ძალიან მაინტერესებდა რას იტყოდა ლევანი მაგრამ.შეყვარებულს არ ველოდი,გაკვირვებული ვუყურებდი მომღიმარს.სიმართლე რომ ვთქვა ძალიან მესიამოვნა მისი სიტყვები,მისი შეყვარებულობა.გაოცებულ და გახარებულ გოგონას შეძლებისდაგვარად გავუღიმე,მანაც გამიღიმა და ხელი გამომიხწოდა.

-დიანა_ნაზად ჩაილაპარაკა.,მეც ღიმილით გავუწოდე ხელი.

-ნატა_კიდევ ერთხელ გავუღიმე,ლევანს წელზე ვუჩქმიტე და სახე დამანჭულზე გამეღიმა.დიანამ შიგნით შეგვიპატჟა,ჯერ მე შემატარა ლევანმა და უკან მომყვა.კოლიდორს სანამ ჩავამთავრებდით წელზე ხელი მომხვია და ძლიერად მომიჭირა.გაბრაზებულმა დავუქაჩე თვალები და ხელი მოვაცილებინე,ამჯერად უფრო მაგრად მპმხვია ხელი და ჩემთან ერთად შეაბიჯა მისაღებში,ლუკა და ირაკლი რკმ დავინახე ძალიან გამიხარდა.ამდენ უცნობ ადამიანში ნათელი წერტილები იყვნენ ჩემები,ლევანის იმედი არ მქონდა ვიცოდი რაღაცას ისეთს იტყოდა ან გაკეთებდა რომ ნერვებს მომიშლიდა.მომღიმრებსეც გავუღიმე და ოთახს თვალი მოვავლე.ღიმილით წამოდგა ერთერთი ფეხზე და ჩვებსკენ წამოვიდა,სავარაუდოდ დიანას ქმარი იყო ეს,ისე უყურებდა.

-ბექუშ_სიცილით მოხვია ხელი ლევანმა და ჩაეხუტა

-ჩემი გოგონუ აქ არ ყოფილა,გეძებდი ლეოო_საწყალი სახით უთხრა და საკოცნელად ტუჩები გამობურცა.

-დიანა მომაშორე ეს_დაუღრინა მოცინარს და ისევ წელზე მომხვია ხელი.მე ამ სანახაობით თავს დიდი სიამოვნებით გავირთობდი კიდევ დიდი ხნის მანძილზე.

-შე მოღალატევ_დრამატულად ჩაილაპარაკა ბექამ და დიანას უკნიდან მოეხვია

-კიდე ხმას რომ იღებს,მოღალატე ვინც არის ეტყობა_დაცინა ლეომ და მასთან ერთად წამიყვანა და მდიცანზე დამსვა.გაბრაზებულმა მოვიშორე მისი ხელი და ავდექი,ლუკასა და ირაკლისკენ წავედი და მათ შუაში ჩავჯექი._კიდევ ერთი მოღალატე_ჩემზე ანიშნა ყველას,სირცხვილისგან ლოყები საშინლად იწითლდა და ვნატრობდი ლევანი აქვე მიწას ჩაეყლაპა რომ ესეთი სისულელები აღარ ეთქვა.

-ეს გოგო ვინ არის?_სამზარეულოდან მომავალმა გოგონამ იკითხა და ყავის ფინჯნებს კიდევ ერთხელ დახედა.

-ლევანის შეყვარებული_დიანამ გასცა პასუხი,ყველამ გაოცებულმა გახედა ლევანს და მერე მე გამომხედეს.

-მართლა?_გაიკვირვა ძალიან გოგონამ

-რა არ შეიძლება მეც მყავდედ შეყვარებული?_იკითხა ლეომ

-ნუ ეხლა ესეთი გოგოს ღირსი რამდენად ხარ ეგ არ ვიცი _დაეჭყანა გოგო და გადაკოცნა.

-რა ლამაზად მახასიათებთ _სიცილით თქვა და ყავა აიღო.

-როგორ ხართ?_ჩუმად ვკითხე ბიჭებს -ჩვენ ეხლა უნდა ვიგებდეთ?_ორივემ ერთდროულად მკითხა,ორივეს საწყალი ბავშვის სახით ავხედე.

-მეც ეხლა გავიგე _სიცილით ვუპასუხე მაგრამ ვცდილობდი საწყალი ბავშვის სახე შემენარჩუნებინა.

-ვიცით,ვიცით_სიცილით თქვა ლუკამ და გულზე ცოტათი მომეშვა

-ძალიან მომენატრეთ_ორივეს გადაბხედე ისევ,ოთახს თვალი რომ მოვავლე ყველა მე მიყურებდა.უხერხულობის დასაფარად გავიღიმე, სამზარეულოს გოგო ჩემსკენ წამოვიდა და გამიღუმა.

-სოფო_კიდევ ერთხელ გამიღიმა და ხელი გამომიწოდა.მეც ნაზად შევახე ხელზე ხელი.

-ნატა_მეც გავუღიმე ყველას.

-ნიტულ ესენი ჩემი შენთვის უცნობი მეგობრები არიან ლუკას და ირაკლის გარდა _ლუკა აგდო და გვერდით მომიჯდა_ეს ბექა,სოფო,დიანა,სოფოს შეყვარებული არის ერეკლე,ის ბუზღუნა გიო არის_ხელით მომღიმარ ბიჭზე მანიშნა,გამიკვირდა ეხლა ეს ბუზღუნა როგორ არისთქო.სოფოს შეყვარებული ერეკლე ბუზღუნა გიოს გვერდით იჯდა და სერიოზული სახით მიყურებდა."ბუზღუნა ეს უფრო იქნება"გავიფიქრე გონებაში და გიოს გავხედე,რა ეტყობა ეხლა ამას ბუზღუნა რომ არის.

-სასიამოვნოა_მორცხვად ჩავილაპარაკე,ლუკამ ხელი გადამხვია დაუფრო ახლოს მიმაჩოჩა,ძვლივს აგდო ირაკლი.

-ხელი გაწიე დარსაველიძე თორე დაგატეხე ხელები_თვალები დაუქაჩა ლევანმა.

-მაცადე ბიჭო,სულ შენი არ არის?_ისე საუბრობდნენ მე თუ ვარსებობდი არ მეგონა.

-ეგღა მაკლია მაგუს ვიყო,ნივთი კი არ ვარ_დავიბუზღუნე და ლუკას ხელიც მოვიშორე._დიანას გვერდით დავდექი და საპირფარეშოს ადგილმდებარეობა ვკითხე.

-გამოგყვები_ წინ წავიდა და მეც მივყევი უკან.თან სახლს თვალს ვავლებდი.

-სკოლაში სწავლობ ხო?_გვერდით ამომიდგა დიანა,

-წელს ვამთავრებ_გავუღიმე და გზა განვაგრძე

-აქ არის_კარზე მანიშნა რიმელსაც გავცდი,უკან ღიმილით დავბრუნდი უკან და მადლობა გადავუხუკანუკან დაბრუნებულს ლევანი თვალებით ვერსად. ვიპოვნე გულში გავლანძღე ესეთი დებილი რომ იყო.ირაკლის გვერდით მოვკალათდი და დებილის გამოჩენას დაველოდე.

-სად წავიდა?_ჩუმად ვკითხე ირაკლის -გარეთ გავიდა_მანაც ჩუმად მიპასუხა და კარისკენ მანიშნა,კიდევ ერთხელ გავლანძღე და შევეცადე ბავშვებთან არ შემემჩნია როგორ ვლანძღავდი ლევანს.

-რამდენი წლის ხარ?_მკითხა სოფომ

-17 ის

-ყველაზე პატარა_სიცილით თქვა ბუზღუნა გიომ

-ყველაზე პატარა_დაეთანხმა დიანაც

-ყველაზე პატარა ადრე ეესენი იყვნენ _ლევანზე,ლუკაზე და ირაკლიზე მანიშნა ბუზღუნა გიომ.

-თქვენ რამდენის ხართ?_ვკითხე ყველას.

-მე და დიანა 20 ის,ერეკლე 25 ის არის,ბექა ერეკლეზე ერთი წლით უფროსია.ყველაზე ბებერი ბუზღუნა გიო არის,28 წლია გახდა ორი თვის წინ _სიცილით გამაცნო ყველას ასაკი სოფომ.არც სიბერე ეტყობა და არც ბუზღუნობა გიოს.

-მართლა!_გამიკვირდა თან ძალიან რადგანაც 28 წელს ვერ მივცემდი მე გიოს.

-მართლა _დამიდასტურა დიანამ.უნდა მეთქვა სულ არ ეტყობა თქო ჩემი ტელეფონი რომ ამღერდა.თირნიკეს სახელი რომ წავიკითხე ვუპასუხე.

-სად ხარ გოგო?_გაბრაზებული და ანერვიულებული იყო აშკარად.დაბნეულმა ხმა ვერ ამოვიღე._სად ხარ ნატა?_უფრო ხმამაღლა მკითხა თორნიკემ და მივხვდი დედას დირექტორმა დაურეკა,დედამ თირნიკეს და ამან გადა.არჩინა მაგრამ ამას თუ გადარჩენა ქვია.ბოდიშუ მოვიხადე და მუხლების კანკალით წავედი კარისკენ.

-მეგობრებთან ერთად ვარ რაიყო?_ძვლივს ამოვიღე ხმა.

-რომელ მეგიბრებთან?_გაბრაზებული იყო ძალიან.

-არ იცნობ შენ_საშინლად ვნერვიულობდი და ვერ ვხვდებოდი ესეთი სანერვიულო რა იყო.

-შენზე საერთაშორისო ძებნა რომ არ არის გამოცხადებული არ გიკვირს,დედაშენს არ უნდა უთხრა სად მიდიხარ გოგო?ან ტელეფონს რატომ რთავ?_უფრო და უფრო უმატებდა ხმას თორნიკე.გამორთული კი იმიტომ იყო რომ ლევანმა გამორთო და გასულს მდივანზე დარჩა და ავიღე,გულში კიდევ ერთხელ გავლანძღე ლევანი.

-დავურეკავ დედას_ამოვილუღლუღე და თორნიკეს ხმა რომ გავიგე ტელეფონი უკან გავწიე რომ არ დავყრუებულიყავი. -სად ხარ მითხარი წამოგიყვან_ყვიროდა თორნიკე -დაწყნარდი,არ არის საჭირო,მადლობა რომ გამაგებინე რომ მეძებენ,დედას უნდა დავურეკო.გკოცნი_დავამთავრე სიტყვის თქმა თუ არა მაშინვე გავთიშე,დედას გადავურეკე და ვამცნე მეგობრებთან ერთად რომ ვიყავი.მართალი აღვმოჩნდი დირექტორმა დაურეკა.საუბარი რომ დავასრულე დავინახე როგორ წამოვიდა ჩემსკენ ლევანი.

-რაიმე ხდება?_შეშინებული რომ დამინახა მკითხა

-არა,არაფერი_დაბნეული ავლუღლუღდი და გვერდი ავუარე სახლში შესასვლელად,გზას დიდი სიამოვნებით გავაგრძელებდი ლევანს რომ არ შევეჩერებინე.

-ვიკითხე მე მგონი_ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და დამხედა.

-არაფერი რა უნდა ხდებოდეს_გავუღიმე და შევეცადე მისი ხელები მომეშორებინა.

-რატო მგონია რომ მატყუებ?_ეჭვნარევად მკითხა

-მართლა არაფერი არ ხდება_კიდევ ერთხელ გავუმეორე მე.

-ვის ელაპარაკებოდი?_ხელები კარგად მომხვია წელზე რომ არ გავქცეოდი სადმე,

-არავის,შევიდეთ უხერხულია_თავის დაძვრენა ვცადე მაგრამ სიცილით გაიქნია თავი ლევანმა და უფრო მაგრად მომიჭირა ხელები.

-ჩემს შეყვარებულთან ერად ვარ სხვასთან ხომ არა_მხრები აიჩეჩა,როგორც იცის ხოლმე ეხლაც ისე მაკოცა ჩემა წითელთავამ.მისი ხელები მოვიშორე და სახლისკენ წავედი.ღიმილით დავბრუნდი და ბოდიში კიდევ ერთხელ მოვიხადე,ლევანიც მომყვა მალევე უკან გაბრაზებული.გავუცინე და მის პირდაპირ დავჯექი,დიანას და სოფოს ახალი ყავა მოეტანათ და ყველას გვთავაზობდნენ.მეც დიდი სიამოვნებით დავლიე საყვარელი სასმელი,ესე გემრიელად რა ხანია არ დამილევია.რაც თაბაშირი მომხსნეს მხოლოდ ერთხელ დავლიე ისიც თიკას გაკეთებული,დიდად კარგ ყავას ვერ აკეთებს სიმართლე რომ ვთქვა.ყავა გოგონებს შუვუქე და მათან ერთად სხვა ოთახში გავედი,ბევრ რაღაცაზე ვისაუბრეთ და უფრო უკეთ გავიცანი გოგონები,ძალიან მეგობრულები და მხიარულები არიან.ბიჭებზეც ბევრი ისტორია მომიყვეს და მაცინეს,ლევანზე ბევრი რაღაც მკითხეს და მეც დაბნეული ვპასუხობდი კითხვებს.სოფომ გოგონებს გაგვიმხილა რომ შეიძლება ორსულად იყის,ერეკე და ის ერთად ცხოვრობენ როგორც დიანამ თქვა.ძალიან გაგვიხარდა დაუდასტურებელი ინფორმაცია,ორსულობის ტესტიც ქონდა წამოღებული სოფის და ტესტის პასუხს ველოდით კარი ბიჭებმა რომ შემოგვიღეს.სწრაფად დამალა ტესტი სოფომ და გაღიმებულებმა გავხეთედ.

-თამაშს ვაპირებთ და ხომ არ გინდათ?_გვკითხა ბექამ

-არა,თუ მოგვინდა მოვალთ_შეყვარებულმა გახედა დიანამ ბექუს

-კარგით_ყოყმანით გვიპასუხა და ბიჭებს კარისკენ უბიძგა,სანამ გავიდოდნენ ერეკლეს მზერა დაფიქსირა სოფოს რომ უყურებდა,ისეთი ანთებულინდა გაბრწყინებული ქონდა თვალები.პასუხს კიდევ რამოდენიმე წუთი ველოდით.

-მე ვერ ვნახავ,მიდი ნახე_ხელში მიაჩეჩა დიანას,მან კი მე მომაჩეჩა და მთხოვა მენახა.მეც ნელა გადმოვატრიალე თვალები ნელა გავახილე და ორ წითელ ხაზს დავხედე,დიდად ვერ ვერკვევი ამაში მაგრამ ის ვიცი რომ ორი ხაზი დადებითია.

-გილოცავ,ორსულად ხარ_მოვეხვიე სოფოს -ორსულობის ტესტს დაყურებდა გაღინებული და ტიროდა,მთელი ხუთი წუთი ხმას ვერ იღებდა და ტიროდა.

-დედა გავხდები,ერეკლე მამა_თავისთვის ჩაილუღლუღა ბედნიერმა და ჩვენ გამოგვხედა.კიდევ არ სჯეროდა
რომ ორსულად იყო.ძალიან მაგრად ჩაგვეხუტა,ჩვენც ძალიან მაგრად ჩავეხუტეთ და პატარას მუცელზე მოვეფერეთ.მალევე დავტოვეთ ოთახი ბედნიერებმა,ბიჭები კარტს თამაშობდნენ ღიმილით წავედით მათკენ თვალებით ცარიელი ადგილი მოვძებნე სანამ ადგილამდე მივახწევდი ლევანის წყალოობით მის კალთაში აღვმოჩნდი,ერთი კი გავჯიუტდი და ვცადე ადგომა მაგრამ მერე კომფორტულად მოვთავსდი და მის კარტს ჩავხედე.

-ცხრავე თქვი_დავარიგე და ერეკლეს და სოფოს გავხედე.ისეთი საყვარლები იყვნენ,სოფო რაღაცას უხსნიდა.ძნელი მისახვედრი არ იყო რომ მია ჩაწითლებულ თვალებზე კითხულობდა ერეკლე._ცხრავე_ლევანის უკითხავად ჩავაწერინე გიორგის,საჩხუბრად გამზადებულს გავუღიმე და მის მაგივრად ჩავედი.

-ლუკა სად არის?_ვიკითხე რომ არა და არ გამოჩნდა.

-რაღაცებს ამოიტანს და ამოვა_ბუზღუნა გიომ მიპასუხა. წაგებულები გავარდნენ და მოგებულს ეხლა გოგოები ვეჯიბრებოდით,ბექა კარგი მოთამაშეა მაგრამ დიანაც კარგად თამაშობს სოფოც და მე.ეხლა პარებში ვიყავით და მე და სოფო ყველა ხერხით ვცდილობდით მოგვეგო.მაგიდის ქვეში ფეხის მირტყმა ჯოკერს ნიშნავს,ორი ორ ჯოკერს და ესე.მინიშნებებით მე და სოფომ მოვიგეთ,ცუდია რაიმეზე რომ არ ვითამაშეთ.

-მოდი რაიმეზე ვითამაშოთ ეხლა_წამოვაყენე იდეა

-კარგი აზრია_დამეთანხმა დიანაც

-ჯერ ბიჭებმა ითამაშონ,მოგებულს გოგონები შევეჯიბრებით_როგორც ვიყავით ისე,ლუკას დაგვიანდებოდა ამიტომ ესე სჯობდა.იმ იმედით ვიყაბი რომ ვინმე ისეთი მოიგებდა წესიერ სურვილებს რომ ასრულებინებდა ბიჭებს,ლევანმა რომ მოიგო არც გამხარებია და არც მწყენია.ბიჭები ძალიან შემეცოდნენ,ეს ისეთი აზროვნების არის.საშინლად გავბრაზდი თვრამეტი მთელი ხუთი მეათედი რომ ლევანს ქონდა და მე თვრამეტი.ჩემი თავი უფრო მეცოდებოდა ამ დროს.
-მზად ხართ შეასრულოთ ჩემი სამი სურვილი?_ირონიულად გაგვიღიმა_მიხარია რომ მზად ხართ,ნიტულა მერე რომ არ მოგიწიოს ახსნები და რაღაცები შეგიძლია დედას შეატყობინო რომ აქ რჩები.
-მე აქ არ ვრჩები_გავჯიუტდი მე მაგრამ რა აზრი აქვს წავაგე
-ნატა მალე_ საჩვენებელი თითი დამიქნია,მეც მის თვალწინ დედას გადავურეკე და ვამცნე ჩემი დარჩენის შესახებ,ვამცნე მომცა დავრჩენილიყავი თუ ჭკვიანად ვიქნებოდი.მხოლოდ იმაზე გაბრაზდა ლიკას მარტოს რომ ვტოგებდი.
-ლიკა რომ აქ არის დაგავიწყდა?_ვკითხე მომღიმარს
-არა,ჩამოვა ეგეც მალე
-ხო კარგი_გავჩუმდი და ხმა არ ამომიღია.
-დედას რატომ არ უთხარი შაბათ-კვირას რომ აქ რჩები?_მკითხა თითქოს ეხლა გახსენდაო.
-არანორმალური ხარ მართლა_გავბრაზდი მე და დედას კიდევ ერთხელ გადავურეკე და ვაცნობე.დედასთან საუბარს რომ მოვრჩი ლიკას გადავურეკე და ჩემთვის რამოდენიმე წყვილი ტანსაცმლის წამოეღობა ვთხოვე.მხოლოდ ორი სურვილი რჩებოდა ლევანს და დავისვენებდი,სოფის უფრო თბილი სურვილებით მიუდგა და ყავა სთხოვა,ყავაზე ნამცხვარიც მოატანინა და ერთი სურვილი დარჩა.სხვებისთვის ჯერ არ ქობდა მოფიქრებული. მაგრამ მისი სიცილი კარგს არაფერს გვიქადნიდა.ლიკა და ლუკა მალე ამოვიდნენ,მთელი დღის მანძილზე არაფერი მეჭამა და ცოტა არ იყოს მშიოდა,საჭმლის გაკეთება გოგონებმა ითავეს.მე და ლიკა სამზარეულოში ვიჯექით და თან ვჭირაიბდუთ თან ვეხმარებოდით.
-დღეს თორნიკე ვნახე,გეძებდა გაგიჟებული იყო _სიცილით მახარა ლიკამ
-ვიცი დამირეკა,ყურები მტკივა ეხლაც_მეც სიცილით ვუპასუხე
-ახლოს რომ ყოლოდი ალბათ მოგკლავდა_მადლობა ვთქვი ახლოს რომ არ ვიყავი.
-ვინა თორნიკე?_იკითხა სოფომ
-ჩემი მეგობარი არის_ავუხსენი ორივეს
-ესე რატომ გაბრაზდა მერე?გაიკვირვა დიანამ
-ნუ ეხლა მეც ეგეთი რეაქცია მექნებოდა ჩემი მეგობარი რომ დაკარგულიყო_მართლაც ძალიან ვუნერვიუკებდი და არ ვმტყუნებდი თოკას.კიდევ ბევრი ვისაუბრეთ ამასთან დაჯავშირებით და გოგონებიც მიხვდნენ რომ მისი ეს რეაქცია ნორმალური იყო.ამ დროში ყველაფერი მოვამზადეთ და. სუფრის გაწყობა დავიწყეთ,ბიჭები ტელევიზორს მოვწყვუტეთ და სუფრასთან მოვუწვუეთ.მე ლიკასა და ლევანის შუაში მომიწია ჯდომა,ლევანი ხელრბს ვერ აჩერებდა და ჩემს ფეხზე დასრიალებდა,მეც გაღიმებული სახით ვცდილობდუ მისი ხელი მომეშორებუნა მაგრამ ვერაფერს ვხდებოდი.სიამოვნების ბგერები ძვლივს შევიკავე ფეხზე ხელი რომ მომიჭირა,კაბის ქვეშ ხელის შეცურება რომ ცადა ბოდიშის მოხდით დავტოვე მაგიდა და საპირფარეშოსკენ წავედი,ცივმა წყალმა ციტათი აზრზე მომიყვანა.ვიღაც კარზე მიკაკუნებდა არადა გასვლა სულ არ მსურდა ჯერ მე,კიდევ ერთხელ შევისხი ცივი წყალი.რამოდენიმე წუთი გავჩერდი და კარი ღიმილით გავაღე,ლევანი რომ დავინახე საშინლად გაბრაზდი,მისი ის უაზრო და სასიამოვნო ქცევები არ მქონდა გადახარშული მასთან ერთად რომ აღმოცნდი ოთახში.თან ძალიან სასიამივნო სიტვაციაში,მეც ავყევი კოცნაში ამჯერად.კედელზე აკრული უფრო და უფრო მომთხოვნად ვკოცნიდი,სხვა კოცნებთან შედარებით ეს კოცნა უფრო ველურული იყო.სანამ ამ კოცნას და მის შემოვარდას გავიაზრებდი ახალი გასაზრებელი დამემატა,ჩემი ფეხები მის წელზე.საღ აზრი აღარ მქონდა შერჩენილი მისი კოცნისგან და ტუჩების ჩრმს ყელზე თარეშობისგან.ყელიდან კოცმით ამოდიოდა ტუჩებამდე და დაგემოვნებდა თუ არა ისევ ქვემოთ იქყებდა ჩასვლას.
-ეს არ შეიძლება_სიამოვნებიზ ბგერებს ამოვაყოლე აიტყვები და ქვედა ტუჩზე ვიკბიზე სიამოვნების ბგერები რომ ჩამეხშო.
-შეიძლება_ჩემს ტუჩებზე დაიჩურჩულა და კიდევ ერთხელ დაგემოვნა.
-უხერხულია,უნდა გავიდეთ_ვჩურჩულებდი ჩემთვის რადგანაც ლევანი არ მისმენდა და ჩემი ერთი სიტყვაც კი არ გაუგია მგონი.გონს მოვედი კაბის ქვეშ კიდევ ერთხელ რომ ვიგრძენი მისი ხელი,კისერზე მოხვეული ხელი ძირს დავუშვი და ფეხების ჩამოწევაც ვცადე,ხელი ჩემი წელიდან მოვაშორებინე და სწრაფად მოვცილდი გაურკვევლობაში მყოფს.სუფრასთან ესეთი ვერ დავბრუნდებოდი,რამოდენიმე წუთი გულის დამშვიდებას მოვუნდი და გრძნობების ჩაცხრომას.ყველაფერი რომ ჩაწყნარდა ნერვიული ღიმილით წავედი მათკენ,მშვიდად დავჯექი ლიკას გვერდით,თუ ამას სიმშვიდე ქვია კიდევ.
-რაგჭირს?_შემათვალიერა ლიკამ
-არაფერი_დაბნეულმა ვუპასუხე და წვენი მოვსვი.
-ლევანი არ გინახავს?_მკითხა ბექამ,წვენი გადამცდა და საშინელინხველა ამიტყდა,ეხლა მომიწევს რამოდენიმე წუთი ესე ყოფნა,უარის ნიშნად თავი გავაქნიე და ეშმაკურად მომღიმრებს თვალი ავაშორე.მალევე მომიჯდა გვერდით ლევანი,არ ჩანდა რომ ჩემი ეს საქციელი მოეწო ა რაც გავუჯეთე და მებღვირებოდა.სუფრის ალაგება მე და ლიკას მოგვიწია,ჭურჭელი ჭურჭლის სარეც მანქანაში ჩავალაგეთ და ჩვენ ბავშვებთან ერთად გავედით.ტელევიზორს უყურებდნენ,დიანამ რაიმე ფილს ვუყუროთო და ჩვენც დიდი სიამოვნებით დავთანხმდით,ბიჭების არ სურდათ რომანტიკული ფილმი,არც მე დიდად მაგრამ მაინც დიანამ გაიმარჯვა და სასურველი ფილმი ჩართო.სიმართლე რომ ვთქვათ დიდად არ მიმეწონა ის ფილმი და მეორე ფილმი მე ავარჩიე,"მიაჭირე ბოლომდე" ძალიან მიყვარს ეს ფილმი და ეს ვარჩიე.ყველამ მომიწონა არჩევანი,მეც გახარებული ვუყურებდი.ბიჭებმა საშინელებათა ფილმი არჩიეს,ბევრი ვიცინე გოგოებზე შეშინებულები რომ იმალებოდნენ და გვთხოვდნენ რომ გვეთქვა რა მოხდებოდა.ბიჭები გოგონებს აშიბებდნენ უფრო და შემდეგ დაცინოდნენ.სოფომ ბოლოს იმ დონეზე მიიყვანეს ატირებული გაიქცა ოთახში,უკან ერეჯლეც მიყვა.ამ ფილმების ყურებაში და თამაშში კარფადაც დაღამებულა.
-ორი სურვილი უნდა შემისრულო არ დაგავიწყდეს_გამაფრთხილა კიდევ ერთხელ ლევანმა.ძალიან მაინტერესებდა რა სურვილი ექნებოდა ესეთი,ბოლოს ვერ მოვითმინე და ვთხოვე მითხარი შევასრულებ და დამასვენე თქო,ისეთი რაღაცის შესრულება მთხოვა ეხლა ამას მართლა მივკლავ თქო.ეს დღები მომიწევდა მასთან ერთად ერთ საწოლში წოლა,ისე გავბრაზდი,ბევრი ვეჩხუბე მაგრამ ვერაფერი ვერ შევაგნებინე და ამიტომ მიწევდა შემესრულებინა მისი ეს უაზრო სურვილი."ხო შენ უაზრო ეძახე და ვნახავ რა დღეშიც ჩავარდები დღეს"დამცინოდა გული,კიდევ ეს მინდოდა ეხლა მე.მართლაც რა დღეში ჩავარდები,იცოცხლეთქვა.რაც იქ მოხდა ის ვერ გადამიხარშავს კარგად ჯერ და ზედ ეს დამემატა .გოგონები კიდევ აქეთ დამცინოდნენ მე.
-ტკბილი ძილი_ოთახში შესვლამდე დამემშვიდობა დიანა_ნუ თუ დაგაძინეს იმ შემთხვევაში_სიცილით შევარდა ოთახში ჩემი სახე რომ დაინახა.
-მადლობა დიანა_მივაძახე,რამოდენიმეჯერ ღრმად ჩავისუნთქე და კარი შევაღე,ლევანი წელს ზემოთ შიშველი იდგა კარადასთან.მისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია ის წავედი ჩემი ნივთებისკენ,საღამურები ამოვიღე და ჩასაცმელად ოთახის საბაზანოში შევედი,კარი კარგად გადავკეტე და ჩავიცვი,მგობი მოკლე არის ეს საღამურები მაგრამ რა უჭირს,მეტი დიდს მეც ვერ ვიცმწვ და რა ჩემი ბრალია.სარკეში დავტრიალდი და თმები ავიკარი,ლევანი ისევ კარადასთან იდგა,გვერდი ავუარე და დავწექი.კარგია ფანჯრის მხარე შემხვდა მე,მაგრამ ცუდი არის რომ დილას მზის სხივები გამაღვიძებს,სულ არ მომწონს მე ეგ ვარიანტი,ფარდები ფადავწიე და ისევ დავუბრუნდი საწოლს,ლევანიც წვებოდა მგონი,ზურგი ვაქციე და თავს ძილი ვაიძულე.ვერაფერს რომ ვერ გავხდი თვალები გავახილე და ფანჯარას გავხედე,ვერაფრით ვერ ვიძინებდი.უცხო გარემოს ჯერ კიდევ ვერ შევეგუე და ვერც ლევანის გვერდით წოლას.ამას რა გემრიელად ძინასვ,დიდი სიამოვნებით ჩავარტყამდი თავში რაიმეს და გავაღვიძებდი.რამოდენიმე წუთი ვიწრიალე მაგრამ მაინც ვერ დავიძინე.ჩემი ძრიალით შეწუხებულმა გულზე ამიკრა და დაძინება მაიძულა,მე შეშინებული ვიყავი ჯერ,რა იმედით ვიყავი რომ ეძინა.მინდოდა არ მინდოდა ძალიან მშვიდად და ტკბილად ჩამეძინა.


ბოდიში დაგვიანებისთვის,ცოტა დიდი კი გამომივვიდა ...