანი ფერადები და ბედნიერები იყვნენ.მე და მალფოი კი ორი განსხვავებული არსება.სიკვდილის მხვრელი და მისი გოგო.ამის გაფიქრებაზე ხასიათი წამიხდა.მალფოის ხელი მაგრად მოვუჭირე.
-რამე მოხდა?
-არაფერი,ცოტას ვღელავ...
-ჩემს გამო? მომიჭრა მალფოიმ
შენ არაფერ შუაში ხარ.მშვიდად ვუპასუხე მალფოის.
-უბრალოდ...
-უბრალოდ მგონი ფეხსაცმელი მიჭერს.უაზროდ ვუცრუე და ალბათ გამოვაშკარავდი კიდეც.
-ეგ პრობლემა არაა.მალფოიმ ხელი გამიშვა და უცებ ვიგრძენი როგორ გამომეცალა ფეხქვეშ მიწა.
სასტიკად გავაპროტესტე მაგრამ ბიჭმა არ დამანება...
***
მეჯლისი უკვე დაწყებულიყო,ყველა მხიარულობდა,ცეკვავდა და ერთობოდა,მაგრამ ჩემი და მალფოის დანახვაზე ყველა გაშეშდა და კიბეს მიაშტერდა,გაოგნებული სტუდენტების მზერა მგვაცილებდა დარბაზისაკენ,სასიამოვნო გრძნობა ნამდვილად არ იყო.ყველას უკვირდა მალფოი მეჯლისზე,თან გრიფინდორელ გოგოსთან ერთად.სახეზე ყველას,გაკვერვება ,შური და ზიზღი აღბეჭდვოდა,მაგგონაგელის გარდა.მინერვა ღიმილით გვიყურებდა და ალბათ კლამაყოპილი იყო მალფოის მეჯლისზე გამოჩენით.
მთელი მეჯლისის მანძილზე ახლოს არავინ გვეკარებოდა,ზიბინის,ჯინისა და რამდენიმე სლიზერინელის გარდა.ასეთ საშინელებას ნამდვილად არ ველოდი.ცოტა ვიცეკვეთ,ვცადეთ ხალხში გავრეულიყავით მაგრამ აშკარად არ გამოგვდიოდა.სადაც კი წავედით ყველგან უაზრო კომნტარებისა და ამაზრზენი მზერის ატანა უწევდა მალფოის,მაგრამ დიდად არ ადარდებდა
-გინდა წავიდეთ?ვუჩურჩულე მალფოის.ბიჭი უხმოდ დამთანხმდა.კართან ჯინი წამომეწია.
-შენ რა უკვე მოდიხარ?
-ხო.ასე ჯობია.
-კარგი როგორც გინდა,მეც მალე მოვალ დიდად ვერც მე ვერთობი.დაიჯღანა წითური.

დერეფანში საკმაოდ ბნელოდა,იმასაც კი ვერ ვარჩევდი საით მივდიოდით.
-დღეს ჩემთან დარჩი.მშვიდად შემომთავაზა მალფოიმ.
-მე მე..... ენა დამება..
-ნუ გეშინია არ შეგაცდენ.სიცილი აუტყდა ბიჭს,მე კი გავწითლდი.
-მერე ზიბინი?
-ეგ დღეს მომსვლელი არაა.ეშმაკურად გაიცინა ქერამ.
-გამოვიცვლი და მოვალ.ვუთხარი,მაგრამ უკან დაბრუნებას არ ვაპირებდი.
-არ გინდა,ჩემს რამეს გათხოვებ.ალბათ ჩანაფიქრს მიმიხვდა.მიზეზის მოფიქრებასაც კი არ ჰქონდა აზრი რაგდან უკვე სლიზერინის ოთახთან ვიდექით.......


ბავშვებო ძალიან დიდი ბოდიში ამდენი რომ გალოდინეთ, ხვალ ვრჩები ფინალურებს და კარგ ტავებდ გპირდებით და ახალ მოთხრობასაც :* :* <3