მზის სხივები დაუკითხავად მეცემოდნენ სახეზე და იძულებული გავხდი ავმდგარიყავი, დანიელს გადავხედე და ბედნიერებისგან გამეღიმა. ცხელი წყლის ქვეშ დგომამ გამომაფხიზლა, დღეიდან ყველაფერი შეიცვლებოდა და ახალ ცხოვრებას დავიწყებდი.
-დანი მეგონა ისევ გეძინა
-არდა მაინც გადახვალ ცალკე ბინაში?
-კი დანი
-და ეს ღამე შენთვის არაფერს ნიშნავს?
-დანი ასე ჯობია
-რა ჯობია არდა რა? ის რომ ცალკე იცხოვრებ და სხვა შეგიყვარდება?
-დანი რას ამბობ
-არ მინდა რომ წახვიდე გაიგე?
-დარჩი ჩემთან გთხოვ არდა
-კი მაგრამ
-არანაირი მაგრამ შენ ჩემი ხარ და ეს სახლი შენია, შენ ამ სახლის დიასახლისი ხარ გაიგე?
-დანი მომავალში რა იქნება?
-ბედნიერება, ახლა კი შხაპს მივიღებ შენ კი მოემზადე მშობლები უნდა გაგაცნო.
-დღეს?
-ხო აბა როდემდე ვმალო ჩემი ცოლი
-კარგი
ლოგინზე ჩამოვჯექი და ფიქრი დავიწყე თუ რა იქნება შემდეგ, ჩვენ თითქმის არც კი ვიცნობთ ერთმანეთს ღმერთო ეს რა გავაკეთე?! ეს რა ვქენი?! ახლა კარგი დროსია, ხო ჩაუგორდი ვით და ახლა იყავი ეგრე. ტანსაცმელს დავავლე ხელი რაც მომხვდა ის ჩავიცვი და ის სახლი საბოლოოდ დავტოვე.
-მარი სახლში ხარ?
-კი არდა რა გჭირს?
-მომისმინე მოვალ და ყველაფერს აგიხსნი
მარისთან სულ ტირილით მივედი და ძალიან მცხვენოდა, მარიმ ასეთ მდგომარეობაში რომ მნახა ათასმა ფერმა გადაუარა სახეზე
-არდა რა გჭირს ნუ მაგიჟებ
მარის ყველაფერი მოვუყევი
-რატომ წამოხვედი?
-იმის მერე მასთან ვერ გავჩერდები
-კი მაგრამ მან მიგიღო მეგობრობის ხელი გამოგიწოდა და შენ ხელი კარი? არდა ხიდის მაგივრად კედელს აშენებ იცი?
-მარი მასთან ვერ გავჩერდები ვერა?
-მიზეზი?
-არ ვიცი უბრალოდ მივხვდი რომ მზად არ ვარ ამისთვის.
მარის რაღაც უნდა ეთქვა ზარმა, თუმცა ზარის ხმამ გააწყვეტინა, როგორც კი მარიმ კარი გააღო მის უკან საშინლად გაბრაზებული დანი დავინახე.
-გოგო შენ ნორმალური ხარ? რას გავს შენი საქციელი?! მთელ სახლში გეძებდი და რო ვერ გნახე გული გამისკდა მე მეგონა მამაშენმა წაგიყვანა. რატო წამოხვედი არდა რატო?!
ხმას ძლივს აკონტროლებდა რომ არ ეღრიალა, მე კი ვიდეგი ერთ ადგილზე და თვალს ვერ ვუსწორებდი, მარიც შეუმჩნევლად წავიდა სადღაც. ცრემლები ვერ შევიკავე.
-არდა რატომ ტირი გამაგებინე რა გჭირს?
-მე არ ვარ მზად დანი არა რომ ცოლობა გაგიწიო, არ შემიძლია გესმის?
-მიზეზი მხოლოდ ეგ არის?
ვდუმდი
-მითხარი არდა
-ხო ეგ არი ეგ
-ჩემო სულელო გოგო გთხოვ წამოდი სახლში
-დანი არ შემიძლია
-აბა 18 წლის ბიჭივით ვიცანცარო და პაემნებზე გატარო?
-დანი გთხოვ
-კარგი იყოს ასე აქ დარჩი და ყოველდღე გნახაცვ და გაგასეირნებ და მერე უკვე შენზეა დამოკიდებული.
-კარგი
-მე მიყვარხარ
-ასე მალე
-ერთი წელი მალე არ არის
-რა ერთი წელი
-მერე აგიხსნი როცა დრო მოვა, მარი გამოდი და ჩემს გოგოს შენ გაბარებ, მე ხშირად მოვალ.
-კარგი დანი მაგრამ რას ბავშვობთ
-ეგ შენს დაიკოს უთხარი
დანიბ შუბლზე მაკოცა და წავიდა მე კიდე დავრჩი ასე დებილივით და გაორებული.

პ.ს მადლობა ვინც კითხულობთ ჩემს მოთხრობას, მინდა კომენტარების საშუალებით თქვენი აზრი დააფიქსიროთ, მოგწონთ თუ არა <3