- ""მაღალი ტანის შავგვრემანი ბიჭი, მერხებს შორის დადიოდა.. და სკამებზე მჯდარ ბავშვებს უყურებდა, ცოტა ხანი და შეჩერდა , მწვანეთვალება პატარა გოგონას მიაშტერდა, რომელიც შეშინებული უყურებდა
-შენ რა გვქვია? ადექი, დაფისკენ! ხელი გაიშვირა და ბავშვს მიუთითა, გოგონა ადგა , პატარა ხელებით თმები შეისწორა და დაფისკენ წავიდა ...
-შენზე მოგვიყევი.. დაიწყე! საკლასო ოთახის ბოლოში დადგა და მკაცრი სახიტ ცდილობდა მასზე ზემოქმედება მოეხდინა...
-მე ლიზა ვარ! კლასელებს გაუღიმა და ხელებს აწვალებდა...
-შოტლანდიელი ხარ? ეს მოკლე წინადადებები! ბიჭმა ისევ დაიყვირა და ბავშვისკენ წავიდა..
-მე ქართველი ვარ! წაილუღლუღა და წამწამები დაბლა დახარა.. მასწავლებელი ( თუ შეიძლება ასე ითქვას) მერხებს შორის გაჩერდა
-კარგი! გაკვეთილს მივუბრუნდეთ.. მე გთხოვეთ გამრავლების ცხრილი გესწავლათ...მოდი დავიწყოთ ცხრაჯერ შვიდი რამდენია.../?
ბავშვმა თვალები გააფარტოვა და ლოყები გაუწითლდა..
-რამდენია! დაიღრიალა და მას მიაშტერდა...
-ამას უყურეთ! შენ შენი თავი ვინ გგონია? აქ რისთვის ხარ! დროზე მიპასუხე და ჭკვას გასწავლი...!
-დედასთან მინდა! ძლივს წარმოსთქვა და ტირილი დაიწყო... ბიჭმა კი სიცილი მორთო...
-არავინ არ გაბედოს კიდევ ერთი ცრემლი ჩამოაგდოს, თორემ ყველას დაგსჯით! ვის შეუძლია თქვა ცხრაჯერ შვიდი რამდენია? ხელი ასწიეთ!
ყველა გაინაბა და ხმას არავინ იღებდა...
-მე პატივცემულო! ორი თითი ძლივს ასწია 6 წლის ბიჭუნამ და თვალები გაუბრწყინდა...
-თქვი! გისმენ!
ბიჭი ფეხზე ადგა და გაიღიმა- ცხრაჯერ შვიდი არის 61...!
-დარწმუნებული ხარ?
-კი...
-61 კი არა 63 ია .. ცრემლები მოიწმინდა მწვანეთვალება გოგონამ და დამარცვლიტ თქვა..
-მოვიდა გუნებაზე! მიდი ჩამაბარე! მის პირდაპირ დაიხარა .. მისი ხელები ხელში დაიკავა მაგრად მოუჭირა და თვალებში უყურებდა...თუ შეეშლებოდა მთელი ძალით უჭერდა და თუ არა მაშინ მოადუნებდა,, დატანჯა ბავშვი ასე რომ ვტქვათ..."
-ამაზე ას იტყვით! წამოხტა ალეკი და დოკუმენტები მაგიდაზე დაახეთქა...
-არც არაფერს! ფულს ამისთვის გიხდით! ის სპეციალური დაწესებულებაა. მთავრობის შექმნილი .. ძნელად აღსაზრდელებისთვის.. და არც მიკვირს! ის კი ვიცი თუ წესიერ ინფორმაციას არ მოიტან , სამსახურიდან დაგითხოვ!
-ისინი ბავაშვები არიან!
-ისინი მომავალაი მკვლელები იქნებოდნენ ,, ან ბანდიტები ან ჰაკერები.. კიდევ რა გიტხრა..
-ბავშვთა უფლებებზე რას იტყვით? ისინი 5-6-7 წლისები არისნ! რა ძნელად აღასრდელებზეა საუბარი.. ბავშვი დედას კითხულობდა ტან ტიროდა...
-ალეკ რაიტ! მე თქვენ გეუბნებით! ეს ჩვენი საქმე არ არის! ისინი ნამდვილი მსახიობები არიან! არ გესმით? ბავშვები არ ჰქვიათ მაგათ.. თან პრობლემები არ მჭირდება... ხვალისთვის გელოდებით ახალი ინფორმაციით...
აღელვებით თქვა ჰალსტუხი შეიხსნა და ოფლიან სახეზე სალფეტკი გადაისვა..
-ხომ იცით მე ნამდვილი ჟურნალისტი აღარ ვარ1 ასეთ თუ ვიკადრებ1 მაგრამ ჩემს შვილებს რჩენა.. და ალეკი გაცერდა.. 10 წუთი უმოძრაოდ იდგა.. ხმას არ ირებდა შემდეგ კი გააგრძელა- განცხადება ს დავწერ.. სამსახურიდა მივდივარ! საბუთები აიღო და შენობა დატოვა...