ღამე შემოწმების შემდეგ ჩუმათ გაიპარნენ ბაზიდან და გორისკენ წავიდნენ. ფეხით ძალაინ დიდი გზა ჰქონდათ გასავლეი თუმცა სხვა გზა არ იყო. გზაში ბევრს საუბრობდნენ
-შენ ომში გაგიწვიეს ?
-ხოო. სწორედ ამიტომ ვარ აქ . თუმცა არ მიშვებდნენ საომრად. არ ვიცი რატომ . აქ არავინ მელაპარაკებოდა.
-ჰო
-შენ და კოსტა დიდიხანია ერთად ხართ ?
-კი დიდი ხანია. იცი ერთმანეთი ზაფხულზე გავიცანით წლების წინ როცა ჯერ კიდევ ბავშვები ვიყავით. მერე დავმეგობრდით. ერთ ქალაში ვცხოვრობდით და ერთად დიდ დროს ვატარებდით. შემდეგ შეგვიყვარდა ერთმანეთი და გავიპარეთ. ახლა 1თვის ბიჭი გვყავს. მე ის დედამთილს დავუტოვე.
-მამას გავს ?
-ჰო.... ზუსტად მამამისია და მისი სახელი დავარქვი.
-ალბათ როგორი ბენიერი იჯახი გქონდათ
-ნამდვილად. ჩენ ხომ ერთმანეთი ეთმანეთზე მეტად გვიყვარდა და შვილსაც ველოდებოდით. ყველაზე ბედბიერები ვიყავით.
-ნუ გეშინია მას ვიპოვით.
-შენ არ გყავს ოჯახი?
-მე... მე მყავდა... ცოლი და 5წლის გოგო... მაგრამ ისინი..... ავტოკატასტროფა მოხდა.....და ისინიი- ვანოს თვალები ცრემლებით აევსო და ხმა აუკანკალდა მაგრამ ეცადა რომ არ შეემჩნია.
-ვიზიარებ. მაპატიე ეს რომ გაგახსენე
-არა არაფერიაა ეს დიდი ხნის წინ იყო.
ირგვლივ ბნელოდა. არაფერი ჩანდა. სრული სიჩუმე სუფევდა. მხოლოდ ორნი მიდიოდნენ გზაზე. უეცრად ვერტმფრენს ხმა გაიგეს და დაინახეს როგორ მოფრინავდა მათკენ ვერტმფრენი რომელიც ანათებდა ქვემოთ და რაღაცას აშკარად ეძებდა.
-ანა ჩქარა აქეთ- ხელი სტაცა ვანომ და მოცვის ბუჩქებისკენ წაათრია-უნდა დავიმალოთ.
-რატომ ?
-ჩუმათ იყავი.მერე აგიხსნი
15წუთში ატყდა საშინელი კივილი, ყვირილი, ტირილი, მალევე მოყვა აფეთევის ხმაც. ყველაფერი ცხადი იყო.... სოფეი დაბობმბეს. ანამ პირზე ხელები აიფრა და ატირდა. თავი ჩარგო მუხლებში და მხრები ყურებე ისეთი სიძლიერით მიიჭირა რომ ყურებმა წუილი დაიწყეს. მათ ესმოდათ როგორ ითხოვდნენ დახმარებას ქალები. როგორ ტიროდნენ ბავშვები, დაინახეს როგორ ჩაცხრილეს მოხუცი ქალი დაუნდობლად. მაგრამ მათ აფრის გაკეთება არ შეეძლოთ. ნახევარი საათი უმოწყაო ხოცვის შემდეგ ქართველების დანაყოფი შეეტევაზე გადავიდა.
-ანა აქ დამელოდე.
-სად მიდიხარ?
-უდნა ვიბრძოლო
-მეც მოვდივარ.
ანა წამოდგა იარაღი აიღო და რუს გენერალს პირდაპირ თავში ესროლა. მიზანს ზუსტად გაარტყა. გენერლის თავიდან სისხლმა შადრევანივიდ ამოხეთქა , მუხლები ჩაეკეცა და ჯერკიდევ თვალებგახელილი უსულოდ დაენარცხა მისივე მოკლული დაახლოებით 7წლის ბავშვის გვამზე.