სოფიც მალე მოვიდა და გართობა დავიწყეთ. ბევრს ვიცინოდით.
-აჰაჰაჰაჰ აუუ ლუკა გეყოფაა რა-უკვე მუცელი ამტკივდა იმდენი მაცინა ამ შერყეულმა.
-აჰაჰაჰ მართლა ბიჭოო-ელხა სოფიც ამყვა.
-კაით ელხა რა იყო ვაა-ისევ სერიოზული სახით გვიყურებდა ზაზა.
-ვუაიმე ზაზუკიი-ლუკა მივიდა და ლოყაზე ხელი მოუთათუნა-რა იყო ჩიტო,რამე არ მოგწონს-ელხა გამომწვევად უყურებდა და თვალს უკრევდა. ჩვენ?! ვიგუდებოდით სიცილით.
-აუ ამის დაჭკვიანება როდის იქნება ტო-ხელიტ გვანიშნა ზაზამ ლუკაზე და ერთი კარგად შეუღრინა.
-ცოლს რო მოიყვანს მაშინ-გაიცინა ლევანმა სოფის გახედა. ვერ გავიგე აქ სოფი რა შუაში იყო.
-აბა რაა-გაიცინეს და ლუკამ სოფის მაცდურად შეხედა. სოფიმ კი უბრალოდ თვალი აარიდა ამაზე მე ავფხუკინდი.
-სანდრო რო ჩამოვა სად წავიდეთ? ივლისია ტო უკვე-უკვე სულმოთქმოულმა თედომ ამოიღო ხმა. ჯერ ყველა ჩუმად ვიყავით მერე მე წამოვიყვირე.
-მთაა-იმხელაზე ვიყვირე მგონი ბებიაჩემა გაიგო კუკიაზე.
-აუუ მთაში რა უნდა ვაკეთოთ-ამოიწუწუნა გიომ.
-კაია მთა სუფთა ჰაერი. აბა ეს ზღვა არ მოგბეზრდათ?-ისევ დავიწუწუნე.
-მართალია ტო -გაიცინა ლუკამ. მერე ყველა აყვა. კიდევ ბევრს ვერთობოდით. მერე გვიანიაო და წავიდნენ. ლუკამ საზეიმოდ გამოაცხადა სოფის მე გავიყვანო. სოფიმ გაოცებული ახე მიიღო. მაგრა მმაინც დაიყოლია და წაიყვანა. ბოლო-ბოლო ხვალ ძმა ჩამოგდის მალე უნდა იხვიდე სახშიო და წაიყვანა.

ლუკა:
მანქანამდე მივედით კარი გავუღე. მეც მოვუარე და წავიყვანე.
-მოგენატრა სანდრო-გავხედე რომელიც ფანჯარაში იყურებოდა.
-კი ერთი სული მაქვს როდის ჩამოვა-გამომხედა და გამიღიმა.
-ხოო კაია მთაშიც მაგრად გავერთობით-გავიცინე. ეს კი უფრო დაძაბული იჯდა. რით ვერ მიეჩვია იმას რომ სულ მე მიმყავს სახლში და ვინ კი მიეკარება მეორე დღეს რო აღარ ჩანს. შეილება არც ფიქრობს ამაზე.
-კი ერთი სული მაქ როდის წავალთ-ისეც ისეთი ღიმილიანი სახით გამომხედა. ეხლა შევასკდები რაღაცას უეჭველი. გამეცინა და გზას გავხედე.
-მოვედით სოფიო-გავუცინე და გავხედე,
-სოფიო?
-სოფიო! დღეიდან სოფიოს მართო მე გეძახი. მიდი ეხლა აირბინე სახლში-გავუღიმე და თვალი ჩავუკარი. მანქანიდან გადავიდა. სანამ მის სახლში შუქი არ აინთო იქამდე ვიყავი. მერე წამოვედი.

მარიტა:
ბავშვები გავაცილე. ვიბანავე და ლოგინზე მივწექი.გიო რაღაც ფილმს უყურებდა. მე კიდევ ფეისბუქზე შევედი. სანდროს ფოტო ამომიხტა. გასიმპატიურებულა. გავიფირექ და ეგრევე გამოვრთე მისი სურათი.
სოფისთვის უნდა მიმეწრა მაგრამ დამასწრო.
-"იცოდე ამ ლუკას მართლა მოვკლავ"
-"რაზე?"
-"რა რაზე გოგო გცემ იცოდე"
-"სოფიკოო მოყევი ეხლა რამე ისეთი გითხრა?"(სიცილის სმაილი)
-"დღეიდან სოფიას მარტო მე დაგიძახებო,ისე თბილად მელაპარაკებოდა რო რავიცი"
-"აუ რა დებილი ხარრ რაა პირველად ხდება რო სახლამდე გაცილებს მეგობარია ბოლობოლო შეეშვი რა"-ისე მეც მაგარი გენიოსი ვარ. მეგობარია თქო რო ვუთხარი.
-"აუუ შენ დავარი რაა"
-"აჰაჰა კაი ვსო"
-"კაი წავედი..ხვალ დამირეკე"
-"კარგი"
ლეპტოპი გამოვრთე და დავიძინე ხვალ დიდი დღე იყო.

გამარჯობაა ძალიან გამიხარდა რომ ომოგეწონათ შეცდომებისთვის დიდი ბოდიში.. ძალიან მიყვარხართ. შემიფასეთ <