-წამოდი სახლში ავიდეთ თორემ გაცივდები-მითრა რატიმ და მანიშნა ადექიო.
-ბოდიში მომიხადე.-გავჯიუტდი მეც არადა რაში მჭირდებოდა ეხლა ამის ბოდიში?
-ადექითქო რომ ვამბობ ესეიგი ეგრე უნდა გააკეთო-გაბრაზებულმა მითხრა მკლავზე ხელი წამავლო და ფეხზე ძალით ამაყენა
-მეტკინაა-ვთქვი გაბრაზებულმა და ყელში გაჩხერილი ბურთულა მძიმედ გადავყლაპე
-თუ დამიჯერებ აღარ გეტკინება. ესერომ წამოდი ეხლა და ჩაი მიირთვი- კვლავ მკაცრი ხმით დასჭექა და სახლამდე ისე მიმიყვანა ხელი არ გაუშვია
-და ბოდიში არუნდა მომიხადო?-ხმაში წყენა გამერია
-მე ბოდიშს არვიხდი იმაში რაშიც დამნაშავე არვარ საყვარელო-ირონიულად გამიღიმა და ქურთუკის ელვა გამიხსნა მალევე მოშორდა თბილი მატერია ჩემს სხეულს. ხელი ქუდისკენ წაიღო რომ წამოვიკივლე
-რასახეთებ იდიოტო-ვუკივლე და თავზე ხელი დავიდე ქუდი რომ არ მოეხადა.
-რას და ქუდს გხდი და არ მაინტერესებს-თქვა და ხელი კვლავ წამოიღო ქუდიკენ
-ლია დეიდააა. უთხარით რა რატის ქუდის მოხდა უნდაა-ვიყვირე და სამზარეულოსკენ გავიქეცი. მაგრამ მალევე დამიჭირა
-ლია ვერგიშველის-ჩამჩურჩულა ყურში
-ლიკააააა-დავიწყე ყვირილი და თავ თავზე ხელებს ვიწყობდი ქუდი რომ არ მოეხადა
-რატი დაანებე თავი-უყვირა ლიკამ რატის და ხელზე უჩქმიტა.
-მეტკინა გოგო-ცივად მიშვა ხელი და ეხლა ლიკას შეუღრინა
-მისმინე ეხლა რატი. არ გაბედო და მას არ აწყენინო თორე ჩემი ხელით მოგკლავ დავივიწყებ რომ ჩემი ძმა ხარ იცოდე. მეორედ აღარ განმეორდეს., ორივეს გაფრთხილებთ. ან წესიერად მოიქეცით ისე როგორც ჩვეულებრივი ადამიანები ან კიდევ საერთოდ აარიდეთ თავი ერთმანეთს-წყნარად ლაპარაკობდა ლიკა ხან რატის უღრენდა და ხან მე გადმომხედავდა გაბრაზებული.
-მაშინ ნუ ცდილობს მომხადოს ქუდი.-ამოვიბუზღუნე და ნაწყენმა გავხედე რატის
-მაშინ მოიქცეს ისე როგორც ზრდასრული და არა ბავშვი. ეხლა კიდე ორივე წადით და დაიძინეთ-დასცა ბრძანება ბატონმა რატიმ.
-მე არმეძინება-ვუთხარი გაბრაზებულმა და ტელევიზორის წინ დავჯექი
-ნახე ლიკა კიდე მეპასუხება და როგორ არ უნდა გაბრაზდე ეხლა ამაზე?-მიუბრუნდა ლიკას
-არგეპასუხება არც მე არმეძინება წადი შენ დაიძინე-უთხრა რატის ფხუკუნით და გვერდით მომიჯდა
-და ლევანი?-ეხლა გაახსენდა რატის რით დაიწყო ჩხუბი და ჩვენს გვერდით დაჯდა
-ოო რა ლევანი ნახე რა მაგარი მურთფილმია აუწიე რა მიდი-ვუთხარი ლიკას და პულტზე ვანიშნე
-შენ რა სპანჯბობს უყურებ?-სიცილი დაიწყო რატიმ
-რაიყო მერე მასე ლიკაც კი უყურებს სანამ სკოლაში მიდის სპანჯბობის თითო სერიას დიდი ამბავი-ვუთხარი და მხრები ავიჩეჩე.
-ტელეფონი გირეკავს-მითხრა ლიკამ და ტელეფონი მომაწოდა. ეკრანს დავრეკე მამა მირეკავდა
-ჰო მაა,-ვუპასუხე მხიარულად
-მე ვარ. ხო კარგად ხარ?-მკითხა დედამ ნერვიულად
-კი დედი კარგად ვარ რაიყო?-მკითხე სიცილით
-რავი დედი, ლიას რომ დავურეკე წვიტავენ ერთმანეთსო და-ეხლა მანაც გაიცინა
-ჰო ეგრე იყო. დღეს ლაშა ვნახე დე.-ვუთხარი და სულ არ ვაქცევდი ყურადღებას იქ ვინმე იყო თუარა. ბოლოს როდესაც ლიკას მზერას წავაყწდი ფეხზე ავდექი და აივანხე გავედი
-ოჰ შენ ეგ ლაშა ხოარ მოგწონს შემთხვევით??-მკითხა ეშმაკურად
-არა დე რა მომწონს ხოიცი არა მე ჩემს საბას არავიში გავცვლი-სიცილი დავიწყე და აივნიდან ნელა გადავიხედე. მართალია ძალიან მაღლა არ ვიყავი მაგრამ სიმაღლის მაინც კატასტროფულად მეშინოდა.
-მამაშენი მთვრალია შვილო და ხვალ იქნებ მანქანა მოვპარო და მე წაგიყვანო ექიმთან მაგრამ არამგონია მარტოო გაგვიშვას-მითხრა სიცილით
-ახ რა მოისმენს მაგის წუწუნს, კაი ეხლა წავედი მე მშია დე
-დე ლიას ყველაფერი არ შეუჭამო იცოდე-გამაფრთხილა სიცილით და ტელეფონი გამითიშა
-არა ისე როგორ იფიქრა რომ ჩემს საბას ვიმეში გავცვლი-ჩავიბუტბუტე სიცილით ჩემი ძაღლის სახელი და შემოვბრუნდი. ლამის გული გამისკდა ჩემს წინ ლია რომ დავინახე
-ვაიმე ლია დეიდა შემაშინეთ-ვუთხარი სიცილით და მოვეხვიე
-სუსტი გული გაქვს ჩემო გოგო, წამო ეხლა გაჭამო რახანია არგიჭამია-თბილად გამიღიმა და სახლში შემიყვანა
-მოდით დედი თქვენც ჭამეთ-გასძახა ბავშვებს და ისინიც მალე გამოვიდნენ
-ეს სულ აქარის?-იკითხა ჩემზე რატიმ
-ჰო. ან ესაა აქ ან მე ვარ იქ აბა როგორ ისე?-თქვა სიცილით ლიკამ
-და შენ რათ გინდა ეს ქუდი სახლში? რაც მოვედი არმოგიხდია-გაკვირვებულმა იკითხა რატიმ
-სოლიდარობას მიცხადებს რაგინდა შენ-შევუბღვირე და საჭმელს დავწვდი
-რადა სოფის რომ დასცვივდა თმა მეც გადავიპარსე თავი ხოდა ეხლა ცუდ პერიოდშია ჩემი თმა და მირჩევნია ესე ვიარო-გამოაცხადა ლიკამ და გაიცინა
-და მერე მე რატო არვიცოდი?-გაკვირვებულმა თქვა რატიმ.
-არიყო საჭირო-ენა გამოვუყავი და გავუცინე
-და სკოლაში რით დადიხარ?- ჰკითხა ლიკას
-ფეხით ან თუ მეზარება ავტობუსით რაარი რო?
-აწი მე წაგიყვანთ-თქვა მკაცრად და ორივეს გადმოგვხედა
-შენ მანქანის ტარება იცი მერე?-ვკითხე სიცილით
-გამაცალეთ ეს ლაწირაკი
-კაით ნუ ჩხუბობთ ბავშვებო. მე ეხლა მეზობელთან მივდივარ და თქვენ ჭკვიანად იყავით-დაგვიბარა ლიამ და სამზარეულოდან გავიდა
-მე კიდე ლევანს უნდა შევხვდე და წავედი-თქვა ლიკამ და ისიც ფეხზე ადგა
-ლიკა. დაჯექი. არსად არმიდიხარ-დაიღრინა ლომიძემ და ლიკას დაჯდომისკე მოუწოდა
-მალე გადი ამას მე დავაკავებ-ფეხზე წამოვხტი და რატისთან მივედი. ლიკამაც სიცილით გაირბინა კორიდორი კარი გაიხურა და ჩაგვკეტა რომ რატი არ წასულიყო. ამაზე სიცილი ამიტყდა
-რა გაცინებს? ხოარ გავიწყდება ვისთან ერთად ხარ სახლში მარტო ჩაკეტილი?-ირონიულად ჩაილაპარაკა და ჩემსკენ დაიძრა. შეშინებულმა არ ვიცოდი სად წავსულიყავი ამიტომ იქვე სამზარეულოს მაგიდას მივეყრდენი და გავისუსე
-რაგინდა?-ხმის კანკალით ვთქვი და ოთახი მოვათვარიელე მაგრამ გასაქცევიი არსად მქონდა
-მე არაფერი-დაიჩურჩულა და ძლიერი მკლავი წელზე მომხვია. მაგიდაზე შემომსვა და ეხლა უკვე ორივე ხელით მიმიზიდა მისკენ
-გამიშვი-ვუთხარი ჩუმად და ხელები მკერდზე მივადე რომ დისტანცია გამეზარდა
-მაგაზე აქამდე უნდა გეფქრა-მანაც დაიჩურჩულა და მისი ტუჩები ყელში ვიგრძენი. თანდათან ზემოთ ამოუყვა და ნიკაპზე რომ მაკოცა მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს და თავი რაც შეიძლება უკან გავწიე.
-რაზე უნდა მეფიქრა მანამდე?-ვუთხარი ხმამაღლა და ეხლა უფრო ძლიერად ვცადე მისი მოშორება. მანაც მკლავები მომაშორა და მისი მუქი ლურჯი თვალები მომანათა
-სანამ წინააღმდეგონას გამიწევდი ქუდის მოხდაზე-ეშმაკურად ჩაიცინა და ქუდი მომხადა. მაგრამ ეგრევე შეეცვალა სახე როდესაც ჩემი ცრემლიანი თვალები და გაბრაზებული სახე დაინახა
-მომშორდი ვერ გიტან-ვუყვირე და ლიკას ოთახისკენ გავიქეცი მაგრამ მალევე დამიჭირა
-და რა მოხდა რომ უბრალოდ ესე იყო?
-რა მოხდა? მეტი რაღა მოხდა. გამიშვი ვერ გიტან მეზიზღები-ვუყვირე და მუცელში ხელი ჩავარტყი
-გიხდება ესე ხომ იცი. მაინც ძაან საყვარელი ხარ-ღიმილით მითხრა ლომიძემ და ხელი მხარზე შემომხვია
-დამიბრუნე ჩემი ქუდი-ვუთხარი და გვერდზე ვუჩქმიტე
-ჰო დაგიბრუნებ ოღონდ ეს ჩქმეტა არგვინდა რაა.-სახე დამანჭა და ქუდი მომაწოდა მეც მაშინვე თავზე ჩამოვიფხატე და მისაღებში გავედი სადაც ჩემი ტელეფონი რეკავდა. უცხო ნომერი იყო. თავიდან ვიფიქრე არ ვუპასუხებთქო მაგრამ იქნებ ვინ იყო და რა საქმე ჰქონდა?
-გისმენთ
-გოგო ლიკა ვარ. ეხლა ლევანის ტელეფონიდან გირეკავ. აქვე კუთხეში რომ კაფეა იქ ვართ. ანდროა კიდევ აქ შენ რომ ევასებოდი ხო იცი და მითხრა დაურეკე ჩამოვიდესო და გამოეპარები უჩას?-მომაყარა ერთიანად ლიკამ მე კი იქვე მდგარ უჩას შევხედე
-კარგი ლილე მე ლიკასთან ვარ. ავიღებ ქიმიის წიგნს და აქვე შევხვდეთ.-ვუთხარი სერიოზულად და ლიკას სიცილიც გავიგონე
-იმედია ქიმიის წიგნით მოსვლას არაპირებ
-კარგი ისტორიასაც წამოგიღებ-ეხლა მეც გამეცინა და ტელეფონი გავუთიშე
-სადმე აპირებ გასვლას?-წარბაწეულმა გამომხედა
-ხო ჩემს კლასელს წიგნებს ჩავუტან და მოვალ-ვუთხარი და ლიკას ოთახში შევედი ისტორიის და ქიმიის წიგნი ავიღე და ისევ მისაღებში დავბრუნდი
-მეცმოვდივარ-მითხრა მკაცრად უჩამ
-2 წუთში ამოვალ არაა საჭირო.-მისაღებში კამოდში ქექვა დავიწყე და როცა სასურველ ნივთს მივაგენი გამეღიმა
-არმაინტერესებს.-თქვა მკაცრად
-ოოო მელოდება დარჩი სახლში. ჩავუტან წიგნებს და ამოვალ უცებ. შენ საჭმელი დამახვედრე მშია-ვუთხარი და კარებში გავედი ცოტახანს გაკვირვებული სახით მიყურებდა რას მეუბნებაო და სანამ გონზე მოვიდა გარედან კარი ჩავკეტე
---
ჰო რავი..თუარმოგწონთ დაწერეთ და აღარ გავაგრძელებ..