იმდენად ძლიერად ყავდა მამაკაცს ჩახუტებული ბედნიერებისგან შეაკანკალაა..ნათაის გაფითრებულ ლოყაზე ცრემლის ბურთულები მოგორავდნეენ...მთლიანად მოწყვეტილი იყო გარესამყაროს.ერთადერთი რაც იმ წუთას ესმოდა ჩაათაის საოცრად აძგერებული გული და მის სხეულში ბედნიერებისგან აცელქებული მისი პატარას ფაჩუნი იყო..
კარგა ხანს იდგნენ ასე..უსიტყვოდ და ულაპარაკოდ..ერთმანეთს ვერ თმობდნენ და ერთმანეთის სურნელით იჟღინთებოდნენ..და მაინც...რა უცნაური იყო ცხოვრება..მისგან წავიდა..ამდენი ხნის განმავლობაში მასზე არაფერი გაუგიააა და საქართელოში,თავის ქვეყანაში სრულიად მოულოდნელად გადაეყარა...
არ იცის რა იგრძნო...ზუსტად იცის,რომ უზომოდ გაუხარდა მისი მონატრებული სახის დანახვაა..მაგრაამ უდიდეს ბედნიერებასთან ერთად დიდი ტკივილიც იგრძნო...მკაფიოდ მოწოლილი ღალატის შეგრძნება..შეგრძნება იმისა,რომ ჩაათაისთვის არც ისე მნიშვნელოვანი აღმოჩნდა აქამდე,რომ ეგონა...საკუთარი თვალით დანახული მისი სიმხდალე...და მიხვდა,რომ სწორად მოიქცა საკუთარ თავს მისგან შორს ყოფნის განაჩენი,რომ გამოუტანაა...არასდროს არ უფიქრია რა მოხდებოდა,რომ შეხვედროდა..იმდენად დარწმუნებული იყო,რომ ვერასდროს ვეღარ ნახავდა,არარსებულზე ოცნებებსაც კი ერიდებოდა..ახლა კი,როცა მის წინ დგას,ეხუტება და მის გულისცემას უსმენს უფრო ეტკინა..იმაზე მეტად ეტკინა ვიდრე იქ,როცა საკუთარი თვალით დაინახა...
ჩაათაიმ აკანკალებული ხელები მისკენ გაიშვირაა..ფრთხილად ჩამოუსვა ხელები სახეზე და ამდენი ხნის მონატრეებულს გაუბედავად შეახო გავარვარებული ტუჩები...ნათაიმ,როგორც კი მისი ცხელი ტუჩები იგრძნო,რაღაც ცხელმა ტალღამ დაუარა სხეულში...ასე გაშეშებულები იდგენ რამდენიმე წუთი..ნათაის ჯერ კიდევ ვერ დაეჯერებინა მომხდარის რეალურობაა...გაუბედავად წაიღო ხელი ჩაათაის სახისკენ..ნაზად მოხაზა მისი სახის კონტური..ჩაათაი თალებმინაბული აკვირდებოდა გოგონას მოქმედებას და არაფრის დიდებით არ უშვებდა ხელს..როგორც კი მის რეალურობაში დარწმუნდა დენდარტყმულივით წაიღო ხელი უკან და თავი დახარა.ჩაათაიმ ფრთხილად აიღო მისი ხელი და ხელებში მოიქცია..მერე ტუჩებთან მიიიტანა და ნაზად ეამბორა..სულ ოდნავ,რომ ჩაიცხრო მისი მონატრება მხოლოდ მერე აატარაა მზერა მთელ სხეულზე და მოულოდნელად მის გამობურცულ მუცელზე შეაჩერა გაოგნებული მზერა...ჯერ მუცელს დახედა,მერე ნათაის ჩააშტერდა თვალებში და ასე მონაცვლეობით.ვერ იჯერებდა მის საყავრელ ქალს გაბერილს,რომ ხედავდა..არა..ერთი წამითაც არ შეპარვია ეჭვი,რომ ეს პატარა,რომელიც ნათაის მუცელში იზრდებოდა სხვისი შეიძლებოდა ყოფილიყო..ბედნიერებისგან თვალები გაუბრწყინდა..ენით აუღწერელი სიხარული იგრძნო ჯერ არ დაბადებული შვილის არსებობის გამო..და ცხოვრებაში პირველაად წამოუვიდა ცრემლები..პირველად იტირა ბედნიერებისგაან..გაუბედავად წაიღო ხელი ნათაის მუცლისკენ და ფრთხილად შეახო...მერე ოდნავ დაიხარაა და მთელი სინაზით მიაწება ტუჩებიი ზედ..იგრძნოო..ცხოვრებაში ყველაზე დიდი ბედნიერება იგრძნოო..მისმა შვილმა,მისი სიყვარულის ნაყოფმაა ფეხი მოარტყა..მამიკოს შეხებაზე კიდევ ერთხელ გაინძრა...უდიდესი სიხარული იგრძნო და უაზროდ გაეღიმა..იღიმოდაა იმის წარმოდგენაზე რამხელა ბედნიერება არგუნა ღმერთმა და რამდენი ასეთი ენით აუღწერელი ბედნიერება და სიხარული ელოდა კიდევ წინ..

-ჩემი..შენი...შვილი-გაუგებრად ბლუყუნებდა და მუცელზე ეფერებოდა..ნათაიმ როგორ კი მისი ხმა გაიგონა,მაშინვე გაინთავისუფლა სხეული მისი ხელებისგან და უკან გახტა...არაა..აასე უცებ არ შეეძლო პატიება..

-კი ჩემი შვილია-მტკიცედ უთხრა და ცრემლები მუჭებით მოიწმინდა

-ჩემიც-ჯერ კიდევ აგონიაში მყოფი საუბრობდა

-შენ მასზე დიდი ხნის წინ დაკარგე უფლება-უცებ ამოიჩურჩულა და სწრაფად წავიდა გასასვლელისკეენ..იქვე ბაღში დაჯდა და მთელი ხმით ატირდა..ტიროდა ბედნიერებისგან,უბედურებისგან,სიხარულისგან და სიყვარულისგან..ყველა გრძნობა ერთმანეთში ერეოდა..ძალიან გაუხარდა მამაკაცის თვალებში მისი ორსულობის გაგებისას ეჭვის მცირები ნაპერწკალიც,რომ ვერ შენიშნა...ძალიან გაუხარდა კიდევ,რომ ახსოვდაა...ბევრიი "ძალიან გაუხარდა" დაუგროვდაა..თუმცა დარწმუნებული იყო ასე უცებ ვერ აპატიებდა...არა მარტო ღალატს..ვერ აპატიებდა მის გარეშე გატარებულ 5 თვეს..ამდენ ცრემლს,ამდენ ტკივილს,დაუძლეეველ მონატრებას და მასზე ფიქრებში გათენებულ ღამეებს..
მის გვერდით სილუეტის დაჯდომა,რომ იგრძნო ცრემლით დაბინდული თვალებით ახედა და მიისი საყვარელი, ჩამქვრალი თაფლისფერების დანახვისას კიდევ უფრო ეტკინაა...

-მომენატრე-თბილად უჩურჩულა და თვალებში ჩააჩერდა

-სახლში მინდა-ფეხზე წამოდგა..

-ჩვენ მგონი სალაპარაკო გვაქვს-მკაცრად,მაგრამ სითბოთი გაჟღენთილი ხმით უთხრა და ადგილზე დააბრუნა

-რატომ? ჩემი ბავშვის მამის ვინაობა გაინტერესებს თუ ის რატომ მიგატოვე?-ბოლო ხმაზე იყვირააა...მის ნერვებზე თამაში გადაწყვიტააა

-ეგეთი არაკაცი გგონივარრ???გგონია შენში ეჭვს შევიტან?-სევდიანი თვალებით ახედა და ყველანაირად შეეცადა ხმის დამორჩილებაას

-შენს არაკაცობაში ერთხელ უკვე დავრწმუნდი,სამწუხაროდ-მშვიდად უთხრა და სივრცეს გახედა

-რატომ წამოხვედი?-ნათაის ნათქვამს ყურადღება არ მიაქცია და მისთვის საინტერესო თემას დაუბრუნდა

-გითხარი უკვე-ჯიუტად აგრძელებდა თავისას

-მგონი იმის ღირსი მაინც ვარ ნორმალურად გამარკვიო-უჩვეულოდ ხმა შეცვლილმა უთხრა

-დარწმუნებული ხარ,რომ გინდა მოსმენა?-წამოიძახა ჯერ კიდევ შოკში მყოფმა

-გისმენ-მშვიდად ჩაილაპარაკა და ინტერესით სავსე მზერა მიაპყრო

-კარგი-ერთი ღრმად ჩაისუნთქა და დაიწყო..ყველააფერი თავიდან ბოლომდე მოუყვაა..არცერთი დეტალი არ გამოუტოვებიაა..ყველა განცდილი გრძნობა,ყველა გულისტკივილი და ყველა ფიქრი გააშიშვლა მის წინაშე..თხრობა,რომ დაამთავრა გულამოფსკვნილი ტიროდა...ყველაფერი თავიდან იგრძნოო..თავიდან გაიარა ის საშინელი დღეებიი...ჩაათაის გახედა და დაინახა,როგორ შეცვლოდა მამაკაცს გამომეტყველება..თავზე ხელი გადაისვა ანერვიულებულმა..შეეცოდაა...ძალიან შეეცოდა..მის თვალებში დანახული ტკივილის გამო შეეცოდა და მიხვდა,რომ მამაკაცმაც ძალიან დიდი სტრესი მიიღო მისი წამოსვლით..მასაც ისევ ეტკინაა და ისიც ისევ განიცდიდაა..მის მზერას,რომ გადააწყდა თვალი აარიდაა..არ უნდოდა ასეთისთვის ეცქირა..დარწმუნებული იყო ,ცოტაც რომ ეყურებინა,ყველაფერს გადააბიჯებდა და მთელი გულით ჩაეფსკვნებოდა მკლავებში...

-არ ვიცი საიდან დავიწყო-შეხედა როგორ ეცვლებოდა გამომეტყველებები სახეზე მამაკაცს-იმ დღეს ცუდათ ვიყავი გადასაღებ მოედანზეე..ვერცერთ სცენას ვერ ვიღებდი..რეჟისორმა ცოტა შეისვენე,იქნებ მერე მაინც მოხვიდე აზრზეოო..შესვენებაზე ვიყავი ლეილამ რაღაც წამალი,რომ მომცა დალიე და ენერგიაზე მოგიყვანსოო..მეც გამოვართვი..დავლიე და რამდენიმე წუთში საშინელად შემომიტია ჰორმონებმაა..სწორედ ამ დროს მოვიდა ლეილა და კოცნა დამიწყოო...მეც თავი ვეღარ მოვთოკე და მოხდა ის რასაც შენ შეესწარიი..ვიცი,რომ არანაირი გამართლება არ მაქვს..ყველა შემთხვევაში ცუდათ მოვიქეცი..პირველ რიგში გატკინე და გიღალატე შენ..შენს წინაშე ვარ ყველაზე დიდი დამნაშავეე.შენ ჩემთვის იმაზე ბევრად ძვირფასი ხარ ვიდრე აამას შენ წარმოიდგეენ..არ ვიმართლებ თავს საერთოდ..ერთადერთი რაც შემიძლია გთხოვო ეს არის პატიება..პატიება ყველა იმ ტკივილისთვის რაც მოგაყენე..არ უნდა გენახა..შენ ეგ შენი თვალით არ უნდა გენახა..ყველაზე მეტად მაგის გამო მძულს ახლა ჩემი თავი..ჩემი ლაჩრული საქციელი შენი ლამაზი თვალებით,რომ უყურე..მაპატიე-მთელი სხეულით დაჭიმული იჯდა...ხელები სახსრების გათეთრებამდე მოემუშტა და ნერვიულად აქნევდა თავს..

-არააა.მაინც არ გაქვს გამართლებაა...იცი მაინც რაად დამიჯდა შენი მიტოვება და წამოსვლა??იცი მაინც რა გადავიტანეე უშენობით?შენი მასეთი საქციელით ცხოვრება დამინგრიეე..მხოლოდ ვსუნთქავდი და ვარსებობდი..ყველაფრის ხალისი დავკარგეეე..გონს მხოლოდ ჩემში ახალი სიცოცხლის არსებობამ მომიყვანა..მხოლოდ მან დამაბრუნა რეალურ სამყაროში..მანამდე მოგონებებით ვცხოვრობდი..შენი და ჩემი მოგონებებიით..შენს სითბოს მონატრებული ყოველ ღამე ტირილით ვასველებდი ბალიშს და ამის მერე მეუბნები ჩემი ჰორმონები ვერ დავიმორჩილე და მაპატიეოო??-გესლიანად გაუღიმა და ხელებით მუცელს მოეფერაა...

-ყველაფერს გავაკეთებ შენ და ჩემი შვილი ისევ ჩემთან,რომ იყოთ-მტკიცედ ჩაილაპარაკა და მის გამობერილ მუცელს გაუსწორა მზერა-ვერც კი წარმოიდგენ რა გადავიტანე სახლში,რომ არ დამხვდიი..ცარიელი კარადის აღმოჩენამ კი საბოლოოდ გამინადგურა ყველა იმედი,იმისა,რომ მალე მოხვიდოდიი...მთელი დღეები ვიჯექი და გელოდებოდი..მიუხედავას იმისა,რომ ვიცოდი არ მოხვიდოდიი...საკუთარ თავში ვეძებდი მიზეზებს,თუმცაა ყოველ ჯერზე ვრწმუნდებოდი,რომ შენთვის წასვლის საბაბი არ მომიცია...ჩემი დანაშაული მე თვითონ მაწუხებდა,მაგრაამ დარწმუნებული ვიყაავი ეგ შენ არ გეცოდინებოდაა...შენს ყურამდე ვერანაირად ვერ მოაღწევდა და ამით ვიმშვიდებდი თავს..მენატრებოდი-სევდიანად ამოილაპარაკა და სახეზე ჩამოუსვა ხელი...

-მაგაზე მანამდე უნდა გეფიქრა-ნერვიულად გაიცინა და მისი ხელი მოიშორა...

-ყველაზე დიდი ბედნიერება მომანიჭე...შენ მე შვილი მაჩუქე...ის პატარა,რომელიც შენს მუცელში იზრდებაა...მამიკოს გოგო-მთელი გულით გაუღიმა და მუცელზე შემოხვია ხელეები...

-დისტანცია დაიცავი-წამოიძახა და ხელის კვრით მოიშორაა..რა ექნა ძალიან უნდოდაა მასთან ყოფნაა და ერთი მისი შეხებაც კი გონებას უბინდავდა..ამიტომ ცდილობდა რაც შეიძლება შორს ყოფილიყო მისგაან...

-ნუ ჯიუტობ ნათაი..უფლება მომეცი თქვენთან ახლოს ვიყო-ადუდღუნდა შუბლშეკრული

-ბავშვთან იყავი ახლოს,ჩემთან ვერა-მკაცრად უთხრა და კუთხისკენ გაჩოჩდა

-არავისთვის არ მემეტები და არსად არ გაგიშვებ...ვერ გაგიშვენ..მინდა მარტო ჩემს გვერდით იყო და მხოლოდ ჩემი იყო-თვალები აენთო და ხელების ნერვიულად ქნევას მოყვა

-პრეტენზიების უფლება გაქვს შენი აზრით?-ისტერიული სიცილი აღმოხდა

-მიყვარხარ-მისი კითხვა დააიგნორა და უჩვეულოდ ხმა შეცვლილმა გადაულაპარაკაა..

იმდენად ესიამოვნა მისგან ამ სიტყვის მოსმენა ერთ ხანს განაბული უყურებდა...გულში სითბოს ჩაღვრა იგრძნო და მიხვდა,რომ რამდენიც არ უნდა ეჩხუბა,ეყვირა და დაედანაშაულებია, მისგან გაგონილი ეს სიტყვა მაინც ყველაზე მეტად სასიამოვნო იყოო..
ამდენი ემოცია ერთი დღისთვის ზედმეტი იყოო...ჯერ მისი ნახვა,მერე ამდენი ახნა-განმარტება,ბოლომდე ვერ გამოხატული ემოციეებიი და სიყვარულის ახსნით დაგვირგვინებაა...სწრაფად წამოხტა ფეხზე..ამდენმა სტრესსმა მაინც თავისი ქნა და უცებ თვალები დაებინდა...ყველაფრის დატრიალდა ირგვლივ და რომ არაა ჩაათაის ძლიერი ხელები,ლამაზად ჩაეხუტებოდა ცივ ბეტონს..საბოლოოდ დაეხუჭა თვალები და გონებადაბინდულს ყველაზე მეტად მხურვალე ხელების შეხება ესიამოვნა სახეზეეე...

თვალები,რომ გაახილა,პირველად სითეთრე მოხვდა თვალში...ოთახს თვალი მოავლო და იქვე,მისი საწოლის გვერდით დამჯდარი ჩაათაი დაინახა...ბედნიერებისგან გაეღიმა...ისევ დაუარა ჟრუანტელმა ტანში და ისევ მიხვდა,რომ უსასრულოდ უყვარდაა..ნაზად დაუსვა ხელი ლოყაზე და ხელზე ძალიან ფრთხილად აკოცაა..

-დიდი სიამოვნებით გავიღვიძებ ყოველ დილით ასე-ძილისგან დაბოხებული ხმით უჩურჩულა და ტუჩის კუთხე ოდნავ ჩატეხა

-რა...რას ამბოობ?-დაბნეული ალუღლუღდაა და თავი გვერდით მიატრიალა

-შენს კოცნას და მოფერებას-თვალით წეხანდელზე ანიშნა

-ძილში მოგეჩვენა ალბათ რაღაც-ცხვირაბზუებულმა ჩაილაპარაკა...ჩაათაიმ პირი გააღო რაღაცის სათქმელად,უეცრად ექიმი,რომ შემოვიდა პალატაში...

-როგორ არიან ექიმო?-ანერვიულებული ხმით იკითხა ჩაათაიმ

-ორივე კარგად არიან..როგორც ჩანს დიდი სტრესი გადაიტანა და ძალიან ინერვიულა რაღაც..ამიტომ ჯობს დღეს აქ დარჩეს ჩვენი მეთვალყურეობის ქვეშ..ხვალ კი შეგეძლებათ წაიყვანოთ თქვენი მეუღლე-ღიმილით აუხსნა სიტუაცია

-ის ჩემი...-ექიმის ნათქვამის უარყოფას აპირებდა ნათაი,ჩაათაიმ რომ შეაწყვეტინა

-ხომ შეიძლება დღეს,რომ დავრჩე ჩემს მეუღლესთან?-ბედნიერმა იკითხა და როგორც კი ექიმის თანხმობა მიიღო,ირონიულად ჩაუკრა თვალი ნათაის

-არ მჭირდება ძიძა-აგდებულად მიუგდო და გვერდი იცვალა

-ძალიან ჭირვეული გამხდარხარ ორსულობაში-ღიმილით უთხრა და იქვე ჩამოჯდა

-თუ გიყვარვარ გამიძლებ-გამომწვევად უთხრაა

-ეჭვიც არ შეგეპაროს-თვალი ჩაუკრა.ნათაის ჩუმად ჩაეღიმა..უკვე გადაწყვეტილი ქონდა პატიება..თუმცა არც ასე ადვილად უნდოდა გამოსვლოდა...ამიტომ ეშმაკური გეგმა დასახა და მისი გაწვალება გადაწყვიტა... "არაუშავს ბატონო ჩაათაი...იწვალე ცოტა..მეტის ღირსიც ხარ,მაგრამ კიდევ მე მეცოდები"-ფიქრობდა და გულში და მზაკვრულ გეგმებს სახავდაა...