დაღლილმა დავდე თავი ბალიშზე და ბავშვივით დამეძინა.
გონზე ლოყაზე ცხელი ტუჩEბის შეხებამ მომიყვანა.შეშინებულმა გავახილე თვალები და ალექსანდრეს მომღიმარ სახეს რომ გადავაწყდი რომელიც მხოლოდ ლოყაზე მკოცნიდა და ჩემს გაღვიძებას ცდილობდა ცოტა დავმშვიდდი.
-უკვე დიდიხანია რაც გეძინა და შემეშინა(ალექსანდრე)მითხრა და ოდნავ გამიღიმა
-რამე გინდოდა?(მე)ვუთხარი და საწოლში წამოვჯექი
-ხო წამოდი გთხოვ ჭამე(ალექსანდრე)
-ალექსანდრე არ მშია მეთქი ხო გითხარი(მე)ვუთხარი გაღიზიანებულმა
-ლილე თითქმის ორი დღეა არაფერი გიჭამია ცუდად გახდები ცოტა ჭამე გთხოვ(ალექსანდრე)
-არა(მე)მტკიცედ განვაცხადე და თვალები პატარა ბავშვივით მოვისრისე.

-ვაიმე ჩემები(მე)ახლაღა გამახსენდა დედა მამა სოფო და დათა.ნეტა იციან?იქნებ არ იციან ამ არანორმალურმა რომ მომიტაცა და ვინიცის როგორ ნერვიულობენ.ღმერთო რატოომ რა დავაშავე ასეთი.ჩემდაუნებურად გადმომიგორდა თვალიდან ობოლი ცრემლი და ალექსანდრეს აწყლიანებული თვალებით შევხედე
-ველაპარაკე ნიკას და ვუთხარი ყველაფერი და ალბათ უკვე უთხარა შენებს(ალექსანდრე)დამნაშავეს ხმით მითხრა და სევდიანი თვალებით შემომხედა.
-გაგიჟდება დედაჩემი(მე)სევდიანად ვთქვი
-სადღაც ერთი თვე აქ ვიქნებით და რომ წავალთ მე დაველაპარაკები(ალექსანდრე)მითხა და საწოლზე ჩამომიჯდა
-რომელი საათია?(მე)-ან ჩემი ტელეფონი სადაა?(მე)ვკითხე და მისგან ცოტა შორს გავიწიე
-შენი ტელეფონი დაბლაა გამორთული ამოგიტანო?(ალექსანდრე)მკითხა და წამოდგა
-კი(მე)
-იქნებ ცოტა შეჭამო?(ალექსანდრე)
-არა არა და არა.საერთოდ აღარ შემოხვიდე ტელეფონი მომიტანე და გადი(მე)გაღიზიანებულმა ვუყვირე და თავი ბალიშში ჩავრგე
ალექსანდრე უსიტყვოდ დატოვა ოთახიდა მალევე ჩემი ტელეფონით ხეკში დაბრუნდა.ტელეფონი მომაწოდა თვითონ კი ისევ საწოლზე ჩამოჯდა
-ხომ გითხარი გადი თქო?(მე)
-ლილე გეყოფა ეხა(ალექსანდრე)მითხა სერიოზული სახით და წარბები კუშტად შეკრა.არარაფერი ვუთხარი არ მინდოდა კიდევ ჩხუბი და გაჩუმება ვარჩიე.ტელეფონი უსიტყვოდ ჩავრთე დაგული მომიკვდა როდესაც დედას ზარები დაფიქსირდა.256გამოტოვებული ზარი.დედსაგან სოფოსგან და დათასგან.ღმერთო ღმერთო ახლა რა ვქნა.დედამ ალბათ უკვე გაიგო სოფოსგან რომ ამ ცხოველმა მომიტაცა მაგრამ დათამ თუ იცის ნეტა.ხუთი წუთიც არ იყო გასული რაც ტელეფონი ჩავრთე რომ ისევ განმეროდა ზარი დათა იყო შეშინებულმა გავხედე ალექსანდრეს რომელიც მე მიყურებდა და თვალებით მეკითხებოდა ვინ არისო
-ვინაა ლილე?(ალექსანდრე)
-დათაა ჩემი ბავშვობის მეგობარი(მე)შეშინებულმა ვუპასუხე
-მომეცი ტელეფონი(ალექსანდრე)მითხრა მშვიდად და ხელი გამომიშვირა
-შენ...შენნ.. უნდა უთხრა?(მე)სევდიანად ვკითხე
-კი(ალექსანდრე)
ხელისკანკალით გავუწოდე ტელეფონი და როდესაც ხელში ჩავუდე და ჩემი ხელი მისას შეეეხო შემკრთალმა სწრაფად მოვაშორე და ის უცნაური გრძნობა რომელიც მისი შეხებისას განვიცადე ძლივს დავაიგნორე.
-არ ინერვიულო.ისეთს არაფერს ვეტყვი.(ალექსანდრე)შუბლზე მაკოცა და ოთახი დატოვა.ვნერვიულობდი ვიცოდი დათას რომ გაეგო ძალით წამომიყვანა გაგიჟდებოდა ყველაფერს გაადაათრიალებდა და მაინც მიპოვიდა მეშინოდა!დიახ მეშინოდა იმის რომ დათას რამე მოსვლოდა.არა მარტო დათად არამედ ალექსანდრეს დაკარგვისაც მეშინოდა.გიკვირთ არა იტყვით ეს გოგო გიჟიაო მაგრამ რა ვქნა რომ არ ვარ ამ ცხოველის მიმართ გულგრილი.ვერ გადავიტან მათ რომ მარმე დაემართოთ.ამ ფიქრებში გავიდა სადღაც 15 წუთი და ოთახში ალექსანდრე შემოვიდა მომღიმარი სახით.გაკვირვებულმა სევხედე და თვალებიტ ვკითხე რა ხდებათქო?
-დათამ ბედნიერება გვისვურვა(ალექსანდრე)ღიმილით ჩამოჯდა საწოლზე და ასევე ღიმილით გამომხედა
-რაააა?(მე)თვალები დავჭყიტე და ალექსანდრეს გაკვვირვებულმა სევხედე
-ხო აბა ჩემნაირ სიძეზე ვინ იტყვის უარს(ალექსანდრე)ღიმილით მითხრა და ჩემსკენ მოიწია.
-სუფთა იდიოტი ხარ შენც და დათაც(მე)გაბრაზებულმა ვუთხარი და ხელები გულზე გადავაჯარედინე.
-გეყოფა ეხა ბუზღუნი(ალექსანდრე)სიცილით მითხა და კიდე მოიწია
-ოოო გამანებე რა(მე)გაბუტულმა ვუთხარი და ტუჩები სასაცილოდ გავბუშტე
-ტუჩებს ეგრე ნუ აკეთებ(ალექსანდრე)ვნებიანი ხმიტ მიჩურჩულა და ლოყაზე მოწყვეტით მაკოცა
-უზრდელო ვირო გაეთრიე აქედან(მე)ხელი ვკარი და ცრემლები მომაწვა.
-ლილე მაპატიე გთხოვ არმინდოდა გწყენოდა(ალექსანდრე)თავდახრილმა მითხრა და ჩემი დაწყნარება სცადა
-არა ალექსანდრე გამანებე თავი და გადი ოთახიდან.იმის მაგივრად რომ შერიგებას ეცადო და ნორმალურად მომექცე კიდევ რანაირად იქცევი.არაადამიანი ხარ(მე)სლუკუნით ვუთხარი საწოლში ჩავწექი და საბანი თვაზე წავიფარე
-ლილე მისმინე ახლა დაიძინე და ხვალ ვილაპარაკოთ კარგი?(ალექსანდრე)საბანი ოდნავ გადამხადა და სახიდან თმები გადამიწია
-ზედმეტს არაფერს გავაკეთებ შენთავსფიცავარ(ალექსანდრე)თბილად გამიღიმა და ხელი ლოყაზე ჩამომისვა
-კაი?(ალექსანდრე)
თავი ჩუმად დავუქნიე და ცოტა დაწყნარებულმა ავხედე.
-ტკბილი ძილი პატარავ(ალექსანდრე)ლოყაზე მაკოცა საბანი გამისწორა და ოთახიდან გავიდა.მის ნაკოცნზე ხელი დავისვი და ჩემდაუნებურად გამეღიმა.ოთახში სინათლე გამოვრთე და მორფეოსის სამყაროში გავცურე.ძილშიც კი ვგრძნობდი იმ უხილავ კომფორტს რაც წეღან რომ ჩამეძინა ნამდვილად არ მქონია.მთელი სხეულით ვგრძნობდი ამას ასე არასდროს არ მძინებია ბავშვბოსი მერე ორცა დედასთან მეძინა ხოლმე.მაგრამ ეს არ იყო ისეთი გრძნობა როგორც ბავშვობაშიი ეს რაღაც ურო სასიამოვნო იყო ჩემთვის აუხსნელი...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

არცდილით გამქრალა ეს კომფორტის გრძნობა.თვალების ფშვნეტის გავიღვიძე და ვიგრძენი რომ რაღაც სასიამოვნოდ თბილზე მედო თავი დაბნეულმა გავახილე თვალები და როცა ჩემს გვერდით მწოლიარე ალექსანდრე დავინახე რომელიც მშვიდად ფშვინავდა ჩემდაუნებურად გამეღიმა.თავი ალექსანდრეს მკერდზე მედო მას კი ჩემს შიშველ წელზე ქონდა ხელები მოხვეული.ახლა მივხვდი რატომ მქონდა გუშინ ეს კომფორტის შეგრძნება.მაგრამ როცა ყველაფერი გამახსენდა გაბრაზებულმა და შეშინებულმა დავჭყიტე თვალები და ალექსანდრე შევანჯღრიე.
-ალექსანდრე გაიღვიძე ალექსანდრეეეეე(მე)მე ოდნავ შევარხიე მაგრამ რიქცია არ ქონდია.მის ლამაზ ნაკვთებს დავაკვირდი და სურვილი მქონდა მეკოცნა მაგრამ ვერ ვბედავდი.ხელი ლოყაზე ჩამოვუსვი შესამოწმებლად ეძინა თუარა და რეაქცია რომ არ ქონდა ფრთხილად მივუახლოვდი და ლოყაზე მთელი სინაზით ვაკოცე.ისე მესიამოვნა მისი კოცნა აღარ მინდოდოა მოვშორებოდი.ჩემმა კოცნა და მისი კანის დაბუსუსება ერთი იყო რიტაც მივხვიდი რომ არ ეძინა თან გაეღიმა
-არ გზინავს ხო შე ვირი გაახილე თვალები საზიზღარო შენ(მე)მუშტები დავარტყი და მსიი მკლავების მოშორება ვცადე რომლებიც მარწუხებივით მეხვეოდნენ მაგრამ ვერაფერი დავაკელი.ღიმილით გაახილა თვალები და ეშმაკურად შემომხედა .
-შენ მაკოცე(ალექსანდრე)ღიმილით მითხრა და თვითონაც მაკოცა
-არა მეე.....უბრალოდდ..(მე)ბრინჯივით დავიბენი და შეტცხვენილმა თავი დავხარე
-კი პატარავ კი მაკოცე(ალექსანდრე)მითხრა და ჩემსკენ დაიხარა
-ალექსანდრე გაიწიე რა (მე)ხმისკანკალით ვუთხარი
-ნუ გეშინია(ალექსანდრე)ჩუმად მითხრა და ტუჩებით ოდნავ შემეხო ტუჩებზე.
-ალექსანდრე(მე)
-ჩშშშშ(ალექსანდრე)და ტუჩებზე ნაზად მაკოცა.ისე მესიამოვნა მისი კოცნა აღარ მინდოდა მომოშორებოდა.ყველაფერი ერთად ვიგრძენი ყველა გრძნობა ერთად მომაწვა.და საწორედახლამივხვდი რა გრძნობა იყო ეს ერთი ამოუცნობი დიახ მივხვდი მე ალექსანდრე დადეშქელიანი მიყვარდა.მიყვარდა მთელი გულით მთელი არსებით.უსასრულოდ მიყვარდა ცამდე და ცის იქით.მიყვარდა ციდან სამ მეტრზე^^.როდესაც ჰაერი არც ერთს აღარ გვეყო მომშორდა და თვალებში შემომხედა და სიყვარულით სავსე თვალებით გამიღიმა.შერცხვენილმა დავხარე თავი და მისგამ გამოწევა ვცადე მაგრამ არ გამისვა
-ლილუუუ ჩემი ნუ გრცხვენია პატარავ(ალექსანდრე)ღიმილიტ მითხრა და ლოყაზე ნაზად მაკოცა


ბავშვებო აბბა როგორია?მეტის დადება ვერ მოვახერხე და იმედია ეს მოგეწონებათ<3 მიყვარხართ ძალიან<3 თქვენი თოთოეული სიტყვა მახარებს<3 მაგრამ რარაც აღარ აქტიუროთ და მწყინს<3 ველი შეფასებას<3 სეცდომებისთვის ბოდიშით.