ცხოვრება დაუსრულებელ წიგნს გავს, რომელსაც არ ვიცით როგორი ეპილოგი ექნება, დიდი ინტერესით ველოდებით მოვლენების განვითარებას, რაღათქმა უნდა ‘ჰეფი ენდ’-ები ყველას გვიყვარს, და ალბათ ყველა ჩვენგანს უჩნდება სურვილი, რომ წიგნი რომელსაც, დიდი აღმაფრენით, ინტერესით ვკითხულობთ, ვგრძნობთ თითოეულ სიტყვას, განვიცდით ყველა იმ გრძნობას, რომელსაც წიგნის პერსონა განიცდის..
მასთანერთად ვტირით, ვიცინით, გვტკივა, ანუ იმის თქმა მინდა, რომ წიგნის პერსონაჟს ყოელთვის ვაიგივებთ საკუთარ თავთან...
და როგორი მძიმე წასაკითხავიც არ უნდა იყოს, ბოლოს ყოველთვის მაინც ‘ ჰეფი ენდ’-ს ველოდებით.
ცხოვრების დიდ მეგზურად მე პირადად მეგობარი მიმაჩნია, ისევე როგორც საყვარელი მამაკაცი, მეგობარი ეს არის ადამიანი, რომელსაც უსიტყვოდ ესმის ჩვენი, და რაც არუნდა რთული პერიდი გვქონდეს, ყოველთვის გვერდში გვიდგას, შეძლებისდაგვარად ცდილობს ჩვენს დახმარებას, არ გვაძლებს მოწყენის საშუალებას.
მხოლოდ მათ შეუძლიათ ესმოდეთ უსითყვოდ ჩვენი, და ხვდებოდნენ რა გვინდა...
- მენდი სად ხარ? -შემოქანდა შემოსასვლელი კარიდან დაუკაკუნებლად ფაბიოლა, თან ალბად ირბინა რადგან გულზე ჰქონდა მიჭდობი ხელი
-აქეთ ვარ ფაბი სამზარეულოში - გამოსძახა მეგობარს, შევიდა თუ არა ჩამოჯდა სკამზე და მენდის დაუწყო ყურება, სული მოთქმას ცდილობდა რადგან სათქმელისთვის თავი მოეყარა..
- ადექი მენდი, სადღაც უნდა წავიდეთ და მოემზადე - როგორციქნა ამოიკნავლა რამოდენიმე სიტყვა.. მენდიმ კითხვის ნიშნის სახით გამოხედა, ვერ გაეგო მისი ნათქვამი
- სად, სად უნდა წავიდეთ ფაბი ?! -ლეპტოპი დახურა და სრული სეიოზულობით მიუბრუნდა ფაბიოლას
- სიურპრიზია- დაეკრიჭა ფაბი, ძალიან ნერვიულობდა, მან ეს გადაწყვეტილება მენდის დაუკითხავად მიღოო
- კაი რა რა სურპრიზი, არსდაც არ წამოვალ- ცხვირი აიბზუა მენდიმ და ყავის მოდუღება დაიწყო...
- რატო ჭირვეულობ მენდი, 17 წლის გოგსავიტ კი არა და 2 კლასელი ღლაპივით იქცებვი - გაეცინა ფაბის - გთხოვ რა ძალიან გთხოვ...
- ხო კაი ჯანდაბას- ხათრი ვერ გაუტეხა მეგობარს და დასთანხმდა.
-ვიცოდი, ვიცოდი ვიცოდიიი - ყვირილით წამოხტა ფეხზე ფაბი და ჩაეხუტა მეგობარს,
- კაი კაი ნუ გამჭყლიტეე- გაეცინა ორივეს, მაგრამ ფაბი მაინც ძალიან ღელავდა,
- ხო და აი ეს უნდა გაიკეთო თვალებზე, იქ მისვლამდე- მუქი ფერი ბენდენა ამოაძვრინა ჯიბიდან და სახის წინ აუფრიალა მენდის..
-ეს რად მინდა ?! - ჩაეკითხა მეგობარი
- გინდა გინდა - ახლა კი წადი და მოემზადე-
- ვაიმე ფაბიიიიიი- შეჰყვირა მენდიმ რაზეც ფაბის კინაღამ გული გაუხეთქა
-რა გაყვრიებს
- ვაიმე რომანტიულ ვახშამს მიჭყობ ხოო - ფაბი კინამ ჩაბჟიდა სიცილისგან
- ვაიმე შენ ჩკვა მოგცა რაა, მიდი ახლა დეოზე ორსაათ ნახევარი გვაქვს დრო-
****
1 საათში მენდი უკვე მზად იყო, ჯინსის დახეული შარვალი და ნაცრისფერი თავისუფალიმაისური მოირგო, თმა უნრალოდ გაიშალა..
- აბა ფაბი როგორ გამოვიყურებიი - დატრიალდა მენდი
- არაჩვეულებრივად, ახლაკი დროა ეს მოირგო- ხელში ბენდენა აათამაშა ფაბიოლამ
- აუ არ გვინდოდეს რაა- შეხვეწა დაქალს
-გვინდოდეს გვინდოდე, მოდი გაგიკეთო- მიუახლოვდა ფაბი და თვალები აუხვია
- ახლა ასე უნდა ვიაროო?- დაიწყო წუწუნი
- მე გატარებ
გარეთ გავიდნენ და ტაქსი გაჩერა ფაბიმ, ჩასხდნენ და მძღოლს ჩუმად უჩურჩულა მისამართი მენდის, რომ არ გაეგო და რამეს რომ არ მიმხვდარიყო
მძღოლმა უცნაურად კი შემოხედა, კაცი გაკვირვებული იყო, დაძრა მანქანა და წავიდა
ოც წუთში მანქანა დიდი შენობის წინ გაჩერდა..



_________________________________________________
პირველრიგში მოგესალმებით ყველას, ეს ჩემი პირველი ნამუშევარია და იმედია არც ისე ცუდია, მინდა შეაფასოთ და აზრები დამიწეროთ, ეს უფრო სტიმულს მომანიჭებს..! მემგონი არ არის ძალიან პატარა.. ?!
ვისაც რაიმე კითხვა გაქვთ ან გაგიჩნდებათ შეგიძლიათ დამიმატოთ ფეისბუქზე როგორც : ‘Maram Maisuradze ‘
დიდი სიყვარულით.. მარია