ნახევარი სიყვარული (სრულად)

-ლიზა.- გაიგონა თუ არა ბოხი ხმა მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა. ნელ-ნელა შეტრიალდა მისკენ და ცრემლჩამდგარი მწვანე ირისები შეანათა მასზე მაღალ სხეულს. ბიჭი ხელებგაშლილი იდგა და ელოდებოდა როდის ჩაეხუტებოდა მონატრებულ მეგობარს. ლიზამაც არც აცია არც

ნახევარი

შვიდის ნახევარი იყო, სასაცილოა. ყველაზე ბანალური სიტყვები ბედნიერების საწყისად, რომ მექცა. -მართა მშობიარობს. შვიდის ნახევარზე მეორედ შემიქანდა გული. -სანდროს ბიჭი ეყოლა. მესამედ...

პირველის ნახევარი /დასასრული

- რაღაც რომ გთხოვო, გააკეთებ? - მკითხა უცნაურად დაბალი ტონით, ხელით მოაჯირს დაეყრდნო და ეჭვით გადმომხედა. - გააჩნია, - რას. - მოვუჭერი მოკლედ, მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან მაინტერესებდა. - კარგი, გეტყვი... მოიფიქრე. - ჩაილაპარაკა უცნაურად და

პირველის ნახევარი /7

ტოტალური გამოშტერება მაშინ დამემართა, როცა წინ მჯდომი ნიკოლოზი დავინახე, თანაც ჩვეული კმაყოფილი მზერით. რომ არა აკოს ხმა, ალბათ კიდევ ორი საუკუნე ასეთ მდგომარეობაში ვიქნებოდი.

პირველის ნახევარი /6

- ეკაკო არ მოდის? - მანქანაშია... - კიდევ რაღაცის თქმას აპირებდა, კარი რომ გავაღე და წინ მჯდომი, მომღიმარი ნაცნობი სახე დავინახე. ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა?!

პირველის ნახევარი /4-5

ზარის ხმა რომ გავიგე, სწრაფად წამოვდექი და ინსტიქტურად ისე გავაღე, რომ არც გამიხედავს ვინ იყო. - რა გეგონა, პატარავ, ისეთ მდგომარეობაში რომ დამტოვე, შეგრჩებოდა? - მკითხა და სწრაფი ნაბიჯებით შემოვიდა.

პირველის ნახევარი /3

ღმერთო!... ნეტავ, რამდენს მომისჯიან რომ მოვკლა?! - უაზრო ფიქრები მიტრიალება თავში და იმის ნაცვლად, რომ გამოსავალი მეპოვნა, მისი მოკვლის ხერხებს მთელი სერიოზულობით განვიხილავდი. - მაგრამ გამოსავალი ყოველთვის არსებობს! - თქვა გამარჯვებული ღიმილით.

პირველის ნახევარი /2

- რავი, ყველა შენზე ლაპარაკობს, მეთქი ვნახავ, ვინაა ეგეთი... დიდი არაფერი. - ამიხსნა და თან თვალი უსირცხვილოდ ამაყოლა. - აქ მუშაობ? - ღმერთმა დამიფაროს! - თქვა სიცილით, - კაი, ვსო, წავედი. ვეცდები თავი არ მოგანატრო, მაგრამ უკვე გენატრები, პატარავ,

პირველის ნახევარი /1

- პირველის ნახევარი დაიმახსოვრე, პირველო. - გაეცინა. უცნაურად დამაკვირდა სახეზე, მხოლოდ რამდენიმე წუთით. ლამპიონის მკრთალი შუქის ფონზე, ჩემი თვალები ზედმეტად გაბრწყინებული იყო და მე ამას ვგრძნობდი. ის კი არეული მზერით მიყურებდა. მომეჩვენა, თითქოს

ნახევარი სიცოცხლე (სრულად)

ყველას ცხოვრებაში ჩნდება ადამიანი,რომლის გამოჩენის შემდეგაც იცვლები. არ აქვს მნიშვნელობა ეს უზარმაზარ ბედნიერებას განიჭებს თუ არანორმალურ ტკივილს, შენ უბრალოდ ხვდები,რომ აღარასოდეს იქნები ისეთი როგორიც იყავი ადრე.