ნიკამ მიხვდა ,რომ ბარბის ფეხზე დგომა არ შეეზლო და ხელში აიყვანა. გოგონამ უღონოდ ჩაუდო თავი კისერში და თითქოს გული წაუვიდა. ლექსო საბოლოოდ მოშორდა ნოდარს და სოსოლოს და ნიკას ანიშნა მანქანაისკენ წადითო. ის ორი ადგილიდან არ გარყეულან. ნიკამ უკანა სავარძელზე შესვა გოგონა და გვერდით მოუჯდა.
- ხედავ სანამდე მიიყვანა შენმა უპასუხისმგებლობამ?_ წამოიძახა გაბრაზებულმა ნიკამ და შეეცადა გოგონა გონს მოეყვანა. თუმცა არაფერი გამოუვიდა. ასეთ მდგომარეობაში სახლში ვერ წაიყვანდა ამიტომაც ანიტასკენ აიღეს გეზი. ნიკამ ისევ ხელში აიყვანა ბარბი ,რომ ზემოთ აეყვანა. ლექსოს სისხლი მოაწვა თვალებში. ლამის ჭკუიდან შეიშალა როცა მკერდზე მიიხუტა. უნდოდა დახმარება შეეთავაზებინა...უფრო მეტად კი ის უნდოდა ხელიდან გამოერთმია ,მაგრამ ნიკა ისე იყო გაბრაზებული ვერ გაბედა. შემოსასვლელში ანიტა მოეგებათ. გულწასული კი დივანზე დააწვინეს. გოგონამ მსახურს დაავალა რამე მოიტანე გონს ,რომ მოვიყვანოთო. მანაც შუშით წამალი მოარბენინა. გოგონას მოასუნთქეს და ისიც შეირხა.
-ბარბი კარგად ხარ _მიეფეთა ანიტა
-თავი მისკდება_ამოთქვა დანაწევრებული სიტყვები. ნიკამ წამოდგომაში მიეხმარა. როგორც კი თვალი ნორმალურად გაახილა ოთახში მიმოიხედა და ლექსო დაინახა,რომელაც სახე სულ წაშლილი ჰქონდა.
-ალბათ ,როგორ შეგეშინდა_განაგრძო ანიტამ და წყალი მიაწოდა.
-მაპატიე ბარბი არ მეგონა ამხელა შარში თუ გაგხვევდი...ყველაზე ნაკლებად ეს მინდოდა_დამნაშავესავით ამოთქვა ლექსომ და თვალის გასწორება ვერ გაბედა.
-ფული,რომ ვერ გეშოვა რას უპირებდი. ასე იდიოტივით ,როგორ მოიქეცი?_წამოენთო ნიკა
-ვიშოვიდი და არც მიფიქრია ,რომ ბარბის მოიტაცებდნენ. ეს რომ მცოდნოდა მასთან ერთად არ წავიდოდი. _ახლა ტავის მართლება დაიწყო
-მთავარია ,რომ კარგადაა. მეტად ნუ ანერვიულებთ _სიტუაციის განმუხტვა სცადა ანიტამ
-სახლში მინდა_ითხოვა ბარბიმ
-ხელი მომეცი წაგიყვან და მერე სამსახურში წავალ. ცოტა ხნით დავეთხოვე_დაეხმარა ნიკამ და ბარბიც დაემორჩილა. გოგონამ ისე ჩაუარა გვერდით მისკენ არც გაუხედავს.ლექსოს ისარივით დაესო გულზე მისი სიცივე ,მაგრამ აღარაფერი უთქვამს.
-გმადლობ ანიტა_მოეხვია მეგობარს კარში გასვლის წინ ბარბარე და ნიკას ხელზე დაეყრდნო. გოგონა უკან ,რომ შემობრუნდა ლექსო როიალის სკამზე თავჩაქინდრული იჯდა. ეტყობოდა ,რომ სრულიად განადგურებული იყო.
-დალევ რამეს?_შესთავაზა მან
-რამე მაგარს_დაეთანხმა ბიჭმა.

სახლში მისვლისას ბარბარემ მხნეობა მოიკრიბა ,რომ მსახურებს ვერაფერი შეემჩნიათ და წელში გამართული შევიდა შიგნით. კიბეებზე ის მოეგება ვინც ლევანს გოგონას აღზრდაში ბავშვობიდანვე ეხმარებოდა. ფაქტობრივად მისი ძიძა იყო. ბარბარე მას ''დეიდა ნანას'' ეძახდა. თუმცა მერე გადაეჩვია.
-რატომ არ დამირეკე შვილო მოსვლას თუ არ აპირებდი? იცი ბიძაშენმა რამდენჯერ დარეკა?
-ველაპარაკე ნანა და გავაფრთხილე._გაიღიმა ბარბიმ და კიბეებისკენ აიღო გეზი. ნიკაც წაჰყვა. ბარბის საწოლზე წამოწოლაში დაეხმარა და რამე ხომ არ გინდაო ჰკითხა.ბარბიმ იუარა.
-კარგი მე წავალ მეჩქარება და მომხდარზე მერე ვისაუბროთ.
-წახვალ?_რაღაც ისტერიულად გაიღიმა გოგონამ_წახვალ ...სამუდამოდ უნდა წახვიდე ნიკა. შენი ადგილი აქ არ არის... მე არ ვარ შენი ღირსი.
-მაგაზე სხვა დროს კარგი?ახლა განერვიულებული ხარ და დასვენება გჭირდება
-ასე საღ გონებაზე არასდროს ვყოფილვარ. უკვე დიდი ხანია გატყუებ ,მაგრამ ვხედავ როგორ გიყვარვარ და შენი მოტყუება აღარ შემიძლია.
-ლექსოსთან ფლირტზე მესაუბრები?
-შენ რა იცი ?
-გავიგე ყველაფერი...
-ეს არ ყოფილა ფლირტი_სირცხვილისგან თავი დახარა გოგონამ.
-რაა?
-დიდი ხანია რაც ლექსოს თვალი დავადგი. მომწონდა და მიზიდავდა. შენს მიმართ იმიტომ გავცივდი ,რომ სხვა მაინტერესებდა.
-და ამას ახლა მეუბნები?
-მეგონა ეს დროებითი იყო. მეგონა შეგვეზლო ჩვენი ორწლიანი ურთიერთობის გადარჩენა ..მე არ მინდოდა შენთვის გულის ტკენა და ვდუმდი. საბოლოოდ კი ისე გამოვიდა,რომ ჩემი დუმილით უფრო მეტად გატკინე...
-ხვდები ,რომ დაბნეულობისგან აღარ იცი რა ქნა? ჭირვეული და გათავხედებული გოგო ხარ და ახლა ახალი რამ აიკვიატე ...და ამ ახირების გამო გინდა ჩვენი ურთიერთობა მოსპო? ნუთუ ვერ ხვდები ,რომ არ გამოგადგება ასე მოქცევა. ნუთუ დღევანდელი დღის გარდა სხვა მტკიცებულებაცაა საჭირო იმისთვის ,რომ ლექსო არ არის ის ადამიანი ვინც გაგაბედნიერებს?
-ვიცი ,მაგრამ არც მე ვარ ის ვინც შენ გაგაბედნიერებს.
-რატომ გგონია მასე? იმიტომ ,რომ ურთიერთობა არ გამოგვდის? რატომ ფიქრობ ამაზე ამდენს?
-პრობლემა შენში კი არა ჩემშია. არ შემიძლია შენთან გრძნობების გარეშე ურთიერთობა
-ესე იგი ორი წლის შემდეგ აღმოაჩინე ,რომ ჩემს მიმართ გრძნობები არ გაქვს?_გაეღიმა ნიკას
-მე ლექსოსან ვიწექი თანაც არაერთხელ ..._ნიკას სახეზე ტკივილთან ერთად იმედგაცრუებაც გამოესახა
-ესეიგი ჩემთან ურთიერთობა იმიტომ არ გამოგდიოდა ,რომ სხვასთან იწექი და სხვასთან იყო შენი ფიქრები?
-ასე არ არის. ლექსოსთან პირველად სამი დღის წინ ვიწექი . მანამდე არაფერი ყოფილა. მე უბრალოდ არ მინდა მოგატყუო...მინდა ეს ერთი რამე მაიც გავაკეთო სწორად.პატივს გცემ როგორც ადამიანს და მამაკაცს ,მაგრამ აქრ შემიძლია...
-გიყვარს?
-არ ვიცი ,მაგრამ ...
-სჯობს წავიდე,თორემ ... არც კი ვიცი რა უნდა ვთქვა ...
-მაპატიე...ვიცი საშინლად მოვიქეცი,მაგრამ მაპატიე..._ნიკას არაფერი უთქვამს ისე წავიდა. სიბრაზე და სასოწარკვეთა ერთნაირად ეხატა სახეზე.


ლექსომ და ანიტამ დალევა დაიწყეს და საკმაოდ ბევრი მოუვიდათ. სასმელმა ისე გააბრუა ბიჭი თვალწინ რამდენჯერმე ესახებოდა ნივთები. განსაკუთრებით კი ის სცენა ,როგორ გადმოყავდა ნიკას ხელში აყვანილი ბარბარე. ფიქრებმა ისე გაიტაცა ვერც კი მიხვდა როგორ გაუსხლტა ხელიდან ჭიქა და ძირს დაენარცხა.
-მგონი მეტისმეტი მოგივიდა...წამოდი რომელიმე საძინებელს დაგითმობ
-უნდა წავიდე...
-სად უნდა წახვიდე ამ დარამებულში
-ტაქსი გამოიძახე ჩემთვის გთხოვ
-არა მეთქი არ გესმის? წამოდი დაწექი_ხელზე დაეჯიკავა ანიტამ და ხედა სართულისკენ წაათწია ,მაგრამ ლექსომ ხელი გააშვებინა და გასასვლელიკენ აირო გეზი.
-მიდი ტაქსი გამომიძახე რა. ან ჩემი ტელეფონი მომიძებნე.
-სად მიდიხარ?
-ბარბი უნდა ვნახო.
-რა დროს ბარბია. გაიღვიძებ დილით და ნახავ. ახლა მაგის დრო არაა. შეიძლება ნიკა იყოს მასთან და ალბათ ჯერ ისევ აღელვებულია
-ნიკა... ნიკა..._სიტყვები აებნა ლექსოს
-ჰო ნიკა...მისი შეყვარებული_ლექსომ გადაიხარხარა
-რომელი შეყვარებული. ბარბი ჩემი შეყვარებულია..ჩემი გოგოა და იმ იმპოტენტს შუაზე გადავხსნი კიდევ ,რომ მიეკაროს
-შენ მგონი თავი რაღაცას მიარტყი ხო ... უკვე ძალიან დამღალეთ სამივემ. იმდენს იზამთ ბოლოს მეც გამხვევთ რამე უბედურებაში
-ბარბი ჩემი გოგოა..._გაიმეორა ლექსომ
-იყოს შენი,მაგრამ ახლა წამოდი და დაწექი...მეტისმეტი მოგივიდა ალკოჰოლი...
-თავი დამანებე უნდა წავიდე_ხელი აიქნია ლექსომ და წამოვიდა
გარეტ ქარი იყო. ზაფხულის კვალობაზე ძალიან ცივად უბერავდა,რამაც ცოტა მოაფხიზლა და აზრზე მოიყვანა. ცოტა ფეხით გაიარა იქნებ ტაქსი დავიჭიროო. კარგა ხანს მოუწია სიარული. ბოლოს როგორც იქნა გამოჩნდა. ხელი დაუქნია და ჩაუჯდა. მისამართი უთხრა და საზრზეზე გადაწვა. ფანჯარა ჩამოწეული ქონდა და ცივი ჰაერი ისარივი ესობოდა სახეზე. ცოტა მოეშვა ,მაგრამ მძღოლმა გამოსძახა მოვედითო. გადაიხადა და გადმოვიდა. იგრძნო,რომ ახლა უფრო მყარად იდგა მიწაზე ვიდრე მანამდე, ცოტა გამოსულიყო ალკოჰოლიდან. ჭიშკარსი მცველმა ,რომ დაინახა იცნო და გაუღო.
-ბარბარე სახლშია თუ იცით?
-დიახ არის_მისი ფანჯრისკენ მიათითა სადაც სუქი ჯერ ისევ ენთო
-სტუმარი ხომ არ ყავს?
-არა ნიკა წავიდა რამდენიმე საათის წინ. ახლა მარტოა
-გმადლობთ
ლექსომ სახლის კიბეები აიარა და შიგნით შევიდა. ნანა დივანს ალაგებდადა მოსულს მაშინვე მიესალმა.
-დავუძახო ჩემ გოგოს?_თბილად გაიღიმა მან
-არ არის საჭირო მე თვითონ ავალ_ღიმილითვე უპასუხა ლექსომ
კიბეებზე ადიოდა ,მაგრამ ფეხები უკან რჩებოდა. რა უნდა ეთქვა.თავი რით უნდა ემართლებინა? როგორ უნდა მოქცეულიყო. მიუხედავად ყველაფრისა გულის სიღრმეში აღიარებდა,რომ ნიკა ყველაფრით სჯობდა. ის კი ერთი ბობოლა მამიკოს განებივრებული ვარსკვლავბიწუნა გახლდათ ,რომელიც უსაქმურობამ უბედურ ხალხს გადაჰკიდა.მაინც გაბედა კარზე დაკაკუნება. ბარბარე ის იყო საბაზანოდან სველი თმითა და თეთრი ხალათით გამოვიდა. იფიქრა ნანააო და დაუძახა შემოდიო ,მაგრამ სტუმრის დანახვამ ადგილზე შეაკრთო.
-შეენ?_ლექსომ ხმის ამოღება ვერ გაბედა_აქ მოსვლა როგორ გაბედე იმის მერე რაც დამმართე?
-მაპატიე...გთხოვ...ვიცი ვერაფრით გამოვისყიდი ამ დანაშაულს,მაგრამ მაპატიე
-შენს გამო ყველაფერი დავკარგე. ნიკა დავკარგე...ბიძაჩემი ,რომ გაიგებს იმედები გაუცრუვდება...საშინელება გამოვიარე...ვიცი მეც ვარ ამ ყველაფერში დამნაშავე,მაგრამ ჩემს ცხოვერებაში შენი დანახვა აღარ მინდა.
-გგონია მე ვიყავი კარგად? როგორ ფიქრობ რას ვგრძნობდი ,რომ წაგიყვანეს?
-არამგონია თავი მოგეკლა ნერვიულობით. სენთვის ხომ ერთი მორიგი გასართობი გოგო ვარ...სულელი გოგო ...მარტლა ბარბს ტვინი მაქვს
-როგორ გგონია სულერთი ,რომ ყოფილიყავი ყველაფერს გავყიდდი შენს გადასარჩენად? გგონია იოლი იყო ნიკასთან მისვლა და დახმარების თხოვნა?_ბარბარემ უკან დაიხია და გაჩუმდა
-ყველაფერი გაყიდე?
-მაგას არ აქვს მნიშვნელობა. მთავარია,რომ კარგად ხარ. მინდა გითხრა,რომ არ მინდოდა ეს მომხდარიყო.არც მიფიქრია
-ბოდიში მიღებულია .შეგიძლია წახვიდე.კარისკენ მიანიშნა ბარბარემ
-გთხოვ მითხარი,რომ არ გძულვარ_ ვედრებით აღსავსე თვალები მიაპყრო ლექსომ და წელზე მოხვია ხელი,მაგრამ გოგონამ არანორმალრულად შეკრთა და გიჟივით მოიცილა მისი ხელები. ლექსომ გაოცებისგან ლამის პირი დააღო
-ჩემი გეშინია?_ბარბარე კედელთან აიტუზა
-გთხოვ არ შემეხო
-ჩემი გეშეინია?_გაიმეორა კითხვა
-რომ მეხები თვალწინ მიდგება ყველაფერი.არ შემეხო გთხოვ
-რა მოხდა იქ?რამე ხომ არ დაგიშავა?
-არა ,მაგრამ დამპირდა. _თვალზე ცრემლები მოაწვა
-რაა?
-დამპირდა თუ ლექსო არ მოვა მე და სოსოლო ...ეს...ეს...ეს ვერ აგიღწერ რა იყო. მისი ბინძური ტუჩებით კისერზე მეხებოდა_ბარბარემ ხელები კისერზე შემოიჭდო და ლამის მოიგლიჯა
-დაწყნარდი შენ უბრალოდ შეშინებული ხარ. გაგივლის...მთავარია არაფერი მომხდარა...
-რა არ მომხდარა? გგონია მთავარი ისაა ,რომ არ გამაშიშვლა და ჩემი სხეულით არ გაერთო? შენ მთავარი ეს გგონია? მსგავსი არაფერი მომხდარა ჩემს ცხოვრებაში
-მოდი ჩემთან...გთხოვ მინდა ,რომ დაგეხმარო...
-შენი დახმარება არ მჭირდება...ისედაც დიდად დამეხმარე...არც ვიცი ეს ვალი როგორ გადაგიხადო
-მე...
-რა?
-მინდოდა მეთქვა,რომ ...
-წადი და აღარ აბრუნდე უკან ...გთხოვ...
ლექსომ კარი გამოიხურა და წამოვიდა. კარის სახელურს ჩაეჭიდა და ცხოვრებაში პირველად წამოსკდა ცრემლები.
-მინდოდა მეთქვა,რომ სულერთი არ იყავი_გაიმეორა დაუმთავრებელი სათქმელი გულში და სახლი დატოვა.
გზასი მიმავალს სიბრაზემ სძლია და ლამის შეიშალა. ვეღარ გაიგო სად წასულიყო და რა გაეკეთებინა. მერე ისევ ტაქსის ძებნა დაიწყო თვალებით და როგორც იქნა გააჩერა. როგორც კი მისამართი უთხრა მძროლმა იუარა გვიანია და მაგ მხარეს ვერ წავალო,მაგრამ ლექომ სამმაგი შესთავაზა და ისიც სიხარბემ შეიპყრო. მანქანა დანიშნულების ადგილას ,რომ გაჩერდა სრული უკუნი სიბნელე იყო. მხოლოდ სადღაც სორს ენთო ერთი მბჟუტავი ნათურა. ტაქსი წავიდა. ლექსო კისვლა განაგრძო. სინათლეს,რომ მიუახლოვდა დაინახა კაცი შესასვლელთან იჯდა. უსტვენდა და ჯოხს თლიდა ,როგორც დილით. სასმელი ჯერ ისევ ერეოდა,თუმცა არც ისე,რომ ვერ ევლო. რომ მიუახლოვდა სოსოლოს გაუკვირდა და გაუცინა.
-ასე მალე თუ მოხვიდოდი რას ვიფიქრებდი ძმაო.
-ნოდარი აქაა?
-როგორც ყოველთვის.
-დაუძახე საქმე მაქვს
-ოჰ ,დაეტყო საქმიანი კაცის შვილობა_ლექსომ კბილები დააღრჭიალა ,მაგრამ თავს მოერია.
-დაუძახე..._გაიმეორა სათქმელი
-ბოს მამიკოს ბიჭი მოვიდა ისევ_გადაიხარხარა სოსოლომ. ცოტა ხანში მთქნარებით გამოვიდა ნოდარი.ეტყობოდა ეძინა.
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ ამ დროს?
ლექსოს სასმელისგან ისევ აემღვრა ფიქრები და საფეთქლებზე მოაწვა სიბრაზე. წამსი გაურბინა კადრივით თვალწინ როგორ მოიცილა თავიდან შესინებულმა ბარბარემ.
-ალბათ ისევ ფული უნდა გესესხოს ბოსს...
-ხომ გაგაფრთხილე ხელი არ დააკარო მეთქი შენ _ისევ აემღვრა ფიქრები და პირდაპირ მისკენ გაქანდა. ერთხელ კი მოასწრო ცხვირსი მოედო და იმასაც სისხლი წასკდა ,მაგრამ ზორბა სოსოლომ მაშინვე ააცალა და ორივე ხელით დაიჭირა. ნოდარი წამობანცალდა და ცემა დაუწყო . ლექსო იგინებოდა და სოსოლოს ეჯიკავებოდა გამიშვიოო.
-ლაჩარო თუ რამე შეგიძლია მარტომ მეჩხუბე_ წაბანცალდა და ისევ მისკენ გაიწია,მაგრამ უცებ თავში რაღაც მოხვდა და გონებამიხდილი უგონოდ დაეცა ზირს.

_____
ახალი თავი
მომდევნო დაიდება ხვალ ამ დროს
მიყვარხართ და მიხარია ყოველი თქვენი კომენტარი და შეფასება