-არგაქვს უფლება-ჩუმად დავიჩურჩულე შეშინებულმა და ვიგრძენი თვალები როგორ ამევსო ცრემლებით.
-მაქვს. ეხლა კი წავედი. ტელეფონი ჩართე და როდესაც დაგირეკავ მიპასუხე თორემ უკვე იცი რაცმოხდება-მითხრა და სამზარეულოდან გავიდა.
-კარი ჩაკეტე-დამიძახა და კარი გაიკეტა. არვიცი როგორ მოვქცეულიყავი. ნელი ნაბიჯებით გავედი და კარი ჩავკეტე. რაუნდოდა ვერ გამეგო. რას ნიშნავდა ჯერ კუდში ზდევა და შეტყობინებების წერა. შემდეგ დედაჩემის გაცნობა და კიდევ მისი ძმის. ყველაფერი ერთ დღეს დაემთხვა და ეს სასტიკად არ მომწონდა. შემდეგ ჩვენი გუშინდელი გასეირნება და დიტოსთან ჩხუბი. დღეს კიდევ სახლში მომაკითხა და ისე უხეშად მელაპარაკა. არვიცოდი რა მეფიქრა. მომწონდა? რატომ არ უნდა მომწონებოდა? მშვენიერი გარეგნობის ბიჭი იყო. სწავლობდა და მისი თქმით სამსახურიც ჰქონდა. მაგრამ უფროსი იყო. განა 4 წელი თქვენ ცოტა გგონიათ? მართალია მომდევნო თვეში უკვე 16ის ვხდები მაგრამ.. ამ ფიქების თავიდან ასაცილებლად სწრაფად შევვარდი ოთახში და მეცადინეობა დავიწყე. 6 საათი იყო რომ მოვრჩი, საჭმელი თეფშზე დავაწყვე და ოთახში გავედი. ლეპტოპი ლოგინზე დავდე და მუცელზე დავწექი. თეფში წინ დავიდე. ფილმი ჩავრთე და თან საჭმელს ვჭამდი. ფილმის ყურება რომ დავამთავრე მხოლოდ მაშინ გამახსენდა რომ ტელეფონი გამორთული მქონდა. სწრაფად ჩავრთე და გამოტოვებული ზარები შევამოწმე. 2 ზარი გეგისგან 3 დედასგან და 1 ვაჩესგან. არა ნამდვილად არ მაწყობდა ეს ბოლო. სწრაფად გადავურეკე გეგის და დედას დავამშვიდე რომ ტელეფონი უბრალოდ დამჯდარი მქონდა და ეხლა შევამჩნიე. ვაჩესთან დარეკვაზე ვყოყმანობდი, არვიცოდი დამერეკა თუარა საბოლოოთ გადავწყვიტე არ დამერეკა მაგრამ მისგან შემოვიდა ზარი. ეგრევევ ვუპასუხე
-რაიყო ჩემს ზარს ელოდებოდი?-ირონიულად მითხრა და გაიცინა
-არა უბრალოდ ტელეფონი ხელში მეჭირა და არ მეპასუხა?-გაოცებულმა ვთვი და ოთახში სიარული დავიწყე
-წინაზე დავრეკე და ტელეფონი ისევ გამორთული გქონდა
-ხო ჩართვა დამავიწყდა-ჩურჩულით ვთქვი და ლოგინზე ზურგით გადავწექი
-იმეცადინე?-ხმა ოდნავ დაუთბა
-კი ეხლა მოვრი-გავიცინე და წიგნებ ერთად მოვაგროვე შემდეგ კი ჩანთაში ჩავუძახე
-გავისეირნოთ?-მკითხა და მივხვდი რომ ამ წუთას გაიღიმა
-არვიცი-მხრები ავიჩეჩე-გვაინია უკვე 8 საათია.
-1 საათი-მის ხმაში მუდარა ამოვიცანი
-დედას ვეტყვი და მოგწერ-სწრაფად მოვიფიქრე გამოსავალი
-კაი-თბილად მითხრა და ტელეფონი გათიშა. სწრაფად გადავრეკე დედასთან და ვაცნობე რომ ვაჩესთან ერთად სასეირნოდ მივდიოდი. რა მიპასუხა? 12ამდე სახლში დაბრუნდიო და გამითიშა, ვაჩეს გადავურეკე და პირდაპირ საუბარი დავიწყე
-დედაჩემს რა გაუკეთე?-გაკვირვება ვერ დავმალე ხმაში
-რაზე?-გაეცინა მას
-წლის დასაწყისში რომ გაიგო მასწავლებელმა 9ზე გადმომიტანა გაკვეთილი რაგინდა 9 საათზე გარეთო და ეხლა რო დავურეკე თორმეტამდე სახლში მოდიო და გამითიშა-ჩავურაკრაკე უცებ და პასუხის მოლოდინში გავისუსე. სიჩუმე ვაჩეს როხროხმა დაარღვია
-ჭკვიანი ქალია. გაემზადე და 10 წუთში გარეთ გელოდები-მიპასუხა მას შემდეგ რაც სიცილს მორჩა.
-ხო კარგი.-ვუპასუხე და გავუთიშე. ჯინსის შარვალი და კედები ჩავიცვი ზემოთ კი ღია ცისფერი წელში გამოყვანილი პერანგი. თმა კოსად ავიკარი და ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე. აბაზანაში შევედი და ჩემი თავი სარკეში შევათვალიერე. მალევე აწრიპინდა ჩემი ტელეფონი
-ჩამოვიდე?-ჩავძახე ყურმილში
-კი გელოდები ჩამოდი-ტელეფონი სწრაფად გავთიშე კარი ჩავკეტე და კიბეები სწრაფად ჩავირბინე, სადარბაზოსთან ვაჩე იდგა. თავზე კაპიშონი წამოეფარებინა და ხელში სიგარეტი ეჭირა. ცხვირი ავიბზუე სიგარეტის დანახვაზე და ალმაცერად გავხედე
-ჰო კაი გადავაგდებ რაიყო-სიცილით მითხრა სიგარეტი გვერდით მოისროლა
-არაფერი-ვუთხარი და ხელები გულზე გადავიჯვარედინე სიცივისგან
-რამდენჯერ გაგაფრთხილე თბილად ჩაივიმეთქი? ყოველი გამოსვლის წინ გითხრა?-მზრუნველამ მითხრა და ხელები მომხვია.
-არ მცივა-უცებ დავუსხლტი ხელიდან რამაც მისი სიცილი გამოიწვია
-ბავშვო მოდი აქ-მკაცრად მითხრა მაგრამ მაინც გაეცინა
-რატო?-ვკითხე და გარემო მოვათვალიერე. ქუჩაში თითქმის აღარავინ აღარ იყო.
-ჩაგეხუტო უნდა-სიცილით თქვა და ჩემსკენ წამოვიდა. უკან გადავდგი რამოდენიმე ნაბიჯი. განა არ მინდოდა ჩახუტება მაგრამ მე ესე იოლად დავთმობდი?
-არმინდა-მეც სიცილით ვუთხარი და უკან უკან სვლით გავედი სადარბაზოდან.
-გინდა-ფეხს აუჩქარა მაგრამ სწრაფად შევბრუნდი და სიცილით გავიქეცი თან მომენტებში უკან ვიხედებოდი მომზდევდა თუარა. ცოტაღა აკლდა დაწევამდე მაგრამ ფეხს ავუჩქარე და იქვე პარკში შევვარდი. დაღლილი დავებერტყე ერთ-ერთ ძელსკამზე
-სად მორბოდი გოგო-სიცილით დამიჯდა გვერდით აქოშინებული ვაჩე და ხელი გადამხვია.
-ცოტა წაგავარჯიშე-გავეხუმრე და ხელი მოვაშორებინე
-გააჩერე ხელები-გაბრაზებულმა მითხრა და ხელი უფრო მაგრად მომხვია
-ოო..-ამოვიბუზღუნე და თავი დაბლა დავხარე
-ნუ ბუზღუნებ. წამო გავისეირნოთ-სწრაფად წამოდგა ფეხზე და მეც წამომაყენა. ზანტან მივიწევდი წინ და ვცდილობდი ცალ გვერდზე მოხუტებულ ვაჩეს ხელიდან დავსხლტომოდი მაგრამ უფრო მაგრად მკრავდა და საშუალებას არ მაძლევდა გავწეულიყავი. ნახევარი საათი ვიარეთ ფეხით და უსიტყვოდ ბოლოს წვიმის წვეთები რომ დამეცა მაშინ ამოვიღე ხმა
-აუ წვიმს-ამოვიწუწუნე
-წამო უკან დავბრუნდეთ თორემ დასველდები ძალიან რომ გაწვიმდეს-თბილად მითხრა და ჩემი სახლისკენ მიმავალ გზას დავადექით. 5 წუთი არ იყო გასული საშინელი წვიმა რომ წამოვიდა. გაოცებულმა გავხედე ვაჩეს.
-წამო გავიქცეთ თორე რო გამიცივდე რაღა ვქნა. სადმე ახლო კაფეში შევიდეთ-სწრაფად დამავლო ხელი და გაიქცა. მეც მივყევი. რამოდენიმე წუთიანი სირბილის შემდეგ იქვე კაფეში შევედით. ხალხი გაოცებული მოგვაშტერდა მაგრამ არ შევიმჩნიე. ვაჩეს ხელს დავხედე რომელიც ჩემს ხელს ჩავღაუჯებოდა და წინ მიმათრევდა.
-ისეთ ადგილზე დაგვსვით ხალხმა რომ არ შეგვაწუხოს რა-უთხრა მიმტანს და მომნუსხვეად გაუღიმა. მანაც მაგიდამდე მიგვაცილა შეკვეთა ჩაიწერა და წავიდა
-სულ დასველდი, ეხლავე ვინმეს დავურეკავ და წაგვიყვანენ-მითხრა თბილად და ჯიბიდან ტელეფონი ამოიღო. მალევე მიიტანა ყურთან
-ბიჭო...ხო გარეთ ვარ..არა არ მყავს მანქანა აქ... დაგირეკა უკვე? ...მიდი რა მოდი მისამართს მოგწერ-უთხრა საბოლოოდ და ტელეფონი გათიშა
-აქვეა და მალე მოვა-თქვა სიცილით და სველ თმებზე ხელი გადაისვა
-და სასაცილო რაარის?-გაკვირვება ვერ დავმალე მის სიცილზე|
-გაწუწულ ქათამს გავხარ-კვლავ არ წყვეტდა სიცილს. ნაწყენმა გავხედე და ხმა არ გამიცია. მალევე მოიტანეს შეკვეთილი ჩაი და გემრიელად მივირთვით. მალევე კარში ხმაურით შემოვარდა ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭი და გაკვირვებულმა გავხედე.
-ბიჭოო რამდენი გეძებეთ ტო. სად აგდიხარ . დავსველდი მეც ამდენი ბოდიალით-დაიწყო წუწუნი და ჩემს დანახვაზე თვალები გაუფართოვდა
-ვერმითხარი ხატიაც თუ აქ იყოო. ვოტა ლამაზად შემოვიდოდი და ჩემი სილამაზით ეფექტს მოვახდენდი-სიცილი ამიტყდა
-კარგი. ვაჩე დაჯექი შენ კიდე ხელახლა შემოდი და ეფექტი მოახდინე.-ფეხზე ავდექი და გაღიმებული ვაჩე თავის ადგილზე დავსვი. და დაველოდე ის ბიჭი როდის შემოვიდოდა. მალევე გაიღო კარი და მომაჯადოებელი ღიმილით ბიჭი ჩვენსკენ გამოემართა
-ფუ რა ს*რი ხარ შე*ემა-გაიცინა ვაჩემ და ფეხზე წამოდგა
-მე ლუკა ვარ-ხელი გამომიწოდა. მეც ჩემი შევაგებე
-ხატია-მოვახსენე ჩემი სახელი
-ვიცი-გადაიხარხარა და ვაჩეს მიუბრუნდა
-წავედით?-იკითხა ვაჩემ და ხელი გადამხვია
-კი წავედით-თავი დაუქნია ლუკამ და გასასვლელისკენ წავედით. ფული გადაიხადეს და წვიმაში კვლავ სირბილით გავედით გარეთ. ლუკას მანქანას მალევე მივადექით. მე უკან დავჯექი ბიჭები კი წინ. 15 წუთში უკვე ჩემი სახლის წინ ვიდექით მანქანიდან სწრაფად გადავხტი ლუკას მადლობა მივაძახე და სადარბაზოში ვიყავი მანქანის კარის ხმა რომ გავიგე მალევე ვაჩე წამომეწია
-შენ რა დაუმშვიდობებლად აპირებდი წავლას?-ცოტა გაბრაზებულმა მომხვია ხელი და გულზე მიმიხუტა და შუბლზე ნაზად მაკოცა.
-ღამემშვიდობის და ტკბილი ძილი-მიჩურჩულა ყურთან და სწრაფად გავარდა მანქანისკენ. მანამ არ წავიდნენ სანამ თვალს არ მივეფარე. სახლში დაღლილი ავედი. კარი ღია დამხვდა. სწრაფად შევედი და მისაღებში დივანზე მჯდარ გიგის კალთაში ჩავუხტი
-რაო პატარა? პაემანზე ვიყავი და მიხარიაო?-სიცილით მითხრა და ლოყაზე მაკოცა
-ნუ ხარ შენ დამპალი-გაბუტულმა ვუთხარი და ვუჩქმიტე რამაც მიისი წამოყვიირება გამოიწვია
-წადი გოგო გაიხადე სველი ხარ. და თან დაწექი დაიძინე-მიბრძანა და მისი მუხლებიდან დივანზე გამადენინა ზღართანი.
-დეგენერატი-დავიჩურჩულე და ოთახში სწრაფად გავედი. კბილები გამოვიხეხე და მაიკის ამარა შევწექი საბანში. ბედნიერად გამეღიმა როდესაც ვაჩეს ჩახუტება და შუბლზე ტკბილი კოცნა გამახსენდა. ბედნიერმა დავიძინე ახალი დღის მოლოდინში და სიზმრების სამყაროში გადავეშვი.

პატარა თავისთვის ბოდიში ვეცდები უფრო დიდები დავწერო :* :* ან ყოველ დღე ამ ზომას დავდებ ან ყოველ მეორე დღეს გაცილებით დიდ თავს თქვენ აირჩიეთ