დილას კარზე კაკუნმა გამაღვიძა,საშინლად მეზარებობა ადგომა და ნახვა თუ ვინ იყო,რომც მდომოდა ვინ მაძლევდა მაგის უფლებას,ლევანს თავი ჩემს მკერდზე ედო და ძლიერად მეხუტებოდა.ადგომას კი არა განძრევას ვერ ვახერხებდი.დარწმუნებული ვარ ლიკა არის,დილით ადრე გაეღვიძა და ისე ვერ გაძლებს რომ არ გამაღვიძოს,ხმა რომ არ გავეცი და ვერც ხმა გაიგონა მოძრაობის კაკუნიც შეწყვიტა და ნაბიჯების ხმაც გავიგე,ტელეფონს გადავწვდი და საათს დავხედე.მართალი აღმოჩნდი,შვიდს აკლდა წუთები,ამ დროს არცერთი არ იქნებიდა დარწმუნებული ვიყავი.თავის დახწევა ვცადე მაგრამ სულ ტყუილად,სუნთქვაც კი მიჭირდა ისე მიჭერდა ხელებს ლევანი.გაჭირვებით ამოვისუნთქე და კიდევ ერთხელ ვცადე განთავისუფლება,განთავისუფლება ვერა მაგრამ ნორმალური სუნთქვა მივიღე.მომიწევდა რამოდენიმე საათის ესე გატარება ან ლევანის გაღვიძება,ტელეფონზე თამაში რომ მომბეზრდა თორნიკეს გაღვიძება მოვინდომე.ვერაფრით ვერ მოვახერხე რომ გამეღვიძებინა,ესეც არ მიშვებდა და ვიყავი ესე ჭერს მიშტერებული.ჭერის ყურება რომ მომბეზრდა ლევანის ყურებით გავირთე თავი,მის სახეს რამოდენიმეჯერ გადავატარე თითები,თითქოს არაფერი მშვიდად განაგრძო ძილი.სასიამოვნო წუთები იყო ჩემთვის მაგრამ საათმა რომ ცხრა აჩვენა და რომ შევატყვე ლევანი გაღვიძებას არ აპირებდა ვცადე გამეღვიძებინა.ძვლივს გავაღვიძე,გაუგებარი ბგერები ამოუშვა და ისევ სცადა ძილის შებრუნება.ამჯერად უფრო ხმამაღლა ვუბრძანე გაღვიძება,როგორც კი ვიგრძენი რომ ხელები გამიშვა მაშინვე სხვა მხარეს გადავტრიალდი ისევ რომ არ მოვემწყვდიე.
-ნატა სად იპარები?_თვალები არც გაუხელია ისე გამიშტერა სახე და ხელით ძებნა დამიწყო,ხმა არ გამიცია ისევ ავდექი._გოგო რომ გეკითხები დაყრუვდი?_გაბრაზებულმა გამომხედა
-რა გინდა?_გავიკვირვე მე და ტანსაცმლის მოძებნა განვაგრძე.
-მოდი აქ,კარგად მეძინა_მიბრძანა -მხოლოდ შენ _დავისისინე და ტანსაცმელთან ერთად საბაზანოში შევედი.ყველაფერი მოკლე წამოუღია ლიკას,როდის აქვს დანანახი რომ ამ შორტებს ვიცმევდი ან ამ ტოპებს.არ ვიცმევ ხოლმე მაგრამ მაინც მაქვს,ხშირად დამცინის დედაც ნუ ყიდულობ თუ ჩაცმას არ აპირებო მაგრამ,მინდა და მაინც ვყიდულიბ.ცუდ ხასიათზე იყო ლევანი რომ გავაღვიძე,რომ გავედი ჩაცმული დამხვდა ისიც.საწოლი გადავასწორე და ოთახი დავტოვე,ირაკლი და ლიკა ფილმს უყურებდნენ.
-დილა მშვიდობის_მივესალმე ორივეს და მეც ჩამოვჯექი. -დილა მშვიდობის_ტელევიზორისთვის თვალი არ მოუშორებია ისე გამცა პასუხი ორივემ.მეც დიდი ინტერესეთ დავუწყე ყურება "უდიპლომო სასიძოს",ისე გავერთეთ ფილმის ყურებაში არავისთვის არ მიგვიქცევია ყურადღება დაპროგრამებულებივით ვცემდით პასუხს მათ შეკითხვებს.უკვე მეორედ ცდილობდა ლევანი ჩემს მოწყვეტას ტელევიზორზე მაგრამ არაფერი არ გამოუვიდა,ყველა მომენტი მიყვარს და მაინც ყველაზე მეტად კი ეკლესიაში რომ არიან.ძვლივს დამთავრდა და ჩვენი თავებიც დაიბრუნეს ბავშვებმა,ბევრი დაგვცინეს ესეთ საქციელზე მაგრამ ყურადღება არ მიგვიქცევია. ამჯერად საუზმის მომზადევა მე და ლიკას მოგვიწია,გოგონები გვეჭორავებოდნენ.
-როდის უნდა უთხრა?_მარწვის ჭამით გართულმა ვკითხე სოფოს,მხრების აიჩეჩა არვიცის ნიშნად.
-მეც მინდა ბავშვი_ამოიტირა დიანამ,მის ამ ამოტირებაზე ყველას გაგვეცინა.
-მაგას მუშაობა უნდა და თქვენ გეზარებათ_დასცინა სოფიმ და მარწყვი მანაც აიღო_ეს არ მინდა,მიდი ფორთოხლის წვენი იქნება და მომეცი_სკამიდან ამაგდო ბრძანებით,მეც გამოვიღე და დავუსხი.
-შენ გენაცვალე სამი წელია მუშაობ მაგაზე და მე ჯერ სამი თვის გათხოვილიც არ ვარ_დაეჭყანა დიანა და სოფოსთვის მოტანილი წვენი დალია.გაბრაზებული გავიდა ოთახიდან სოფო
-რა ეწყინა?_გაიკვირვა დიანამ და ხელები გაშალა -მაგას ეხლა ყველაფერი წყინს_დაამშვიდა გამოცდილი ქალივით ლიკუნამ და საჭმლის გაკეთება გვამცნო.სწრაფად გავაწყვეთ სუფრა და ბიჭებსა და გაბუტულ სოფოს დავუძახეთ.ერეკლეს არ შორდებოდა და ტუჩები გაბუტულს გამობუსხა,დიანას გვერდი აუარა და ჩემს გვერდით დაჯდა,გვერდით ერეკლე მიიჯინა.რომც ნდომოდათ მეორე გვერძე ლევანი მეჯდა და არ დაჯენდა,ლევანი დილის ინცინდეტის შემდეგ გაბრაზებას ცოტათი გადაევლო და მიღიმოდა.ნეტა იმ ღიმილს მე კი მავიწყებდა ყველაფერს და,მაგიდის ქვეშ დანამული ხელები მუხლის თავებს დავადე და ლევანის ხელიც შემეხო,გაოცებულმა დავხედე ხელს და მერე ჭინკებ აცეკვებულს გავხედე.ხელი ნელი მოძრაობით აყოლა მუხლის თავებიდან ზემოთ,სიამოვნებისგამ რამდენიმე წამი თვალები მიმენაბა.ამ სიამოვნებას ლევანის სიცილნარევმა ხმამ მომწყვიტა
-ეგრე ძანაც არ უნდა შეიმჩნიო რაც ხდება_ლოყაზე მაკოცა და ხელი ჩემს წელზე მოათავსა_ძალიან მომწონს მე ესეთი ჩაცმულობა შენზე_თითები ათამაშა და კიდევ ერთხელ გამიღიმა,მშვიდად ვისაუზმეთ თუ ამ ყველაფერს სიმშვიდეს ვუწოდებთ,თითებს ვერ აჩერებდა ლევანი და მეც ენაზე კბილს მაგრად ვიჭერდი სიამოვნების წაკოძახილები რომ ჩამეხჩო.სოფი ისევ გაბუტული იჯდა და ერეკლეს ეხუტებოდა,მე სავარძლის სახელურზე ჩამოვჯექი და წყვილებს გავხედე,ლიკა ირაკლის და ლუკას რაღაცას უხსნიდა და ესაუბრებოდა ხელებოთ.ლევანი ისევ თითებს დასრიალებდა ჩემს წელზე და მეც განაბული ვიყავი,ალბათ ეს ყველაფერი რომ მობეზრდა ერთი ხელის მოსმით კალთაში ჩამისვა.ჩემი დიდი წინაღმდეგიბის მიუხედავად განძრევის საშვალებაც კი არ მომჩა,ხელები მაგრად მომხვია და გულზე მიმიხუტა.
-ლევან დამეძინა_დავიწუწუნე და თავი წამოვწიე.
-თუ გეძინება დაიძინე მერე_შუბლზე მაკოცა,უფრო კომფორტულად მოვთავსდი და ყველას გადავავლე თვალი.სოფო ჩუმად აპარებდა თვალს დიანასკენ და თან იღიმოდა,მის ამ საქციელზე ჩავიცინე და დიანას თვალი ჩავუკარი.ბიჭების წინაღმდეგობის მიუხედავად დღეს რომანტოული ფილმი ავარჩიეთ,მეც ისე მსურდა დღეს რაიმე სატირალი რომ არვიცი.ვერ ვხვდებოდი რისი ბრალი იყო ეს ყველაფერი,ახალი გამოსული იყო ეს ფილმი თურმე.ცუდია ხშირად რომ არ ვადევნებ თვალს კინოების მიმოხილვას თორე ხომ მეცოდინებოდა.სახელი დიდად არ მომეწონა და იმედი მქონხა ფილმი ძალიან კარგი იქიქნებოდა,"ბედის ვარსკვლავის ბრალის"რატომღაც არ მომეწონა და რა ჩემი ბრალია.მოლოდინი მართლაც გამიმართლა,ძალიან კარგი ფილმი არის,ძნელია ამ ფილმს უყურო და არ აგეტიროს.იმ გრძნობამ რაც მათ აკავშირებდათ არ აგატიროს და მათმა ამ ისტორიამ არ დაგაფიქროს,არ მიგახვედროს ყველაფერს და განახოს რეალური სამყარო სადაც ბედნიერება ესეთი სახით,მოგონებებით ცოცხლობს.რომ ვერანაირი ავადმყოფობა ვერ აჯობებს სიყვარულს,ვერ გადაფარავს და წართმევს მას.ლევანის კალთაში ვიჯექი ისევ და ვტიროდი,ლევანი დამცინოდა ჩემს ასეთ ტირილსა და საქციელზე.ჩემნაირი რეაქცია მართლაც რომ არავის ქონია,მთელი ათი წუთი არცერთს არ უტირია,ბოლო დავწყნარდი და ლევანის კალთიდან სწრაფად წამოვდექი,თავბრუ დამეხვა და იქვე თუ არ ჩავიკეცებოდი არ მეგონა,თავზე ხელი მივიდე და ოთახისკენ ავიღე გეზი.თავიც მტკიოდა და თავბრუც მეხვეოდა,სახელურს დავხედე და ხელის მოკიდებას ვაპირებდი ცხვირიდან სისხლი რომ წამსკდა,წითლად დალაქულ იატაკს დავხედე და ხელი ავიფარე.სწარაფად შევირბინე ოთახში,სალფეთქი ამოვძებნე ჩანთაში.რამდენიმრ თვის წინ წაბიკითხე ინტერნეტში რა უნდა გამეკეთებინა და მეც ყველაფერი ზედმიწევნით შევასრულე.რათ გინდა ვერაფრით ვერ შევაჩერე,ჭერს გავუსწორე თვალი და მეოთხე სალფეთქი გამოვცვალე.
-ამდენი სისხლი სულ არ მაქვს _ამოვიკრუტუნე და კაკუნის ხმა რიმ გავიგე თავი მოვიმძინარე,არ მინდა ვინმემ ინერვიულის ჩემზე და სჯობს ხმა არ ამოვიღო.სიჩუმის მიუხედავად კარი მაინც გაიღო და მძიმე ნაბიჯების ხმა გაბიგე,დიდი მიხვედრა არ დამჭირვებია რომ ლევანი იყო.
-ნატულა,გძინავს?_საწოლზე ჩამოჯდა და დამხედა.შეშინებულმა გადამაბრუნა ლევანმა.
-რა გჭირს?_თავი ამაწევინა -არაფერი არ არის,გამივლის_ძვლივს ამოვიფრუტუნე სისხლის საშინელი სუნით გაბრუებულმა.
-როგორ თუ არაფერი,რისი ბრალი ეხლა ეს იცი?_გაბრაზდა ლევანი,უარის ნიშნად თავი გავუქნიე -ტირილის,ვის გაუგია ამდენი ტირილი თან რის გამო,ვიღაცის ფანტაზის ნაყიფის გამო_ახალი სალფეთქი მომაწოდა და გამიღიმა.
-კარგი რა ლევან რა უგულო ხარ_მეც გავბრაზდი და სალფეთქი მოვიშორე რომ მივხვდი რომ ყველაფერი ჩაწყნარდა.ადგომას ვაპირებდი ლევანმა ისევ საწოლზე დამაბრუნა
-იწექი ჯერ,არ შეიძლება ადგომა_პლედი გაშეიძლება და გვერდით მომიწვა. -გადი ბავშვებთან_ავხედე ლევანს -მე შენთან მინდა_ღიმილით მიმიხუტა გულზე,მეც მოვხვიე მარჯვენა ხელი.სისხლდენა რომ შეჩერდა ჩაძინებულ ლევანს ფრთხილად მოვაშორე მოხვეული ხელი და სახის ჩამოსაბანად წავედი,თავი ისევ საშინლად მტკიოდა.ათი წუთის მანძილზე მაინც ვაკვირდებოდი ჩემს თავს სარკეში,გასვლას ვაპირებდი ლევანმა რომ შემოაღო კარი.
-ხომ კარგად ხარ?_განერვიულებულმა ჩამეხუტა და თავზე მაკოცა.
-კარგად ვარ_ყელში ვვაკოცე და მის რეაქციაზე ჩამეცინა
-მიყვარს ყელში რომ მკოცნი_თავადაც მე მომბაძა და ჩემს რეაქციაზე მანაც ჩაიცინა.
-მე შენი რეაქცია მიყვარს რომ გკოცნი_უკან დავწიე თავი და მომღიმარს ავხედე_კიდევ შენი ცეცხლის ალი_თვალები დავხუჭე და გავიღიმე.ჩემს სიტყვებზე ჩაეცინა და ისევ მაკოცა
-არ გეშინია ამ ცეცხლის ალმა რომ დაგწვას?_ისევ და ისევ აგრძელებდა კოცნას,თან უფრო და უფრო ზემოთ მიწევდა -არ დამწვავს_ძვლივს ამოვთქვი გაბრუებულმა.საღ აზრს მიკარგავდა მისი ეს კოცნა,არც გაძალიანების თავი მქონდა და არც სურვილი.ბოლოს კოცნა ტუჩებზე შეაჩერა,ამ კოცნაში როგორ აღმოვჩნდით საწოლზე ვერ გამეგო.ვერც ის გავიგე ჩემი ტოპი როგორ აღმოჩნდა იატაკზე.შორტს რომ მიუახლოვდა ლევანი მაშინ გონება ცოტა ოდენით დამიბრჯნდა მაგრამ სანამ რაიმეს თქმას და გაზრებას მოვასწრებდი უკვე დავიწყებული მქონდა ყველაფერი.ვერც ის გამეგო რას მიშვრებოდა ლევანის ტუჩები ესეთს სულ რომ მაკარგინებდა აზრს,რატომ ვერ ვუძალიანდებოდი და ვერაფერს ვამბობდი.ალერსში მეც ავყევი როგორც შემეძლო,მას მინდობი მეც ვყვებოდი ალერსში,ვხვდებოდი როგორ სიამოვნებდა ჩემი ალერსი,გათამამებულმა საცვლების ამარა დარჩენია ხელები ზედის ქვეშ შევაცურე და ფრჩხილები რამოდენიმეჯერ ჩამოვუსვი.ხელის შემშლელი რომ გახდა ზედა მის სხეულს მოვაცილე და ისიც ჩემს ზედას შევუერთე.საშინლად მსიამოვნედბა და ცეცხლს მიჩენდა მისი ტუჩები,სიამოვნების ბგერებს ნება მივეცი ჩემი სხეული დაეტოვებინათ და ცოტათი ამომესუნთქა.ყელიდან ტუჩების მიმართულებით მოძრაობდა ლევანი კარზე რომ დაკაკუნეს და ვიღაც შემოვიდა. შეშინებულმა გავხედე კარებში მდგარ ლიკას და ჩემი ბედი დავწყევლე,ხელები სწრაფად აიფარა სიცილ ავარდნილმა თვალებზე და გატრიალდა.მე შეშინებული და სირცხვილისგან აწითლებული სწრაფად დავსწვდი ზდდას და შორტს,სწრაფად ამოვიცვი და დაბღვერილ ლევანს ზედა ვესროლე.
-არ მინდოდა ესე შემოჭრა,ბოდიში_სიცილს ძვლივს იკავებდა ლიკა
-კარზე დაკაკუნება არ იცი გოგო შენ?_შეუღრინა ლევანმა
-დავაკაკუნე,რა ვიცოდი რით იყავით დაკავებული თორე სულ არ გავივლიდი აქ_ახარხარდა ლიკა,ლოყებ აწითლებული და გაბრაზებული წავედი მისკენ
-წამოდი_ხელი დავავლე და გარეთ გავუშვი,კარის სანამ დავკეტავდი ლევან გავხედე რომელიც გაბრაზებული მიყურებდა და ალბათ გონებაში ლიკას მოჯვლის გეგმას სახავდა.
-რა დღეში ხარ შენ?_დამცინა ლიკამ
-იმ დღეში,კი გინდა შენ ეგ მაგრამ არ გეღირსება ჯერ _იქით დავცინე აჭარხალებულმა და სამზარეულოში შესულმა გოგონებს გავუღიმე.ლიკა აკისკისებული დამიდგა გვერდით,ჩემი სახე რომ შეამჩნია სოფოს მიუჯდა გვერდით
-რა გაცინებს გოგო?_ღიმილით კითხა სოფომ
-რა მაცინებს და ნატულა და ლევანუკა_სიცილი აუტყდა ისევ და შეჩერდა მე მისი მიკვლის გეგმა დახაზული მქონდა უკვე.გოგონებიც მიხვდნენ რაზე ამბობდა და სიცილი აუტყდათ.
-ესენი ნახე რა _დაგვცინა დიანამ და მეც აწითლებული მაცივარს მივეყრდენი
-ეს პატარა მაიმუნები_დაგვცინა სოფომაც,მთელი დღე ამაზე იცინეს გოგობემა და დამცინეს.ისე ვიყავი სირცხვილისგან აწითლებული სად წავსულიყავი არ ვიცოდი.ლევანი ჩემგან განსხვავებით მხოლოდ სიბრაზეს გრძნობდა და შუბლ შეჭმუხნული დადიდოდა. ყველანაირად ვცდილობდი თავი ამერიდებინა და არ გადავყროდი სადმე.მე რომ ბედი მქონდეს,სადაც არ უნდა გამეხედა ყველგან იყო,მეც ლოყებ აწითლებული მივდიოდი გოგონებისკენ,იმათგან ორმაგად აწითლებული გამოვრბოდი.ეს შემოვარდნები კარგი აქვს დამუღამებული ლევანს,ბანაობას ვაპირებდი ნახევრად შიშველს რომ შემომიგლიჯა კარი,სწრაფად ავიფარე პირსახოცი და ლევანს გავხედე.
-შე არანორნალური,გადი გარეთ_ხელით გასვლისკენ ვანიშნე
-რაც დავიწყე ის უნდა დავასრულო_სიცილით წამოვიდა ჩემსკენ
-არაფრის გაგრძელება არ არის საჭირო,გადი_უკან გადავდგი რამოდენიმე ნაბიჯი რომ არ მომახლოვებოდა
-ნატულა,საჭიროა_თავისას არ იშლიდა ლევანი და ჩემსკენ მოუწევდა.მე შეშინებული ხელებს ვუჭერდი თითქოს და მშველელ "პირსახოც"ს .
-გადი რა_შევეხვეწე და შევჩერდი_კიდევ ერთი ნაბიჯი და რაც მოგივა შენს თავს დაბრალე_გამკეთებელივით ვიმუქრებოდი მაგრამ ვიცოდი როგორც კი მომიახლოვდებოდა ვეღარ შევეწინაღმდეგებოდი.
-რომ მოგიახლოვდე რა მომივა?_ირონიულად ჩაიცინა და კიდევ გადმოდგა ჩემსკენ რამოდენიმე ნაბიჯი."მიდი და უთხარი რა მოუვა მაგარო ნატა" დამცინობა ჩემი გული და მისი ამოგლეჯვა ვინატრე.ბექას ძახილმა გადამარჩინა ამჯერად,გაბრაზებულმა დაუძახა და მე მომიბრუნდა.
-მე და შენ არ დაგვისრულებია_საჩვენებელი თითი დამიქნია და გაბრაზებული გავარდა გარეთ.ზუსტად ორი საათი დავყავი დრო ბანაობისას,უმეტესად ვფიქრობდი.ყველაფერზე რაც ჩემს თავს ხდებოდა და ვერაფერი გამერკვია ნორმალურად.თმების მშრალევით დაკავებულმა ძვლივს გადავწვდი ჩემს ტელეფონს,როგორც კი ხელში დავიჭირე შევეცადე არ გამვარდნოდა და ამღერებულს ეკრანზე დავხედე.თორნიკედ სახელი რომ წავიკითხე სწრაფად ვუპასუხე,
-როგორ ხართ?_თ-ში ვინ იგულისხმა ვერ მივხვდი
-მე კარგად შენ?_მოვედი ხასიათზე
-მეც კარგად ვარ,სად ხარ?_დაიწყო გამოკითხა
-რაში გაინტერესებს?არ აქვს მნიშვნელობა მაგას_მობეზრებულმა ჩავილაპარაკე და სარკეში ჩემს ანარეკს დავაკვირდი.
-რომ გეკითხები მაინტერესებს ესეიგი_მბრძანებლური ქონდა ტონი
-გადაინტერესდები,წადი გამოიძინე ხვალ დასვენება გაქვს და შეირგე_დავარიგე ჭკუა სიცილით
-ნატა,რატომ მიშლის ნერვებს?_გაბრაზდა თოკა -შენ იშლი ნერვებს,ჭკუით იყავი გენაცვალე მე_დავემშვიდობე,ხმის ამორებაც არ ვაცადე ისე გავუთიშე.ჯერ კიდევ რვა საათია მაგრამ საშინლად მეძინება,ან უბრალოდ თავდაცვუს ერთგვარი ხერხია.ფუმფულა ლოგინში ჩავწექი და მალევე ჩამეძინა.არც ლევანის შემოსვლა გამიგია და არც ის თუ როგორ დაწვა.კვირას უკან დავბრუნდით,საღამოს დავტოვეთ მე,ლიკამ და ლევანმა სხვები და თბილისისკენ წამოვედით.ის დღეც ერთერთ ბედნიერ და ლამაზ დღე შევინახე და პირობა დავდე რომ დაბრუნებულებს ვესტუმრები.სოფოც შემოვირიგეთ და სიურპრიზით ამცნო ერეკლეს რომ მალე მამა გახდება.ისე გაუხარდა ერეკლეს,გაოცებული და ბედნიერი იკრავდა გულში და პატარას ეფერებოდა.როგორც ჭორიკანამ გავიგობე როგორ უთხრა ბექამ დიაბას რომ მასაც უნდოდა პატარა დიანა,ძალიან გახარებულები და ბედნიერები დავტოვეთ ყველა.ჯერ კიდევ ვბრაზობდი და მცხვენოდა ლევანთან,მანქანაშიც ისე უხწრხულად და მოუსვენრად ვიყავი ერთი სული მქონდა როდის ჩავიდოდით.ლიკა და ლევანი რაღაცაზე საუბრობდნენ და თან იცინოდნენ
-ნატა კარგად ხარ?_თავი სავარძლებს შორის გამოყო ლიკამ და გაღიმებულმა დამაბრუნა აქაურობას
-კი _უემოციოდ ვუპასუხე და ლევანს გავხედე,ჩემს ბედად მანაც მაშინ მოაბრუნა თავი და პირდაპირ გავუსწორე თვალი.თავისებურად გამიღიმა და ისევ გზას გახედა.ძვლივს ჩავახწიეთ,სექტემბერი იყო მაგრამ მაინც საშინლად ცხელოდა.სურვილი არ მქონდა ხვალ სკოლაში წასვლის მაგრამ მომიწევდა.ამ მგზავრობის დროც რაც ვიფიქრე და ვიმსჯელე მთელი საუკუნე მეყოფა ალბათ.მაინც ვერ გამოვიტანე მაინც განაჩენი,ვერ გავეცი კითხვებს პასუხი და ვერ მივიღე გადაწყვეტილება.თუნდაც ის თუ რა ერქვა ჩვენს ურთიერთბას,შეიძლება შეყვარებული მიწოდოს მაგრამ რატომ არაფერს ამბობს როდესაც მარტო ვართ?უშედეგო ფიქრის შემდეგ ჩემა ნაცნობდა ეზომ გამომაფხიზლა.ისე ვყოფილვარ გართული სულ არ შემიმჩნევია როგორ მოვედით,ან სად წავიდა ლიკა.
-ნატა რა გჭირს?_ლევანის ხმამ უფრო გამომარკვია ფიქრებიდან
-რა?არაფერი_დაბნეულმა ვუპასუხე -რაღაც გაწუხებს,მითხარი_მეც მოვემზადე სათქმელად და ყველაფრის გასარკვევად
-ლევან,ეს ურთიერთობა_ლუღლუღი უფრო დავიწყე ვიდრე საუბარი_უვრალოდ ჯერ ვერ გამირკვევია რა სახელს ატარებს_ძვლივს ამოვთქვი სათქმელი და ნათლად დავინახე როგორ შეცვალა სახე ლევანს.
-რა რა სახელი აქვს ? _ხმაშიც ეტყობადა წყენა
-რა ვთქვი გაუგებარი?_გავნაწყენდი მეც
-რა რა თქვი,გეუბნები რომ მიყვარხარ,მიმყავხარ და გაცნობ მეგობრებს რომელებიც არცერთი სხვა გოგოსთვის არ გამიცბია და კუდევ მეტი რა გავაკეთო?არ მეხერხება ეს გულების ნთება და ბანალური სიყვარულის ახსნები _ ნაწყენმა ჩაილაპარაკა და არასდროს რომ არ დამინახია რომ ეწეოდა სიგარეტს მაშინ მოწია.
-სიგარეტი არაფერს არ შველის_ხელიდან წავართვი და ჩანთაზე დავდო
-აბა რა შველის მითხარი_მომიბრუნდა ისევ მე,მე ძალიან ბედნიერი ვიყავი რომ ეს ყველაფერი გავარკვიე და დავადასტურე.რომ გავიგე რას გრძნობს ჩემს მიმართ ლევანი.
-ყოველ შემთხვევაში სიგარეტი რომ არა ვიცი_გავუღიმე და მანაც გამიღიმა.ჩემს ვერ ნათქვამ მიყვარხარს ჩაწვდა,მუხვდა რომ ჯერ კიდევ ვერ ვამბობდი ამ ერთ სიტყვას რომელიც შეიძლება სხვებისთვის იყო გაცვეთილი მაგრამ ჩემთვის არა,ჩემთვის ისრვ ისეთი იყი პირველად რომ წარმოითქვა დიდი გრძნობით.
-ნატა_მხოლოდ ესღა მითხრა ღიმილით და ჩამეხუტა,მეც ჩავეხუტე,მეც ვიგრძენი და მანაც ჩემს და მის სხეულში დავლილი ჟრუანტელი,აჩქარებული გულისცემა და მუცელში არეულობა.ყველაფერს ვგრძნობდი არამარტო ჩემს სხეულში არამედ ლევანისგან წამოსულ ყველა გრძნობას და ემოციას.თავისებურად,ისევ ტუჩთან მაკოცა.ცოტათი რომ ტუჩებს შეხო და ბედნიერი ავედი სახლში .
ორი კვირით დავისვენე და დავბრუნდი...მეღირსა კი არა გეღირათ მგონი ამის დამთავრებაც...ერთი თავი და ვსოო..ჩემი წითელთავა ვსოო... იმედია გახსოვთ ვინმეს...ბოდიში და უფრო სწორედ მაპატიეთ ... ეს ერთი და მეტი აღარ მაპატიოთ